เหมือนเวลารอบๆเดินทางไปอย่างเชื่องช้า โลกทั้งใบตรงหน้าเหมือนจะแตกสลายต่อหน้าต่อตา เด็กหนุ่มในตอนนี้ได้แต่เหงื่อตกและหน้าซีดเผือก ก่อนจะรีบหลบตา
"พ่ะ พ่ะ พูดเรื่องอะไรกันครับ เรื่องที่ดูจะหลุดมาจากนิยายราคาถูกแบบนั้นมันจะไปมีได้ยังไงกัน ฮะๆๆๆๆๆๆ"
"เอาจริงๆฉันก็ไม่ได้ใส่ใจรอกนะ ว่าเธอจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เพราะยังไงนายเองก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรด้วย"ไวท์ดูจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เขาทำเพียงแค่กลับไปอ่านหนังสือต่อ ทำเอาแบล็คที่ความแตกถึงกับมึนงงไปชั่วขณะ
"ที่สำคัญดูนายเองมองยังไงก็เป็นผู้ชายอยู่แล้ว ถึงจะตัวเล็ก ทั้งหน้าทั้งเสียงจะหวานไปหน่อย แต่คนเขาก็ดูไม่ออกหรอก"ไวท์พูดต่อไปด้วยสีหน้านิ่งเรียบ แต่มันทำเอาแบล็ครู้สึกเหมือนโดนคนเอาค้อนปอนด์ฟาดกระแทกใส่หน้าจนแตกละเอียด
'ไม่มีหน้าอก...'แบล็ครู้สึกเจ็บจื๊ดไปถึงขั้วหัวใจกับคำพูดคำนั้น เธอรู้สึกเหมือนเส้นสติของเธอขาดสะบั้น
"ใช่สิ!!! ฉันไม่มันมีหน้าอกไงล่ะ ทำไงได้ล่ะ ก็คนมันไม่ได้เชื้อแม่นิ ความผิดของฉันรึเปล่าล่ะ ที่เข้าโรงเรียนสตรีไม่ได้เพราะดูไม่มีความเป็นผู้หญิง เป็นความผิดของฉันรึเปล่าที่ต้องมาถูกเรียกว่ากระเทยตอนช่วงม.ต้น..."ตอนนี้เหมือนไฟแห่งความแค้นในใจกำลังปะทุเดือด
"ฮะ...เฮ้ๆๆ ใจเย็นๆ"ไวท์ถึงกับเหวอไปเมื่อเห็นอีกฝ่ายดูดุเดือดขนาดนี้ ผิดกับคนที่ดูเอื่อยๆสบายอย่างที่เขาเห็นเมื่อวานโดนสิ้นเชิง
"เป็นความของฉันไหม!!!!!!!!!!!!"แบล็คตวาดลั่น ก่อนคว้ากระเป๋า ฟาดใส่ไวท์จนหน้าหงายกระแทกเข้ากับพื้น ก่อนจะวิ่งร้องไห้โฮออกจากห้องไป ท่ามกลางความงุนงงของเด็กหนุ่มที่ไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรผิด
'นี่ฉันต้องออกไปตามสินะ...ให้ตายสิเป็นภาระจริงๆ'ไวท์ขยี้ผมอย่างหัวเสีย เขาลุกขึ้นมายืนสภาพตอนนี้เขาก็ยังคงมึนๆอยู่แล้วคาดว่าคงจะมึนมากขึ้นเพราะฤทธิ์จากข้าวต้มบ้านั่น เด็กหนุ่มร่างสูงเดินไปหยิบเสื้อนอกมาสวม ก่อนสวมรองเท้าแล้ววิ่งตามไป
"เฮ้!!!!"
"จะตามมาทำซากอะไรเล่า!!!!"แบล็คร้องตระโกน เวลาตอนนี้ยังเป็นช่วงบ่ายอยู่คนก็เลยมีไม่มากนัก
"เธอหยิบกระเป๋าฉันผิดไป!!"ไวท์ตระโกนไป ซึ่งมันก็ได้ผลเพราะอีกฝ่ายหยุดวิ่ง แล้วสำรวจดูกระเป๋าในมืออย่างสับสน ในชั่วเวลานั้นเองที่ไวท์เข้าประชิดตัวได้ในที่สุดและคว้าข้อมือคนตรงหน้าเอาไว้
"จับได้สักที!"
