ตอนที่ :1 ที่โรงเรียนตับเต่าวิทยา
.............กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..............
“ขอให้นักเรียนทุกท่านสมัครเข้าชมรมได้จนถึงสิบเจ็ดนาฬิกาย้ำอีกครั้งขอให้นักเรียนทุกท่าน.....”
การประกาศเสียงตามสายบอกเวลาสมัครเข้าชมรมประจำปี2xxxซึ่งนักเรียนทุกคนจะมีเวลาแค่ 1ชั่วโมงเท่านั้น
....พึ่บพั่บๆๆๆๆ..............
“ยัยมิ้นท์จะรีบไปไหน”เพื่อนประสานเสียงกันเซ็งแซ่สาวน้อยผมยาว ผิวสีน้ำผึ้งตากลมโตบ้องแบ๊วกำลังเก็บหนังสือยัดใส่กระเป๋าอุตลุด
“อ๊าๆๆๆๆๆ ไม่ได้ ๆ ชั้นจะรีบไปสมัครชมรมยูโด”เสียงใสๆ ร้องบอก
“แหม....ไม่ได้เลยนะจะหาทางงาบพี่ไมท์สุดหล่อใช่มั๊ยล่ะ”เพื่อนสาวประเภทสองกัดจิก
“แหมพูดอย่างหล่อนไม่สนใจพี่ไมท์งั้นแหละ ดี ๆเลยอย่ามาสมัครชมรมเดียวกับชั้นนะ(จะได้หมดคู่แข่งเสียที)”
“หนอยแน่ทำมาเป็นกีดกันนะ ยัยชะนีพื้นบ้าน ไม่มีทางเสียแหละ”พูดจบก็โบ๊ะหน้าอุตลุด
“ไปก่อนล่ะนะ.......พี่ไมท์ของช้านนนนนน.............”
“ว้ายยยยรอชั้นก่อนสิยะ”
........................................................................................
อีกฟากหนึ่งของโรงเรียน
“ประสิทธิภาพสูงสุดใช้กำลังน้อยสุดเพื่อประโยชน์สุขร่วมกัน”เสียงพึมพำจากสาวน้อยใส่แว่นรูปร่างแบบบาง
“นี่ ๆ ยัยจิ๋ว ถามจริง ๆ เหอะแกจะเอาจริงเหรอวะเนี่ย”เพื่อนสาวถามด้วยความเป็นห่วง
“แกยิ่งบอบบางอยู่แถมยังเป็นภูมิแพ้อีกด้วยนะ”
เพื่อนสาวมาดเท่ห์ท่าทางเหมือนทอมบอยขมวดคิ้วด้วยความเป็นกังวลเพราะเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัย ป.1รู้นิสัยกันดีลองถ้าเพื่อนอยากจะทำอะไรไอ้เรื่องจะไปยับยั้งนั้นยาก
“อย่ามากล่อมเสียให้ยากเลยต่อให้เอารถถังคูโบต้ามาก็ฉุดฉันไม่อยู่”น้ำเสียงและท่าทางมุ่งมั่นสุด ๆ
“นี่ ๆ ไอ้คูโบต้ามันรถไถนะไม่ใช่รถถัง”เพื่อนขัด
“ชั้นไปศึกษามาเรียบร้อยแล้วล่ะ ยัยหวานแกต้องไปเป็นเพื่อนฉัน”พูดจบก็หยิบหนังสือยูโดขึ้นมาวางตรงหน้า
“แต่ชั้นชอบเรียนดาราศาสตร์นะชั้นจะไปอยู่ชมรมดูดาว”
“ไม่ได้ ไม่ได้ แกต้องไปชมรมยูโดนะไม่งั้นชั้นจะคู่กับใคร”เพื่อนสาวเว้าวอน
