เสียงยามเช้าดังขึ้นพร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุกและแสงของดวงอาทิตย์ที่ส่องผ่านเข้ามาจากบานกระจก เด็กหนุ่มถอด Gear วางไว้ที่เดิม นั่งที่ริมเตียงและเอามือกุมขมับทั้งสองเอาไว้พลางนวดมันเพื่อบรรเทาอาการปวด ก่อนจะลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันสักหน่อยให้สดชื่น หลังจากอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเขาก็เดินไปที่ประตูเพื่อเตรียมตัวจะไปโรงเรียนเหมือนปกติ แต่เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนเลยทำให้เขาลืมสิ่งสำคัญที่อันตรายต่อความมั่นคงในชีวิตของเขาอย่างรุนแรง
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณแบล็ค"เสียงหวานใสดังขึ้นจากด้านหลัง แต่ทำเอามือของเด็กหนุ่มถึงกับเย็นเฉียบ เขาจัดการปิดประตูอย่างเบามือล็อคกลอนแล้วรีบเดินหนีอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเลยว่าคนข้างหลังจะยืนรอเขาหรืออย่างไร พอลงมาถึงชั้นล่างเด็กหนุ่มก็รีบวิ่งสุดแรงเกิด เขาอยากจะรีบไปให้ห่างจากผู้หญิงอันตรายพรรค์นั้นให้เร็วที่สุด เด็กหนุ่มวิ่งเข้ามาที่ย่านการค้าก่อนวิ่งฝ่าฝูงแมวไปทำเอาฝูงแมวพากันแตกฮือแล้วทำเอาทั้งตัวของเด็กหนุ่มมีแต่รอยเล็บข่วนเต็มไปหมด ปลายทางออกปรากฏให้เห็นตรงหน้าแล้วอีกนิดเดียว!!!!
"เหนื่อยหน่อยนะคะ นี่ค่ะน้ำกับผ้าเย็น ว่าแต่นั่งลงสิคะเดี๋ยวฉันทำแผลให้"
"ทำไมถึงมาถึงก่อนฉันได้เนี่ย เธอน่ะ!!!!"แบล็คโวยลั่นอย่างเหนื่อยอ่อนตามหลักการแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยทีเด็กสาวตรงหน้าจะมาถึงก่อนเขา ต่อให้วิ่งยังไงสภาพก็ไม่น่าจะสบายๆแบบนี้
"เห๊ะ ? ก็ต้องนั่งรถมาอยู่แล้วสิคะ ใครจะวิ่งหน้าตั้งมาแบบคุณกันล่ะ"ฟาหัวเราะคิกคักระหว่างลงมือทำแผลให้เด็กหนุ่มที่ทรุดลงไปนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง
นี่เขาจะหนีจากผู้หญิงคนนี้ไม่พ้นเลยหรือไงกันเนี่ย?!!!
"เหนื่อยชะมัด..."แบล็คร้องอย่างหมดอาลัยตายอยาก สภาพของเขานั้นทั้งตัวมีแต่ผ้าพันแผล เรียกเสียงหัวเราะจากคนที่พบเห็นได้เป็นอย่างดี ทิมเองก็เช่นกันดูเหมือนเขาจะสนิทสนมกับฟาไปเป็นที่เรียบร้อยเสียแล้ว
"เป็นแฟนกันก็แบบนี้ล่ะ ยังไงก็พยายามเข้านะ หนุ่มน้อย"ทิมทำหน้าล้อเลียนก่อนจะรีบหลบกล่องดินสอที่ปามาได้อย่างหวุดหวิด แบล็คแค่นเสียงอย่างไม่พอใจก่อนลงไปซบหน้ากับโต๊ะต่ออย่างหมดแรง ทำไมตั้งแต่เขาขึ้นมามัธยมปลายปีที่ 6 ชีวิตเขาก็มีแต่เรื่องชวนปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันเลยนะ ไหนจะเรื่องเกมส์ออนไลน์สุดเพี้ยน แล้วไหนจะเรื่องผู้หญิงปริศนาที่มารู้ความลับของเขาได้ยังไงก็ไม่รู้
ครืด....
