มีคนบอกผมไว้ว่า‘เกมก็ส่วนเกม ชีวิตจริงก็ชีวิตจริง’ ทำไมหละเอาเกมกับชีวิตจริงมารวมกันมันผิดตรงไหนกัน ยิ่งทำให้ชีวิตสนุกขึ้นมากกว่ามั้ง
The World IsOnlineวันรุ่นมุ่งทำเควส
โลกเรามีกลุ่มคนที่ถูกมองว่าเป็นกลุ่มคนที่น่ารังเกียจ ไม่มีอนาคต ทั้งๆที่คนที่ พุดคำเหล่านั้นไม่เคยสัมพสมันด้วยตัวเอง Game เป็นสิ่งที่น่าหลงใหล เป็นโลกที่มีแต่คนใฝ่หาและ เป้นโลกจริงๆของเรา
ผมชื่อ อู๋อายุ 16 ปี เป็นเด็กติดเกมคนนึ่ง ไม่มีอะไรมากในสังคนแค่เล่นเกมไปเรื่อยๆแต่ก้ไม่ได้เล่นถึงขนาดนั้น พอย่างเข้า ม.ต้น ตอนปลายเกมส์หนะ สำหรับผมคือชีวิตดีๆนี่เอง ทุกวันก้ต้องเข้าไปในดันเจี้ยน ที่มีชื่อว่า โรงเรียนทำเควสงานเพื่อให้ผ่าน ไปยัง Last quest เพื่ออัพ skill และ classของตัวเรา
เป็นสิ่งที่เกมส์ส่วนใหญ่ทำถึงบางครั้งจะมีEven น้อยใหญ่บ้าง และ บั๊กเควสต่างๆแต่ก็ต้องยอมรับละนะ เพราะนี้เป็นเกมของชีวิตจริง ไม่ใช่ถ้าตายหรือยอมแพ้จะกลับไปเริ่มใหม่ได้
ถ้ายอมแพ้ก็ได้แค่แต่หยุดเท่านั้น ไม่มีอะไรมาก ได้แค่ logout ไปซะ
-นาวิน มัวเพ้ออะไรอยู่หนะ งานที่ให้ไปเสร็จรึยังถ้าเสร็จ ก็ส่งมาได้แล้ว- เสียงที่ได้ยินจนชินในทุกเช้า
-คราบๆเสร็จแล้วคราบ- ผมชื่อ นาวินนามสกุลขอไม่บอกละกันนะ เป็นเด้กติดเกมที่ต้องการไปอยู่ในเกม
แต่ทำไม่ได้ก้เลยต้องมานั่งทำเควสและสมมุติเอาเองว่า โลกนี้คือเกม แต่มันก็ไม่ได้แย่นักหลอก
เพราะโลกนี้หนะมันกำลังจะเปลียนไป
-วันนี้ก้ทำไปได้หลายเควสอยู่เดียว พน ก็ต้องมาทำอีก มันก็น่าเบื่ออยู่ดี ช่วงนี้ไม่มีอีเว้นเลยงั้นหรอเนี่ยเฮ้อ-
ตุ้งดุงๆๆๆ
-เลิกเรียนซักทีไปนั่งปั่นงานดีกว่า เควส สุดท้ายพอดี เฮ้ย เควส นี้งานเยอะเป็นบ้า-
ผมเดินไปยังที่ประจำของผมมานั่งที่ไม่เคยมีคนมานั่ง ที่ตรงนี้ไม่มีคนเดินมา เพราะ ว่ามีคนเล่าว่า จะมีเสียงขอให้ช่วยและมีผีโผล่มา แต่ผมมานั่งตริงนี้เป็นเวลา 9 เดื่อนแล้วก้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าผีโผล่มาซักที
-เฮ้อตรงนี้มันสุดยอดจิงๆ นั้นแหละ.........
FirstQuest Sound of Soul
The World Is Online Ep.0 [นิยาย]