“ไม่เด็ดขาดชั้นจะอยู่ชมรมดูดาว”ผมสั้น ๆสะบัดกระจาย
“ใช่ซี้...ชั้นมันไม่สำคัญแล้วนี่พอมาอยู่โรงเรียนนี้แกก็มีเพื่อนมากมายชั้นมันคนเพื่อนน้อย....”พูดเสร็จก็ทำตาแดง ๆถึงจะรู้ว่ามุขเก่าแต่ก็อดใจอ่อนไม่ได้สงสารเพื่อนยิ่งไม่ค่อยจะแข็งแรงกับเขาอยู่
“เอาล่ะ ๆ ยูโดก็ยูโด ไหน ๆ ใบสมัครฉันอยู่ไหนวะ”
“เย้ๆๆ...ชั้นคิดอยู่แล้วล่ะว่าแกต้องเข้าชมรมยูโดกับฉันเพื่อนรักของชั้น”พูดจบก็กระโดดหอมแก้มดังจุ๊บ
“นี่ ๆ......พอเลย ๆ ที่ไม่มีใครกล้าจีบฉันเพราะคิดว่าฉันเป็นทอมและแกเป็นดี้ก็เพราะแกทำกับฉันอย่างนี้แหละแล้วไหนล่ะใบสมัครของชั้นน่ะ”
“ใบสมัคร...เอาไปทำไมล่ะ....”
“อ้าวถ้าไม่มีใบสมัครฉันจะเข้าชมรมได้งั้ย”เพื่อนซี้เริ่มงง
“อ๋อชั้นเขียนใบสมัครและเซ็นชื่อแทนแกไปเรียบร้อยแล้วล่ะ”ยัยจิ๋วตอบหน้าตาเฉย
“ยัยจิ๋วววววววว...................!!!”
........................................................................................
ที่เบาะชมรมยูโดโรงเรียนตับเต่าวิทยา
ชายหนุ่มหน้าตาดีผมยาวสลวยในชุดยูโดสายดำกำลังปรึกษาหารือกับอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมอย่างเคร่งเครียด
“ทำยังไงดีครับอาจารย์ ตอนนี้เด็กเก่า ๆ ก็พากันลาออกไปหมดแล้ว ส่วนเด็กใหม่ก็เตลิดหนีกันไปเกลี้ยงเลย”
“ครูก็ยังคิดไม่ออกอยู่เหมือนกันปีนี้ถ้าเรายังหาสมาชิกได้ไม่ครบห้าคนมีหวังโดนยุบชมรมแน่”อาจารย์วาสนาอาจารย์สาวสุดซ่าประจำโรงเรียนตับเต่ากุมขมับ
“นี่ถ้าไม่ใช่ฝีมืออาจารย์ป้าสุดโหดมีหวังชมรมเรามีสมาชิกเต็มไปแล้ว”พูดจบหนุ่มไมท์ประธานชมรมสุดหล่อก็เหล่ตามองสมาชิกเพียงหนึ่งเดียวที่กำลังนั่งเอี้ยมเฟี้ยมชายตาชมดชม้อยอยู่ด้วยความปวดร้าว
“พี่ไมท์ขาถึงชมรมเราจะไม่เหลือใครแต่ลักกี้ก็จะอยู่เคียงข้างพี่ไมท์นะจ๊ะ”กระเทยสาวคนงามผู้มีนามจริงว่า'ก่อศักดิ์'พยายามเข้ามาเกาะแข้งเกาะขา
“ตอนนี้เราก็ทำได้แต่นั่งรอเวลาแหละอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด”อาจารย์วาสนาทิ้งตัวนั่งอย่างเซ็ง ๆ
........................................................................................
