เพียงพริบตาเดียวที่เกิดขึ้น มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งไปทางซอนจินในขณะที่เขาคนนั้น
กระชากตัวซอนจินให้หลบรถเก๋งที่พุ่งเข้ามาอย่างบังคับไม่อยู่ เป็นจังหวะที่รถเก๋งได้เข้าชนกับ
ร่างของใครคนหนึ่งอย่างแรง ผู้ถูกชนกระเด็นห่างออกไป ร่างของเขากระแทกกับพื้นถนนข้าง
หน้า เพียงแต่ว่าคนๆ นั้นไม่ใช่ซอนจิน
...กลับเป็นผู้ชายที่มาช่วยซอนจินไว้!
ฉันรีบวิ่งไปในที่เกิดเหตุอย่างตกใจ เช่นเดียวกับผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ ฉันรีบวิ่งเข้าไปช่วย
ซอนจินกับผู้ชายที่โดนรถชน เมื่อฉันไปถึง ซอนจินพยายามพยุงตัวขึ้นจากพื้นอย่างงงๆ
"ซอนจิน! ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ให้ตายสิ! ทำไม่ข้ามถนนไม่ดูรถ!!!" ฉันตวาดอย่างโมโห
น้ำตาจะไหนออกมาให้ได้
"ผมขอโทษ ผม... ผมไม่เป็นอะไร พี่! ผู้ชายคนนั้นช่วยผมไว้!" ซอนจินว่าพรางชี้ไปทาง
ผู้ชายอีกคนที่ตอนนี้มีชาวบ้านกำลังมุงดูกันอยู่ ทั้งฉันและซอนจินวิ่งเข้าไปดูผู้ชายใจดีที่
กระชากซอนจินให้หลบรถ แต่กลับเป็นเขาที่โดนชนแทน
วีรบุรุษ!!!
"ขอโทษนะคะ ช่วยหลบหน่อยค่ะ"ผู้คนหลบให้ฉันกับซอนจินราวกับรู้หน้าที่ ทันทีที่เข้ามา
ประชิดตัวผู้ชายคนนั้นได้ ฉันต้องแอบตกใจเล็กน้อย ผู้ชายดังกล่าวค่อยๆ ชันตัวเองขึ้นนั่ง
เขาขยี้ผมสีดำที่ยุ่งอยู่แล้วให้ยุ่งเข้าไปอีก ริมฝีปากเบะออกอย่างไม่พอใจในตอนนั้นเองเขา
เงยหน้ามองขึ้นมามองไปรอบๆ ดวงตาค่อนข้างโตและนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำสนิท
ทำให้ใบหน้าเขาดูขี้เล่นแต่ก็จริงจังในเวลาเดียวกัน