ตอนนี้เป็นตอนที่พวกฮินาตะไปทัศนศึกษากันแล้วล่ะครับ แต่ก็ยังไม่เหตุการณ์อะไรจนจบตอน เอิ๊กๆ (เดินเรื่องยื้อ ยืดยาวเหมือนการ์ตูนบางเรื่อง) แล้วก็อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนท์กันด้วยนะฮับผม สนุกไม่สนุกบอกกันด้วยนะ
ตอนที่3 แฟรี่ไอแลนด์
“ท้องฟ้าสีคราม!! ท้องทะเลสีมรกต!! ดวงอาทิตย์ส่องแสงแรงกล้า!!” เสียงร้องตะโกนของฮินาตะ เด็กสาวผู้กำลังสนุกกับการเดินทางอันยาวนานกว่าสี่ชั่วโมงบนเรือเฟอร์รี่ “เห็นแล้วๆ!! แฟรี่ไอแลนด์!!” เธอร้องตะโกนแบบเด็กๆซึ่งแน่นอนว่าพวกรุ่นพี่และเพื่อนๆที่รู้จักเธอพยายามหลบสายตาทำเป็นไม่รู้จัก
และในเวลาเดียวกันภายในห้องอาหารบนเรือเฟอร์รี่นี้เอง ซึ่งภายในตกแต่งแบบเรียบๆส่วนอาหารนั้นเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังสนุกสนานกับการกินแบบไม่ยั้ง
“อ๊ะ!! นางาโตะนั้นมันของฉันนะ!!” เด็กสาวสวมแว่นร้องตะโกนออกมาเมื่อเห็นเด็กหนุ่มแย่งน่องไก่ที่เธอเอามาไป
“อ้าอดๆ” เด็กหนุ่มตอบกลางเคี้ยวอาหารเต็มปาก
“อวกอาย อิงอู่อ่าอูดอิ” ชายหนุ่มผมขาวพูดเตือนทั้งสอง ซึ่งทั้งๆที่เจ้าตัวยัดอาหารเต็มปากจนแก้มตุ่ย
“เอมิเลีย ไอ้พาสต้านี่มันอร่อยกว่าที่เธอทำซักล้านเท่าได้มั้ง” หญิงสาวผมดำในชุดหนังรัดรูปสุดเซ็กซี่พูด ถ้าใครสงสัยเธอคือใครเธอก็คือเรนะนั้นเอง โดยตอนขึ้นเรือมาเธอใช้ร่างเด็กอายุไม่ถึงสิบขวบด้วยความสามารถของพวกปีศาจเพราะจะได้ค่าบัตรที่ถูกลง และพอขึ้นเรือมาแล้วก็เปลี่ยนเป็นร่างผู้ใหญ่เพราะจะได้ดื่มไวลด์ได้
“ค่าๆ ตอนกินก็ให้มันเรียบร้อยหน่อยแล้วกัน” สาวสวยผมทองพูดพลางถอนหายใจ
ส่วนการ์เซียนั้นนั่งกินเงียบๆคนเดียวไม่พูดกับใคร แต่ใจความเป็นจริงแล้วหัวใจของเขากำลังร่ำไห้ด้วยความยิน (อร่อยจริงๆ) เขาพูดในใจ
“อั๊วจะเอาอาหารจีน เอาอาหารจีนมา!!” ส่วนสาวจีนที่ตอนนี้เมาไวลด์จนได้ที่เริ่มโวยวาย แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอดื่มไปแค่แก้วเดียวเท่านั้นเอง
หลังจากนั้นไม่นานเรือก็มาถึงท่าเทียบเรือ ซึ่งตอนนี้มันแน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มากับเรือลำนี้และคนที่กำลังจะกลับ เหล่านักท่องเที่ยวที่มากันนั้นกำลังเดินตรงลอดผ่านซุ้มประตูที่เขียนว่า “ยินดีต้อนรับสู่แฟรี่ไอแลนด์”
