ผ้มคือแมวโง่วลูวิสเองค้าบ
สวัสดีค่า ลูวิสเองนะคะ อะแฮ่ม คือว่าเรากำลังจะสอบเข้ามหาลัยค่ะ สัปดาห์หน้าแล้วTT
ต้องเท้าความก่อนนะคะว่าเราดรอปเรียนไป1ปีเพราะสุขภาพย่ำแย่ ตกอยู่ในสภาพสิ้นยินดีจนไม่สามารถใช้ชีวิตหรือเรียนได้เลยค่ะ จนปีที่แล้วคุณแม่ไม่อยากให้เราอยู่แบบนี้ เพราะเราหลุดจากระบบการศึกษาแล้ว (คุณพ่อ คุณแม่เป็นบุคลากรโรงเรียนรัฐค่ะ)เลยเสนอเราให้เรียนกศน. ซึ่งเราก็โอเค เรียนไปเรื่อยๆด้วยสภาพแย่ๆ
(ไม่ได้ไปหาจิตแพทย์ตั้งแต่โควิดหนักๆค่ะเมื่อต้นปีค่ะ) ซึ่งพอถูๆไถๆได้ แม้ว่าแม่เรามักจะบอกว่าเรามีศักยภาพที่เรียนมากกว่านี้ก็ตาม
แต่เราก็ทำหูทวนลมค่ะ เพราะถ้าเอามาคิดอาการจะยิ่งหนักกว่าเดิม แต่นั่นแหละค่ะจนตอนนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว(เรียนแค่3เทอมค่ะ ของระดับมัธยมปลาย) จะจบต้นปีหน้า
ซึ่งพอดีกับช่วงสอบเข้ามหาลัยค่ะ เราจึงสอบเพื่อเข้ามหาลัยที่ต้องการค่ะ (เพราะแม่เราไม่ให้เราอยู่บ้านโง่ๆแล้ว) ถึงแม้ว่าคณะหรือมหาลัยในดวงใจจะเข้าไม่ได้เพราะไม่รับกศน.ก็ตาม55555 ก็ปลงมาสักพักแล้วค่ะ
เลยคิดว่าขอแค่เข้ามหาลัยดีๆ ให้อยู่ไกลๆบ้านก็พอค่ะ ถึงทางบ้านจะอยากให้เรียนแถวบ้านก็ตาม
แล้ววางแผนว่าถ้าเรียนในเขตกรุงเทพว่าจะไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลศรีธัญญาด้วยค่ะ เพราะก่อนหน้านี้รักษาตัวโรงพยาบาลเอกชนแล้วสู้ค่ารักษาไม่ไหว เกือบหมื่นTT
เริ่มพูดเรื่อยเปื่อยแล้วเรา-*- เอาเป็นว่าการสอบครั้งนี้เป็นการสอบครั้งสำคัญที่จะกำหนดชะตาชีวิตเลยค่ะ เลยอยากให้พี่ๆน้องๆมาให้คำแนะนำ ให้กำลังให้หน่อยค่ะ ให้เรามีความกล้า มีความมั่นใจมากขึ้น เพราะช่วงหลังอาการเก่าเริ่มกลับมากำเริบแล้ว ทนอ่านหนังสือหรืออ่านแล้วเครียดมากๆจนอ่านต่อไม่ไหว เริ่มมีอาการว่างเปล่า เริ่มคิดลบหนักๆ เริ่มกลัวระแวงสิ่งต่างๆ ณ ตอนนี้เราต้องต่อสู้ฝืนตัวเองหนักมากๆเลยค่ะ เลยอยากขอความกรุณาขอกำลังใจจากทุกคน เพื่อทำให้เรากล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ
แล้วก็ขอฝากอุทาหรณ์ด้วยนะคะ ใครที่เริ่มมีอาการคิดลบหนัก หรือมีความเครียดจนทำอะไรไม่ได้ เกลียดตัวเอง หมดไฟ ทำสิ่งที่เคยรักไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน เช่นพิมพ์งานที่ตัวเองรักไม่ออก หรือทำไม่ได้ หรือ วาดรูปที่เคยชอบไม่ออก) ศักยภาพการทำงาน ใช้ชีวิตร่วมผู้อื่น เรียน ลดลงไปมากกว่าปกติ ควรปรึกษาจิตแพทย์นะคะทุกคน ถ้ารักษาตั้งแต่เนิ่นๆนั้นดีว่านะคะ เพื่อชีวิตของเรานะคะ เพราะเราเชื่อว่าทุกคนยังมีสิ่งที่ไม่ได้ทำอีกเยอะแยะเลยค่ะ อย่าปล่อยให้ทุกอย่างแย่ลง แล้วมาเสียใจทีหลังค่ะ การรักษาไม่น่ากลัวอย่างที่คิด หมอก็ใจดีมากๆค่ะ อาจรอนานหน่อยนะคะ ถ้าเป็นโรงพยาบาลรัฐจะรอนานหน่อย หรือใครสะดวกเอกชนก็ตามความต้องการและสะดวกค่ะ
สุดท้ายแล้วๆ ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านเจอเรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ ขอบคุณค่ะ
