ผมนิ่งเงียบและพูดไม่ออกจริงๆ ว่าจะทำยังไงกับเทพแคมปัสแสนหล่อเหลาตรงหน้าดี ผมคิดหาทางกำจัดเทพแคมปัสได้ซักพัก หมอกหนาๆสีเทาก็ปรากฏขึ้นมา(หรือจะเรียกว่าควันก็ได้) "หึๆๆ" เสียงหัวเราะชวนสยองขวัญแว่วเข้ามาดังก้องกังวาลรอบห้อง ผมชะงักมองหาเทพแคมปัสแต่ก็หาไม่เจอ หมอกมันหนามาก!! "เจ้าก็..ต้องการกำจัดเจ้านั่นเรอะ ไอ้เทพขี้เก๊กนั่นน่ะ" เสียงทุ้มต่ำเสียงเดิมเอ่ยถาม "ค่ะ..คุณเป็นใครน่ะ?" ผมถามเมื่อหมอกเริ่มบางตาปรากฏร่างสีดำๆ ของเจ้าของเสียง "ข้า...เป็นหัวหน้ากลุ่มมารทั้งหมดบนโลกใบนี้ และข้าต้องการจะกำจัดเทพขี้เก๊กนั่น เพื่อแย่งเทพธิดาอีริน คนรักของข้าที่เจ้าเทพขี้เก๊กนั่นชิงตัวไป กลับคืนมา!" เสียงมารเจือปนไปด้วยความเครียดแค้น "หึ! เจ้ามาร เจ้าหาว่าข้า แย่งเทพธิดาอีรินของเจ้าไปน่ะ มันไม่ถูกต้องหรอกมั้ง นางยอมมากับข้าเพราะนางรักและหลงไหลข้าต่างหาก กิมเล็น เจ้าอย่าไปเชื่อเจ้ามาร..โปโมะ..นะ" เทพแคมปัสเหาะมาเกาะไหล่ผมนั่นยิ่งทำให้ผมขนลุกเมื่อเขาแนบแก้มขาวๆมาติดหน้าผม "แก้มของเจ้านุ่มใช้ได้เลยนี่-.-" เทพแคมปัสว่า ผมสะบัดเทพแคมปัสออกและเดินเข้าไปหามารโปโมะ เพราะผมคิดดีแล้ว ว่าการเลือกทางนี้น่าจะถูกต้อง อย่างน้อยมารโปโมะก็ไม่คิดว่าผมเป็นผู้หญิง "ดีมาก! เจ้ามนุษย์หน้าโง่ มาหาข้าแหละ ถูกต้องที่สุดแล้ว!" มารโปโมะตบหลังผมแรงๆ "กิเล็น! ทำไมเจ้าถึงไปเลือกเจ้ามารโปโมะล่ะ ทั้งๆที่ข้า... พะ...พลังหมดแล้วรึ...ข้าจะกลับมาพาเจ้าคืน รอข้านะ แม่นางกิมเล็น >0<!!" ...หลังจากนั้นเทพแคมปัสก็หายตัวไป "หึๆ ที่แท้เจ้าก็เป็นคนรักของเทพขี้เก๊กนั่นเรอะ เทพนั่นมาบ้ารึไง มนุษย์นี่มันเป็นผู้ชาย แต่ช่างเถอะ ดีมากที่มาอยู่กับข้า เจ้ายังเป็นประโยชน์ให้กับข้าได้มากเลยล่ะนะ รู้ไม๊? กิเล็น" มารโปโมะตบไหล่ผม พร้อมกับเสียงหัวเราะและจากไป ...นี่ผมเลือกถูกแล้วแน่เหรอ คืนนั้นผมนอนคิดทั้งคืน ก่อนจะงีบหลับไป โดยไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าชีวิตผมจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าใจหาย...
@51887