ตอนที่ 1
แบบทดสอบของซาเรน
อาลีแบเชีย อาณาจักรแห่งผู้วิเศษ เป็นอาณาจักรส่วนหนึ่งของแคว้นเมจิกที่เป็นแคว้นที่ประกอบด้วยผู้มีเวทมนต์คาถาหลายเผ่าพันธุ์ ที่นี่ไม่มีใครที่ไม่ดำเนินชีวิตด้วยเวทมนต์ ผลึกเวทมนต์เป็นของสำคัญที่สุดในชีวิตของผู้วิเศษที่เรียกตัวเองว่าเผ่าพ่อมดแม่มด ผลึกเวทมนต์เป็นอัญมณีที่สวยงามและมีพลังอำนาจในการควบคุมพลังเวทย์
สภาพความเป็นอยู่ในอาลีแบเชีย มีแต่ความสุขสบาย ไม่ต้องใช้เครื่องอำนวยความสะดวกเหมือนพวกมนุษย์ ช่างเป็นชีวิตที่เหมือนเทพนิยาย ใครอยากทำอะไรก็ทำ ทุกคนเคารพกฎหมาย และถือว่าราชาและราชินีเป็นเทวกษัตริย์สูงสุดของที่นี่ ผู้วิเศษจะใช้คริสตัลบูชาเทพเจ้าและเชื้อพระวงศ์
โรงเรียนพ่อมดแม่มดฝึกหัดนั้นอยู่ในเมืองหลวงที่ชื่ออาลีบาแบ เหล่าพ่อมดและแม่มดน้อยจะมาเรียนศาสตร์การใช้มนต์ขั้นพื้นฐานที่นี่ เด็กๆทุกคนจะมีผลึกเวทมนต์เป็นตัวควบคุมพลัง และเมื่อจบหลักสูตรขั้นพื้นฐานก็จะก้าวเข้าสู่การเป็นพ่อมดและแม่มดฝึกหัด ซึ่งเทียบเท่ากับชั้นมัธยม และเตรียมตัวสอบเลื่อนชั้นต่อไป
เมื่อสอบผ่านหลักสูตรพ่อมดแม่มดฝึกหัด เหล่าพ่อมดแม่มดฝึกหัดก็จะได้รับตราพ่อมดแม่มดสามัญนั่นคือเครื่องหมายของการเรียนจบหลักสูตรและจบจากโรงเรียนเวทมนต์อาลีแบเชีย ซึ่งทุกคนเตรียมใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่ได้ การจบจากโรงเรียนเป็นสัญญาณว่าได้ก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว ซึ่งทุกคนก็จะทำงานดำเนินชีวิตต่อไป
พระราชวังของอาลีแบเชียอยู่ในเมืองหลวงอาลีบาแบเช่นกัน พระราชาของอาลีแบเชียสิ้นพระชนม์ไปนานมากแล้ว คงเหลือแต่ราชินีผู้ทรงสิริโฉมปกครองอาณาจักรแต่เพียงผู้เดียว พระราชินีอเล็กซิสทรงพระปรีชาสามารถในการปกครอง พลังเวทมนต์ของพระองค์มีอำนาจสูงสุด พระองค์จะไม่ทรงกลุ้มพระทัย ถ้าหากไม่ต้องมาคอยดูแลเจ้าหญิงรัชทายาท ซึ่งเป็นพระราชธิดาที่ทรงมีอยู่เพียงพระองค์เดียว
เจ้าหญิงซาเรน (ซาเรนลูไมเนส อลูมินั่มไซเรนที่ 2) เป็นเจ้าหญิงรัชทายาทที่ถูกต้องเพียงพระองค์เดียวของราชวงศ์อาลีแบเชีย เธอมีผมสีเงินยาวเหยียดตรงส่องประกายแวววาวเหมือนเส้นไหมเงิน ดวงตากลมโตสีทองรับกับใบหน้าสีขาวสะอาด ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเชื้อพระวงศ์ ริมฝีปากเล็กได้รูปและเป็นสีชมพูระเรื่อแบบคนสุขภาพดี ซาเรนเป็นแม่มดฝึกหัดที่ได้เข้าพิธีบรรลุนิติภาวะเข้าสู่การเป็นผู้ใหญ่แล้ว ตอนนี้มีอายุ 17 ปีเต็ม เธอกำลังจะเข้ารับการทดสอบที่โรงเรียนพ่อมดแม่มดเพื่อรับตราพ่อมดแม่มดสามัญ และโจทย์การทดสอบของปีนี้คือ