“เอ้าๆ มารวมกันทางนี้!!” เสียงของอาจารย์ชายสูงวัยคนหนึ่งตะโกนเรียกนักเรียนของตน “ก็ขอให้สนุกกันให้เต็มที่นะทุกคน แล้วก็อย่าลืมล่ะว่าความปลอดภัยต้องมาก่อน แล้วก็อย่าก่อเรื่องอะไรที่ทำให้โรงเรียนเราเสียชื่อเสียง หลังจากนี้เราจะแจกกุญแจห้องให้พวกเธอ เอาของไปเก็บแล้วก็สนุกกันให้เต็มที่ได้เลย!!” อาจารย์สูงวัยพูดจบเหล่าตัวแทนแต่ละห้องก็เริ่มแจกกุญแจห้องให้พวกนักเรียนโดยหนึ่งห้องนอนสองคน และหลังจากได้รับกุญแจมาแล้วพวกนักเรียนก็รีบดิ่งไปที่โรงแรมทันที ซึ่งลักษณของตัวอาคารเป็นรูปเกือกม้า สูงถึงห้าสิบชั้น เพื่อเอาไว้ใช้รองรับเหล่านักท่องเที่ยวช่วงโกลเด้นวีคนั้นเอง
“ว๊าว ห้องกว้างจัง!!” ฮินาตะร้องขึ้น “ห้องน้ำก็กว๊างกว้าง!!” เธอพูดเสริมเมื่อเข้าไปดูห้องน้ำภายในห้อง
“ฮินะ เราไปว่ายน้ำกันเถอะ ดูสิสระว่ายน้ำน่าเล่นมากเลย” เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลยาวพูดขึ้นพลางชี้นิ้วไปที่สิ่งก่อสร้างซึ่งเป็นโดมกระจกขนาดใหญ่ “กว้างกว่าโรงเรียนเราอีก น่าไปเล่นจัง” เธอเสริมพลางทำตาเป็นประกาย
“หึหึหึหึหึ เมกุมิ เธอไม่ได้รู้อะไรเลยนะ เวลาแบบนี้มันต้องไปซื้อของก่อนเซ่!! ฉันสำรวจมาแล้วที่นี่เองก็มีแหล่งชอปปิ้งดีๆด้วย แล้วก็จะได้ถือโอกาสไปซื้อชุดว่ายน้ำด้วย เพราะฉันไม่ได้เอามา!!” ฮินาตะพูดพลางทำตาเป็นกระกาย
“เธอนี่นะ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะลืม งั้นเราไปกันเถอะ!!” เด็กสาวผมน้ำตาลพูดพลางคว้าข้อมือของฮินาตะแล้ววิ่งดิ่งออกนอกห้องไปในทันที
และที่ย่านการค้าซึ่งชื่อของทุกร้านจะขึ้นต้นหรือลงท้ายด้วยคำว่าแฟรี่ทั้งหมด ซึ่งเป็นการบ่งบอกว่าของร้านทั้งหมดนั้นก็เป็นของทางสวนสนุกหมดเช่นกัน ช่างหากำไรได้จากทุกช่องทางไม่มีเว้นจริงๆ
“เอาล่ะฉันจะลองชุดพวกนี้หน่อยรอเดี๋ยวนะ” ฮินาตะพูดกับเพื่อนของเธอพลางเดินเข้าไปในห้องรองชุด
“เป็นไงๆ อั๊วดูเซ็กซี่ไปเลยใช่ไหมล่ะฮ่า” เสียงของสาวจีนคนหนึ่งดังขึ้นจากห้องลองชุดที่ห่างออกไปสองห้อง และเมื่อเด็กสาวหันไปมองก็พบกับสาวจีนในชุดว่ายน้ำสีเขียวดูสดใสและมีผ้าคาดเอวที่เข้าคู่กัน เรียกได้ว่าเธอเป็นสาวหุ่นดีคนหนึ่งเลยล่ะนะ
“ว๊าว คุณเหม่ยหลินเหมาะมากเลยค่ะ!!” เด็กสาวสวมแว่นในชุดวันพีชสีขาวพูดพลางทำตาเป็นประกาย
“งั้นอั๊วเอาชุดนี้ล่ะ” สาวจีนพูดพร้อมกับเดินกลับเข้าห้องลองชุด
“เมกุมิ ฉันเลือกได้แล้วล่ะ เราไปต่อกันเถอะ” ฮินาตะพูดพร้อมกับเดินออกมาจากห้องลองชุด
“อื้ม งั้นเราไปไหนต่อดีล่ะ” เด็กสาวถาม
