วันวันหนึ่งที่เครียด

เอิ่ม คำเตือน

บล๊อกนี้เป็นบล๊อกระบายอารมไม่ใช่ไดอารี่แต่อย่างใด

คือว่า ช่วงนี้กำลัง เครียด เรื่องกลับไทยมาก

เรามาอยู่ประเทศญี่ปุ่น มาเรียนปวส.ที่นี่

แล้วช่วงเดือน8-9คนญ๊่ปุ่นจะออกนอกประเทศเยอะ เลยอยากจองตั๋วไว้ก่อน

ตอกแรกเรากะจะไปโตเกียว แต่ว่า เราจะกลับไทย เลย กะว่าจะไม่ขอแม่แต่ไปเอง

เลยลังเลใจอย่างมาก เลยจะกลับไทย

เพื่อจะไปเที่ยวกับเพื่อนคนญี่ปุ่น

เพราะว่าเพื่อนคนญี่ปุ่นจะไปเที่ยวที่ไทย

เลยกะว่าจะรีบจองตั๋วและถามแม่ดูว่าจะให้กลับไหม ถ้ากลับแล้วแม่จะมีเงินกลับมาญี่ปุ่นไหม

แม่ก็บอกว่า ให้เราโทรไปหาเพื่อนของญาติแฟนเขาอยู่ที่นาโงะย่า

จะให้เราไปอยู่กับเขา ใจเราอะ อยากกลับ จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนด้วย

ไปหาพวกผงโลโบ้ ขนกลับมาที่นี่

เพราะเราทำกับข้าวเอง ซื้อของซื้อไรกลับมาที่นี่

แม่ก็อยากให้เราไปอยู่ที่นาโงะย่า เผื่อจะหางานทำ

เราเองภาษาเราก็ไม่แข็งแรง เราก็เข้าใจว่าไปอยู่

ที่นั่น มันจะได้ภาษา เขาจะได้สอนเราด้วย

แต่เราตัดใจเรื่องจะไปโตเกียวแล้ว

เขาก็จะให้เราไปอยู่ แล้วอยู่ไม่ไหว ค่อยกลับ

ซึ่งเดือนนั้นมันหาตั๋วกลับยาก ถึงเราจะมีตั๋วกลับในมือแต่ไม่ได้จองก็

มีโอกาสที่จะไม่ได้กลับมากถ้าจะทำอย่างนั้น

แม่เราก็จะให้เราตัดสินใจเอง

ว่าจะไปอยุ่นาโงะย่า หรือ กลับไทย หรืออยู่หอ

เราก็ไม่รู้จะทำไง คิดหาทางออกไม่รู้จะไปทางไหนดี กะว่า

เราจะอยู่หอนี่แหล่ะ เพราะ

ทางเลือกที่หนึ่ง กลับไทย แต่แม่เราต้องจ่ายค่าเครื่องบินขากลับมาญี่ปุ่น  ค่าเทอมอีก ค่ารายเดือนเราอีก

ทางเลือกที่สอง ไปอยู่นาโงะย่า แต่เราไม่รู้จักเขา!!  แถมจะให้่ไปหางานทำทั้งที่ภาษายังไม่ได้

ทางเลือกที่สาม อยู่หอไม่ไปไหนทั้งสิ้น ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือน

ทางเลือกที่สี่ ไปโตเกียวสิบวัน(เอิ่ม ข้อนี้ไร้สาระ)

เครียดปวดหัว ปวดจมูก สั่งออกมาเป็นเลือดอีกละ -_-

จบก่อนบ่นเพิ่งเท่านี้ นึกไม่ออกแล้วจะบ่นอะไรดี