ณ ที่ แห่งนั้น .. .
เมื่อได้รู้ว่า.. .
มีเธออยู่.. .
ด้วยกันบนโลกใบนี้ 
บท-ที่-๓
ทั้งคู่คุยกันโดยไม่เจอหน้าคร่าตาอยู่เกือบเดือน จึงเห็น
ว่าถึงเวลาที่จะได้เจอกันตัวเป็นๆสักที
เขาหวั่นใจในรูปลักษณ์หน้าตา จะว่าไปมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก
เพียงแค่เขาคิดว่า
ถ้าได้ไปเดินข้างๆเธอแล้ว เกรงจะเหมือนเทพนิยายของดิสนีย์เรื่อง"บิวตี้ แอนด์ เดอะ บีสต์"
เขาหวั่นใจในรูปลักษณ์หน้าตา จะว่าไปมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก
เพียงแค่เขาคิดว่า
ถ้าได้ไปเดินข้างๆเธอแล้ว เกรงจะเหมือนเทพนิยายของดิสนีย์เรื่อง"บิวตี้ แอนด์ เดอะ บีสต์"
แล้วทั้งคู่ก็เจอกัน ณ โต๊ะม้าหินแห่งหนึ่ง
เธอยื่นดอกผีเสื้อสีม่วงสลับขาวช่อเล็กๆ ห่อด้วยใบตองใส่มือเขาพร้อมรอยยิ้ม
เขายิ้มกลับ ไม่มีอะไรจะมอบให้ เขารับดอกไม้สีส่วงมาถือไว้ในมือ
เธอชอบสีม่วง เขารู้
เหมือนที่เธอรู้ว่าเขาชอบสีเทา และวันนี้เขาก็ใส่เสื้อสีนั้น
เหมือนที่เธอรู้ว่าเขาชอบสีเทา และวันนี้เขาก็ใส่เสื้อสีนั้น
เธอเคยเล่าถึง 'ทฤษฎีผสมสี' ให้เขาฟังว่า
เมื่อคนสองคนได้ทำความรู้จักกัน โลกของอีกคนหนึ่งจะซึมผ่านเข้าไปในโลกของอีกคนหนึ่ง
และผสมกันไปมา เหมือน.. . สีน้ำ
เมื่อคนสองคนได้ทำความรู้จักกัน โลกของอีกคนหนึ่งจะซึมผ่านเข้าไปในโลกของอีกคนหนึ่ง
และผสมกันไปมา เหมือน.. . สีน้ำ
สีม่วงจะไหลเข้าไปในจานสีที่มีสีเทาอยู่ในนั้น และสีเทาก็จะไหลมาในจานสีม่วง
สีม่วงจะไม่เป็นสีม่วงอีกต่อไป เช่นกันกับสีเทา
และอาจจะยากสักหน่อย หากจะทำให้สีทั้งสองกลับไปเป็นสีเดิม
~เขาไม่เคยชอบสีม่วงมาก่อน
เหมือนที่ไม่เคยชอบเปิดหนังสือที่มีภาพประกอบน่ารักๆ
ไม่เคยชอบเดินดูพิพิธภัณฑ์ศิลปะ
ไม่เคยกินร้านอินเตอร์ในสยามฯ
ไม่เคยสนใจดูรายการเรียลิตี้
ไม่เคยนั่งนิ่งๆในสวนสาธารณะในวันหยุด
ไม่เคยคิดไปทะเลในวันเสาร์-อาทิตย์
~เหมือนกับที่เธอ ไม่เคยใช้สีเทาในงานออกแบบของเธอ
ไม่เคยอ่านนวนิยาย
ไม่เคยสนใจฟังเพลงจากฝั่งอังกฤษ
ไม่เคยสะพายเป้หนีออกจากบ้าน
ไม่เคยอ่านคุโรมาตี้
ไม่เคยชอบกินซามูไรเบอร์เกอร์
ไม่เคยชอบถ้วยโถโอชามที่เคลือบแปลกๆ แบบญี่ปุ่น
ก็เป็นอย่างที่เธอว่า โลกของทั้งคู่ค่อยๆ ไหลมาปะปนกัน
เมื่อได้รู้จักใครสักคน เรามักจะได้รู้จักโลกอีกใบ
บางทีเราก็เลือกที่จะเดินเข้าไปหา
บางทีเราก็เลือกที่จะเดินเข้าไปหา
และบางครั้งเราก็เลือกที่จะหยุดเท้าไว้ที่หน้าประตูของโลกใบนั้น
ทั้งคู่เปิดประตูเข้า-ออก เดินสลับกันไปมาในโลกสองใบ
ร้านประจำของเธอกับเขากลายเป็นร้านอินเตอร์ในสยามฯ
เธอเริ่มอ่านนวนิยาย
บางทีก็ซื้อคุโรมาตีเล่มใหม่มาให้เขา
พักหลังก็เริ่มมีเสื้อสีเทาหลายตัว
เขาก็เริ่มติดเรียลิตี้
วันหยุดทีนึกครึ้มก็ไปเดินเล่นในพิพิธภัณฑ์
พากันไปซื้อซามูไรเบอร์เกอร์ไปกินระหว่างถีบเรือเล่นที่สวนลุมฯ
โลกสองใบมารวมกันแล้วย่อมใหญ่ขึ้นเป็นธรรมดา
มีที่ทางกว้างขวางให้เดินเล่น แต่ก็ไม่กว้างเกินไป .. . ก็แหม
เดินกันตั้งสองคน ^ ^" เนอะ
TO BE CONTINUED ... .
Credit : "ณ" นิ้วกลม สนพ. มติชน
NOTEPAD "
สวัสดีค๊า ๆ อันนี้คือ บทสามของเรื่องนี้ค่ะ
ใครยังไม่เคยอ่าน ก็ชะแว๊บไปอ่านกันได้
บทแรก : "http://2th.me/blog-68586-884.html"
บทสอง : "http://2th.me/blog-68586-943.html"
วันนี้
ไปละ จ่ะ
บ๋ายบายเน้อ .. .
บ๋ายบายเน้อ .. .
>[]<