อื้ม....โอเคแล้วล่ะ    ใจเย็นขึ้นเยอะล่ะ

บางทีก็แอบคิดนะ จ๋าหายโกรธฝนง่ายไปป่าวหว่า (ฝนเองก้หายง่ายไปเหมือนกัน และก็โกรธง่ายไป โกรธง่ายหายเร็วว่างั้น ) เราเลยไม่ค่อยได้ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของอีกฝ่ายสักเท่าไหร่ เป็นเพราะเเบบนี้หรือเปล่า?

และบางครั้งที่จ๋าโกรธฝนก้จะชอบหาว่าจ๋าไม่แคร์ ไม่รัก ลลล+  ฮ่าๆๆ   อย่าเอาตอนโกรธไปลบสิ่งที่จ๋าเคยทำมาตลอดสิ...พอจ๋าไม่ยกโทษให้ก็จิตตกไป แล้วคำพูดที่จ๋าไม่ชอบก็จะหลุดออกมาจากฝนเรื่อยๆ จ๋าก็จะโกรธฝนขึ้นเรื่อยๆ นี่คือวัฏจักรของเรา เป็นแบบนี้เสมอเลยจริงไหม...     แต่นั่นก็ไม่สู้ที่ฝนชอบทำให้จ๋าโมโหกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วก้มาขอโทษอย่างกะทันหัน และเซ้าซี้ให้เรายกโทษให้ (วันนี้ก็ยังเป็นอยู่) ฮ่าๆ     จ๋าน่ะ... ไม่ใช่คนดีอย่างที่คิดหรอกนะ ... จริงๆ  โกรธได้โมโหเป็นเหมือนกัน  ดังนั้นฝนอย่าเอาช่วงเวลาที่จ๋าเป้นแบบนี้ไปลบสิ่งต่างๆที่จ๋าเคยทำมา เพียงเพราะจ๋าไม่หายโกรธ...   เข้าใจจ๋าใช่ไหม...        อย่าถามเลยว่าแคร์ไหม...ฝนเองรู้ดีแก่ใจ  ถ้าไม่แคร์แม้แต่หน้าจ๋าก็จะไม่มองเลย...  ฝนรู้แต่แค่ไม่อยากไม่รับรู้เท่านั้น  บางครั้งมันก็เหนื่อย....  ไม่ว่าจะอธิบายยังไง  ฝนก็ไม่มีท่าทีว่าอยากจะเข้าใจเลย...  

***ครั้งหน้าขอนิดนึง  ถ้าจะทำให้โกรธอีก อย่าเป็นเรื่องนี้ได้ไหม?    ฮ่าๆ