แสงสว่างจากวาร์ปสิ้นสุดลงพร้อมกับภาพของซอกหินแห่งหนึ่งและความสัมผัสนิ่มๆที่ฝ่ามือ แบล็คก้มลงมามองบางสิ่งที่เข้ากำลังทับอยู่ ดวงตาสีอำพันเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องล่าง
เพียะ!!!
"เจ้าคนโรคจิต!!!"เด็กสาวร่างเล็กโวยวายด้วยใบหน้าแดงก่ำ เอามือกอดปกปิดหน้าอกที่โดนล่วงเกินไปเมื่อสักครู่ เธอเบียดร่างตัวเองชิดกับซอกหิน จ้องมองเด็กหนุ่มร่างสูงตรงหน้าอย่างหวาดหวั่น
"เอ่อ...ขอโทษล่ะกันครับ"แบล็คตัดสินใจขอโทษให้มันสิ้นๆเรื่องไป อันที่จริงเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกที่จับหน้าอกผู้หญิง เพราะเขาก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันถึงเขาจะไม่มีหน้าอกให้จับก็เถอะ ไม่สิ เอาจริงๆร่างเล็กๆแบบนั้นทำไมถึงมีขนาดแบบนั้นได้ล่ะเนี่ย มันไม่สมเหตุสมผลสักนิด
"จ้องอะไรของนายเนี่ย เจ้าโรคจิต!!!"เด็กสาวปริศนาโวยวายอีกครั้งเพราะอีกฝ่ายมัวแต่จ้องเธออยู่ไม่เลิกสักที
"อ๊ะ ?!! ขอโทษครับ"แบล็คได้สติก่อนจะหันหน้าไปมองอีกทาง พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่และลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตามเสื้อผ้า "ให้ช่วยไหมครับ ?"
"ไม่ต้อง ลุกเองได้!!"เด็กสาวโวยวายใบหน้ายังคงแดงก่ำ แต่เธอก็ยังรักษาระยะห่างเอาไว้ไม่เข้าใกล้อีกฝ่ายเช่นเดิม ทำเอาแบล็ครู้สึกเหมือนเห็นภาพของตัวเองซ้อนทับยังไงยังงั้น
"ว่าแต่ที่นี่มันที่ไหนครับเนี่ย ?"แบล็คตัดสินใจเปลี่ยนไปคุยอีกเรื่องเพื่อลดระยะห่าง ซึ่งดูจะได้ผลเพราะเด็กสาวร่างเล็กก็ออกมาจากซอกหินแล้วมองไปรอบๆ ดูจากสภาพแล้วทั้งสองคงจะมาอยู่ที่ยอดผาสูงแห่งหนึ่งในหุบเขา ด้านล่างนั้นมีฝูงมังกรกระจายตัวอยู่กันอย่างเป็นระเบียบ ถึงแม้มองจากด้านล่างเหมือนจะหนาแน่น แต่เมื่อมองลงจากที่สูงแล้วจะเห็นได้เลยว่า มันมีการแบ่งกลุ่มกันอย่างชัดเจนมาก
หุบเขาจ้าวมังกรนั้นมีสภาพเป็นวงกลมซึ่งรอบล้อมด้วยผาสูงเหมือนกรงขัง ซึ่งตรงใจกลางนั้นก็คือเมืองเริ่มต้นซึ่งมีขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับอาณาเขตทั้งหมดของหุบเขา
"ตายแล้ว..."
"หืม ?"แบล็คหันไปมองเด็กสาวที่กำลังยืนสั่นอย่างหวาดกลัวอยู่ "มีอะไรรึเปล่าครับ ?"
"เรามาอยู่ชายแดนซะแล้ว..."
"ชายแดน ?"
ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซ!!!!
