จะเขียนจะจุดไหนดีนะมันเยอะนะ- -'
เอาตอนม.หนึ่งแล้วกันนะช่วงเรียนซัมเมอร์ก่อนขึ้นม.หนึ่งจริงๆวันนั้นฉันก็กำลังจะไปทัศนศึกษาฉันกันเพื่อนก้นั่งเล่นกันแล้วทีนี้มันก็มีเด็กใหม่มาเขาเป้นเด็กผู้ชาายใส่แว่น บนหน้ามีกระ (ตอนนั้นเราไม่สนใจเล่นอย่างเดียวชีวิตนี้คือเล่น!!~)เขาก็เดินมานั่งต่อแถวหลังจากที่แม่ของเขาให้เขาเปลี่ยนเสื้อเราก็ยังคงเฮกันต่้อจากนั้นก็นั่งรถไปสถานทีทัศนศึกษา เราไปท้องฟ้าจำลองกันครูเลยปล่อยให้เราอิสระเต้มที่เราเลยไปเข้าไอ้ห้องที่ดูดาวจำลองตอนที่เขาฉายภาพแล้วมันมืดมากฉันเลยตะโกนว่าม่ายยยยยย มันมืดมากจอร์จกลัว เพื่อนๆก็หัวเราะจากนั้นเราก็หิวกันไปหาไรกินที่โรงอาหารฉันเริ่มรุ้ว่าไอ้แว่นนี้มันตามฉันก็ไม่ได้ว่าไรตามประสาเด็กใหม่ เราก็นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันฉันเลยถือโอกาสถามชื่อเจ้าแว่นเสียงมันดังมากเลยได้ยินว่าเมย์ ฉันเลยทวนเมย์หรอ มันแล้วบอกว่าเมฆ อ้าวซะงั้นจบวันทัศนศึกษา
หลังจากเปิดเทอมแรกพบเพื่อนใหม่อะไรๆก็ดูใหม่ฉันเลยไม่ค่อยจะชินตัวฉันจริงๆแล้วเกลียดการเปลี่ยนแปลงมันไม่เคยมีอะไรดีเลยแต่ครั้งนี้จะมีเรื่องดีหรือป่าวน้า ฉันก็ค่อยๆเริ่มสนิทกับเจ้าแว่นแล้วมันก็เปลี่ยนไปฉันรุ้สึกว่าตัวเองแปลกๆใจเต้นเวลาอยู่ต่อหน้าหมอนี่ หน้าแดงเวลาเขาสัมผัสหรือเข้าใกล้จนมันคือรัก(T_Tเศร้า)เมื่อฉันยอมรับว่าชอบแต่ก็เพ้อเองว่าเจ้าแว่นก็ชอบฉันแต่เพิ่งมารู้ทีหลังว่า เพื่อนฉันใบตองเองก็ชอบเมฆ เขาเองก้มีใจให้ตองฉันบอกใจตัวเองว่าตัดใจดีกว่าทำเมื่อที่ผ่านๆมาแต่สุดท้ายแล้วก็ทำไม่ได้ไม่นานพวกเขาก็คบกัน วันหนึ่งที่เพื่อนฉันที่คบกันหอมแก้ม แล้วเมฆเองก็หอมตอง ตอนนั้นเองใจฉันกระตุกวูบเมื่อมีอะไรมาแทงที่อก เพื่อนฉันทักว่า
"ปรายหึงอ่ะดิ"
'บ้า พวกไม่รู้จักยางอายไร้สาระ'แล้วฉันก้ลุกเดินหนี
จนฉันไม่ชอบมาพากลกับตองจึงถามเพื่อนเก่าที่ตึกไทยจึงได้ข้อมูลมาว่าตองแอบชอบพี่ที่เรียนพิเศษแล้วก็ชอบเมฆ หลายใจนี่เอง=__=;;