"เหวอ!!!"เพราะความตกใจ แบล็คก็เลยเสียหลัก ทำเอาคนที่จับข้อมือตัวเองเสียหลักตามมาด้วย ก่อนที่ทั้งสองจะอยู่ในสภาพที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก กลางท้องถนนกลางวันแสกๆ
"...."
"...."ใบหน้าของแบล็คตอนนี้แดงฉ่าไม่ว่าเพราะเหตุผลอะไรก็ตาม เขาก็จัดการเข่าใส่จุดยุทธศาตร์ของเด็กหนุ่มที่คร่อมตัวอยู่จนทำเอาอีกฝ่ายหน้าเชียวก่อนเซทรุดลงไปนอนกับพื้นแบบหมดสภาพ
"อ่ะ เอ่อ ขอโทษ!!"พูดจบแบล็คก็วิ่งหนีไปอีกรอบโดยที่ไลท์เองก็ได้แต่หน้าเขียวอยู่ที่พื้นแบบนั้นเพราะขยับตัวไม่ได้
'ยัยบ้าเอ๊ย!!!!'
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"แบล็คหยุดวิ่งในที่สุดเพราะความเหนื่อย ตอนนี้เขา ไม่สิต้องเรียกเธอแล้วนินะ กำลังอยู่ในตรอกย่านการค้าเก่าที่คุ้นเคย บรรยากาศของที่นี่ยังคงเงียบสงบอย่างเห็นได้ชัด "คงไม่ตามมาแล้วละมั๊ง ? ว่าแต่เดี๋ยวก่อนนะ เจ้าหมอนั่นมันรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นผู้หญิง ?!! หรือว่าตอนนั้นที่ฉันสลบอยู่ เจ้านั่นแอบทำอะไรกับฉัน!!!"
"ย๊าาาา!!!!!"เสียงหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับความเจ็บปวดที่ปะทะเข้ามาตรงจุดเดิมที่โดนกระทืบมาเมื่อวานแบบตรงเป๊ะ ทำเอาแบล็คถึงกับทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้นมือกุมที่หลังเอาไว้ ใบหน้าตอนนี้เหยเกอย่างเด่นชัด ถึงแรงปะทะที่เข้ามาจะไม่สูงมากแต่เพราะมันยังช้ำอยู่ก็เลยส่งผลแบบทวีคูณ
"เสร็จฉันล่ะ!!!"เสียงแหลมเล็กที่ฟังดูน่าจะเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ทำเอาแบล็คต้องหันควับไปมองด้วยสีหน้าเจ็บแค้นทั้งน้ำตา
"ยัยเด็กปีศาจ!!! อีกแล้วนะ!!!"เด็กหญิงอายุประมาณ 4-5 ขวบ ใบหน้าดูเอาแต่ใจ ดวงตาสีม่วงสดฉายประกายซุกซนในดวงตา เด็กหญิงตัวเล็กคนนี้คือน้องสาวของเจ้าของร้านอาหารที่แบล็คสนิทด้วย เป็นเด็กนิสัยเสียที่ชอบใช้เวลาที่เธอเผลอแกล้งเธอตลอด ชื่อว่า เรอา ตอนนี้กำลังแลบลิ้นทำสีหน้าล้อเลียนใส่
"นายเตี้ยม่อต้อ แบร่ๆๆๆๆๆ"เรอาแลบลิ้นใส่พลางหัวเราะคิกคัก แต่เพราะแบล็คจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมลุกสักทีทั้งๆที่ปกติป่านนี้จะวิ่งไล่จับเธอแล้ว ก็เลยทำเอาเด็กหญิงรู้สึกตกใจขึ้นมา สีหน้าเริ่มหวั่นวิตก ก่อนจะเดินเข้าไปหา "พี่ชาย...พี่ชายเป็นอะไรเหรอ?"
