..พ่อครับ แม่ครับ ตลอดมาขอโทษน้า
ผมกลัวจนเข่าสั้นไปหมด แล้วยังดูดนิ้วอยู่เลย

พี่ชาย พี่สาว แล้วเราเจอกันใหม่นะ

ซ้นลองเท้าคู่น่าเบื่อคู่นี้ มันพังทลายลงเสียแล้ว!!!

ค่อยๆมองกระดาษลายที่มัน ค่อยๆจะเลื่อนมา
ถ้าผมไปอยู่แทนลาย นั้นได้ก็คงจะดี

ปากที่พร่ำบ่นบอกอยาก ให้ตัวของผมรัก

ถ้ากรรไกรมันคม กว่านี้สักนิด..
ก็คงจะเอาไปตัดหนังหน้าเธอได้!!!

เคยได้ยินคำพูดของคนที่เก่งและรอบรู้ไปซะทุกๆอย่าง
"จากมันสมองแล้วชั่งหัวมัน เพราะว่าตัว ผม ไม่ แคร์"  

จึงต้องเจ็บปวด เพราะความลังเล เพื่อสร้าง อนาคต วันต่อไป
เพื่อจะเติมเต็มช่องว่างระหว่างรอยเย็บกลางหลังนั้นไง ...

ทุกๆคนลาก่อนนะ อาจารย์รักษาตัวด้วยนะ

เลื่อนขึ้นไปข้างหน้าอกนี้ เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลาย

ความซื่อตรงนั้นมีอะไรงั้นหรอ?
ความซื่อตรงอันแสนบ้าบอนั้นไงหละ

ความซื่อตรงนั้นมีอะไรงั้นหรอ?
ความซื่อตรงอันแสนงี่เง่าไงหละ!

อา ..แค่นี้มันยังไงพอหรอนะ
ต้องเป็นจักรที่ใหญ่ กว่านี้สักนิด ..
ถึงจะมาแทงทะลุหัวใจฉันได้!!!

เคยได้ยินคำพูด ของคนที่เก่งและรอบรู้ไปซะทุกๆอย่าง
"จากมันสมองแล้วชั่งหัวมัน เพราะว่าตัว ผม ไม่ แคร์"

มันทั้งลังเล มันทั้งเจ็บปวด เพื่อนอนาคตวันต่อไป
เพื่อจะเติมเต็มช่องว่างระหว่างรอยเย็บกลางหลังนั้นไง

......

มันไม่เหลือแล้ว ไม่เหลืออีกแล้ว ไม่มีอะไรให้กระชากออก
จากเซลล์ทะเล เศษด้ายเล็กๆนั้นก็เหมือนกันก็ด้วย

ไม่ใช่ผมนะ ไม่ใช่ผมนะ ผมไม่ได้ถูกทอดทิ้งซะหน่อย
ก็แค่ไม่มีที่จะให้กลับไปก็แค่... เท่านั้นเอง!!!!

หลัง ฐาน  งั้น หรอ!!!

อ๊าาา!!! หุบปากไป!!
ก็ร่างกายนี้โกหกอยู่นี้ไง
ขี้โกงงั้นเหรอ!! หลอกลวงงั้นเหรอ!!!
นั้นแหละคือ ตัว ของ ผม!!!!

ไม่อยากเปลี่ยนแล้วเหรอ? ไม่อยากเปลี่ยนแล้วเหรอ?
ก็เพราะว่ามันไม่ใช่ตัวของผมนั้นไง!!

กระชากเส้นด้ายที่อยู่กลางหลังนั้น ออกจากกัน!!!

เปลวไฟที่ลุกโชนไปด้วยความรุนแรง

ไม่ว่าฉันจะเปลี่ยนเป็นใคร ..
ก็ไม่มีวันจะเปลี่ยนแปลง!!!