ตอนที่ :7 ในที่สุดก็ได้ฝึกซ้อมทุ่มกันแล้วสินะ
“ตบเบาะ วิ่ง(เก็บใบไม้) ยกดัมเบล ดีดกุ้ง ปีนเชือก อะไรกันเนี่ย สามอาทิตย์แล้วนะ เรายังไม่ได้เรียนทุ่มเลย นี่เรามาฝึกยูโดจริงๆเรอะเนี่ย”ยัยมิ้นท์โวยวายขึ้นมาอย่างเหลืออด นอนกางแขนกางขาแผ่หลาบนกองใบไม้นุ่มๆ มองเชือกเส้นหนึ่งที่ลอยแกว่งไกว ที่ปลายสุดของมันยาวเกือบถึงยอดของต้นหูกวางนั่นแหละ
“โอย ฉันปีนจนมือไม้อ่อนนุ่มด้านไปหมดแล้วนะ”ยายลักกี๊แบมือของตัวเองขึ้นมาดู
“ฉันไม่เห็นมือแกจะด้านกว่าหน้าแกตรงไหนเลย”ยัยหวานแขวะ
“อร้ายยยยย นั่นปากหรือคอห่านจ๊ะนั่น...”
“....สวัสดีเด็ก ๆ...”อาจารย์ทามาโกะนั่นเอง แกโผล่พรวดมาอย่างกะเงาผีเมื่อไหร่ไม่รู้
“ครูมีข่าวดีจะมาบอกทุกๆคน วันนี้เราจะฝึกซ้อมทุ่มเป็นวันแรกขอให้ทุกคนไปรวมกันบนเบาะภายใน 5 นาทีนะจ๊ะ”
“...เย้...พวกเราได้ฝึกทุ่มแล้ว....”เจ้าตัวแสบทั้งหมดกระโดดตัวลอย ยัยจิ๋วกระโดดเกาะเอวอาจารย์ป้าหน้าตาเฉย
“เอาล่ะ ๆ รีบไปนั่งเรียงแถวบนเบาะได้แล้ว อย่าได้เสียเวลา”
........................................................................................
“ก่อนอื่นพี่จะอธิบายถึงหมวดหมู่ท่าต่างๆของยูโดก่อนนะ”พี่ไมท์รุ่นพี่สุดหล่อรับตำแหน่งเป็นผู้บรรยายอีกเช่นเคย
“เทคนิคต่าง ๆ ของยูโดแบ่งเป็น 2 หมวดหมู่ใหญ่ ๆ คือหมวดท่าทุ่มและหมวดท่ากดนอนหรือเนวาสะ...”
“...โอ...มีท่ากดนอนด้วยเหรอ ฉันจะได้มีโอกาสสวมกอดผู้ชายหล่อๆล่ำๆอีกแล้วหรือนี่”ยัยลั๊กกี้พึมพำขึ้นด้วยน้ำเสียงเพ้อฝัน
“ในหมวดท่าทุ่มเองก็จะแบ่งลักษณะท่าออกเป็นหมวดหมู่ดังนี้...”
“ตายแล้วฉันต้องสวมกอดผู้ชายกลางวันแสกๆต่อหน้ามหาชนหรือนี่”น้องมายด์ผู้ดีรัตนโกสินทร์โอดครวญบ้าง
“...แบ่งเป็นท่าทุ่มด้วยสะโพก ทุ่มด้วยหัวไหล่...และทุ่มด้วย...”
“เพ้อเจ้อน่าน้องมายด์ ท่ากดล็อกของยูโดมันต้องเอาเท้าเหยียบๆตอนคู่ต่อสู้เพลี่ยงพล้ำต่างหากเล่า..”