“หาอะไรเย็นๆกินกันก่อนแล้วกัน แล้วเราค่อยว่ายน้ำกัน” ฮินาตะเสนอ
“โอเค งั้นไปกันเถอะ” เด็กสาวตอบพร้อมกับเดินตรงไปจ่ายเงินค่าชุดว่ายน้ำทันที
ทั้งสองสาวที่กำลังเดินตรงออกจากย่านการค้าซึ่งที่ผู้คนเข้าๆออกๆตามร้านต่างๆอยู่นั้นมาหยุดที่หน้าร้านขนมหวานร้านหนึ่งเข้าพอดี
“เมกุมิ รอตรงนี่แป๊บนะ ฉันทนแรงยั่วยวนไม่ไหวแล้ว!!” ฮินาตะพูดพร้อมกับวิ่งหายเข้าไปในร้านทันที
“เฮ่อ เพื่อนเราเหมือนเด็กเลยแฮะ” เธอพูดพลางถอนหายใจ แต่แล้วในตอนนั้นเองที่มีใครบางคนเดินมาจนเธอจนล้มลงกับพื้น
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับส่งมือให้เธอ
“ไม่เป็นอะไรค่ะ” เธอตอบพลางเงยหน้าขึ้น และในตอนนั้นเองที่ดวงตาของเธอประสานเข้ากับดวงตาสีมรกตของชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีขาวในชุดลายดอกกางเกงขาสั้น เธอค่อยๆส่งมือให้กับชายหนุ่ม โดยชายหนุ่มค่อยๆฉุดดึงเธอขึ้นมาช้าๆ
“คุณชิโร่!! เร็วหน่อยครับ!!” เสียงของเด็กหนุ่มผมสีดำในชุดเสื้อลายดอกที่เหมือนกับชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น
“โอ้ ไปเดี๋ยวนี้” เขาตอบกลับ “งั้นผมไปก่อนนะครับ” เขาพูดพลางส่งยิ้มให้เด็กสาวแล้วจึงเดินจากไป
“ได้มาเต็มเลย” ฮินาตะผู้ที่เพิ่งเดินออกมาจากร้านพูดขึ้น แต่เมื่อเธอเห็นเพื่อนของเธอกำลังเหม่อมองอะไรบางอย่างเธอจึงหันไปมองตาม “เมกุมิมีอะไรเหรอ”
“หล่อจังเลย” เธอหลุดพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเบาๆ
“เอ๋~ อะไรกัน มาไม่ถึงวันก็ค้นพบรักแท้เลยเหรอเนี่ยเพื่อนฉัน” ฮินาตะพูดแซว
“จะบ้าเหรอ ฉันก็แค่คิดเท่านั้นแหละ แถมสวนสนุกนี่ก็กว้างมากคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วล่ะ เอ้าของเย็นๆใช่ไหม งั้นเราไปกินไอศกรีมตรงนั้นก็แล้วกัน” เธอตอบอย่างเขินอายพร้อมกับชี้ไปที่ร้านไอศกรีมที่มีรูปร่างเหมือนรถตู้ขายไอศกรีม ซึ่งที่ด้านหน้าร้านเขียนเอาไว้ว่า “เด็กทานฟรี”
“เมกุมิ งั้นเธอไปหาที่นั่งก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปซื้อเอง” ฮินาตะพูดพร้อมกับวิ่งไปต่อแถวซึ่ง 70%ที่ต่อแถวอยู่นั้นเด็กทั้งนั้นเลย
“จ้าๆ วันนี้วันของเธอจ้า เอาเลย” เด็กสาวตอบพลางเดินไปหาม้านั่งที่ว่างนั่งรอเพื่อนของเธอ
