"ปริศนาอักษรไขว้ ? งี่เง่าแบบนี้เอาไปถามเด็กอนุบาลเหอะ"เด็กหนุ่มรู้สึกหัวเสียเล็กๆที่คำตอบของคำถามมันง่ายเกินไปหน่อย แต่เมื่อสิ้นคำตอบของเขา พื้นตรงหน้าเขาก็เปิดออก พร้อมกับแท่นสีดำสนิทซึ่งมีปุ่มสีขาวเขียนเอาไว้ว่า 'กดฉันสิ'
กริ๊ก!
เสียงกดปุ่มดังขึ้นและตามต่อมาด้วยความเงียงสงัด ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
"กวนกันใช่ไหมเนี่ย ไอบ้าเอ๊ย!!!!"เด็กหนุ่มโวยวายอย่างหัวเสีย และจิ้มๆๆๆๆๆปุ่มสีขาวอย่างบ้าคลั่งแต่ทว่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนในที่สุดเขาก็หมดแรงเหนื่อยไปเอง เด็กหนุ่มนั่งมองแท่นสีดำอย่างหงุดหงิด ตอนนี้เขาไม่คิดจะ Log out ออกไปแล้ว ยังไงเขาก็ต้องเข้าเกมส์นี้ให้ได้และถ้ามันไม่สนุกหรือไม่ดีคุ้มค่ากับที่เขาต้องเสียเวลาล่ะก็...เขาจะถล่มมันให้ราบเลย
เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนอีกครั้งก่อนพิจารณาแท่นสีดำกับปุ่มสีขาวอย่างวิเคราะห์อีกครั้ง หลังจากนั้นสักพักเขาก็หลุดหัวเราะออกมา เขาเข้าใจแล้วว่าคำว่ากดฉันสิ มันต้องกดอะไร
เด็กหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างจับคนละด้านของแท่นสีดำและกดมันลงไปจนจมพื้น เสียงกลไกทั้งหลายเริ่มทำงานเมื่อมันได้เดินเครื่อง ภาพรอบๆแปรเปลี่ยนไปอีกครั้ง เด็กหนุ่มนั้นได้พบว่าตอนนี้เขามาอยู่ในห้องๆหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยเสื้อผ้าและชุดเกราะรวมถึงอาวุธระดับสูงมากมาย ภาพโฮโลแกรมปรากฏตรงหน้าของเขา ขึ้นข้อความว่า
[ยินดีต้อนรับ ผู้เล่นใหม่ ฉลองครบรอบการเปิดเกมส์ Online ครบสามปี เราจึงขอแจกชุดและอุปกรณ์ระดับสูงให้ท่านเลือกใช้ได้ทันทีหนึ่งชุดโดยไม่คิดมูลค่า และขอเลื่อนระดับให้ท่านทันที 150 ระดับ]
"ประตูหน้าบ้านเปิดออก พร้อมกับกลุ่มคนในชุดสูทสีดำสนิทที่ยืนรอฉันอยู่ เมื่อเขาเห็นฉันพวกเขาทำการโค้งตัวเคารพฉัน แต่ฉันนั้นไม่ต้องการจึงบอกให้พวกเขาเลิกทำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครหยุดทำสักคน..."
"เห๊ะ ? ง่ายๆแบบนี้เลย ?"เด็กหนุ่มมองข้อความตรงหน้าอย่างงุนงง และเมื่อหันไปมองข้างๆก็พบผู้เล่นอีกหลายสิบคนที่มีสีหน้างุนงงไม่แพ้กัน
แจกทั้งของทั้งระดับแบบนี้มันจะเหลืออะไรให้เล่นล่ะเนี่ย ?...