เสียงกรีดร้องแหลมสูงทำเอาทั้งสองถึงกับติดสถานะมึนงงกันไปชั่วขณะ ก่อนที่จะหันกลับมามองเจ้าของเสียงสั่นประสาทเมื่อครู่
ร่างสูงเกือบสามเมตรสี่ขาซึ่งปกคลุมด้วยขนหยาบหนา ดวงตาสีแดงก่ำฉายประกายวาวโรจน์ เขาสีหม่นซึ่งยาวเหยียดมาด้านหน้า ก่อนที่ข้างหูของทั้งสองจะปรากฏรายชื่อของมอนเตอร์ตรงหน้า
[ผู้เล่นแบล็ค พบ Bub Pig ระดับ 145]
"เอิม...ก็ไม่เท่าไหร่นิครับ ?"แบล็คมองระดับของเจ้าสิ่งที่ดูยังไงก็ไม่ใช่หมูแน่ๆอย่างประเมินค่า
"ความน่ากลัวของมันอยู่ที่เมื่อมันอยู่กันเป็นฝูงต่างหากล่ะ"เด็กสาวพูดไปพลางหันหน้ามองซ้ายมองขวาอย่างหวาดหวั่น แต่ดูรอบๆก็ไม่มีอะไรที่น่าจะเป็นที่ซ่อนได้จึงคลายความระแวงไป
"งั้นก็เล่นมันได้เลยสินะครับ"แบล็คหักข้อนิ้วแล้วเดินเข้าไปหา เจ้าสิ่งที่น่าจะเป็น หมู ซึ่งกำลังตะกุยเท้าเตรียมพุ่งเข้าชนด้วยเขาแหลมคมของมัน แต่ไม่ทันจะเข้ามาถึงร่างของมันก็กระเด็นกลับไปที่เดิมก่อนจะแตกสลายกลายเป็นเศษกระจก
"ได้ยังไงกัน!!"เด็กสาวร้องอย่างตกใจ เธอมองไม่ทันเลยว่าอีกฝ่ายโจมตีหมูป่าตรงหน้าตั้งแต่ตอนไหน แบล็คหันมายิ้มให้กับเด็กสาวหลังจากเก็บไอเทมที่ดูมีประโยชน์ขึ้นมาใส่กระเป๋าไอเทม
"ความลับครับ"แบล็คพูดยิ้มๆ
หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มทำความรู้จักกัน ตอนนี้แบล็คได้รู้แล้วว่า เด็กสาวร่างเล็กคนนี้ มีชื่อว่า ฟรอเซ็น เป็นผู้เล่นใหม่เช่นเดียวกับเขา ส่วนที่ไปลูทไอเทมมานั้นเป็นเพราะไอเทมนั้นเป็นไอเทมเควสสำคัญซึ่งเธอต้องใช้เพื่อการเปลี่ยนอาชีพ นั่นเองทำให้แบล็คได้รู้ว่าต่ละคนจะเจอวิธีการเปลี่ยนอาชีพที่แตกต่างกัน ส่วนไอเทมที่เด็กสาวกำลังตามหาอยู่นั้นก็คือ เกล็ดมังกรเหล็ก จำนวน 20 ชิ้น ซึ่งตอนนี้เธอมีเพียง 5 ชิ้นเท่านั้น ในที่สุดทั้งสองก็ตัดสินใจที่จะแลกความเป็นเพื่อนกัน ก่อนจับทีมปาร์ตี้เดียวกัน และเดินกลับลงไปจากยอดผา โดยที่ทั้งสองไม่รู้เลยว่ามีบางสิ่งกำลังแอบจับจ้องมองทั้งสองอยู่ที่ปลายชายป่าซึ่งห่างจากยอดผาไปเกือบ 300 เมตร...