“ไอ้นี่อร่อยดีจริงๆเลยน้า~” เสียงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากม้านั่งใกล้ๆกับที่เธอกำลังนั่งรอฮินาตะ และเมื่อเธอหันไปทางต้นเสียงก็พบกับเด็กผู้หญิงผู้มีเรือนผมสีดำยาวกำลังนั่งกินไอศกรีมรสสตอเบอรี่ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
“ทำแบบนั้นไม่ดีนะ” ชายหนุ่มผมทองในชุดเสื้อกล้ามสีดำพูดพลางถอนหายใจ ซึ่งเขานั้นจัดว่ามีร่างกายที่กำยำพอควรเลยทีเดียว
“อะไรๆ ก็เขาบอกว่าเด็กกินฟรีนี่นา” เด็กผู้หญิงพูดพลางแสยะยิ้ม
“ไม่ไหวๆ เหมือนฉันกับเธอพูดกันคนละภาษา” ชายหนุ่มพูดพลางส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย
“เอ้าๆ ไปว่ายน้ำกันเหอะ อยาก ว่าย น้ำ แล้ว!!” เด็กสาวตัวน้อยโวยวายใส่ชายหนุ่ม โดยชายหนุ่มอุ้มเธอขึ้นไปนั่งขี่คอแล้วจึงเดินตรงไปยังสวนน้ำทันที
“เขาเป็นพี่น้องกันจริงๆรึเปล่านะ” เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล
“เมกุมิ!! รอนานไหม!!” เสียงของฮินาตะดังขึ้นพร้อมกับวิ่งมาหาเธอ
“ไม่จ๊ะ” เธอตอบ
“ทำไมสีหน้าดูไม่ดีแบบนั้นล่ะ” ฮินาตะถามเพื่อนของเธอที่มีสีหน้าที่ดูเหมือนกำลังกังวลอะไรบางอย่าง
“ฮินะ ที่นี่อาจจะมีโจรลักพาตัวอยู่ก็ได้นะ” เธอพูดพลางแสดงสีหน้ากังวลสุดๆ
“ไม่มีทางๆ เรามากินไอศกรีมกันดีกว่า” ฮินาตะพูดพลางส่งไอศกรีมรสวานิลาให้เพื่อนของเธอ
“ว๊าว วิเศษไปเลย” เมกุมิพูดขึ้นเมื่อเข้ามาด้านในสวนน้ำแห่งนี้ โดยตอนนี้เธออยู่ในชุดว่ายน้ำสีฟ้าสดใส
“อะไรเหรอๆ” เสียงของฮินาตะในชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูดูน่ารักดังขึ้น “ว๊าว สวยจัง แถมกว้างด้วย” ฮินาตะพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “รีบไปกันเถอะ!!” เธอพูดขึ้นพร้อมกับคว้าแขนของเมกุมิเพื่อนของเธอแล้วออกวิ่งไปทันที
“วิ่งที่สระว่ายน้ำมันอันตรายนะ~!!” เมกุมิพูดขึ้นในขณะที่ร่างของเธอโดนฉุดดึงไป
หลังจากที่ทั้งสองสนุกสุดเหวี่ยงกับสระว่ายน้ำนานกว่าหนึ่งชั่วโมงตอนนี้พวกเธอก็เปลี่ยนมานั่งพักอยู่ที่ขอบสระว่ายน้ำแทน
“เดี๋ยวฉันไปซื้อเครื่องดื่มมาให้นะ” ฮินาตะพูดพร้อมกับลุกขึ้นเพื่อจะไปซื้อเครื่องดื่มตามที่เธอบอกเอาไว้
“ท่านพี่เจ้าขา~!!” เสียงตะโกนของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น และเมื่อเด็กสาวหันไปดูทางต้นเสียงก็พบกับเด็กสาวซึ่งอายุไม่น่าจะห่างกับเธอมากนักกำลังกระโดดเข้าใส่ชายหนุ่มผมขาวด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีบลอนด์ในชุดว่ายน้ำสีดำตัดกับสีผิวที่ขาวราวหิมะ ดวงตาสีฟ้าครามราวกับท้องฟ้าในวันฟ้าเปิดแสนสดใส