"เอายังไงกันดีล่ะ"หนึ่งในกลุ่มผู้เล่นถามขึ้น เธอค่อนข้างจะสับสนพอสมควร
"ก็ทำตามที่เขาบอกล่ะกันเลือกๆมาสักชุด จากนั้นก็ออกไปที่ประตูตรงปลายสุดมุมห้อง"ผู้เล่นชายข้างๆตอบอย่างเซ็งๆ พลางเกาหัวแล้วเดินนำไปเป็นคนแรก จากนั้นกลุ่มผู้เล่นทั้งหมดรวมถึงเด็กหนุ่มก็เดินไปหยิบของใช้ต่างๆที่มีมากมายจนเลือกไม่ถูก
ชุดที่เด็กหนุ่มเลือกนั้นคือชุดเกราะแบบเต็มตัวสีดำสนิทระดับ 146 มีชื่อว่า "เกราะจักรพรรดิมาร" กับดาบยาวสีดำสนิทเข้าชุดระดับ 150 ที่ชื่อว่า "แว่วเสียงสังหาร" ก่อนที่เขากับกลุ่มผู้เล่นคนอื่นๆที่เลือกชุดของตนเสร็จจะมารวมตัวกันที่ประตู หนึ่งในนั้นก็ทำการผลักมันออกไป
ก๊าซซซซซซซซ!!!!
เสียงที่สุดแสนจะคุ้นเคยดังขึ้น เหล่าผู้เล่นที่คุ้นเคยกับเสียงนี้ดี ต่างกระจายตัวไปเป็นจุดๆประจำตำแหน่งทีคุ้นเคย ตรงหน้าของพวกเขาคือสิ่งมีชีวิตที่เป็นตำนานและขึ้นทำเนียบของบอสในทุกๆเกมส์ ซึ่งนั้นคือ มังกร!!!
[ผู้เล่น แบล็ค เฟเธอร์ พบ มังกรเหล็ก ระดับ 150]
'
มังกรเหล็กระดับ 150 สินะ เอ๊ะ ? เดี๋ยวก่อนสิ ทำไมชื่อผู้เล่นถึงเป็นชื่อ User ของฉันล่ะ ?'เด็กหนุ่มคิดอย่างงุนงง ก่อนจะนึกได้ว่าตั้งแต่เขาเข้ามาในเกมส์นี้ยังไม่มีช่วงหนที่ให้เขาตั้งชื่อตัวละครเหมือนเกมส์อื่นๆเลย ทว่ามันก็ไม่มีเวลาให้เขาได้คิดนานเพราะมังกรเหล็กพุ่งเข้ามาแล้วก่อนจะกวาดหางซึ่งแหลมคมและสะท้อนเงาวาวฟาดไปที่กลุ่มผู้เล่น คนที่มีประสบการณ์ก็หลบได้อย่างฉิวเฉียด แต่คนที่ไม่มีประสบการณ์ก็โดนฟาดจนบาดเจ็บหนักกันถ้วนหน้า โชคยังดีที่เกราะระดับสูงพวกนี้ช่วยลดความเสียหายได้เกิน 90% จึงทำให้พวกผู้เล่นเลือดลดกันแค่ไม่เท่าไหร่...
[ปลายฟ้า ระดับ 150 Hp 13540/560000]
[Nekomimi ระดับ 150 Hp 16900/560000]
'แปลก...การโจมตีแค่นั้นไม่น่าจะทำให้เลือดลดได้มากถึงขนาดนี้'เด็กหนุ่มที่กำลังร่วมกับผู้เล่นอื่นรุมถล่มมังกรเหล็กเหลือบมองเลือดของผู้เล่นคนอื่นๆที่ขึ้นโชว์อย่างแปลกใจ
[ปลายฟ้า ระดับ 150 Hp 26500/560000]
'เลือดเพิ่ม ? ได้ยังไงกันน่ะ ? หรือว่าเกมส์นี้ถ้าเลือดเราเต็มหลอดแล้วเราจะตายงั้นเหรอ ? แย่แล้ว!!!'เด็กหนุ่มรีบหันไปตระโกนใส่กลุ่มผู้เล่นในชุดบาทหลวงที่เตรียมฮิลซัพพอร์ต