จากนั้นพวกเขาคบได้สามวันก็เลิกฉันเลยถามเมฆว่าทำไมถึงเลิกกันอ่ะ เมฆบอกว่าไม่รู้อยยู่ๆตองก็ขอเลิกเองจนฉันต้องไปถามจากเพื่อนเก่าอีกทีว่าตองทำไรเมฆ เพื่อนเก่าฉันเลยบอกว่าตองบอกรักกกับพี่ที่เรียนพิเศษไม่รู้ว่าเขาตอบรับป่าวไม่นานพวกตองกับเมหกลับมาคบกันช่วงนั้นสอบพอดีฉันเลยถามว่าเป้นไงบ้างเมหเลยมีไรจะให้ดูเขาหยื่อมือถือตัวเองให้ดูในช่องข้อความ ข้อความที่พวกเขาส่งกัน แหวะชวนอ้วก(พูดตามตรงว่าอิฉาแต่อยากอ้วกมากตอนอ่าน)ฉันขวางมือถือใส่ตักเจ้านั้นแล้วบอกว่า "แกน่ะมันเชื่อถืออะไรไม่ได้เลย"แล้วก็อ่าหนังสือพอสอบเสร็จฉันรู้สึกว่าเจ้านั้นซึมๆพอฉันเปิดประตูจะไปเข้าห้องน้าเห็นเมฆนั่งซึมแล้วมองมาที่ฉันฉันเลยปิดประตูใส่แล้วเพื่อนๆก็ชวนไปกินไอศครีมพอกลับมาก็หกโมงพอดีเจอมายที่นั่งเล่นคอมอยู่(มาย ก็อต) ครูเขาอนุญาติให้เล่นเพราะวันสุดท้ายของเทอมแรกแล้วมายก็ทักฉันตอนที่กำลังจะเดินไปเก็บของบนโต๊ะว่า
"ปราย หลังจากที่แกไปกินติมน่ะเมฆมันดูอารมณ์เสียมาก"มายพูดระหว่างที่ตายังสนใจคอม
"ปราย วันนี้มิสไก่เห็นว่าเมฆเขาอารมณ์ไม่ดีนะ รู้หรือป่าววาเป้นไร"ครูทักฉัน
เอ๊ะ สองคนนนี้จงใจให้ฉันรับรู้หรือป่าว
"พอแกมาเมฆกลับพอดีไม่ได้สวนกันหรอ"
O__o สวนหรอเมื่อกี้ก็รู้สึกว่าฉันเดินขึ้นมาแบบไม่ได้สนใจรอบข้างนะ สงสัยคงสวนกันตอนนั้นแหละช่างเถอะ
"อื้ม ไม่เห้น"แล้วฉันก็ไปนั่งเล่นคอมกับมายจนกลับบ้านแล้วเมฆก็ทักฉันมาว่าดีฉันเลย ตอบอื้มกลับบ้านหมอนั้นเลยถามว่ากินติมอร่อยหรือป่าวฉันเลยบอกว่าก็นะเมฆเลยถามว่ายังไม่หายโกธรเขาอีกหรอก นั้นสิว่าแล้วฉันก็ยังไม่หายโกธรแต่เห้นหมอนั้นมันซึมๆก็รู้สึกไม่ดีเลยเลยบอกว่ายกโทษให้ก็ได้หมอนั้นเลยกลับมาร่าเริงแล้วบอกว่าจะเริ่มแผนยังพอดีกับที่พี่ชายใบตองดทรมาฉันเลยเริ่มเล่าทุกอย่างทั้งเวลาที่ไม่ตั้งใจเรียนแล้วสนใจแต่เมฆพี่ชายตองเลยบอกว่างั้นพี่คิดว่าสิ่งที่ปรายพูดคงถูกพี่จะลองคุยกับแม่ตองดูหวังว่าเราจะเจอกันสักวันจากนั้นพี่เขาก็ทิ้งคำถามไว้อย่างนึงว่า
"น้องชอบเมฆหรอ" เงียบเมฆเองก็อยู่ในสายด้วยกริ๊ดดดดด
"ค่ะ"ฉันพูดไปแล้ว ไม่รู้ค่อยเคลียร์ทีหลัง บอกมันไปแล้วเว้ยยย
"งั้นก็โชคดีนะครับ"วางสาย
ปรายชอบเขาหรอ หมอนั้นตอบเมล์มาฉันเลยบอกว่าอื้มเมฆเลยบอกว่าจะทำเป้นไม่ได้ยินนะจากนั้นตลอดปิดเทอมฉันก็ไม่ได้คุยกับหมอนั้นจนเทอมสองเองก้ไม่ค่อยได้คุยกันหรือเล่นเหมือนเดิมจนเวลาล่วงเลยมาถึงม.สอง
"อ่ะ ปรายของฝากจากเกาหลี"เมฆเดินมาแล้วยื่นพวงกุญแจผู้หญิงมาให้
