>> บันทึกประจำวันฉบับเด็กเ(ก)รียน <<
Date : 6/12/2011 <Part I>
สวัสดีครับ ผมห่าราก ผู้บันทึกความเกรียนรุ่นที่63 ถ้าอยากรู้ว่าใครรุ่นที่1 หรือทำไมผมรุ่นที่63 ก็คงต้องไปตามซาเล้งหาสมุดบันทึกของรุ่นก่อนหน้าเอง ส่วนที่ผมทำไมเป็นรุ่นที่63ก็ง่ายๆ ผมมาสืบทอดเจตนารมณ์อันยิ่งใหญ่ต่อจากท่านรุ่นก่อนหน้า แต่ผมเสือกจำไม่ได้ว่ามีถึงรุ่นไหน แล้วท่านคุไรเลยบอกว่ามันจะเอาเลข64 ให้ผมเอา63ไป ง่ายดีไหมครับ? แถมยังประหยัดเวลาและตังค์ของผมอีกด้วย.
ห๊ะ คุณจะถามว่าทำไมผมถึงประหยัดเวลาและตังค์นะหรอ? ควายป่ะ? แค่นี้ไม่รู้ ฮู้ว เอาเถอะผมจะยอมสละเวลาอันแสนมีค่าและหน้ากระดาษอันสูงส่งบรรยาย ขยายความสักนิดด้วยความเมตตาให้คุณก็ได้...
ประหยัดเวลา คือ ผมไม่ต้องไปตามหาซาเล้งคันนั้นและสืบเสาะจากบรรดาเฟรนไซด์ของเหล่าซาเล้งเพื่อแกะลอยตามล่าหาบันทึกในตำนาน .... ส่วนประหยัดตังค์ คือ ผมประหยัดเงินที่จะต้องไปขอซื้อเศษกระดาษ ไม่สิ บันทึกเก่าๆ ที่ผมนี่แหละเอาไปชั่งกิโลขาย อุ๊บ ให้ตายเถอะผมหลุด เอาใหม่ๆที่ผมพูดไม่เมื่อกี้ลืมมันไปซ่ะ! ประหยัดตังค์ที่ผมจะไม่ต้องไปซื้อบันทึกที่อ่านไปจดหมดแล้วกลับมาเพื่อดูแค่ว่าผมควรเป็นรุ่นที่เท่าไหร่ แถมยังเอามารกห้องและล่อปลวกในห้องผมอีก ไร้สาระเนอะถ้าผมต้องไปตามซื้อกลับ ว่าป่ะ? ผมหวังว่าที่ผมพูดไปคงไม่ไปรู้ทันความคิดหรือกระทบถึงสิ่งที่คุณคิดจะเสนอมาหรอกนะ หึ
คุณ คุณ คุณ และคุณ รู้เปล่าว่าวันนี้มันน่าเบื่อแค่ไหน วันๆใช้ชีวิตเดิมๆผมขอทายเลยชีวิตคุณคงเป็นแบบนี้ ตื่น อาบน้ำ เรียน แดก นอน ฮ่วย!กิจวัตรประจำวันคุณมันช่างกาก จืดชืด ไร้สีสันว่ะ เปลี่ยนเหอะกิจวัตรสามัญชนคอมมอนแบบนั้น ผมเองก็เคยเป็นแบบนั้น ตอนนี้ผมละเอียนกับกิจวัตรเดิมๆนั่นเกินทน
เฮ้ย ถามจริง ตาคุณนะมีเปล่า?วันๆนะเพื่อสีสีนคุณควรหัดเหล่สาวๆบ้างดิว่ะ รู้ไหมสมช.(สิ่งมีชีวิต – คราวหน้าผมจะย่อแบบนี้นะ ผมขี้เกียจที่จะต้องเขียนอะไรยาวๆ มันเมื่อยมือ)ที่น่าสนใจที่สุดนะคือ เพศเมีย! ยิ่งสวยๆ งามๆ หน้างี้หุ่นงี้ยิ่งสุดยอด มองแล้วเจริญหูเจริญตากว่าการนั่งมองไวท์บอร์ด หรือสไลด์โปรเจกเตอร์ และครูแก่ๆหนังเ:X่ยวๆยานๆเป็นไหนๆ แล้วก็ไอ้สมุดหนังสือที่มีแต่ตัวฟ้อนท์จาวดำไร้ซึ่งความดึงดูดนั่นนะ มองอยู่ได้ อยากผสมพันธ์กับมันนักหรอไง ถามจริงเอียนบ้างป่ะ มองแต่อะไรเทือกนั้น มันไม่เจริญสายตาเลย คุณนะควรหัดหันมามองสาวๆบ้างสิ สาวๆช่างสุดยอด เอๆ เวลามองสาวนะอย่าลืมดูหน้าก่อนแล้วค่อยกงาดตามองรูปร่างนะ เชื่อผม อย่ามองหุ่นก่อนเพราะผมอาบน้ำร้อนมาก่อน เชื่อผมแล้วจะประเสริฐ สาวๆนะเปรียบประดุจอาหารตาอันโอชะชั้นเลิศ!