"สวยจัง..."เสียงของฟรอเซ็นดังขึ้นเมื่อเห็นภาพของหญิงสาวตรงหน้า
"ค่ะ คุณแบล็คเหรอครับ ?"ไมพูดอย่างตะกุกตะกักอย่างไม่ค่อยเชื่อในสายตาสักเท่าไหร่ ซึ่งคนอื่นๆเองก็คิดแบบไม่แตกต่างกัน ร่างหญิงสาวสูงสง่าเดินเข้ามาหากลุ่มเคท ด้วยสีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นกัน อันที่จริงเป็นไปได้เขาไม่อยากจะกลับมาแปลงเป็นร่างนี้เลยสักนิด เพราะว่าทรวดทรงของร่างนี้มันทำร้ายจิตใจเขาเสียเหลือเกิน
"ครับ"แบล็ครับคำ น้ำเสียงหวานชวนเคลิ้นฝันทำเอากลุ่มคนที่ได้ยินถึงกับสีหน้าร้อนผ่าว ก่อนที่จะได้สติรีบหันหน้าหนีกันไปคนละทาง แบล็คตัดสินใจกลับมาใช้ร่าง อวาตาร์ปกติของเขาตามเดิม จึงทำให้บรรยากาศชวนอึดอัดกลับสู่สภวะปกติ
"ก็อย่างที่เห็นละครับ อาชีพของผมคือ เลดี้ (ผู้หญิง) ครับ"แบล็คตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ ส่วนเคทตอนนี้พยายามกลั้นขำสุดชีวิต ทางคนอื่นๆนั้นต่างมีสีหน้าที่แตกต่างกัน เช่น ไมที่ทำสีหน้าแบบเห็นใจในชะตากรรม หรือฟรอเซ็นที่มีสีหน้าแบบเหมือนเจอเรื่องสนุก เอ็ดเวิร์ดที่ขยับแว่นครั้งหนึ่งพลางยิ้มกรุ่มกริ่ม โอทาเกะที่หน้าแดงอ่อนๆเพราะยังอายไม่หาย เคียวยะที่ทำสีหน้าแบบไม่รู้จะพูดยังไงดี กับเฟธที่หัวเราะแบบมีเลศนัย เดี๋ยวก่อนนะ เฟธ ?!!
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!!"กลุ่มสมชิกทั้งหมดพากันตกใจเพราะคนตรงหน้าจู่ๆก็โผล่มา เฟธโค้งตัวให้ครั้งหนึ่งโดยเอามือทาบอกไว้เป็นการทักทาย
"ผมได้รับหน้าที่จาก คุณเซ็ท ให้มาทำการช่วยเหลือเรื่องภารกิจครับ"ชายหนุ่มแย้มยิ้มอย่างเป็นมิตรผิดกับดวงตาที่ดูมีความลับ
"เรายังไม่ได้ตกลงเรื่องความร่วมมือสักหน่อย"เคทปฏิเสธโดยไม่คิดมาก
"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวเรื่องความร่วมมือของพวกเราครับ ผมแค่ถูกส่งมาให้ภารกิจของคุณดำเนินไปได้ง่ายขึ้นเท่านั้น"เฟธตอบกลับไป
"ยอมๆให้เขามาด้วยดีกว่าครับ]]ไมใช้ช่องติดต่อแบบส่วนตัวในทีมเพื่อกันข้อมูลสนทนาจากภายนอก
"นั่นสิครับ ขืนปฏิเสธไปจะมาโดนขัดแข้งขัดขาซะเปล่าๆ]]เคียวยะสนับสนุนในความคิดนั้น
"ไม่เอาเจ้านี่ได้ไหมอ่า...]]ฟรอเซ็นดูจะไม่เห็นด้วยเท่าไหร่
"ฉันก็ไม่อยากให้มันเข้ามานะ เห็นหน้าแล้วหงุดหงิด ยิ้มกวนเบอร์รองเท้าชะมัด]]เอ็ดเวิร์ดแค่นเสียง ดวงตาจ้องมองคนที่กล่าวถึงอย่างแสดงออกชัดเจน
"ผมยังไงก็ได้นะฮะ]]โอทาเกะเอ่ยเสียงสั่น
"แล้วนายว่าไงล่ะแบล็ค]]เคทถามความเห็นของคนอีกคนที่เงียบอยู่
"ผมยังไงก็ได้ก็แล้วกันครับ ฮะๆ...]]จริงๆเขาไม่อยากให้เจ้านี่มาอยู่ใกล้ๆตัวเลยสักนิด มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
"งั้นเอาเข้ามาด้วยก็แล้วกัน]]เคทหลักจากสรุปผลได้เสียทำการประกาศโดยที่ดูทุกคนจะไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะมันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
