ตอนที่3
“เฮ้อ..”
ฉันนั้งถอนหายใจออกที่โต๊ะอาหาร
แล้วสักก็มีคนเดินมาหาฉัน แล้วเขาคนนั้นก็พูดออกมาว่า
“อ่าว นั้นเร็นนี้ เป็นอะไรหรือเปล่านั้น??”
“หืม..”
ฉันค่อยๆเงยหน้า ไปมองหน้าคนๆนั้นแล้วก็พบว่า
เขาก็คือคุณพี่ชายของข้าพะเจ้าเอง
“อ๊ะ ไม่ได้เป็นอะไรหรอค่ะ แล้วพี่มานี้ได้หละค่ะเนี้ย”
“ก็พี่อยากมาเดินเล่นหนะ”
“อ่อ แล้วกินอะไรหรือยังหนะค่ะ??”
“พี่พึ่งกินไปเมื่อกี้เองแหละ เหอๆ”
“อ่อ งั้นหรอค่ะ”
“..”
ฉันกับพี่ชายก็เงียบไป สักประมาน12นาทีได้
แล้วก็มีสิ่งนึกมาทำร้ายความเงียบนั้นก็คือ
“ที่รักครับบบ ผมกินข้าววเสร็จแล้ววไปเดินเล่นกันเถอะนร้าาาา”XP
“หงะ..เหงอะ”
“ทะ..ที่รักงั้นหรอค่ะ” = A =
“เหอๆ งั้นพี่ขอตัวไปก่อนแล้วกันะ ไม่อยากเป็นกขค. “
แล้วพี่ชายก็เดินจากไปแบบเงียบๆ ทิ้งให้เร็นกะบเต้ยอยู่กัน2คน
“เร็นเราไปเดินเล่นกันเถอะนะครับบ”
เต้ยมองฉันแล้วทำตาเป็นประมานแบบบิ้กอายควายตะลึง
“อ่าๆ ไปก็ได้ค่ะ”
แล้วพอฉันพูดจบเต้ยก็จุงมือฉันเดินไปเดินมารอบๆตึก เดินไปเดินมาเดินไปเดินมา
เดินเป็นวงกลม และก็เวียนเทียน ถุย!
แล้วสักพักก็หมดเวลาพักเที่ยง เสียงเปานกหวีดดังขึ้น ฉันและเต้ยก็แยกย้ายไปเข้าแถวห้องใครห้องมัน
แต่ก่อนที่จะแยกย้ายไปเข้าแถวได้ฝากคำพูดไว้อีก (อีกแล้วเหรอ) ว่า
“แล้วตอนเย็นเจอกันนะจร๊ะ”
มางี้สคลิปเดียวกกันกับตอนเช้าแป๊ะ เบย
แล้วพอเข้าแถวเชอร์ก็มาบ่นๆๆๆๆๆ อยู่หน้าแถวสักพัก
เชอร์บอกว่า “เราจะมีทัวไปอังกฤษกันนะ นักเรียนจะต้องไปดูทัวการเดินทางที่ตึก3 ให้หลังจากนี้นักเรียนเดินไปตึก3นะ”
แล้วพอครูพูดเสร็จทุกคนก็เรียงแถวกันเดินไปตึก3 แต่ถ้าพูดถึงแถวห้องฉันหนะหรอ
ไม่ต้องพูดถึงเลย เน่ามากๆเล่นกันตลอดทาง
ถ้าให้ดูห้องอื่นเดินกันเรียบร้อย เป็นแถว
แล้วพอถึงึก3ก็ย้ายกันเข้าห้อง คอมเพราะห้องคอมจะมีจอมอนิเตอร์อยู่
มีอยู่ประมาน  3-4ห้อง แต่ห้องของฉันได้อู่ห้องเดีวกับ เต้ย
พอเดินเข้าไปในห้อง คนแรกที่ฉันเห็นคือ เต้ยที่หันหน้ามายิ้มแช่ง
แล้วรีบเดินมาหาฉันแล้วลากไปกินในน้ำ ถุยชีวิต!
เดินมาหาฉันแล้วลากฉันไปนั่งข้างๆ ฉันหันไปมองข้างๆเต้ยแล้วพูดว่า
ติดตามตอนต่อไปนะแจร๊ะ....

เสร็จและค่ะ