ส่วนชายหนุ่มผมขาวนั้นโยกตัวหลบด้วยสีหน้าที่ดูตื่นๆ ส่วนเด็กสาวนั้นก็พุ่งตกลงไปในสระที่อยู่ด้านหลังชายหนุ่มทันทีแต่ไม่ถึงสิบวินาทีเธอก็พุ่งขึ้นมาจากสระราวกับเป็นปลานกกระจอกก็คงไม่ผิดนัก
“ท่านพี่ขาเรามารวมเป็นหนึ่งเดียว มาแต่งงานกันเถอะนะค๊ะ” เธอพูดพร้อมกับกระโจนใส่ชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มรับเธอด้วยอุ้งมือแทน เขาพยายามดันตัวเธอออกห่างสุดชีวิต
“รวมเป็นหนึ่งเดียวอะไรกัน แต่งงานอะไรกัน ไม่เอาหรอก ว่าแต่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันเฮเลน่า!!” ชายหนุ่มพูดพลางพยายามดันตัวเธอออกไปแต่ดูๆแล้วเหมือนเขาจะสู้แรงเธอไม่ค่อยได้เท่าไหร่
“ก็ตอนไปทำงานได้ตั๋วฟรีก็เลยมาพักผ่อนสองสามวันแล้วก็จะกลับน่ะค่ะ ไม่นึกเลยว่าจะได้มาพบท่านพี่ที่นี่ นี่จะต้องเป็นบุบเพสันนิวาสแน่ๆค่ะ ดังนั้นเรามาแต่งงานกันเถอะค่ะท่านพี่ขา!!” เธอพูดพร้อมกับพยายามจะเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มแต่กลับถูกมือของชายหนุ่มดันออกมา
“คุณหนูนี่ช่างน่าสงสาร อยากได้สามีจนตัวสั่นแต่เขากลับไม่สนใจก็ยังหน้าด้านตามตื้ออีกนะคะ” เสียงเรียบๆไร้อารมณ์ของหญิงสาวผมแดงในชุดว่ายน้ำวันพีชคนหนึ่งพูด
“เงียบไปเลยซาช่า นี่ไม่ใช่เรื่องที่เมดอย่างเธอจะต้องมายุ่ง” เด็กสาวหันไปดุใส่เมดสาว ส่วนเมดสาวนั้นกลับโบกมือน้อยๆด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “แล้วเธอจะโบกมือทำไมยะ” เด็กสาวจ้องเธอด้วยความสงสัย ส่วนเมดสาวเพียงแค่ชี้ และเมื่อเด็กสาวหันไปทางที่เธอชี้ก็พบว่าชายหนุ่มผมขาววิ่งหนีไปไกลแล้ว
“ท่านพี่เจ้าขารอหนูด้วย!!” เด็กสาวผมบลอนด์พูดพร้อมกับวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว
“เมกุมิมองอะไรอยู่เหรอ” เสียงของฮินาตะดังขึ้น โดยเธอกลับมาพร้อมกับแก้วน้ำขนาดใหญ่สองใบ
“อื้มไม่มีอะไรหรอก” เธอตอบพลางส่ายหน้าไปมา “ฮินะบุบเพสันนิวาสเนี่ยมันน่ากลัวจริงๆเนอะ” เธอพูดเสริม
“หา!? อะไรล่ะน่ะ” ฮินาตะถามกลับด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรจ๊ะ” เธอตอบ
..........................................................................................................................................................