“โอ้ย...อาจารย์ทามาโกะครับ ผมทนไม่ไหวแล้ว รบกวนอาจารย์ช่วยสอนทีเถอะครับ ขืนผมสอนต่อไปต้องกลายเป็นฆาตกร สังหารหมู่ไอ้เจ้าพวกนี้แน่ๆเลย...” - -*
“เอาล่ะๆ ไมท์เธอไปพักก่อนได้แล้วล่ะ เดี๋ยวที่เหลือครูสอนต่อเอง”อาจารย์ทามาโกะมองประธานชมรมอย่างเข้าใจ
“เป็นอันว่าครูจะไม่สอนถึงทฤษฎีอะไรที่มันยุ่งยากเกินปัญญาน้อยๆของพวกเธอแล้วกันนะ”
“..เอ๋..อาจารย์ป้าแกว่าพวกเราโง่รึเปล่าวะ”
“แกน่ะสิโง่ ฉันท็อปวิชาวิทยาศาสตร์นะเฟร้ยยยย”
“ก่อนอื่นครูจะสอนท่าลับของนักยูโดให้”พอพูดถึงท่าลับ เจ้าพวกตัวแสบก็หูผึ่งทันที
“เป็นท่าลับ ท่าลับแบบไหนคะอาจารย์ เป็นท่าทุ่มในตำนานใช่มั้ยคะ”ยัยจิ๋วทำตาโตด้วยความกระตือรือร้น
“...ท่าลับที่ว่านั้นก็คือ...”
“...ก็คือ...”
“...ก็คือ...”
“ท่าตบเบาะนั่นเอง”
“เอาล่ะพวกเธอทั้งหมดแบ่งทีมออกเป็น 2 ทีม ยัยหวาน ยัยจิ๋ว นังลั๊กกี้” ไปหัดถูกทุ่มกับไมท์เค้า ที่เหลือยัยมินท์กับน้องมายด์มาหัดถูกทุ่มกับครู”
........................................................................................
“ไอ้หัดโดนทุ่มนี่มันเป็นท่าลับของยูโดตรงไหนกัน อยากรู้จริง ๆ”ยัยหวานบ่นอุบอิบ
“เอาล่ะ ทำตัวตามสบายนะ เดี๋ยวพี่จะทุ่มเธอคนแรกก่อน”
“ขอให้โชคดีนะเพื่อนรัก”ยัยจิ๋วส่งสายตาซึ้งๆไปให้
“ขอให้ไปสู่สุขตินะเพื่อนเรา”ยัยลั๊กกี้ช่วยเสริม
“ฉันยังไม่ได้ตายนะเฟร้ยยยย”
“เฟี้ยววววว.....เปรี้ยง!!!”
“ใครให้เธอวางขาอย่างนี้กัน ลุกขึ้นมาใหม่”
“เดี๋ยวๆๆๆๆ ขอหวานตั้งตัวก่อน เฮ้ย”
เฟี้ยววววว.....เปรี้ยง!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“โอ ช่างน่าสงสารจังเลยนะ” น้องมายด์ที่อยู่อีกกลุ่มมองดูด้วยความรู้สึกสยดสยองใจ
“ไม่เป็นไรหรอกน้องมายด์อย่าหวาดกลัวไปเลย กลุ่มของเราถูกทุ่มด้วยอาจารย์ป้า แกแก่หงำเหงือกแล้วไม่มีแรงทุ่มหรอก”ยัยมินท์กระซิบตอบ
“เอาล่ะ เธอพร้อมรึยัง”อาจารย์ทามาโกะเดินมาจับเสื้อของยัยมิ้นท์กระตุกขึ้น
“พร้อมที่สุดเลยคร่า” ^o^
“เมื่อกี๊เธอว่าฉันแก่หงำเหงือกใช่มั้ย”
“...เอ๋...อาจารย์ป้าได้ยินด้วยเหรอคะ...”
“เฟี้ยววววว.....เปรี๊ยะ...บรึมๆๆๆๆๆ!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“อาจารย์คะ ตรงนั้นเบาะยุบไปแล้วค่ะ”
“อาจารย์วาสนาครับ เรายังมีเครื่องปฐมพยาบาลใช่มั้ยครับ”
“เธอว่าฉันไม่มีแรงทุ่มเธอแล้วงั้นสิ”
“ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!”
“อภัยให้หนูด้วยค่ะ อาจ๊านนนนนนนนน” TT^TT
“พี่ไมท์คะ มินท์เค้าจะตายมั้ยคะเนี่ย”
“แล้วน้องมายด์ล่ะ มานั่งตรงนี้ทำไม?”
“หนูเปลี่ยนกลุ่มแล้วค่ะ ฝากตัวด้วยนะพี่ไมท์” ^o^
“น้องมายด์ ยัยเพื่อนทรยศ....อ๊ากกกก อาจารย์ป้า พอก่อนค่ะ อ๊ากกกกกก ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!”
........................................................................................
แล้วการฝึกทุ่มวันนี้ก็จบลงอย่างราบรื่น สมกับความไม่ตั้งใจของทุกคนทุกประการ