"ตกลงพวกเราจะให้นายมาช่วยเรื่องภารกิจ ส่วนเรื่องข้อตกลงนั้นก็อีกเรื่อง แล้วพวกเราไม่มีหนี้บุญคุณอะไรทั้งนั้น อีกอย่างไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด พวกเราจะไม่สนใจนายเด็ดขาด ตกลงตามนี้"เคทพูดทุกคำพูดออกมาอย่างรวดเร็ว
"ตกลงตามนั้นครับ"เฟธยังคงยิ้มเหมือนปกติ ทำให้คนในทีมกลับมาคุยกันตามปกติถึงการดำเนินแผนการชิง น้ำผลไม้สีรุ้ง จากรังจ้าวมังกรโดยที่จะไม่ต้องสู้กับจ้าวมังกรให้ระดับเพิ่ม
"เอายานอนหลับกรอกปากมันเลยดีไหม"เอ็ดเวิร์ดเสนอความเห็น
"ไม่ได้หรอกครับ ไอเทมยานอนหลับไม่ส่งผลกับ บอส ครับ"เฟธแทรกขึ้นมาทำเอาเอ็ดเวิร์ดที่พูดต้องหันควับไปมองอย่างไม่พอใจ
"เออ รู้ ฉันพูดเล่นกับเพื่อน หุบปากแล้วอยู่เงียบๆไป"
"โอ๊ะ...แย่จังเลยนะครับ เหมือนจะโดนเกลียดซะแล้วครับ"เฟธยิ้ม ก็ไม่แปลกที่เอ็ดเวิร์ดจะไม่ชอบหน้าเพราะเรื่องครั้งก่อน ฟรอเซ็นกับโอทาเกะโดนเฟธเล่นซะหนัก ซึ่งเป็นเรื่องที่โลลิตัวพ่ออย่างเอ็ดเวิร์ดไม่อาจให้อภัยได้
"งั้นลองใช้ระเบิดน้ำแข็งของหุ่นยนต์ผมดูดีไหมครับ เพราะจ้าวมังกรไม่รับผลของเวทย์มนต์"ไมที่เคยเข้าไปเก็บไอเทมจากรังจ้าวมังกรเสนอความคิดดู
"ไม่ได้ครับ ระเบิดน้ำแข็งของหุ่นยนต์ ล็อคสิ่งที่มีระดับสูงกว่าตัวผู้ใช้ไม่ได้ครับ"เฟธแทรกขึ้นมาอีกรอบ
"งั้นก็หมายความว่ามันใช้กับคุณได้สินะครับ"ไมจ้องเฟธ ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มแล้วพยักหน้ารับแต่ก็พูดขึ้นต่ออีกด้วยรอยยิ้มเย็นเฉียบ
"แต่ขึ้นอยู่กับว่าผมจะยืนบื้อให้คุณใช้รึเปล่าก็อีกเรื่องนะครับ"
"หักเขามังกรทิ้งก็พอแล้วมั๊งครับ"แบล็คที่เคยฆ่าจ้าวมังกรได้ด้วยวิธีนี้พูดเสนอความเห็น
"ไม่ได้แล้วครับ"เฟธแย้งอีกครั้ง
"เพราะอะไรครับ ?"
"หลังจากภัยพิบัติ มอนเตอร์ระดับบอสทุกตัวที่ระดับสูงกว่า 140 ได้รับการอัพเกรดความสามารถใหม่จนเก่งกว่าที่พวกคุณเคยรู้จักเยอะครับ"เฟธยิ้ม
"นายมีข้อมูลอะไรสินะ"เคทพูดขึ้นดวงตาสีม่วงจ้องมองเป้าหมายอย่างจับผิด
"ไม่ต้องมองผมแบบนั้นก็ได้ครับ ผมมาก็เพื่อแชร์ข้อมูลให้พวกคุณอยู่แล้ว"เฟธยักไหล่ก่อนเดินเข้ามาพร้อมกับม้วนหนัง คนในทีมเคทต่างทำท่าจะหยิบอาวุธออกมาแต่เคทสั่งห้าม เฟธยิ้มบางและกางม้วนหนังออกก่อนที่มันจะฉายภาพข้อมูลของบอสตั้งแต่ระดับ 200 ลงมาจนถึง 140 ซึ่งข้อมูลของบอสทุกตัวนั้นต่างจากข้อมูลที่พวกเขารู้โดยสิ้นเชิง โดยเฉพาะจ้าวมังกร ที่ความสามาถของมันนั้นสูงจนเทียบได้กับบอสที่ระดับต่ำกว่า 50 ลงไป
"แบบนี้แย่เอามากๆเลยนะครับ"แบล็คเอ่ยเสียงเครียดเพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะชนะบอสจ้าวมังกรโดยไม่ฆ่า แถมโอกาศจะฆ่านั้นมีน้อยมากจนแทบเป็นไปไม่ได้
"ว่าแต่นายไปเอาข้อมูลพวกนี้มาได้ยังไงกัน"เคทเงยหน้าจากข้อมูลที่มีค่าพวกนี้ขึ้นมาถามอย่างสงสัย คนตรงหน้ายิ่งรู้จักมกเท่าไหร่ก็ยิ่งจะเจอปริศนามากขึ้นไปอีกขั้นเสมอ
"ความลับของทางการครับ"เฟธยิ้มพลางขยิบตาให้ ก่อนจะเดินกลับไปยืนพิงกำแพงมองพวกเคทดูข้อมูลของบอสต่อไป "ว่ายังไงครับ ต้องการความช่วยเหลือของผมรึเปล่าครับ ?"