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆป่านนี้ยัยวาสนาจอมแสบคงคงนั่งหัวฟูกุมขมับเส้นเลือดในสมองแตกตายไปแล้วมั้ง”เสียงหัวเราะดังลั่นทะลุมาจากห้องผู้ช่วยผู้อำนวยการผู้เป็นไม้เบื่อไม้เมามานานกับชมรมยูโด
“อย่างนี้ความหวังที่จะยึดที่ชมรมของมันมาเป็นสนามเทนนิสก็คงอยู่ไม่ไกลสิครับอาจารย์”ชายหนุ่มท่าทางยียวนไฮไลท์ผมสารพัดสียิ้มกริ่มด้วยความถูกอกถูกใจ
“แน่นอนตอนนี้ชมรมเทนนิสโรงเรียนเรากำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นตัวเธอที่เป็นประธานชมรมก็ยังไปได้แชมป์มามากมายถ้าเทียบกับชมรมยูโดกระจอก ๆอย่างงั้นแล้ว เฮอะ....เออ ตอนนี้เหลือเวลาอีกกี่นาทีล่ะถึงจะปิดรับสมัครชมรม”
“ไม่ถึงสามสิบนาทีแล้วครับอาจารย์จากนั้นก็......”จากนั้นสองคู่หูศิษย์อาจารย์ก็หัวเราะพร้อมกันอย่างมีความหมาย
........................................................................................
“โอ้ยยยยยทำไมต้องมาปวดฉี่ในเวลาที่คลึ้มฟ้าคลึ้มฝนอย่างนี้นะ”สาวน้อยไฮโซจอมแสบลากเพื่อนสนิทเข้ามาแวะยังห้องน้ำแห่งหนึ่ง
“เร็ว ๆ นะคุณมิ้นท์ ขืนช้าเดี๋ยวจะเข้าชมรมไม่ทัน..”
“ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ น้องมายด์เราเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง แต่เอนี่มันห้องน้ำหรือบ้านผีสิงกันแน่ฟระเนี่ย”
“จริงด้วยทำไมไฟมันมีอยู่ดวงเดียวนะ บรื๋อ....”พูดจบน้องมายด์ก็ห่อตัวสาวน้อยถ้าทางผู้ดีรัตนโกสินทร์คนนี้เป็นโรคไม่ถูกกับสิ่งเร้นลับทั้งปวง
บรรยากาศภายนอกดูมืดคลึ้มเสียงฝนเริ่มโปรยปรายออกมาเป็นระยะ
“ห้องนี้ก็ชำรุดห้องนี้ก็ชำรุด เฟ้ย..นี่มันห้องน้ำของโรงเรียนหรือห้องน้ำในสวนสาธารณะกันแน่ฟระเนี่ย....”ยัยมิ้นไฮโซสาวจอมวีนโวยวายออกมาอย่างหงุดหงิด
“ดูนั่นห้องนั้นท่าทางจะว่าง แต่มีคนกำลังจะเข้าด้วยล่ะ”สิ้นเสียงน้องมายด์สาวมิ้นท์ก็พุ่งปราดไปยื้อประตูห้องน้ำก่อนที่มันจะปิดด้วยความเร็วร้อยแปดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง
“ย้ากกกกกกกกกกกกก อย่าเพิ่งปิดนะฉันขอเข้าก่อน.....”พูดจบก็ดึงบานประตูออกพร้อมเอาขาถีบกำแพงไว้
“เฮ้ยยยยอะไรกันวะเนี่ย คนเขาจะเข้าห้องน้ำนะ พวกไม่มีมารยาท”ยัยหวานนั่นเองพยายามดึงประตูไว้จากด้านใน พร้อมเอาขาข้างหนึ่งถีบกำแพงไว้บ้าง
“นี่ ๆ เธอเพื่อนฉันเขาเข้าก่อนนะ”ยัยจิ๋วพยายามห้ามปราม
“หยุดนะยัยแว่นหน้าตาน่าเกลียด ตอนนี้ฉันปวดสุด ๆ แล้วด้วยใครก็ขวางภารกิจของชั้นไปไม่ได้เด็ดขาด”
“เธอว่าใครเป็นยัยแว่นน่าเกลียด”ยัยจิ๋วเท้าเอวถามเสียงเครียด