"อย่าฮิลเลือด ถ้าเลือดผู้เล่นเต็มหลอดแล้วจะตาย!!!"แต่เสียงนั้นเหมือนจะช้าไป เพราะเวทย์ฮิลระดับสูงสุดเริ่มทำงานแล้ว ร่างของผู้เล่นข้างๆเด็กหนุ่มที่โดนโจมตีหนักที่สุด มองมาที่เด็กหนุ่มอย่างงุนงงแต่ทว่าไม่ถึงวินาทีจากนั้นร่างของเขาก็แตกสลายกลายเป็นเศษแก้ว จากนั้นเหล่าผู้เล่นสายชนคนอื่นๆก็กลายสภาพแบบเดียวกัน เสียงร้องของผู้เล่นแนวหลังดังขึ้น รูปขบวนที่ใช้ต่อสู้กับมังกรตรงหน้าพังทลายแทบจะในทันที เด็กหนุ่มที่โดนโจมตีไม่มากนักรีบพุ่งออกจากเขตฟิลด์เพิ่มเลือดอย่างร้อนรน พลางหันไปมองทางด้านหลังที่่มังกรเหล็กกำลังเลือดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนเวทย์ฮิลจะส่งผลตรงกันข้ามจากที่ควรเพิ่มเลือดให้ผู้เล่นไปเพิ่มเลือดให้มอนเตอร์แทน
หลังจากที่รูปขบวนของฝ่ายชนเสีย แถมเลือดมังกรก็เพิ่มเรื่อยๆ ก็กลายเป็นการหนีตายกันอย่างอลหม่าน คนเกินครึ่งตายไปจากเวทย์ฟิลด์ในตอนแรก ส่วนอีกครึ่งที่เหลือมากกว่า 3/4 ตายจากการถูกมังกรฆ่าไม่ก็ผลของเวทย์ฟิลด์ที่ยังคงทำงานอยู่ ส่วน 1/4 ที่เหลือรวมถึงแบล็คเองหนีรอดออกมาได้ แต่มันก็แค่นั้นเพราะ นอกจากมังกรเหล็กตั้วนั้น ยังมีมังกรอีกนับร้อยรออยู่ ฟิลด์ที่พวกเขาอยู่ในปัจจุบันคือ ฟิล์ที่มีชื่อว่า หุบเขาจ้าวมังกร ระดับเฉลี่ยอยู่ที่ 170...
"ฉันก้าวเดินไปที่หน้าประตูอย่างมั่นคง คนที่ใกล้ที่สุดทำท่าจะเข้ามาช่วยพยุงแต่ฉันปฏิเสธไป และเดินต่อไปด้วยแรงของตัวฉันเอง จนกระทั่งฉันก้าวขึ้นรถที่จอดรอแล้วรถนั้นก็ขับออกไป สู่ปลายทางของการต่อสู้ของฉัน..."
"ให้ตายสิเกือบตายแล้วไหมล่ะ..."แบล็คนั่งพิงหินอย่างเหนื่อยอ่อน พลางเช็คสถานะของตัวเองดูสลับกับการคอยส่องดูว่ามีมังกรใกล้ๆแถวนี้รึเปล่า
[แบล็ค เฟเธอร์ ระดับ 150 Hp 72450/560000]
"เฮ้อ..."เสียงร้องของผู้เล่นคนอื่นๆดังขึ้นที่ด้านนอก ดูเหมือนคนอื่นๆจะไม่รอดแล้ว ถ้าหากเขามัวแต่อยู่อย่างนี้ต่อไป เขาเองก็คงจะไม่รอดเช่นกัน เด็กหนุ่มคิดแบบนั้น ก่อนที่จะวิ่งออกจากที่ซ่อนและวิ่งเข้าถ้ำใกล้ๆแห่งหนึ่งเข้าไป เพราะเป็นทางเลือกเดียวที่ปลอดภัยที่สุด วิ่งไปได้สักพักเขาก็พบว่าตัวเองมาอยู่ในถ้ำกว้างขนาดเท่าสามสนามฟุตบอลที่ล้อมกับเป็นวงกลมเหมือนลานประลอง ในตอนนั้นเองที่แบล็ครู้ตัวเองว่า งานได้เข้าเขาแล้ว ในจังหวะที่เขาจะก้าวหนีนั้นมันก็ช้าไปเพราะ ทางออกได้ถูกปิดตายพร้อมกับเสียงคำรามที่ดังสนั่นราวกับเสียงคำรามแห่งจ้าวสรรพสิ่ง
[ผู้เล่น แบล็ค เฟเธอร์ พบ จ้าวมังกร ระดับ 200]
'
งานเข้าจริงๆด้วย....'