"จับตัวได้แล้วยัยเด็กแสบ"แบล็คลืมตาขึ้นมาแล้วคว้าแขนจับแขนเล็กๆเอาไว้ ข่มความเจ็บปวดไม่ให้แสดงออกทางสีหน้า ทำเอาเด็กหญิงที่คิดว่าตัวเองโดนหลอกโวยวายใหญ่ "เอ๊าๆๆๆๆ เลิกดื้นสักที มันเหนื่อยรู้ไหมเนี่ย!!"
"สวัสดีครับ พี่สาว ผมเอายัยตัวแสบมาส่งครับ"ใบหน้าที่ปรากฏอยู่ในร้านคือหญิงสาวร่างสูงสง่าที่มีหน้าตาตายด้านซึ่งมีดวงตาสีม่วงภายใต้กรอบแว่น เธอหันมามองตามต้นเสียง ก่อนจะแย้มยิ้มออกมาเมื่อเห็นหน้าของคนที่คุ้นเคย เธอนั้นมีชื่อว่า เครเน็ท แต่เธอชอบให้เรียกว่า เคท มากกว่า
"อ้าว ปิโยะ ไม่เห็นนานเลยโตมาเป็นสาวน้อยหน้ารักแล้วนะ"หญิงสาววางเครื่องมือทำอาหารลงก่อนดันแว่นให้เข้าที่แล้วเดินออกมาจากหลังร้าน
"ช่วยกรุณาเรียกผมว่าแบล็คเถอะครับ..."
"โอ๊ะ...จริงด้วยสิ ตอนนี้เธอใช้ชื่อว่าแบล็คนิน่า ลืมไปซะสนิทเลย"เคทยิ้มแบบดูยังไงก็ออกว่าโกหกกันเห็นๆ แต่แบล็คก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ในบรรดาคนที่เธอรู้จักมาตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนนี้ ก็มีคุณเคท นี่แหละที่ดูเขาออกว่าเป็นผู้หญิงตั้งแต่พริบตาแรกที่เห็น เธอรับ เรอา ที่ทำหน้ามุ่ยจากแบล็คก่อนเขกหัวไปทีเพราะว่าทำตัวดื้อไม่เลิกจนทำเอาเด็กหญิงร้องไห้จ๊า แต่ทั้งสองก็ทำเป็นเมินเพราะรู้ว่าแกล้งทำ ก่อนกลับมาคุยถามสารทุกข์สุขดิบกันต่อ
"ว่าแต่วันนี้เธอไม่มีเรียนหรือไง อย่าบอกนะว่าโดด"เคทถามขึ้นหลังจากกลับไปประจำตำแหน่ง ส่วนแบล็คก็มานั่งที่นั่งลูกค้า โดยมีเรอานั่งอยู่ที่ตัก
"พอดีผมขอลาหยุดเพราะว่าโดนลูกฟุตบอลที่ไร้แหล่งที่มาเตะอัดเข้าน่ะเข้า"แบล็คโกหกไปโดยผสมเรื่องจริงเล็กน้อย เคทใช้ดวงตาสีม่วงจับจ้องคนตรงหน้าอย่างจับผิดทำเอาแบล็ครู้สึกวูบๆที่สันหลังอย่างบอกไม่ถูก
"แล้วอาการเป็นยังไงบ้างล่ะ"เธอกระพริบตาครั้งหนึ่งก่อนกลับไปเตรียมของต่อ ทำเอาแบล็คเเอบโล่งอกไม่ได้
"ก็ดีนะครับ จนกระทั่งโดนลูกเตะของเรอาเข้าไปเนี่ยแหละ"ไม่ว่าเปล่าแบล็คทำการยีผมเด็กน้อยที่ตักจนหัวยุ่งไปหมด ทำเอาเด็กหญิงโวยวายใหญ่
"ก็หนูไม่รู้นิ"นั่นคือคำแก้ตัวของเด็กหญิง
หลังจากที่เคทพยายามรั้งให้แบล็ครอกินข้าวก่อนกลับซึ่งไม่เป็นผลเพราะเธอกำลังอิ่มเอามากๆ ตอนนี้เวลาก็ผ่านมาถึงเกือบบ่ายสามแล้ว ในที่สุดแบล็คก็ขอลากลับเพื่อพักผ่อนอันที่จริงเขาอยากจะรีบกลับเข้าไปในเกมส์มากกว่าเพราะว่าเมื่อวานทั้งวันไม่ได้เข้าเลย