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับอาจารย์ไลท์ที่เดินคาบบุหรี่เข้ามาแม้จะไม่ได้จุดสูบ ดูเหมือนอาจารย์ท่านจะมากลายเป็นอาจารย์ประจำชั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้
"เอ๊าๆๆๆ นั่งประจำที่ได้แล้ว ชั่วโมงโฮมรูมเริ่มแล้ว ใครนั่งช้าฉันมีของฝากให้"ไม่ว่าเปล่าอาจารย์ท่านก็ล้วงเอาปึกเอกสารออกมาจากใต้โต๊ะสอนซึ่งไม่รู้เอาไปซ่อนเอาไว้ตรงไหน แต่นั่นมันก็ทำให้พวกนักเรียนหยุดส่งเสียงแล้วนั่งเงียบโดยไม่มีใครพูดอะไรสักคน
"วันนี้ฉันมีข่าวดีกับข่าวร้ายจะบอก อยากฟังข่าวไหนก่อน"
"ข่าวดีครับ!!"เสียงของนักเรียนคนนึ่งดังขึ้น
"ขอข่าวร้ายก่อนครับ"เสียงของนักเรียนอีกคนดังขึ้นมาในเวลาไล่เลี่ยกัน จนในที่สุดก็กลายเป็นสงครามวาทะไปโดยปริยาย จนอาจารย์ไลท์ต้องคุมสถานการณ์อีกครั้งด้วยการเดินแจกเอกสารซึ่งข้างในก็ไม่ต้องถามว่าคืออะไร มันคือข้อสอบที่แบล็คนั่งทำเมื่อวานนั่นเอง
"ถ้ายังไม่หยุดพูดมาก จะเพิ่มให้อีกคนละแผ่น"เสียงประกาศนั้นทำเอาคราวนี้ทั้งห้องเงียบกริบจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงลงที่พัดผ่าน หรือเสียงกระทบกันของปีกแมลงปอที่กำลังบินอยู่ในห้อง
"เริ่มต้นที่ข่าวร้ายก่อน อาทิตย์หน้าจะมีการตรวจสุขภาพ ใครที่ผลเฉลี่ยตำกว่าเกณฑ์ จะได้ไปออกกำลังกายกับอาจารย์พละสุดโหดแบบตัวต่อตัวเป็นเวลาหนึ่งเทอมเต็ม"แค่เริ่มต้นข่าวแรกมาเสียงโห่ร้องก็ดังกระหึ่ม ซึ่งแน่นอนว่ามันได้จบลงโดยนักเรียนทุกคนได้รับกระดาษข้อสอบอีกคนละแผ่น
"ข่าวร้ายข้อที่สอง วันนี้จะมีนักเรียนย้ายเข้ามาในห้องของเราคนหนึ่ง แทนนักเรียนคนเดิมซึ่งถูกไล่ออกไปเพราะมีเรื่องทะเลาะวิวาทให้เขาจับได้ เอาเข้ามาสิ"สิ้นคำเสียงประตูก็เปิดออกอีกครั้ง ปรากฏร่างของเด็กหนุ่มร่างสูงเกือบพอๆกับทิม เพียงแต่ผิวขาวกว่าและก็ดูดีกว่า เส้นผมขาวเหมือนหิมะดูยุ่งๆเหมือนพวกที่ไม่เคยสัมผัสหวีมาก่อนในชีวิต ดวงตาสีเทาซีดสนิทกวาดสายตามองไปทั่วห้อง ก่อนจะสบเข้ากับดวงตาสีอำพันของแบล็คที่เงยหน้าขึ้นมาพอดี
"ชื่อของผมคือ ไวท์ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"เด็กหนุ่มปริศนาทำการแนะนำตัวก่อนจะโค้งตัวให้เล็กน้อย "ขอฝากตัวด้วยครับ"
เฟี๊ยว...ป๊อก...