"ห๊ะ ของฝากบอกแล้วไม่ต้องก็ได้"ฉันบอกปฎิเสธไป
อยากให้ เป็นคำพูดสั้นๆที่หมอนั้นพูดจากนั้นทุกๆวันที่ฉันไปเรียนพวกนั้นก็ชอบเข้ามาใกล้แถมพูดอะไรที่ชวนใจสั่นทุกครั้งแล้วเพื่อนฉันที่ชื่อมิ้นก็เข้ามาถามว่า เมฆชอบผู้หญิงผมยาวสั้นอ่ะ (บังอาจตูนั่งอยู่ใกล้ๆ)เมฆก็ตอบว่าผมยาวพร้อมลูบผมฉันที่มันยาวถึงเอวห๊ะ ชอบผมยาว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันจนถึงวันครูวันนั้นฉันอยู่ครึ่งวันแล้วที่นี้ตอนเย็นเมฆก้ทักมาแล้วเล่าเรื่องต่างๆที่โรงเรียนให้ฟังจนมาถึงเรื่องครู เมฆบอกว่าครูถามทุกคนในห้องว่าชอบใครฉันเลยบอกว่าอ่าห๊ะแล้วเมฆก็ถามว่า งั้นถามเลยล่ะกันชอบใครหรอฉันเลยบอกว่าไม่รู้เมฆเลยบอกว่า เร็วบอกว่าฉันเลยบอกว่าชอบแกไงเมฆก็บอกว่าไม่ค่อยได้ยินเลยเอาใหม่สิฉันเลยบอกว่าชอบเมฆฆฆฆ
ฉันเลยถามเมฆว่าแล้วแกล่ะชอบใคร เมฆเลยบอกว่าชอบปรายฉันเลยอึ้งหมอนั้นเลยบอกว่าขอคบได้ป่ะฉันเลยตอยตกลงพอมาโรงเรียนทุกคนก็บอก เป็นไงเมฆคบยัง เมฆเลยพยักหน้าอย่างอายๆแล้วนี่ทุกคนรู้หมดแล้วหรอกริ๊ดดดดดดดดด วันนั้นฉันเลยโดนล้อยกใหญ่จากนั้นเราก็คบกันมาเรื่อยๆจนหกเดือนกับสี่วันอยู่เมฆก็บอกเลิกไม่รฅู้สาเหตุแต่ที่แน่ๆฉันรู้ว่าหมอนั้นยังรักฉันอยุ่แต่ทำยังไงเมฆก็ไม่กลับมาคอยแต่หลบหน้ากันแถมทำเป็นเกลียดฉันด้วยจนขึ้นมาม.สามแปดเดือนแล้วที่ไม่ได้คุกับเมฆจนวันนึงที่ฉันนั่งเล่นคอมอยู่เมฆก็ทักเอ็มมาในรอบแปดเดือนแล้วบอกว่าขอคุยอะไรด้วยหน่อยฉันเลยบ อกว่าถ้าจะมาด่าอะไรก็เชิญเลยเมฆเลยบอกว่าไม่ได้จะมาด่่าแต่อยากขอโทษ ขอโทษที่ทำให้เสียใจขอดทษที่ทำให้ร้องไห้ขอโทษที่ทำให้แค้นขอโทษได้ไหมกลับมาเป้นเพื่อนกันเถอะฉันเลยบอกว่าแล้วไงสนป่ะล่ะเขาเลยบอกว่ากลับมาเป้นเพื่อนกันเถอะฉันเลยอื้มๆพอวันรุ่งขึ้นตอนเข้าแถวแป้งก็ลากเมฆจะให้มาคุยกับฉันให้ได้แต่เมฆดิ้นหนีแล้วบอกว่าขอเตรียมใจก่อนำเอาแป้งขำแล้วพอเข้าห้องฉันก็ออกไปกรอกน้ำแล้วพอเดินเข้ามาตอนที่พวกแป้งบอกว่านั้นไงเมฆปรายเข้ามาแล้วคุยดิ ฉันเลยไม่สนใจเดินมานั่งที่แล้วอยุ่ๆเมฆก็บอกว่า ปรายขอยืมยางลบนะ ฉันเลยขวางยางลบให้เมฆเลยบอกว่าทั้งวันนะแล้วยิ้มให้จากนั้นเมฆก็ทำดีกันฉันทุกอย่างเหมือนตอนก่อนจะคบกันจนเดือนนึงวันแม่ไม่ค่อยมีคนมาช่วงบ่ายจึงว่างเราเลยมารวมวงกันนั่งเลนเรื่อยจนฉันออกปากชวนเล่น ทรู ออ แดร์ อยากรุ้ว่าเมฆยังรักฉันอยู่หรือป่าวตลอดที่เราเล่นกันฉันเลี่ยงที่จะตอบทรูแต่ตอบแดร์แทนเพราะชอบกระทำมากกว่าพูดแต่เมฆตอบแต่ทรูตอนนั้นเองแคทก็กระซิบคิมแล้วบอกว่าไรไม่รู้จนคิมถามว่า