"หืม...นั่นใครน่ะ ลูกค้าเหรอ ? ดูคุ้นๆแหะ"แบล็คเอ่ยกับตัวเองอย่างสงสัย หลังจากที่เธอเดินออกจากร้านมาได้สักพักเธอก็พบว่ามีชายผมสีขาวราวกับหิมะในชุดที่คล้ายกับคนที่เธอรู้จักเดินเข้าไปข้างในร้าน แต่แบล็คตัดสินใจไม่เดินกลับไปดูแล้วมุ่งหน้ากลับบ้าน
แบล็คกลับมาถึงบ้านในที่สุดหลังจากนั้นอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เด็กหนะ...เอ่อ...เด็กสาว ก็จัดการไขกลอนประตู ก่อนวางทุกอย่างลงที่ข้างเตียงแล้วนอนแหมะแบบระวังเพราะอาการปวดที่หลังเริ่มกำเริบ เธอหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เกมส์เธอตัดสินใจเข้าตอนช่วงดึกเพราะตอนนี้มันยังเช้าเกินกว่าที่ เซิร์ฟเวอร์เมนหลักของ Gear จะทำงาน (เพื่อการศึกษาและการทำงานที่มีประสิทธิภาพ ระบบ Gear จะเปิดทำงานหลัง 17.00 - 06.00 ยกเว้นในสถานการณ์ฉุกเฉินซึ่งจะเป็นเฉพาะกรณี)
ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปขอโทษเจ้าบ้านั่นก็แล้วกัน...ดันวิ่งหนีมาแบบนั้นซะด้วย
จริงสิ...ฉันเอากระเป๋านักเรียนเขาติดมือมานี่น่า...ช่างมันไว้ค่อยคืน
ไว้ต้องถามด้วยว่ารู้ได้ยังไง หวังว่าเจ้านั่นจะไม่เอาเรื่องของฉันไปบอกใครหรอกนะ...แต่เดี๋ยวก่อนโดนทำเข้าไปแบบนั้นต้องโดนโกรธแน่เลย ตายล่ะ...
ว่าแต่...ฉันลืมอะไรรึเปล่านะ...
ในระหว่างที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่สติของเธอก็ล่องลอยแล้วหลับไปในที่สุด...ในจังหวะนั้นใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งก็แวบผ่านไป
เฮือก!!!
เด็กสาวลุกขึ้นมานั่งเหมือนโดนไฟช็อต เธอรีบคว้านาฬิกามาดู เวลาในตอนนี้คือ 20.14 น. เธอรีบคว้าเสื้อนอกมาสวมแล้วใส่รองเท้าออกไปดูห้องข้างๆทันที สีหน้าหวั่นวิตกอย่างเห็นได้ชัดเมื่อไฟที่ข้างห้องนั้นยังคงดับอยู่ เธอรีบลงจากชั้นสองก่อนวิ่งไปที่โรงเรียน
'ให้ตายสิ...ขอให้ไม่อยู่ทีเถอะ'
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"แบล็คต้องมาเหนื่อยเพราะการวิ่งอีกครั้ง ไม่ถึงสิบนาทีเขาก็มาถึงที่หน้าโรงเรียน และพบว่ามีคนๆหนึ่งยืนพิงกำแพงรั้วโรงเรียนชายอยู่
"อ้าว...คุณแบล็ค ? ไปทำอะไรมาถึงได้หอบขนาดนี้ล่ะเนี่ย"หญฺงสาวที่มีดวงตาสีแดงดั่งเลือด แย้มยิ้มทักเมื่อเห็นอีกฝ่าย ก่อนที่จะสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆคนตรงหน้าก็จับไหล่เธอแล้วเขย่าอย่างแรง
"ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย นี่มันกี่โมงแล้ว มันใช่เวลาที่จะมาอยู่ตรงนี้ไหม!!!"แบล็คตวาดเสียงดัง "ถ้าเกิดโดนใครจับตัวไปจะทำยังไง ห๊า!!"