"หืม....ชื่อไวท์เหรอเนี่ย ? ก็ดูขาวสนิทสมชื่อดีนะ"แบล็คหัวเราะขำๆ ก่อนจะหยิบกระดาษที่ทิมปามาขึ้นคลี่อ่าน
'ห้องเรามีทั้งดำทั้งขาวเลยเนอะ ชื่อนี่ล่ะคู่กันจริงๆ'
แค่เห็นข้อความนั้น แบล็คก็รู้สึกเหมือนจะคิ้วกระตุกเขารีบเขียนข้อความยุกยิกลงไปก่อนใช้จังหวะแอบปาส่งกลับไป
'คู่กันบ้าอะไรเล่า เจ้าบ้า ฉันไม่ใช่พวกนิยมปลูกป่าแบบนายนะเฟ๊ย'
ไม่ถึงนาทีข้อความใหม่ก็ถูกปากลับมาอย่างรวดเร็ว
'แหมๆดูนายคนนั้นที่ ทั้งสูง ทั้งหล่อ ทั้งขาว แถมเย็นชาเหมือนน้ำแข็งเลย น่ากินจะตาย'
พออ่านข้อความนั้นจบแบล็คก็ตัดสินใจได้ว่าเลิกต่อความยาวเสียดีกว่า ก่อนจะขยำๆกระดาษแล้วปาออกนอกหน้าต่างไป
"ปาขยะออกไปนอกหน้าต่างแบบนี้มันไม่ถูกนะครับ"เสียงหนึ่งที่คับคล้ายคับคลาว่าจะเคยได้ยินเมื่อไม่นานมานี้เรียกให้ แบล็คต้องหันกลับไปมอง ก่อนที่จะถอยจนชินติดกำแพง เมื่อ ชายหนุ่มผู้ที่มีฉายาว่า น้ำแข็งใส ไปโดยไม่รู้ตัว กำลังยืนก้มหน้าลงมามองเขาด้วยสายตาเย็นชา
"สวัสดีครับ"
"อย่าเปลี่ยนประเด็นสิครับเรากำลังพูดถึงการทิ้งขยะโดยไม่ถูกระเบียบอยู่นะครับ"ไวท์ตอกกลับแทบจะในทันที แต่ทั้งสองไม่ทันจะได้คุยกันให้ยืดยาว อาจารย์ไลท์ก็เรียกบอกให้นั่งได้แล้ว ซึ่งไวท์เองก็รับคำแล้วลงมานั่งที่โต๊ะข้างๆแบล็คโดยไม่พูดอะไรอีกหลังจากนั้น
ในตอนพักเที่ยงแบล็คก็เปลี่ยนที่กินข้าวอีกครั้ง โดยเลือกสถานที่อันเงียบสงบคือสนามหญ้าข้างโรงยิมฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียนสตรี จะได้ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมตอแยวุ่นวายการพักผ่อนอันสงบสุขของเขา
"...."
"...."แบล็คได้แต่มองคนตรงหน้าอย่างงงๆ ไวท์ก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ก่อน และเลือกไปหาที่นั่งใต้ต้นไม้ต้นอื่นแทน ก่อนจะหยิบข้าวกล่องออกมาเปิด ข้างในนั้นมีอาหารหน้าตาน่ากินอยู่หลายชนิดเด็กหนุ่มผู้แสนเงียบขรึมไม่พูดอะไรทำเพียงแค่พนมมือไหว้ขอบคุณอาหารแล้วลงมือทานเงียบๆ บางทีเขาก็ควรจะรีบกินให้เสร็จแล้วรีบไปดีกว่า อย่างน้อยแบล็คก็คิดได้แบบนั้น แต่ไม่รู้ทำไมเด็กหนุ่มถึงหันกลับไปมองข้างหลังอีกรอบภาพของคนที่กินข้าวคนเดียวในสถานที่อันห่างไกลผู้คนมันดูแล้วช่างเหมือนกับเขาเมื่อตอนมัธยมต้นอย่างบอกไม่ถูก
'คิดมากไปเองมั๊ง'แบล็คสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไปก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในอาคารเรียน
"เฮ้....แบล็ค มาด้วยกันหน่อยสิ"ไม่ทันจะไปได้ถึงไหน แบล็คก็เจอกลุ่มนักเรียนซึ่งเขาจำเสียงได้ว่าเป็นพวกที่ทะเลาะกันเรื่องเขากับฟาในห้องน้ำเมื่อวาน ดูจากหน้าตาแล้วท่าทางคงจะไม่ได้มาดีแน่ๆ แถมมากันตั้งหกคนทางที่ดีตอนนี้ก็ลองตามน้ำไปก่อนน่าจะปลอดภัยมากกว่า ในที่สุดแบล็คก็เลือกที่จะตามคนกลุ่มนั้นเข้าไปในโรงยิม โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีดวงตาคู่หนึ่งซึ่งจับจ้องเหตุการณ์นี้อยู่ตลอดเวลา
ผลั่ก!!
