sebastine: เหรอคะ ถ้างั้นคาซาริจังก็ลองไปหามาดูก็ได้นะคะ ฮะๆๆ อ๋อค่ะ ก็สะดวกค่ะ เอ่อ...คาซ ...
คือเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
หนูไม่สบาย
เป็นลม
แล้วทีนี้มันต้องเดินกลับหอพักด้วย (ไกลมากกกกกก)
แต่ทำเป็นเก่งเดินกลับเอง
ดันหน้ามืดหมดแรงกลางทาง
แล้วทีนี้พวกเพื่อนผู้ชายก็เดินมาพอดี
มีกันประมาณห้าหกคน
ก็เข้ามาไทยมุงกันตามประสา
บังเอิญเพื่อนผู้หญิง(เพื่อนหนู)
ก็แซวเล่นขึ้นมาว่า
ให้เพื่อนขี่หลังกลับหน่อยสิ
แล้วตาคนนี้แกเอาจริง
ก็ปลดเป้ลง บอกขึ้นมาสิ
ด้วยความที่ตะลึงอยู่ บวกกับตกใจที่มีคนใจดีด้วยขนาดนี้
ก็เลยปฏิเสธไป
บอกว่า ไม่เป็นไร พอเดินไหว แต่ขอเกาะหน่อย เดี๋ยวหน้าคว่ำ
แล้วพอดีพี่ยามแกผ่านมาพอดี
ก็เลยเอารถไปส่งที่หอ
แต่ยังค่ะ ยัง มันยังไม่จบ
เหตุการณ์ช็อกซีนีม่ามันยังไม่จบ
หอพักมันมีห้าชั้น
หนูนอนชั้นสาม
ชั้นแรกโอเคพอลากสังขารไปไหว
พอขึ้นมาถึงชั้นสอง ขาเปลี้ย หมดแรง หน้าคว่ำ
เพื่อนหลายคนก็ไทยมุงอีกรอบ
บอก เฮ้ย เดี๋ยวพยุงขึ้นไป
พยุงบ้าพยุงบออะไรวะ ก็บอกขาเปลี้ย เดี๋ยวก็ล้มหน้าแหกหรอก
ท้ายที่สุด ก็ตาคนเดิมนี่ล่ะ อุ้มหนูขึ้นห้อง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ช็อกซีนีม่า เกิดมาจนอายุป่านนี้ เพิ่งเคยโดนผู้ชายอุ้มนี่ล่ะ
คิดดูซิ ตาคนนี้น่ะ ตอนที่่รู้จักกันทีแรก
หนูไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย
แซวเล่นอะไรได้สารพัด เฮฮาเป็นเพื่อนกัน
แต่ตอนนี้หนูชอบเขาแล้ว
ประทับใจมากๆเลย
คนอะไรใจดีได้ขนาดนั้น
ยัง ปัญหามันเพิ่งเริ่มเท่านั้น
ตอนที่มาทีแรกๆ หนูก็ปลื้มคนๆนึง
แล้วอีตานี่ก็รู้ และเป็นคนไปบอกให้ด้วยว่าหนูชอบคนๆนั้น
เอาล่ะสิ จะทำยังไงล่ะ
มีอีก คราวนี้หนักสุด
เพื่อนหนูอีกคนนึง ชอบไอ้หนุ่มใต้
แต่ไม่กล้าไปคุยด้วย
แล้วบังเอิญว่าหนูสนิทกับไอ้หนุ่มคนนั้น
ก็เลยโดนวานให้ไปชวนมานั่งคุยกันสามคน
มีหนู เพื่อน แล้วก็ไอ้หนุ่มใต้
แล้วตาคนนี้ก็เห็น
แถมไม่ใช่แค่ครั้งเดียว
หลายครั้งด้วย
แถมบางครั้งก็เห็นเป็นแค่หนูกับไอ้หนุ่มใต้
เบสจังคิดดู ถ้าเห็นคนที่เราชอบคุยกับผู้ชายคนอื่นบ้าง
เบสจังจะคิดยังไง
และที่สำคัญ
เขาคงจะไม่ได้ชอบหนูด้วยเลยก็เป็นได้
แงงงงงงงงงงงงงงงงง