"ขอโทษด้วยค่ะ ที่ทำให้เป็นห่วง"ฟาดวงตาเบิกกว้างดูจะตกใจเล็กน้อยที่โดนตวาดใส่ ก่อนที่จะหลับตาลงแล้วยอมรับผิดอย่างว่าง่าย
"รู้ตัวก็ดีแล้ว งั้นก็กลับได้แล้ว"แบล็คที่กำลังหงุดหงิดอยู่ หันหลังให้แล้วเดินนำ เธอได้ยินเสียงฝีเท้าตามหลังมาทำให้เธอไม่หันกลับไปมอง ความรู้สึกหงุดหงิดเริ่มก่อตัวในจิตใจ เธอรู้ดีว่า อีกฝ่ายกำลังรออะไรอยู่ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย สีหน้าที่ดูโล่งอกตอนที่เห็นหน้าของเธอทำให้เธอนั้นรู้สึกแปลกๆ
"จะกินอะไรไหม?"แบล็คมาแวะที่ร้านสะดวกซื้อเจ้าประจำ ซึ่งเด็กสาวข้างกายก็ยิ้มรับแล้วเดินเข้าไปเลือกพวกอาหารสำเร็จรูปมากล่องหนึ่ง ซึ่งแบล็คแปลกใจเล็กน้อยเพราะเท่าที่ตั้งแต่รู้จักคนตรงหน้า เด็กสาวเลือกซื้อแต่พวกผักสดไม่ก็เนื้อสัตว์ แต่วันนี้กลับเลือกซื้ออาหารกล่อง
ทั้งสองระหว่างทางที่เดินกลับที่พักก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก จนกระทั่งก่อนที่จะเข้าห้อง แบล็คก็ตัดสินใจพูดออกไปว่า 'ราตรีสวัสดิ์' ซึ่งก็ทำให้เด็กสาวข้างห้องหันมายิ้มตอบก่อนจะพูดว่า 'ราตรีสวัสดิ์ เช่นกันค่ะ' ก่อนจะปิดประตูห้องลงไป แบล็คมางประตูที่ปิดลงพลางเกาแก้มเบาๆก่อนจะปิดประตูห้องของเธอลงเช่นกัน
[ยินดีต้อนรับกลับค่ะ คุณแบล็ค เฟเธอร์...]
เสียงของระบบดังขึ้นเมื่อเธอสวม Gear ลง ภาพของห้องพักที่สุดแสนจะทรุดโทรมกลับเข้ามาปรากฏในดวงตา แบล็คลุกขึ้นมานั่งที่ข้างเตียง พลางนวดขมับแบบมึนๆเล็กน้อยเพราะเขานอนนานเกินไป เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ยิ้มยิงฟันให้กับภาพของเด็กหนุ่มผิวซีด ซึ่งมีเส้นผมสีดำดูยุ่งเหยิง กับดวงตาสีอำพัน ไม่ว่าในโลกความจริงเธอจะเป็นใครแต่ในโลกใบนี้เขาคือผู้ชายที่ชื่อว่า แบล็ค เฟเธอร์
เด็กหนุ่มหลังจากอาบน้ำเสร็จก็จัดการแต่งตัวแล้ว เช็คเอาท์ ออกจากที่พัก เสียค่าที่พักไป 500 เดล (เงินที่พักได้มาจากการทนนั่งฟังเจ้าที่สาวรสนิยมประหลาดนั่งอธิบายยาวเหยียดเกือบชั่วโมง หลังจากเปลี่ยนอาชีพเสร็จมา 2000 เดล รวมถึงเควสล่าเล็บมังกร 100 ชิ้นแลกกับ ยาพิษ 10 ขวด)
เมืองเริ่มต้นวันนี้ก็ยังคงเงียบเหงาและประปรายไปด้วยผู้เล่นจำนวนเล็กน้อยที่เดินกันอย่างหดหู่
