ต้องบอกเรยว่า รักจริงๆ
เหตุเป็นเพราะช่วงก่อนได้ดูสองเรื่องของ studio ghibli
ความรู้สึกตอนแรกคือ ภาพดูข้างนอกก็เฉยๆแหะ...จะสนุกปะหว่าแต่พอดูจบ
ท่าแรก...
ท่าสอง.....
และสุดท้าย....
มันสุดยอดจริงๆนะ สำหรับคนเพิ่งเคยดู
เรื่องแรกคือ
howl's moving castle
ความรู้สึกหลังดู
ชอบมาก ถึงมากที่สุด ภาพสวย+เนื้อเรื่องสนุก ตัวละครทุกตัวมีเสน่ห์ในตัวเอง และมีความสำคัญต่อเนื้อเรื่อง
พอดูจบให้ความรู้สึกอบอุ่นตามแบบฉบับผลงานของดิสนีย์ที่มีลายเส้นสวยงามตามฉบับ Ghibli ประสานกันได้อย่างลงตัว
ใครที่ชอบดิสนีย์อยู่แล้วรับรองไม่ผิดหวังกับเรื่องนี้แน่นอน
ฉากที่ชอบมากๆ มีอยู่สามฉาก คือ
ฉากที่ฮาล์วทอดไข่ให้มาร์คกับโซเฟียกิน อันนี้...
เพราะอะไรน่ะรึ....พริ้ว! คำเดียว ตั้งแต่ดูการ์ตูนมา นอกจากไอ้พวกเรื่องทำอาหาร ก็นี่แหละเรื่องแรก ที่พระเอกทำอาหารเก่ง!
ยิ่งเป็นพ่อมดนี่แทบไม่มี เห็นมันเสกมนต์กันลูกเดียว 555+ พริ้วแค่ไหน อันนี้ต้องดูกันเอง แ้ล้วก็จะเข้าใจ
ฉากที่สองคือฉากนี้
ฉากผมพัง
เห็นครั้งแรกในสปอยที่อื่นนึกว่า พระเอกมันคงต้องสู้กะใครบาดเจ็บอะไรแบบนี้แน่ๆ ฉากนี้
พอมาดูจริง......เวรเอ๊ย.....มัน...ไม่ได้เป็นอะไรเลย....แค่ผมมันพัง เหอๆ
แต่ก็นะ สลบเหมือดแบบนี้ มันมีสาเหตุเพราะเจ้าตัวนั่นแหละ แต่เจ้าตัวทำอะไร อันนี้ไม่ก็บอกอีก เด๋วจะไม่สนุกไปดูกันเอง
ฉากที่สาม ที่ชอบคือ
ฉากย้ายบ้าน
สุดยอดเวทมนตร์ พอเห็นฉากนี้ รู้ได้ทันทีว่าทำไมอาจารย์ของฮาล์ว ถึงได้บอกว่ามันเป็นอัจฉริยะ
ที่รู้สึกงั้นเพราะมันทำหน้าตาปกติมาก (ประมาณดีดนิ้วก็ได้แล้ว) จิงๆนะเออ ในขณะที่ตัวละครอื่น อึ้ง ทึ่ง นางเอกนี่ตาเป็นไข่ห่านเลย
ฉากโรแมนติกประจำเรื่อง
ยกให้ฉากนี้ละกัน(คนอื่นอาจแตกต่างเนอะ)
ส่วนเรื่องที่สองที่ดู ก็คือ
spirited away
ความรู้สึกหลังดู
ต้องบอกว่าเรื่องนี้ คนละอารมณ์กับฮาล์วเลย เพราะเรื่องนี้ตัวเอกยังเป็นเด็กๆกันอยู่ ความโรแมนติกเลยน้อยกว่า แต่สิ่งที่เรื่องนี้มีแต่ฮาล์วไม่มีก็คือมนเสน่ห์ของความลี้ลับกับพลังความเชื่อ สองสิ่งนี้สรรสร้างให้ตัวละครซึ่งเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดา ที่มีนิสัยออกจะตื่นๆ งอแงด้วยซ้ำไป ใ้ห้ในตอนสุดท้ายเรามองเธอเป็นเด็กหญิงที่กล้าหาญและทรงพลังได้ ยังคงทำให้เราประทับใจกับ Ghibli อีกครั้ง
ฉากที่ชอบมีอยู่สามฉากเหมือนกัน
ฉากแรกคือ การแก้ปัญหาของเซน
ที่ชอบก็เพราะ ตอนแรกนางเอกของเราโดนแกล้งให้รับแขกที่ยาก แต่ว่าเธอสามารถทำให้นี่เป็นโอกาสในการได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างของเธอได้ เหตุผลสั้นๆ สองข้อ"กล้าที่จะลงมือทำ"และ"ทำให้ดีที่สุด" ฉากนี้ ทำให้คนดูรู้สึกมีพลังจริงๆ
ฉากที่สองที่ชอบ
คือ ฉากที่เซนช่วยฮาคุ
หรือก็คือช่วยพระเอกนั่นแหละนะ ฉากนี้เราจะรู้สึกว่านางเอกกล้ามาก ที่เข้าใกล้พระเอกที่ไม่รู้สึกตัว เพราะเพียงแค่อยากช่วย และก็พยายามจะช่วย(กว่าจะจับพระเอกได้ เล่นเอาเหนื่อย)จนสำเร็จ
เป็นฉากโรแมนติกเล็กๆ ที่มีอยู่น้อยนิดของเรื่อง เหอๆ
ฉากสุดท้ายคือฉากนี้ ฉากประจำเรื่องนี้เลยก็ว่าได้
ฉากไปกะไอ้ไร้หน้า
ทำไมถึงชอบน่ะรึ เพราะแมร่งน่ากลัวที่สุดในเรื่องแล้ว แต่....แต่...นางเอกที่ขวัญอ่อนสุด(เมื่อเทียบกะคนอื่นๆ) กลับเป็นคนเดียว ที่ไม่รู้สึกอะไรสักกะติ๊ดกะมัน(คนอื่นเขากลัวกันแทบชักดิ้น) หลังๆ แทบจะเลี้ยงมันได้ด้วยซ้ำ เหอออ
ฉากโรแมนติกประจำเรื่อง
เรื่องนี้ ชอบฉากนี้เลย
ยังมีโครงการดูเรื่องต่อไปของค่ายนี้ไปเรื่อยๆ รวมถึงไปย้อนดูเรื่องเก่าๆ ที่ยังไม่ไ่ด้ดู
ชอบจริงๆ หุหุ