"เมฆยังชอบปรายอยุ่หรือป่าว"คิมถาม
"ไม่"นั้นคือคำตอบเมฆที่ก้อมหน้า
"เห้นป่ะพวกแกนี่ถามไรที่ไร้สาระแล้วก็งี่เง่ามาก"ฉันเลยชวนคนอื่นเล่นอย่างอื่นต่อข้างนอกก็เจ็บปวดแถมเกมนี่ก็ห้ามโกหกด้วยยังไงเมฆก็ไม่ได้โกหกด้วยจนเราเล่นกันเรื่อยๆถึงเวลากลับบ้านฉันกับเมฆก็เดินกลับด้วยกันประจำเขาก็ชวนฉันคุยเรื่อยๆฉันก็ตอบแต่อื้มๆจนรถโรงเรียนของฉันมาเขาก็โบกมือให้แต่ฉันไม่ได้โบกหรอกจนตอนเย็นเขาก็ทักเอ้มมาทักทายปกติทั่วไปถามว่าทำไรกินข้าวยังบลาๆๆ แล้วเมฆก็ถามว่า ทรู ออ แดร์ เนี่ยห้ามโกหกใช่ป่ะ ฉันเลยบอกว่าอ่าห๊ะ ฉันเลยสงสัยก็ถามกลับไปว่า แกโกหกไปเรื่องนึงใช่ป่ะเมฆก็ตอบว่าใช่ ฉันเลยบอกว่า เขารู้แล้วแกโกหกเรื่องไร เมฆก็บอกว่าอื้มงั้นบอกมาดิว่าเรื่องไรเราถกเถียงกันไปมาว่าไม่บอกหรอกแกบอกก่อนงี้ไปมาสิบรอบจนฉันบอกว่าไม่แน่ใจว่าถูกป่าวเลยแกล้งมั่วไปว่าแกโกหกเรื่องชอบเขาเมฆก็บอกว่าใช่ฉันเลยบอกว่า
"เหอะๆๆ อย่ามาพูดกันอีกเลย"
"คราวนี้สัญญาว่าจะไม่เลิกแล้ว"
"ไหนบอกว่าเกลียดเขาไง ไหนบอกว่าหน้าอย่างมันไม่มีใครเอา"ฉันถามเขาพร้อมร้องไห้(ถึงจะคุยกันแค่ในเอ้ม)
"ไม่เกี่ยวอย่าเอามารวมกัน ตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้น"
เมฆพยายามถามว่าฉันรักเขาหรือป่าว
"ปรายยังรักเขาอยู่หรือป่าว"
"รักสิ รักมากด้วย"
"เขาเองก็ยังรักปรายกลับมาคบกันอีกนะ"
"อืื้ม"
จากนั้นเราก็กลับมาคบกันแป้งเองที่คุยกับฉันก็คอยเชียร์เงียบๆพอวันไปโรงเรียนเราทำเหมือนเป้นเพื่อนกันธรรมดาพอผ่านไปนานๆต่างคนต่างทนไม่ไหวก็เลยหวานกันจนไม่ต้องบอกคนทั้งห้องทุกคนก็รู้แล้วแป้งบอกฉันว่า
"พวกแกเนี่ยอาจเป็นเนื้อคู่จริงๆกันก็ได้คนที่เลิกกันแล้วยากมากที่จะกลับมาคบกัน"
^^ ฉันก็หวังไว้ว่าอย่างนั้นแหละไม่รู้สิ แต่ที่ตอนนี้คืออยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปไม่อยากแยกกันเลยเอาล่ะดึกแล้วบล็อกเรื่องนี้ขอจบลงเพียงเท่านี้ ขอบคุณค่ะ
