ตรรกะวิบัติ นี่คือแนวคิดของคนที่ไม่ต้องการพัฒนา อยากให้คนไทย “ยอมรับความผิดพลาดหรือข้อด้อยของตน และแก้ไข พัฒนาให้ดีกว่าเดิม มากกว่า หลอกตัวเอง แตะต้องไม่ได้ จับแพะชนแกะ ปลอบใจตัวเองไปวันๆ”
ประมาณว่า
ถึงฟุตบอลทีมชาติเราตกรอบแรกซีเกมส์ แต่ตระกร้อเราคือเบอร์ 1 ของโลกนะ
คนไทยชอบดูถูกว่านักบอลไทยลีกชอบตีกัน แต่หารู้ไม่ว่า มาริโอ้ บาโลเตลลี่ เกรียนกว่านักบอลไทยลีกเยอะนะ
เรามักดูถูกว่าคนไทยกันเองว่าชอบ tag ขายตรงในเฟส แต่รู้ไหมว่า รัสเซีย เค้าสแปมมากกว่าเราเยอะนะ
คำเหล่านี้จะรู้สึกดี ถ้าคนอื่นเป็นคนพูด ไม่ใช่คนไทยพูดเองเออเอง
อีกอย่างคือ ไอ้ที่บอกว่าภูมิใจ หลายๆเรื่องผมกลับเฉยๆ หรือไม่ภูมิใจเท่าไหร่ด้วยซ้ำ
คนจีนชอบละครไทย
ดังเพราะวางแผนการตลาดมาดี ละครคุณภาพดี หรือเพราะมันฟลุ๊ค มันอาจเป็นแค่กระแสก็ได้ อีกอย่างคือ ละครที่มีแต่ ฉากตบจูบ อิจฉาริษยาเนี่ยนะ น่าภูมิใจตรงไหน เอาเวลาไปวิเคราะห์พฤติกรรมผู้บริโภคดีกว่ามั้ย
คุณรู้ไหมชาวณี่ปุ่นอิจฉาประเทศไทยที่ไม่มีแผ่นดินไหวบ่อยๆแบบเขา…
เรื่องแบบนี้ไม่น่าพูดกันหรอกครับ เอาคนละเรื่องเดียวกันมาเทียบ ถ้าคนญี่ปุ่นมาอ่านเค้าจะรู้สึกยังไง
ที่ผมรู็สึกแย่ที่สุดคือมีคนให้อมยิ้ม จขกท เยอะมาก คนค้านได้อมยิ้มน้อยเดียว
ของแบบนี้เราต้องศึกษาให้ลึก วิเคราะห์ให้ลึกๆครับ ไม่ใช่พูดแค่ผิวเผินแล้วเอามาภูมิใจ ปลอบใจตัวเอง
เราไม่ควรดูถูกกัน แต่ก็ไม่ควรหลอกตัวเองด้วยครับ
บทความโดย : http://www.debugtoday.com/mouse-out/dislike