เสียงผลักร่างเล็กๆดังขึ้น แรงที่ส่งมานั้นมากพอที่จะทำให้แบล็คนั้นเซถลาไปชนเข้ากับแท่นกระโดดจนมันล้มระเนระนาด
"แกคิดว่าตัวแกเป็นใครกันวะ ถึงกล้าไปตอแยกับคุณฟา ครั้งที่เเล้วพวกฉันให้อภัยเลยได้ใจหรือไง"หัวโจกของกลุ่มตวาดลั่น ทำท่าทางแบบอันธพาลใส่ ก่อนถ่มน้ำลายลงพื้นแบบพวกกักขฬะที่ไร้การศึกษา
"ฉันก็ไม่ได้อยากจะไปยุ่งด้วยสักหน่อยแตยัยนั่นมาวุ่นวายกับฉันก่อนต่างหาก"แบล็คลุกขึ้นมายืน ขาทั้งสองข้างตอนนี้มันสั่นไปหมด ดูเหมือนพวกนี้จะจงใจเลือกช่วงเวลาที่เขาห่างจากทิมจึงค่อยเข้ามาลงมือ เพราะถ้ามีทิมอยู่พวกหมาหมู่ปอดแหกแบบนี้ไม่กล้าเข้ามาแน่นอน เห็นทิมเป็นแบบนั้นแต่เขาก็เป็นนักยูโดสายดำที่มีชื่อเสียงในวงการพอสมควรเลยทีเดียว
ผลั่ก!!!
"อั๊ก!!"แบล็คแค่นเสียง ใบหน้าเหยเกอย่างเจ็บปวดหลังจากโดนถีบเข้าที่ท้องเต็มๆจนถึงกับทรุดลงไปที่พื้นอีกรอบ แต่ก่อนที่หัวโจกนั้นจะเข้ามาซ้ำก็โดนเพื่อนห้ามเอาไว้ก่อน
"เฮ้ ใจเย็นๆสิขืนแกซ้อมมันหนัก ก็เสียแผนหมดสิวะ"
"เออใช่ ลืมไปเลย เฮ้...แบล็ค เห็นแกหน้าตาน่ารักดี แถมบอบบางเหมือนผู้หญฺิง ต้องไปคอยหลบอยู่หลังไอกระเทยนั่น ฉันเลยมีของมาฝากแกหน่อยว่ะ คิดว่าแกคงจะชอบ"หัวโจกแย้มยิ้มวิปริตก่อนเอาสิ่งที่อยู่ในถุงกระดาษที่พวกมันพกมาด้วยออกมาให้ดู สิ่งๆนั้นคือเสื้อผ้าผู้หญิงตั้งแต่เสื้อ กระโปรง มีแม้กระทั่งชุดชั้นในเสียด้วยซ้ำ
"ก่ะ ก่ะ พวกแกคิดจะทำอะไร"แบล็คพยายามข่มความเจ็บปวดแล้วเอ่ยถามอย่างยากลำบาก เรียกเสียงหัวเราะฮาครืนได้เป็นอย่างดี
