สาวน้อยคนหนึ่งนั่งรอเวลาออกของเครื่องบิน ในห้อง boarding room ที่สนามบินสุวรรณภูมิขณะที่ต้องนั่งรอนานหลายชั่วโมง เธอตัดสินใจซื้อหนังสือมาอ่าน พร้อมคุ้กกี้สำหรับทานเล่นอีกถุงหนึ่ง
เธอนั่งอย่างสบายในเก้าอี้แบบ armchair ในห้อง VIP ของสนามบินนั้น พร้อมทั้งอ่านหนังสือและทานคุ้กกี้ไปอย่างมีความสุข ข้างถุงใส่คุ้กกี้ มีชายหนุ่มนั่งอยู่พร้อมทั้งอ่านแมกกาซีนไปด้วย
เมื่อเธอหยิบคุ้กกี้ขึ้นมาทานหนึ่งชิ้น ผู้ชายคนนี้ก็หยิบขึ้นมาทานอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน เธอรู้สึกอึดอัดไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่คิดในใจว่า ผู้ชายคนนี้คงประสาทไม่ดี ถ้าอารมณ์ไม่ดีคงได้ซัดไอ้ผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว กล้าดียังไงมาหยิบคุ้กกี้ของเราไปกิน
ในทุกครั้งที่เธอหยิบกินหนึ่งชิ้น เจ้าผู้ชายคนนี้ก็หยิบอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน..."นี่มันกวนโมโหชัดๆ เธอได้แต่คิด" เพราะไม่อยากโวยวายให้เกิดปัญหากับแค่คุ้กกี้ถุงเดียว
ในที่สุดก็เหลือแค่คุ้กกี้เพียงชิ้นเดียวเธอคิดว่า “ดีละ จะดูซิ ไอ้เจ้าผู้ชายคนนี้จะทำอย่างไรต่อไป” และแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็หยิบมันขึ้นมา แบ่งออกเป็นสองส่วน และส่งครึ่งหนึ่งให้กับเธอ
โอ๊ย..นี่มันเกินไปแล้วนะ เธอรู้สึกโกรธอย่างมาก! เธอลุกขึ้นคว้าหนังสือและข้าวของส่วนตัว แล้วเดินออกไปจาก boarding placecแห่งนั้นทันที
เมื่อเธอได้ที่นั่งบนเครื่องบิน ก็หยิบกระเป๋าถือออกมาเปิด หยิบแว่นกันแดดออกมาสวม ทันใดนั้นก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ที่ได้เห็นถุงคุ้กกี้ที่ยังไม่ได้เปิด วางอยู่ข้างใน
เธอรู้สึกอับอายอย่างมากเธอเพิ่งรู้ว่า เธอทำผิดพลาดไปอย่างมหันต์ เธอลืมไปว่า คุ้กกี้ที่ซื้อมาถุงนั้น เธอได้ใส่ไว้ในกระเป๋าถือ
ชายหนุ่มคนนั้น เอื้อเฟื้อแบ่งคุ้กกี้ให้เธอครึ่งหนึ่ง โดยไม่รู้สึกโกรธ หรือหรือรู้สึกยุ่งยากใจแต่อย่างใด แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับโกรธ โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อคิดว่าจะต้องแบ่งคุ้กกี้ครึ่งหนึ่งกับชายหนุ่มคนนั้น ... ขณะนี้เธอไม่สามารถที่แม้แต่จะอธิบาย หรือกล่าวคำขอโทษ
มีสิ่งสำคัญอยู่ 4ประการ ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของคุณ
ก้อนหิน...เมื่อได้ขว้างออกไปแล้ว !
คำพูด ...เมื่อได้พูดออกไป..!
เวลา...เมื่อหมุนผ่านพ้นไป !
โอกาส... เมื่อได้สูญเสียมันไป !
ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จะผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไปอย่างนี้เสมอ จะหลงเหลืออยู่บ้างก็เพียงร่องรอยของความทรงจำ ฉะนั้นจงสร้างร่องรอยแห่งความทรงจำที่ดี พูดบวก เพราะจะทิ้งรอยแห่งความชื่นชม ดูแลสุขภาพกายและใจให้ดีเพราะจะชราแต่แข็งแรง และจงสร้างความสำเร็จให้ชีวิต เพราะยังมีโอกาส
เธอนั่งอย่างสบายในเก้าอี้แบบ armchair ในห้อง VIP ของสนามบินนั้น พร้อมทั้งอ่านหนังสือและทานคุ้กกี้ไปอย่างมีความสุข ข้างถุงใส่คุ้กกี้ มีชายหนุ่มนั่งอยู่พร้อมทั้งอ่านแมกกาซีนไปด้วย
เมื่อเธอหยิบคุ้กกี้ขึ้นมาทานหนึ่งชิ้น ผู้ชายคนนี้ก็หยิบขึ้นมาทานอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน เธอรู้สึกอึดอัดไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่คิดในใจว่า ผู้ชายคนนี้คงประสาทไม่ดี ถ้าอารมณ์ไม่ดีคงได้ซัดไอ้ผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว กล้าดียังไงมาหยิบคุ้กกี้ของเราไปกิน
ในทุกครั้งที่เธอหยิบกินหนึ่งชิ้น เจ้าผู้ชายคนนี้ก็หยิบอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน..."นี่มันกวนโมโหชัดๆ เธอได้แต่คิด" เพราะไม่อยากโวยวายให้เกิดปัญหากับแค่คุ้กกี้ถุงเดียว
ในที่สุดก็เหลือแค่คุ้กกี้เพียงชิ้นเดียวเธอคิดว่า “ดีละ จะดูซิ ไอ้เจ้าผู้ชายคนนี้จะทำอย่างไรต่อไป” และแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็หยิบมันขึ้นมา แบ่งออกเป็นสองส่วน และส่งครึ่งหนึ่งให้กับเธอ
โอ๊ย..นี่มันเกินไปแล้วนะ เธอรู้สึกโกรธอย่างมาก! เธอลุกขึ้นคว้าหนังสือและข้าวของส่วนตัว แล้วเดินออกไปจาก boarding placecแห่งนั้นทันที
เมื่อเธอได้ที่นั่งบนเครื่องบิน ก็หยิบกระเป๋าถือออกมาเปิด หยิบแว่นกันแดดออกมาสวม ทันใดนั้นก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ที่ได้เห็นถุงคุ้กกี้ที่ยังไม่ได้เปิด วางอยู่ข้างใน
เธอรู้สึกอับอายอย่างมากเธอเพิ่งรู้ว่า เธอทำผิดพลาดไปอย่างมหันต์ เธอลืมไปว่า คุ้กกี้ที่ซื้อมาถุงนั้น เธอได้ใส่ไว้ในกระเป๋าถือ
ชายหนุ่มคนนั้น เอื้อเฟื้อแบ่งคุ้กกี้ให้เธอครึ่งหนึ่ง โดยไม่รู้สึกโกรธ หรือหรือรู้สึกยุ่งยากใจแต่อย่างใด แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับโกรธ โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อคิดว่าจะต้องแบ่งคุ้กกี้ครึ่งหนึ่งกับชายหนุ่มคนนั้น ... ขณะนี้เธอไม่สามารถที่แม้แต่จะอธิบาย หรือกล่าวคำขอโทษ
มีสิ่งสำคัญอยู่ 4ประการ ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของคุณ
ก้อนหิน...เมื่อได้ขว้างออกไปแล้ว !
คำพูด ...เมื่อได้พูดออกไป..!
เวลา...เมื่อหมุนผ่านพ้นไป !
โอกาส... เมื่อได้สูญเสียมันไป !
ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จะผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไปอย่างนี้เสมอ จะหลงเหลืออยู่บ้างก็เพียงร่องรอยของความทรงจำ ฉะนั้นจงสร้างร่องรอยแห่งความทรงจำที่ดี พูดบวก เพราะจะทิ้งรอยแห่งความชื่นชม ดูแลสุขภาพกายและใจให้ดีเพราะจะชราแต่แข็งแรง และจงสร้างความสำเร็จให้ชีวิต เพราะยังมีโอกาส