คอนโดฯที่นี่คอนข้างแพงแต่ก็สมควรกับห้องที่กว้างใหญ่และหรูหราตั้งแต่ฉันเกิดมาจนถึงอายุ
สิบเจ็ดครอบครัวของเราอาศัยอยู่ในเมืองไทยนั่นก็เพราะว่าแม่ของฉันเป็นคนไทย(พ่อเป็นคนเกาหลี)
แต่หลังจากที่แม่ตายพ่อก็ตัดสินใจย้ายไปอยู่ที่เกาหลีพ่อจะพาทั้งฉันและซอนจินไปอยู่ด้วยแต่ว่าฉัน
อยากอยู่เมืองไทยฉันรักเมืองไทยรักเอกลักษณ์วัฒนธรรมไทยฉันเลยขอพ่ออยู่ที่นี่พ่อคงเข้าใจเลย
ซื้อคอนโดฯ แห่งนี้ไว้ให้ฉันอยู่
แม้จะอยู่คนเดียวมาตลอดแต่ฉันก็ไม่เหงาหรอกยังมีเพื่อนข้องห้องและเพื่อนๆอีกมากมายที่ไม่ทำ
ให้ฉันเบื่อชีวิตของฉันมีความสุขดีบางครั้งพ่อก็บินมาเยี่ยมแต่ตอนนี้มันอาจจะหาความสงบไม่ได้เหมือน
อย่างเคย นั่งมีสาเหตุมาจากซอนจิน ฉันอยากฆ่าน้องชายตัวเอง อยู่เกาหลีกับพ่อไม่ได้เหรอไง
จะมาอยู่กับฉันทำไมเนี่ย!
ติ๊ง!
เสียงลิฟต์ดังขึ้นที่ชั้นสิบสี่ฉันเดินอาดๆออกจาลิฟต์มุ่งตรงสู่ห้องไม่ไหวแล้วเปลือกตาของฉันกำลังจะ
ปิดในไม่ช้าคงต้องงีบซักตื่นในขณะนั้นประตูถูกเปิดออกจากด้านในพอดีแล้วหน้าบูดหน้าเบี้ยวของ
ซอนจินก็โผล่มาให้เห็น
"พี่กลับมาซะทีพาผมไปกินอะไรอร่อยๆหน่อยสิผมหิวจะตายอยู่แล้วเนี่ยผมยังไม่ได้กินอะไร
เลยตั้งแต่เมือวาน"ซอนจินว่าพลางลูบท้องแบนราบของตัวเองไปมาในขณะที่ฉันกลังจะเปิดปากปฎิเสธ
ซอนจินกลับคว้ามือของฉันลงไปข้างล่าง
คอนโดฯของฉันเป็นผ่านที่คนค่อนข้างพลุกพล่าน มีร้านอาหารร้านเสื้อผ้าหรือ
ร้านขายของเรียงกันขนาบทั่งสองด้าน ยิ่งเวลาที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป
แล้วยิ่งผู้คนมาเดินกันมากมาย
ตอนนี้ใกล้จะพลบค่ำแล้วหละ
"พี่เลือกร้านอาหารสิ ขอร้านอร่อยๆ นะ ผมหิวแล้ว"
"เฮ่อ แล้วเธออยากกินอะไรหละ"
"อะไรก็ได้ แต่ผมคิดถึงอาหารไทยมาก"
"งั้น...นั้นเลย ส้มตำไก่ย่าง สุดยอด!!"
"เยี่ยม! ไปกันเลย"