ต่อมากันที่อวัยวะสำคัญที่ห้ามลืม ใช่...ไอ้นั่นอ่ะ...ไอ้นั่น...รู้ยังว่าอะไร...ช่างเหอะ ขี้เกียจรอคุณเดาแล้ว เปลืองหน้ากระดาษและเวลา มือไง ไม่บอกก็คงรู้ๆกันอยู่แล้วว่ามือเอาไว้ทำอะไร...ลูบคลำ อ๊ะ ผิดๆ เอาไว้จดบันทึกที่คุณกำลังอ่านอยู่นี่แหละ จดบันทึกเรื่องราวในแต่ละวันและส่งต่อเพื่อความคงอยู่ของบันทึก คิดดูถ้าผมไม่สละมืองามๆคู่นี้มาเขียนคุณ คุณก็คงไม่รู้ว่ามีบันทึกที่แสนยิ่งใหญ่นั้นอยู่ในโรงเรียนและโลกใบนี้หรอก จริงไหม? เอาเถอะคุณคงเป็นพวกสมองน้อยไม่ก็ฟ่อๆกันไปหมดแล้ว ผมพอเดาได้ถึงระดับสติปัญญาของคุณ ดังนั้นหากคุณไม่ทราบซึ้งและร็คุณค่าอันยิ่งใหญ่และความรุ่งเรืองในยุคผมก็คงได้แค่เวทนาคุณและช่วยสงสารอยู่เงียบๆ ผมเข้าใจคุณดีๆ คุณคิดอ่านได้ไม่ลึกซึ้งเท่าผม แต่ก็อย่าเสียใจไปสักวันถ้าคุณอ่านสิ่งที่ผมกำลังจะเล่าจากนี้ไประดับสมองคุณคงเพิ่มขึ้นเยอะและเข้าใจอะไรอีกมากมาย
โอเคข้างบนผมอาจพูดแรงหรือกระทบหรือเผลอพูดคำไม่สุภาพต่อพวกคุณที่อายุ(สมอง)น้อยๆ เอาเป็นว่าแปลภาษากันเองนะครับหากพบเจอคำไม่สุภาพเองนะ ผมขี้เกียจเปลืองยางลบมานั่งลบแก้เซนเซอร์คำหยาบ ค่ายางลบมันเงินผมเรื่องไรจะใช้แบบโง่ๆให้เปลืองเล่น
มาๆ เข้าเรื่องสำคัญดีกว่า ผมว่าผมเผลอออกทะเลพล่ามไร้สาระมามากแล้วและผมก็รู้สึกเปลืองกระดาษไม่น้อย คำถามที่ผมอยากถามคือ คุณซิงหรือเปล่า เฮ้ย เมื่อกี้ผีผลักมือผมเขียน ผมออกจะสุภาพ และแสนดีขนาดนี้ไม่ถามคำถามไรหยาบคายต่อสุภาพสตรีแบบเมื้อกี้หรอก ขอใหม่ๆ คุณอ่านไม่เบื่อบ้างหรอ? ผมเขียนmonocolour (เปลืองสีผม ผมไม่ใช้หรอก)ขาว-ดำ แถมยังลายมือกากอีก แล้วก็คำถามสุดท้าย คุณไม่เรียนหรอไงมานั่งอ่านบันทึกของผมแบบนี้ เกรียนว่ะ อ่านในคาบเรียน เอาเถอะๆ ถ้าคุณเป็นแบบที่ผมพูดไปจริง ผมห่าราก ผู้บันทึกรุ่นที่63 ขอแสดงความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่คุณเริ่มเหมือนผมเข้าไปทุกที J