บางครั้งความฝันกับความจริงมันก็ต่างกันราวฟ้ากับเหวดึงใต้ท้องสมุทธ
ประเทศที่ใฝ่ฝันกะสันอยากมาจนตัวสั่นทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา
แต่เมื่อสัมผัสจริงกับโดดเดี่ยวปนอ้างว้างเหงาเศร้ามากมาย
อะไรต่อมิอะไรก็ไม่เหมือนดังคาดหวังหวังเกินไปละมั้ง
คงต้องพยายามต่อไปว่าสักวันเราจะชินกับมัน
1ปีครึ่งที่ต้องพยาายาม
เขียนได้ห่วยบรรม
เป้าหมายแรก เขียนให้มันดีกว่านี้ก่อนเถอะ