“นี่ ๆอย่าทะเลาะกันเลยนะ”น้องมายด์ ผู้ดีรัตนโกสินทร์พยายามสะกิดเพื่อน
“ไม่ได้ ไม่ได้ชั้นจะเข้าก่อน....”พูดจบก็ออกแรงกระชาก
“ไม่มีทางหรอกยัยบ้าห้องน้ำนี้ฉันเข้าก่อนนะ”ยัยหวานพูดจบก็พยายามดึงมาจากข้างในบ้าง
ในที่สุดความพยายามของสาวทอมบ้าพลังอย่างยัยหวานก็เอาชนะแรงเสียดทานได้ในที่สุด
“โครม....”ประตูห้องน้ำพังทั้งกระบิ
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกอย่างงี้ฉันจะเข้าได้ยังไงกันนี่”สาวมิ้นท์ปล่อยมือ ขณะที่ยัยหวานดิ้นแด่ก ๆอยู่ในห้องน้ำเพราะถูกประตูล้มทับ
“อ๊ากกกกกกกยัยหวานเพื่อน ช้านนนนนนนนนนนน”ยัยจิ๋วตะโกนก้องอย่างโหยหวน
“ปึงงงงง....”ฉับพลันนั้นเองประตูบานนั้นกระเด้งกลับมาตามห้าร้อยแรงถีบของยัยหวานอัดก็อปปี้ยัยสาวไฮโซเลือดร้อนติดกำแพงไว้บ้าง
“หนอยแน่อย่างนี้มันต้องเจอกันหน่อย”น้องมายด์ผู้ดีรัตนโกสินทร์แปลงร่างเป็นนางร้ายในบัดดล
“เฟี้ยววววววววว”
ไม้ถูพื้นที่ว่างเปล่าถากหัวยัยจิ๋วไปนิดเดียว
“อ๋อ...อย่างนี้ได้เลย”ยัยจิ๋วผู้อ่อนแอคว้าสายยางได้เปิดก๊อกน้ำแล้วก็ฉีดๆๆๆ
ขณะที่ยัยหวานกรากเข้ามากระชากประตูที่ก็อปปี้คู่อริเป็นจิ้งจกตายซากติดฝาผนังอยู่นั้น
“อย่ามาทำเพื่อนของน้องมายด์นะ”พูดจบน้องมายก็คว้าถังใส่น้ำถูพื้นที่มีน้ำเกือบเต็มถังทำท่าจะเทใส่
“เฮ้ยยยยไม่มีทางซะหรอกยัยหวานน่ะเพื่อนชั้นนะ”ยัยจิ๋วพยายามยื้อยุดถังใส่น้ำใบนั้นที่กำลังอยู่เหนือหัวบ้าง
........................................................................................
“แกร้ก...”เสียงห้องน้ำข้าง ๆ กำลังเปิด
........................................................................................
“โครม...”ยัยมิ้นท์ผลักประตูนั้นผางออกมา ปะทะถังน้ำพอดิบพอดีถังน้ำเจ้ากรรมลอยคว้างเข้าประตูห้องน้ำห้องข้าง ๆ ที่กำลังเปิดออกอยู่
“คลึ่มๆๆๆ”เสียงฟ้าก้องคำรามไฟดวงเดียวในห้องน้ำนั้นก็พลันมืดดับลง เพราะใครคนหนึ่งเผลอไปโดนสวิทมันเข้า
........................................................................................
“แอ้ดดดดดดดดดดดดด”เสียงประตูห้องน้ำข้าง ๆ นั้น ค่อย ๆเปิดออกช้า ๆ คู่อริทั้งสองฝ่ายต่างตัวแข็งทื่อ เงียบสนิทไม่มีใครกล้าผ่อนลมหายใจเข้าออก
........................................................................................
“เปรี้ยงงงงง”สายฟ้าจากภายนอกฉาบแวบฉายภาพใครคนหนึ่งที่กำลังออกจากห้องน้ำมา
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ผีหลอก.....แล้วจ้า..”
บทประพันธ์ : กระบี่ใบไม้