ในยามค่ำคืนของแฟรี่ไอแลนด์ การแสดงโชว์แสงสีต่างๆได้ถูกจัดขึ้น และที่ได้รับความนิยมมากก็คือการแสดงโชว์โจรสลัด ฉากการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ตระการตาและสมจริงในท้องทะเลเรียกเสียงฮือฮาได้จากผู้ชมเป็นอย่างมาก และเมื่อเวลาผ่านไปเกาะแฟรี่ไอแลนด์ก็กลับเข้าสู่ความเงียบสงบ เหล่านักท่องเที่ยวแยกย้ายกลับเข้าห้องพักของตนเอง
และภายในห้องนอนห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องเดียวมีร่างของชายหนุ่มผมสีขาวกำลังนอนหลับอย่างสบายอารมณ์อยู่บนเตียง ทั้งๆที่ทั้งห้องน่าจะมีเขาเพียงคนเดียวแต่มันกลับมีเงาร่างของหญิงสาวอีกคนปรากฏขึ้น เธอค่อยๆคลานขึ้นมาบนเตียงในท่าคร่อมร่างของเขาเอาไว้ เธอค่อยๆยื่นใบหน้าเข้าใกล้เขาช้าๆ ริมฝีปากทั้งสองที่ค่อยๆเลื่อนเข้าหากัน แต่ในตอนนั้นเองที่เงาร่างของหญิงสาวถูกถีบเข้าที่ท้อง ร่างนั้นกระเด็นขึ้นไปกระแทกกับเพดาน ร่างของชายผมขาวรีบใช้จังหวะนั้นกลิ้งลงจากเตียงก่อนที่ร่างของหญิงสาวจะตกลงมา และเมื่อร่างนั้นตกลงมากระแทกกับเตียงก็ถูกชายหนุ่มผมขาวคว้าคอเอาไว้แน่น
“แกต้องการอะไรซัคคิวบัส” ชายผมขาวพูดกับร่างของหญิงสาวในชุดรัดรูปสีดำ เธอมีเรือนผมสีบลอนด์กับดวงตาสีแดงและที่กลางหลังนั้นมีปีกค้างคาวติดอยู่
“ใจเย็น ยอม ยอมแล้ว ใจเย็นๆแล้วค่อยๆคุยกันนะ คือว่าฉันมาช่วย มาช่วยๆ นะๆ ค่อยๆคุยกันนะ อย่าฆ่าฉันเลยนะ ยอมแล้ว” ซัคคิวบัสสาวพูดขอชีวิต
“มาช่วยหมายความว่ายังไง” ชายผมขาวพูด
“ที่นี่ ที่เกาะแฟรี่ไอแลนด์ มันคือกับดัก” ซัคคิวบัสสาวพูด
“หมายความว่ายังไง ที่ว่ากับดัก” ชายหนุ่มผมขาวถาม
“คือว่า จะเล่าก็ได้แต่ยาวหน่อยนะ แต่ก่อนอื่นปล่อยฉันก่อนเถอะ” ซัคคิวบัสสาวพูด และชายหนุ่มเองก็ปล่อยมือตามที่เธอขอ “อะฮุ่ม” ซัคคิวบัสสาวกระแอมพร้อมกับทำน่าเหมือนกับพวกนางเอกโลกสวยที่ถูกพระเอกขืนใจ “คือ กาลครั้งหนึ่งแต่ไม่นานสักเท่าไหร่ ซักเมื่อหนึ่งปีก่อน ได้มีซัคคิวบัสสาวที่ตัดสินใจอยู่ร่วมกับเหล่ามนุษย์ เธอมีชื่อว่าเอลฟาร์ ในขณะที่เธอกำลังโบยบินเล่นลมท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรีเธอก็ได้พบกับปีศาจหนุ่มรูปงามซึ่งเธอไม่รู้จักชื่อเข้า