"แหมๆๆ ทำหน้าตาเซ็กซี่แบบนั้นทำเอาข้าเกิดอารมณ์เลยว่ะ"เสียงของคนในกลุ่มดังขึ้น เรียกเสียงหัวเราะได้อีกยกใหญ่
"พวกแก จับมันแก้ผ้าให้หมดเลย แล้วเอาชุดนี้ให้มันใส่ ข้าจะถ่ายรูปแล้วแพร่มันลงเว็บไซต์โรงเรียน คอยดูเถอะชีวิตของมันได้จบแน่ๆ"หัวโจกของกลุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่แบล็คเองก็ใช่จะยอมแพ้ก่อนยันเท้ากระแทกเสยปลายคางชายคนหนึ่งที่เข้ามาใกล้ระยะที่สุด จนหงายหลังไป เรียกเลือดให้กลบปากของมันได้เป็นอย่างดี แต่ก็แน่นอนว่ามันเรียกสันดานดิบของชายคนนั้นให้ทำงานด้วยเช่นกัน
"ไอสวะ ฤทธิ์เยอะมากใช่ไหม ลูกพี่จับมันแต่งตัวแล้วเล่นมันเลยดีกว่า"ชายที่โดนถีบหันมาบอก ระหว่างที่กลุ่มนักเรียกชายคนอื่นๆเข้าไปล้อมเด็กหนุ่มร่างบางเอาไว้
"ก็เอาสิวะ อยากลองมานานแล้วว่าไอสาวดุ้นนี่มันมีดียังไง"หัวโจกของกลุ่มยังคงแสดงออกถึงอาการทางจิตต่อไป แบล็คนั้นตอนนี้เริ่มทนความเจ็บปวดที่ท้องได้แล้วและสอดส่องสายตาค้นหาสิ่งที่น่าจะใช้ได้ ก่อนที่ดวงตาสีอำพันจะมองเห็นไม้เบสบอลด้ามนึงตกอยู่ใกล้ๆ
ผัวะ!!!
แบล็คคว้าอาวุธใกล้มามาป้องกันตัวและฟาดหัวคนที่ใกล้ที่สุดไปทีนึง และตามด้วยเอาด้ามไม้กระแทกอกจนทำเอาอีกคนถึงกับทรุดลงไปไออย่างรุนแรง พอได้จังหวะเด็กหนุ่มก็รีบวิ่งหนีทันที ทว่าก็โดนจับขาจนล้มหน้าทิ่มเสียก่อน
"อั๊ก!!!"แบล็คร้องเสียงหลงหลังจากโดนกระทืบเข้าที่หลังอย่างแรง ร่างทั้งร่างตอนนี้มันระบมเจ็บไปหมด เรี่ยวแรงตอนนี้ไม่เหลือพอจะต่อต้านแล้ว เด็กหนุ่มหลับตาลงแล้วอ้อนวอนขอร้องใครสักคนที่จะมาช่วยเขา
ผัวะ!!!
