ฉันกับคาสึกำลังวิ่งหนี ริปเปอร์ อยู่ ฉันก็ฉุนคิดได้ว่าฉันมี คอนดิชั่น อยู่แต่ไม่รู้ว่าจะใช้มันอย่างไร ฉันก็วิ่งอยู่ได้ซักพักสังเกตุเห็นได้ว่า ริปเปอตัวนี้ มักจะหลบจากก๊อกน้ำทำให้ฉันรู้อีกว่า มันต้องเป็นประเภทแพ้น้ำอยู่แน่ๆ แต่หนีไม่พ้น คาสึ ถูกจับได้
"วิ่งไปซะ!!" คำพูดสุดท้ายของคาสึ
ฉันหยุดหนีและวิ่งหันไปช่วยคาสึแทน
"ไม่นายต้องรอดสิ" ฉันพูด
จากนั้นคาสึถูกริปเปอร์กินเขาตายต่อหน้าฉัน
"แย่ละสิ.." ฉันพูดเบาๆ
จากนั้นริปเปอร์ ก็จับฉันกินไปอีกคน ฉันตายอีกแล้ว และก็เห็นเหมือนที่เคยเห็น ทุกอย่างกำลังย้อนกลับ ฉันเห็นคาสึก่อนจะถูกกัด และย้อนไปอีกจนถึงเรากำลังหนีด้วยกันจากนั้นเราอยู่หลังโรงอาหารกลับไปที่เวลาพักเที่ยง ฉันก็พูดว่า
"หยุด"
ทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิมคาสึยังมีชีวิตอยู่
"..." ฉันเงียบ
"อะไร.. จู่ๆก็เงียบเนี้ยไม่คุยต่อแล้วหรอ" คาสึถามฉัน
ฉันคิดในใจว่า "พลังของฉันสามารถย้อนได้ทั้งหมดเลยหรอรวมทั้งคนรอบข้างด้วย?"
"เอาเถอะงั้นไปหลังโรงอาหารกันแล้วกันนะ" คาสึเสนอให้ฉันไปด้วย
"อย่าไป!!" ฉันตะโกนด้วยความกลัว
"ห๊ะ?? เกิดอะไรขึ้นกับนายเนี้ย"
ฉันสงบสติอารมณ์และค่อยรวบรวมลำดับเหตุการณ์ ถ้าฉันทำแบบนี้ทุกคนที่ไม่เกี่ยวข้องก็โดนหางเลขไปด้วยดังนั้นตัดสินใจวางอย่างง่ายๆแผนพูดว่า
"เปล่าๆ เอางี้เราไปรดน้ำต้นไม้กันหลังโรงอาหารกัน"
"ฮ่าๆๆๆ เกิดไรขึ้นกับนายเนี้ย ระ..รดน้ำต้นไม้ ก๊ากๆๆ" คาสึหัวเราะ
"เห้ยมุขนี้ ฮาวะชอบๆ" คาสึพูดต่อ
"หึชั้นเอาจริง" ฉันฝืนยิ้มที่มุมปาก
ไม่เป็นไรไม่เป็นไรถ้าฉันตายอีกค่อยว่ากันอีกที ฉันปลอบใจตนเองเพื่อให้ฮึดนิดๆหน่อยๆ
ณ หลังโรงอาหาร
"อะ ได้สายยาง 2 เส้นมาละ" คาสึยื่นสายยางให้ฉัน 1 อัน
แล้วฉันก็เอาไปต่อกับก๊อกน้ำพร้อมกับคาสึ
"แน่..ใจแล้วรึ" คาสึถาม
"เชื่อมือเหอะ" ฉันตอบ
"ปัญหาคือมันแปลกเกินไปไหม"
"แค่วันเดียวหน่า..ไม่เป็นไรหรอก"
คาสึก็ยังคงสงสัยฉันอยู่จากนั้น ก็ไปที่พุ่มไม้ที่ฉันได้เจอกับริปเปอร์
"ไอบ้าใครเขารดแถวป่ากันฟะ" คาสึพูดและทำหน้าแปลกๆ
แผ่นดินสะเทือน
"เตรียมตัวรดระยะไกลกันนะ" ฉันพูดกับคาสึด้วยท่าทางจริงจริง
"เออ เอาก็เอา โว๊ะ"
จากนั้นก็กระต่ายก็โผล่ออกมา
"รดใส่มัน:Xเล๊ยยย" ฉันตะโกนพร้อมชี้ไปทางริปเปอร์
"เห้ยยย" คาสึตกใจและหันสายยางไปที่ตัวริปเปอร์
"ฟูววว์" เสียงเหมือนไฟที่กำลังจะดับ
ฉันเห็นริปเปอร์ท่าทางเหมือนกำลังร้องและกำลังดิ้นรนค่อยๆจางหายไปเหลือ แค่เป็นตัวแมวเล็กๆนอนอยู่ คาสึยังตาค้างอยู่และ ฉันพูดกับคาสึว่า
"เอาไว้ก่อนเรื่องนี้... ไปกินข้าวกัน"
"..."คาสึยังคงตะลึงอยู่
"นะ... หิวไม่ใช่หรอ" ฉันถาม
"หิวก็จริงแต่เจอเหตุการณ์แบบนี้ที..." คาสึตอบ
"กินไปก่อนก็ก่อนที่มันจะมาอีก" ฉันพูดพร้อมยิ้ม
"หึยย!! กินก็ได้ฟะ"
และก็ฉันกับคาสึก็ยัง มีชีวิตรอดอยู่... ถ้าไม่มีคอนดิชั่นนี้ฉันคงตายไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว...