เมื่อรักตัวเองเป็น การทำอะไรดี ๆ ให้คนที่เรารักก็เป็นเรื่องเข้าใจได้ ไม่ยาก และถ้าจะให้เป็นรักแท้ ต้องทำไปด้วยความจริงใจ ความสุขใจ ในขณะที่เราอาจจะต้องเสียสละบ้าง แต่แปลก เราเองกลับรู้สึกไม่ได้สูญเสียอะไรไปเลย แม้แต่ความเป็นตัวของตัวเอง
ความรัก...เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต มนุษย์เราจะมีคุณค่าก็เมื่อ "รักเป็น"
รักเป็น...ในความหมายของคนสองคนนั้นไม่เหมือนกัน "รักเป็น" ในความหมายของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน มุมที่มองรักนั้น นอกจากจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิตของคนแต่ละคน ยังขึ้นอยู่กับความเข้าใจกัน การตีความ การมองความหมาย วิธีการ ของแต่ละคนด้วย แต่ที่ดีที่สุดสำหรับคนมีความรักคือ อยู่กับรักอย่างมีความสุขและเข้าใจ เราเลือกที่จะหายไป หรือยังอยู่ในความทรงจำได้ เราเลือกได้
เริ่มต้นที่ความคิดของเรา เริ่มต้นได้ด้วยการจัดการกับความคิดและความเข้าใจของเราเอง ในชีวิตของคนเรานั้น เราจะเลือกอะไรก็ได้ทั้งสิ้น เงื่อนไขและปัจจัยผันแปรเราไปจากเป้าหมายนั้น เป็นเพียงสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาหลอกใจของเราทั้งสิ้น ที่จริงทุกเรื่องในชีวิตนั้นเลือกได้
เพียงแต่เราต้องกล้า และเอาจริงกับชีวิต ทุกสิ่งในชีวิตนั้นทำได้ เป็นไปได้ แค่เราต้องลงมือทำและทำจริง แค่นั้นเอง อย่าได้สงสัยเวลาเห็นใครทำอะไรแปลก ๆ อย่าได้ตระหนกตกใจเวลาเห็นคนอื่นเป็นในแบบที่ไม่เหมือนใคร อย่าได้ตาโตประหลาดใจเวลาที่เห็นใครตัดสินใจอะไรในชีวิต ไม่เหมือน ไม่เป็น อย่างที่เราคิดว่ามันควรจะเป็น
1+1 นั้น ใช่ว่าจะได้ 2 เสมอไป เราแค่คิดไปเองและเชื่อไปเองมากกว่า อาการ "คิดไปเอง" เป็นความร้ายกาจเบื้องต้นของการก้าวไปข้างหน้า คิดไปเอง ก็ทุกข์ไปก่อน กังวลไปก่อน ก็เสียเวลาสบายใจ เสียคืนวันที่จะได้เดินชีวิตอย่างมีความสุข อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดอยู่แล้ว อะไรจะเป็นมันต้องเป็นอยูแล้ว เราฝืนอะไรไม่ได้ แค่ทำในสิ่งที่ต้องทำ ควรทำ และเลือกที่จะทำให้ดีที่สุด สุดฝีมือก็เท่านั้น
อาการ "เชื่อไปเอง" มันจะทำให้ความคิดชะงัก ปิดเส้นทางของการเรียนรู้ เมื่อเชื่อไปเอง เส้นทางเรียนรู้ก็น้อยลง ที่น่าสนใจก็คือ คนบางประเภทบนโลกใบกลมนี้ เป็นคนประเภทคิดไปเองก่อนแล้ว เชื่อไปเองจนจบกระบวนการของความคิดแล้ว ยิ่งถ้าหากมีใครมาทัดทาน ยิ่งไม่ฟัง และความเชื่อความคิดเก่า ๆ จะยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้น
เรา เลือกที่จะหายไปและจะยังอยู่ในชีวิตของกันและกันได้ เราเลือกที่จะให้คนที่เรารัก คนที่เราอยากจะผูกพันอยู่หรือหายไปจากชีวิตของเราได้เช่นกัน
ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเราจะวางตำแหน่ง วางความรู้สึก วางความผูกพันไว้แบบใด เราจะมองให้ตัวเองและความรู้สึกของเราจนมุมก็ได้ หรือเราจะเลือกมุมมองที่ทำให้ตัวเองสบายใจ และเดินชีวิตต่ออย่างมีชีวิตชีวาก็ได้ ทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ขึ้นอยู่กับสติในการดำรงชีวิต และเดินชีวิต ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งและสู้เสมอของหัวใจเรานี่เอง ไม่ไกลเกินเอื้อมเลย
ความรัก...เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต มนุษย์เราจะมีคุณค่าก็เมื่อ "รักเป็น"
รักเป็น...ในความหมายของคนสองคนนั้นไม่เหมือนกัน "รักเป็น" ในความหมายของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน มุมที่มองรักนั้น นอกจากจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิตของคนแต่ละคน ยังขึ้นอยู่กับความเข้าใจกัน การตีความ การมองความหมาย วิธีการ ของแต่ละคนด้วย แต่ที่ดีที่สุดสำหรับคนมีความรักคือ อยู่กับรักอย่างมีความสุขและเข้าใจ เราเลือกที่จะหายไป หรือยังอยู่ในความทรงจำได้ เราเลือกได้
เริ่มต้นที่ความคิดของเรา เริ่มต้นได้ด้วยการจัดการกับความคิดและความเข้าใจของเราเอง ในชีวิตของคนเรานั้น เราจะเลือกอะไรก็ได้ทั้งสิ้น เงื่อนไขและปัจจัยผันแปรเราไปจากเป้าหมายนั้น เป็นเพียงสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาหลอกใจของเราทั้งสิ้น ที่จริงทุกเรื่องในชีวิตนั้นเลือกได้
เพียงแต่เราต้องกล้า และเอาจริงกับชีวิต ทุกสิ่งในชีวิตนั้นทำได้ เป็นไปได้ แค่เราต้องลงมือทำและทำจริง แค่นั้นเอง อย่าได้สงสัยเวลาเห็นใครทำอะไรแปลก ๆ อย่าได้ตระหนกตกใจเวลาเห็นคนอื่นเป็นในแบบที่ไม่เหมือนใคร อย่าได้ตาโตประหลาดใจเวลาที่เห็นใครตัดสินใจอะไรในชีวิต ไม่เหมือน ไม่เป็น อย่างที่เราคิดว่ามันควรจะเป็น
1+1 นั้น ใช่ว่าจะได้ 2 เสมอไป เราแค่คิดไปเองและเชื่อไปเองมากกว่า อาการ "คิดไปเอง" เป็นความร้ายกาจเบื้องต้นของการก้าวไปข้างหน้า คิดไปเอง ก็ทุกข์ไปก่อน กังวลไปก่อน ก็เสียเวลาสบายใจ เสียคืนวันที่จะได้เดินชีวิตอย่างมีความสุข อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดอยู่แล้ว อะไรจะเป็นมันต้องเป็นอยูแล้ว เราฝืนอะไรไม่ได้ แค่ทำในสิ่งที่ต้องทำ ควรทำ และเลือกที่จะทำให้ดีที่สุด สุดฝีมือก็เท่านั้น
อาการ "เชื่อไปเอง" มันจะทำให้ความคิดชะงัก ปิดเส้นทางของการเรียนรู้ เมื่อเชื่อไปเอง เส้นทางเรียนรู้ก็น้อยลง ที่น่าสนใจก็คือ คนบางประเภทบนโลกใบกลมนี้ เป็นคนประเภทคิดไปเองก่อนแล้ว เชื่อไปเองจนจบกระบวนการของความคิดแล้ว ยิ่งถ้าหากมีใครมาทัดทาน ยิ่งไม่ฟัง และความเชื่อความคิดเก่า ๆ จะยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้น
เรา เลือกที่จะหายไปและจะยังอยู่ในชีวิตของกันและกันได้ เราเลือกที่จะให้คนที่เรารัก คนที่เราอยากจะผูกพันอยู่หรือหายไปจากชีวิตของเราได้เช่นกัน
ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเราจะวางตำแหน่ง วางความรู้สึก วางความผูกพันไว้แบบใด เราจะมองให้ตัวเองและความรู้สึกของเราจนมุมก็ได้ หรือเราจะเลือกมุมมองที่ทำให้ตัวเองสบายใจ และเดินชีวิตต่ออย่างมีชีวิตชีวาก็ได้ ทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ขึ้นอยู่กับสติในการดำรงชีวิต และเดินชีวิต ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งและสู้เสมอของหัวใจเรานี่เอง ไม่ไกลเกินเอื้อมเลย