เขาชวนเธอไปทำงานโดยบอกกับเธอว่า เป็นงานที่สวนหนุ่ม ซัคคิวบัสสาวดีใจมากเพราะเธอชอบเด็กๆ แต่พอเธอมาถึงที่นี่ก็พบมาตัวเองโดนหลอกมา เธอถูกใช้งานเยี่ยงทาส แถมที่แย่สุดๆคือปีศาจตนนั้นวางแผนจะสูบวิญญาณของเหล่ามนุษย์ที่มาเที่ยวจำนวนมากเพื่อเพิ่มหลังปีศาจให้กับตัวเอง ส่วนคุณเอลฟาร์ผู้น่าสงสารต้องคอยทำหน้าที่สูบวิญญาณมนุษย์มาตลอดหนึ่งปีเพื่อนำไปให้กับเจ้านั้น ถึงจะไม่เคยทำให้ใครตายก็เถอะ แต่วันนี้ทุกคนที่นี่อาจจะตายกันหมด เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ กระซิกๆ” ซัคคิวบัสสาวพูดพลางบีบน้ำตา
“ฉันจะเชื่อแกได้เหรอ” ชายหนุ่มถาม ส่วนซัคคิวบัสสาวแค่ชี้ไปทางระเบียงหน้าต่างซึ่งตอนนี้มีแสงสีม่วง:Xส่องเข้ามา
“แผนการไปเริ่มไปแล้ว แต่ถ้าตอนนี้ยังหยุดทัน ทุกคนที่นี่กำลังถูกคำสาปนิทราเท่านั้นวิญญาณยังไม่ถูกดึงไป” ซัคคิวบัสสาวพูด
“บ้าจริง เราก็ดันไม่รู้ตัวเลย แต่ถ้าเป็นคำสาปก็เท่ากับว่ามีแค่มนุษย์ที่มีพลังพิเศษ พวกลูกครึ่งปีศาจแล้วก็พวกปีศาจสินะที่จะไม่โดนคำสาปไปด้วย” ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางครุ่นคิดบางอย่าง “ว่าแต่ทำไมเธอถึงมาช่วยฉันล่ะ ถ้าคนที่มีพลังพิเศษคนอื่นมันก็มีอีกแท้ๆ” เขาถาม
“ฉันอยู่ที่ลอนดอนเมื่อสองปีก่อน ในสงครามโค่นเทพตกสวรรค์ ฉันเคยเจอคุณที่นั่น และฉันก็คิดว่าถ้าเป็นคุณน่าจะทำได้ก็ได้” ซัคคิวบัสสาวตอบ
“ฮินะ ฮินะตื่นเถอะ” เสียงของเมกุมิดังขึ้น โดยเธอพยายามเขย่าตัวปลุกเพื่อนของเธอที่นอนหลับเป็นตายอยู่บนเตียงข้างๆ
“อะไรเหรอเมกุมิ เช้าแล้วเหรอ” ฮินาตะพูดพลางมองหน้าเพื่อนสาว
“คือว่ามันแปลกๆนะ คือถ้าจะให้ถูกบนท้องฟ้ามันแปลกๆ” เธอพูดด้วยสีหน้าตื่นๆ
“แปลกยังไงเหรอ” ฮินาตะถามเสียงเรียบ
“ฉันก็อธิบายไม่ถูก เธอออกมาดูเองเถอะ” เธอพูดพร้อมกับเดินออกไปที่ระเบียง และเมื่อฮินาตะเดินตามออกมาเธอก็ถึงกับมองตาค้าง ภาพเบื้องหน้าของเธอคือมีลำแสงสีม่วงจากกลางสวนสนุกพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และที่บนฟ้านั้นเองมีวงแหวนเวทขนาดใหญ่ยักษ์อยู่ โดนส่วนของลำแสงนั้นอยู่ตรงกลางของวงเวทพอดี
“นี่มัน เกิดอะไรขึ้น” ฮินาตะพูดเสียงเบากับตัวเอง
Demon Slayer ตอนที่3