"ใครวะ!!"เสียงวุ่นวายของกลุ่มนักเรียนชายดังขึ้นเมื่อจู่ๆคนที่เฝ้าต้นทางก็ถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้องเก็บอุปกรณ์ในสภาพยับเยินทั้งตัว
'ใครกันน่ะ...'แบล็คพยายามจะลืมตาเพื่อมองว่าใครเข้ามาช่วยเขา แต่มันก็ไม่ไหวก่อนที่เด็กหนุ่มจนสลบลงไปในที่สุด ท่ามกลางเสียงต่อสู้อันดุเดือดที่ดังแว่วในโสตประสาท
"เฮือก!!!!"แบล็ครู้สึกตัวอีกครั้งก่อนจะเด้งลุกขึ้นมานั่ง เด็กหนุ่มสะบัดหน้ามองไปรอบๆอย่างตกใจ ทำเอาทิมที่นั่งเฝ้าอาการอยู่ต้องเข้ามาจับไหล่เพื่อให้อีกฝ่ายตั้งสติได้
หลังจากนั้นทิมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากเขาสลบไปให้ฟังทั้งน้ำตา พร่ำขอโทษที่ไม่ได้อยู่คอยปกป้องเขา ซึ่งเด็กหนุ่มเองก็ไม่โกรธอะไรในเรื่องนั้น กลุ่มนักเรียนที่พยายามจะแบล็คเมล์เขาตอนนี้ถูกกองปราบจับกุมตัวไปเรียบร้อย โทษของการกระทำนั้นคงจะไม่พ้นถูกจับล้างสมองแล้วเนรเทศไปที่เดธโซน ซึ่งเป็นดินแดนที่ไม่มีใครใฝ่ฝันอยากไปไม่ว่าจะในตอนมีชีวิตหรือเสียชีวิต
แบล็คกุมท้องที่ถูกพันเอาไว้ด้วยผ้าพันแผล ตอนนี้เขารู้สึกอาการดีขึ้นมากแล้ว แถมอาจารย์ห้องพยาบาลเองก็บอกว่าอชแค่อาการช้ำภายนอกเท่านั้น อวัยวะภายในไม่ได้รับความเสียหาย พักสักอาทิตย์หนึ่งก็น่าจะหาย
นับว่าเป็นความกรุณาของอาจารย์ไลท์ที่ทำให้วันนี้เขาไม่ต้องเข้าไปเพื่อทำข้อสอบ ทิมนั้นอาสาที่จะไปส่งเขาที่บ้านแต่เด็กหนุ่มปฏิเสธไปเพราะทางกลับบ้านของเขาสองคนมันคะละทางกัน แถมบ้านของทิมก็อยู่ไกลมากจึงไม่อยากจะรบกวนแถมอาการของเขาก็ไม่ได้รุนแรงอะไรนักหนา
เมื่อออกมาจากอาคารเรียนก็พบเด็กสาวที่คุ้นตายืนรอเขาด้วยสีหน้ากังวล ทันทีที่เห็นแบล็คเดินออกมา เธอก็รีบเข้ามาประคองแล้วถามอาการของเขาไม่หยุด จนทำเอาแบล็คเองรู้สึกแปลกๆที่สังเกตเห็นเหมือนอีกฝ่ายจะห่วงเขาผิดกับปกติ อันที่จริงก็ไม่ได้อยากจะให้อีกฝ่ายมาเกาะแกะแบบนี้หรอก แต่ถึงห้ามไปก็คงไม่ฟังแถมไม่มีแรงจะสะบัดเด็กสาวข้างกายออกไปด้วยจึงยอมอีกฝ่ายแต่โดยดี
"ขอบคุณที่มาส่ง"แบล็คบอกไปด้วยความรู้สึกที่อย่างน้อยก็ขอบคุณเพราะเอาจริงๆการเดินทางถ้ามาคนเดียวคงจะลำบากน่าดู
"ไม่เป็นไรค่ะ จะให้ฉันเข้าไปช่วยเหลือเรื่องอาหารกับอย่างอื่นด้วยไหมคะ ?"เด็กสาวถามอย่างกังวล แต่เด็กหนุ่มก็บอกปัดไป ใครจะไปยอมให้ผู้หญิงแบบนี้เหยียบเข้าห้องเขากันล่ะ มีหวังชีวิตของเขาเละยิ่งกว่านี้อีก นี่ยังรักษาน้ำใจไม่ด่าตอกหน้าไปตรงนะว่าเป็นเพราะเธอนั่นแหละเลยทำให้ฉันมีสภาพแบบนี้ ช่วยเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว
หลังจากการกินข้าวต้มด้วยความไม่ยินดี(สภาพแบบนี้กินได้แต่อาหารอ่อนๆ)เด็กหนุ่มก็ค่อยๆทิ้งตัวลงนอนบนเตียง โดยไม่คิดแม้กระทั่งเรื่องจะอาบน้ำ ถึงทุกวันเขาจะเหนื่อยแต่วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยมากกว่าปกติ และแล้วเด็กหนุ่มก็ผล็อยหลับไปโดยที่ไม่ได้เข้าไปในเกมส์เหมือนทุกๆวัน