"เข้าใจแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น แบล็ค เคียวยะ ขอฝากเธอสองคนด้วยนะ"เคทได้ข้อสรุปจากข้อมูลที่ได้รับ หากข้อมูลพวกนี้เป็นของจริง การส่งแค่คนของเธอไปคงไม่พ้นจากการถูกฆ่าอย่างแน่นอน
"ส่วนเอ็ดเวิร์ด โอทาเกะ ไม ขอฝากพวกเธอเรื่องเควสงานด้วยนะ"ถึงข้อมูลพวกนี้จะมีค่าแต่เรื่องหาเงินใช้จ่ายก็สำคัญ แถมสามคนนี้ก็มีความสามารถในด้านการเจรจามากกว่า ทั้งสามคนซึ่งรู้หน้าที่ดีทำเพียงพยักหน้าให้ก่อนจะกลับขึ้นห้องเพื่อพักผ่อน เอ็ดเวิร์ดปรายตามองเฟธอย่างรังเกียจเป็นครั้งสุดท้ายและหายขึ้นห้องไป
"ฟรอเซ็น พรุ่งนี้ ออกไปหาเควสจาก NPC กับฉัน"
"ค่ะ"
"แล้วจะให้เดินทางกันเมื่อไหร่ครับ"เฟธที่รอให้เคทสั่งการเสร็จพูดขึ้น
"เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี แต่คืนนี้คงไม่ได้เพราะวันนี้เป็นวันคืนมืด พวกมอนเตอร์ความสามารถจะสูงมากกว่า 10%"เคทพูดต่อ เฟธมีสีหน้าที่ประหลาดใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ทุกคนย่อมมีความลับเป็นของตัวเอง...
"เหนื่อยแล้ว!!!"เสียงของเด็กสาวร่างเล็กดังขึ้น ดวงตาสีแดงดูกำลังจะโกรธๆ
"นั่นสินะครับ พักกันหน่อยก็ดี"แบล็คถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนหลังจากฆ่ามังกรตัวสุดท้ายที่ใกล้มือไป ระดับของเขาตอนนี้ลดลงมาถึง 135 แล้ว เด็กหนุ่มกับฟรอเซ็นซึ่งบัดนี้ทั้งสองนั้นอยู่ปาร์ตี้เดียวกัน พากันเดินไปตามเนินผาหินซึ่งแห้งแล้ง เพื่อหาที่พัก ระหว่างทางพวกเขาพบผู้เล่นหลายคนจับกลุ่มต่อสู้กับมังกรประปราย
"ให้ตายสิ ฆ่าไปเป็นร้อยตัว ดร็อปเกล็ดมาให้ไม่ถึง 11 ชิ้น"ฟรอเซ็นยังคงบ่นต่อไป แต่จะบ่นก็ไม่แปลกเพราะว่าไอเทมพวกนี้มันก็ดร็อปน้อยจนน่าจะหายจริงๆอย่างที่เธอว่า ในที่สุดสายตาของแบล็คก็หันเห็นเนินเขาแห่งหนึ่ง ซึ่งมีกลุ่มผู้เล่นหลายสิบคนไปนั่งเล่นนั่งพักอยู่ น่าแปลกที่ไม่มีมังกรตัวไหนเข้าไปจู่โจมพวกเขา
"เนินเขานั้นมันมีอะไรเหรอครับ ?"