"หลบปายยยยย!!!!!!"เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับเสี้ยววินาทีต่อมาที่หลังเกิดความรู้สึกเจ็บแปลบ
'อะไรกันอีกเนี่ย!!!!!'แบล็คที่พลิกกลับมาตั้งหลักทันโวยวายอย่างหัวเสียในใจที่วันนี้ต้องมาโดนชนหลังถึงสองครั้งแบบติดๆกัน ก่อนที่จะพบเด็กสาวร่างเล็กซึ่งมีผมสีดำยาวสลวยจนถึงเอวกำลังล้มหน้าทิ่มพื้นอยู่
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"แบล็คหยิบกิ่งไม้แถวๆนั้นมาลองจิ้มๆดูสัญญาณชีวิต ทำเอาเด็กสาวเงยหน้าพรวดขึ้นมา ใบหน้าที่มอมแมมด้วยเศษฝุ่นทอประกายหัวเสีย
"จะจิ้มทำแมวอะไรเล่า เจ้าบ้า!!! ขวางทางอยู่ได้หลบไป"เด็กสาวปริศนาที่ลุกขึ้นมายืน เริ่มวิ่งต่ออีกครั้ง แต่ถูกแบล็คกระชากผ้าพันคอสีแดงสดเอาไว้จนแทบจะคอหักทำเอาเธอไอแค่กๆไม่ยอมหยุด
"ชนชาวบ้านแล้วไม่คิดจะขอโทษเป็นเด็กที่นิสัยไม่ดีเลยนะครับ"พอพูดคำว่าเด็กเท่านั้น เด็กสาวปริศนาก็โมโหใหญ่วิ่งเข้าใส่หมายจะทุบคนที่สูงกว่าให้แบนติดพื้น แต่เพราะช่วงแขนที่สั้นกว่าก็เลยโดนแบล็คเอามือยันหน้าผากทำอะไรไม่ได้นอกจากแกว่งแขนไปมาในอากาศ
"เฮ้!!!แกน่ะ ส่งยัยเปี๊ยกนั่นมาซะ!!!"เสียงของกลุ่มคนดังขึ้น เรียกให้แบล็คต้องหันไปมอง
กลุ่มผู้เล่นหลายคนที่มีสีหน้าโกรธจัดพร้อมอาวุธครบมือ กำลังจ้องมาที่เขากับเด็กสาวอย่างมาดร้าย ทำเอาเด็กสาวที่หนีไม่ทันแล้วได้แต่หน้าซีด
"เอ่อ...พวกคุณคือ"
"พวกเราโดนยัยเปี๊ยกนั่น ลูท(Loot)ไอเทมเควสไปดื้อๆเลย ขอคืนดีๆก็ไม่ให้ รีบๆส่งยัยเปี๊ยกนั่นมาเร็ว"หนึ่งในนั้นโวยวาย อันที่จริงพวกเขาอยากจะรุมใส่ชายผิวซีดตรงหน้าแล้วด้วยซ้ำ ติดตรงที่ยังไม่อยากเสี่ยง
"จริงรึเปล่าครับ ?"แบล็คหันมาถามเด็กสาวข้างหลังที่ส่ายหน้าใหญ่
"เขาบอกมาแบบนั้นน่ะครับ"แบล็คหันกลับมาบอกกลุ่มคนด้วยใบหน้ายิ้มๆ
"ลูกพี่ฉันสั่งมา มีอะไรคุยกับหมอนี่เอาแล้วกัน"ไม่ทันไรเด็กสาวก็โบ๊ยให้เขารับเคราะห์แทนซะแล้ว ก่อนวิ่งเตลิดไปเลย ทำเอาเขาโดนกลุ่มผู้เล่นทำหน้าโหดใส่เตรียมยำเละ แน่นอนว่ามาแบบนี้เป็นเขาก็หนีเหมือนกัน แต่ช่วงขาที่ยาวกว่าไม่ทันไรเขาก็ตามเด็กสาวที่วิ่งสุดแรงเกิดซะแล้ว แบล็คตัดสินใจโอบเอวเด็กสาวปริศนามาเหน็บไว้ข้างตัว ก่อนวิ่งทะลุวาร์ปหน้าเมืองผู้เล่นใหม่ไป โดยเสียงสุดท้ายที่ได้ยินก็คือเสียงอาฆาตที่ดังแว่วมาจากกลุ่มผู้เล่นกลุ่มนั้น...