Kagamin_Len: ก็อ่านแล้วเหมือนจะรู้จักเร็นมากขึ้นแล้วมันก็ฮาดีอะนะ ^^ ...
ตอนที่ 7
ภาพนั้นที่ฉันเห็นนั้น มันก็คือ!!!
ยูเมะทำอาหาร อิตารีไว้เต็มห้องเลย พระเจ้าช่วยกล้วยส้ม
“นะ..นี้คุรยูเมะค่ะ คุณจะทำอะไรไว้เยอะแยะแบบนี้ค่ะ”
ยูเมะหันมาและที่ในมือกำลังจัดโต๊ะอยู่
“หืม?? ก็อาหารไงก็วันนี้วันศุกร์ไม่ใช่หรอ??”
“ห๊าาาา??”
“เอ้าอย่าบอกนะว่าเร็นลืมหนะ วันนี้วันศุกร์วันศุกร์ที่เร็นบอกเมื่ออาทิตย์ก่อนว่าจะฉลองสุดสัปดาห์ไง”
“เอิ่ม....”
ฉันนิ่งไปแปบนึง ..
“อ่อ นึกออกแล้วแหม่ไอ้เราก็ลืม อะฮ่าฮ่า”
“พูดเองลืมเองซะงั้นหนะนะ ไม่ได้เรื่องเลยนะ”
“อะแฮะๆ ขอโทษฮะ แอะแฮ๊ะ”
ฉันเขกหัวตัวเองไปทีนึงแล้วแลบลิ้น
“ไม่ต้องมาแอะฮะเลย แล้วเนี้ยทั้งหมดเนี้ยกินให้หมดด้วยนะเข้าใจ๋”
ฉันมองไปที่โต๊ะอาหารอันแส๊นนนนนนน จะใหญ่ใหญ่ซะเหลือเกิ๊นนนนนนน
แต่ยัยยูเมะก็สุดยอดเนอะยังทะเยอทะยานยัดอาหารได้ตั้งเยอะแหนะ
เอ้อ..แต่เห็นก็อืดแล้ว
และหลังจากผ่านไป1ชั่วโมงฉันกันยูเมะก็ ดูดอาหารเขากระเพาะเป็นเสร็จสิ้นไม่เหลือ
ที่ทำไมถึงใช้คำว่าดูดหนะหรอ ก็เพราะเกือบไม่ได้เขี้ยวเลยยังไงหละยัดเข้าปากกลืนๆ
หลังจากนั้นก็ไปช่วยกันล้างจาน และพอล้างจานกันเสร็จก็พากันเดินไปดูทีวีย่อยอาหารก่อนนอนไม่งั้นอ้วนแน่
กินแล้วนอน พอดูทีวีเสร้จก็ได้เวลาไปอาบน้ำนอน
แล้วตนที่ฉันจะไปอาบน้ำนั้นยูเมะก็พูดมาว่า
“เร็น วันนี้อาบน้ำด้วยกันไหม??”
ฉันหันไปมองยูเมะ
“งืม ได้สิก็มาสิ”
และหลงจากนั้นฉันก็ไปอาบน้ำด้วยกันตามภาษาผู้หญิงยี่ปุ่นธรรมดาๆ
(ถ้าคนอ่านเป็นคนไทยก็อย่าคิดลึกนะแจ๊ะ มันป็นเรื่องธรรมดา)
พออาบน้ำเสร็จ ฉันกับยูเมะก็แยกย้ายไปนอนเตียงใครเตียงมัน
“ราตรีสวัสดิ์นะเร็น”
“อื้ม ราตรีสวัสดิ์เช่นกันนะยูเมะ...”
ติดตามตอนต่อไปนะแจ๊ะ....
อ่านี้ค่ะเสร็จและ