"อ๋อ เนินนั้นมีชื่อว่า Boigei Hill น่ะเป็นหนึ่งใน 11 จุดปลอดภัยของหุบเขานี้"ฟรอเซ็นทำการอธิบาย
"จุดปลอดภัย ?"
"อืม หมายถึงโซนที่มอนเตอร์เข้ามาไม่ได้ยังไงล่ะ"เด็กสาวอธิบายต่อ "นอกจากที่นี่ฉันรู้จักแค่ 5 จุดเอง ทางเข้าที่จะไปรังของจ้าวมังกรเองก็เป็นหนึ่งในจุดปลอดภัยเหมือนกันนะ"
"อย่างนี้นี่เองครับ ว่าแต่พวกเรากำลังจะไปไหนกันเหรอครับ ?"แบล็คถามเด็กสาวต่อเพราะทั้งสองตอนนี้เดินเลยจุดปลอดภัยที่ว่ามาได้สักพักแล้ว
"ไปอีกที่หนึ่งน่ะ ที่นั่นมันมีบ่อน้ำกับเนินหญ้าสบายกว่าตรงนี้เยอะเลย นั่นไง Mother Hill"เนินเขาที่ว่านั้นมีความสูงไม่มากนักน่าแปลกที่เฉพาะจุดปลอดภัยเท่านั้นถึงมีหญ้าขึ้น ตรงกลางนั้นดูจะมีบ่อน้ำเล็กๆอยู่ เห็นว่าเป็นน้ำสะอาดที่สามารถทานได้ เนินเขานี้ก็ไม่ได้มีผู้เล่นมากนัก แต่ก็พอมีอยู่ แถมหนึ่งในนั้นก็คือกลุ่มคู่แค้นของฟรอเซ็นที่เธอไปลูทของมานั่นเอง
"ตายล่ะ...ไปที่อื่นกันเถอะ"ฟรอเซ็นตั้งท่าจะหนีแต่ว่าไม่ทันโดนแบล็คกระชากผ้าพันคอเอาไว้จนแถมหงายหลัง
"ไม่ต้องเลยครับ"กลุ่มผู้เล่นกลุ่มนั้นเหมือนจะสังเกตเห็นพวกเเบล็คแล้วเลยลุกเดินมาหา ตอนนี้เส้นกั้นระหว่างทั้งสองคือแขนชายแดนเส้นปลอดภัย
"เจอกันจนได้นะ คืนของพวกเรามาซะดีๆเถอะน่ะ เรื่องจะได้จบ"คนๆหนึ่งในกลุ่มซึ่่งดูจะใจเย็นที่สุดกล่าวก่อน
"เขาว่าแบบนั้นล่ะครับ คืนเขาไปซะสิ"แบล็คเขย่าตัวเด็กสาวแต่เธอเองก็ยังไม่ยอมแพ้
"ม่ายยยยยยยยย"
"จะคืนไม่คืนครับ!!!"แบล็คจับฟรอเซ็นหมุนไปหมุนมาจนฟรอเซ็นมีสีหน้าพะอืดพะอมเพราะการหมุนไปหมุนมา ท่ามกลางสีหน้าที่บอกไม่ถูกของกลุ่มผู้เล่น
"ม่ายยยยยยยย"
"เอาไงดีครับ คุณเคท ?"
คุณเคท ? ไม่จริงน่ะ...!!!
"เอ๊ะ...? ปิโยะจัง เธอก็เล่นเกมส์นี้ด้วยเหรอ ?"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น พร้อมกับร่างของสตรีร่างสูงแต่ไม่สูงมาก ดวงตาสีม่วงภายใต้กรอบแว่นทรงเหลี่ยมจ้องมองมาที่แบล็คอย่างประหลาดใจ
"สวัสดีครับ..."
แบล็คกำลังคิดว่าเขาต้องทำยังไงนะ เวลาเจอหน้ากันปุ๊ปคนตรงหน้าจะได้ดูเขาไม่ออกสักที...