“การอยู่ร่วมกับมนุษย์โดยไม่ให้มนุษย์จับได้” พระราชินีทวนคำเมื่อซาเรนมาทูลบอก
“เพคะ พระมารดา นี่คือการทดสอบของปีนี้ ตอนนี้ท่านอาจารย์ใหญ่ให้เรามาเลือกประเทศที่อยากไปเพคะ”
“แล้วอยากไปไหนล่ะซาเรน” พระราชินีถาม
ซาเรนทำท่าคิด “ไม่ทราบเหมือนกันเพคะ พระมารดาช่วยเลือกให้หน่อย”
พระราชินีอเล็กซิสส่ายหน้า “ไม่ได้หรอกซาเรน เลือกเอาเองเถอะว่าอยากไปไหน หากแม่เลือกแล้วไม่ถูกใจ เจ้าจะมาว่าแม่เอาได้นะ” พระราชินีพูด
“แต่ลูกเลือกไม่ถูกนี่เพคะ ในโลกนี้มีประเทศต่างๆ มากมาย ลูกเองก็ไม่อยากตัดใจจากประเทศไหนทั้งนั้น”
“งั้นเอาแบบนี้สิ” พระราชินีเสกลูกโลกขึ้นมา มันหมุนติ้วอยู่ในมือของราชินี “เลือกเลย”
ซาเรนดีดนิ้วเสกเข็มเล่มโตสีทองขึ้นมาแล้วหลับหูหลับตาจิ้มลงไป
ลูกโลกในมือราชินีหยุดหมุน ซาเรนรีบดูชื่อประเทศที่จิ้มโดน “ว้าว พระมารดา ญี่ปุ่นเพคะ ญี่ปุ่น” ซาเรนร้องดีใจ “พอดีเลยพระมารดา ภาษาญี่ปุ่นที่พระมารดาให้เรียนไม่เสียเปล่า”
“งั้นก็ดีแล้ว ไปแจ้งที่โรงเรียนแล้วเก็บของซะสิ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้านี่นา” ราชินีพูด ซาเรนยิ้มแล้ววิ่งไปที่ห้อง
“เร็วๆ ลาร่าช่วยข้าเก็บของ” ซาเรนเอะอะกับนางกำนัลคนสนิท
“เพคะเจ้าหญิง...รีบร้อนเสียจริงเชียว ถ้าไม่อยู่แล้วลาร่าคงจะคิดถึงมากแน่ๆ" ลาร่าดึงกระเป๋าเดินทางใบโตออกมาจากตู้เสื้อผ้า "อ้อ เจ้าหญิงควรจะไปลาท่านเดลิน่าหน่อยนะเพคะ ท่านเดลิน่าเป็นแม่นมหลวงของเจ้าหญิงนะเพคะ” ลาร่าพูด
“ได้สิ ข้าก็กะว่าจะไปอยู่แล้วเหมือนกัน” ซาเรนพูด เธอออกจากปราสาท แต่ไปโรงเรียนก่อนเพื่อแจ้งประเทศที่จะไปและไปต่อที่เรือนหลวงหลังใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆกัน ที่นั่นเป็นที่อยู่ของเดลิน่า แม่นมหลวงคนที่เลี้ยงซาเรนมา
“ถวายบังคมเจ้าหญิงรัชทายาทซาเรนเพคะ” เดลิน่าถอนสายบัวเมื่อเห็นซาเรนเดินเข้าประตูมา
“อย่ามากพิธีเลยน่า ข้าจะมาลา พรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางไปทดสอบการอยู่ร่วมกับมนุษย์แล้ว” ซาเรนพูด
“จะไปไหนล่ะเพคะ เลือกหรือยัง”
“เลือกแล้วล่ะ ข้าจะไปญี่ปุ่น ดินแดนอันน่าสนุก”
“เดฟจะไปฮ่องกงเพคะ ตอนนี้น่าจะไปแจ้งที่โรงเรียนแล้ว น่าเสียดายที่ไม่ได้ไปประเทศเดียวกันกับเจ้าหญิง หม่อมฉันจะได้ให้เดฟไปดูแล” เดฟที่พูดถึงนั้นคือลูกชายแท้ๆเพียงคนเดียวของเดลิน่า
“ดีแล้วล่ะ เดฟน่ะน่ารำคาญออก คอยตามข้าทุกฝีก้าว ข้าล่ะเบื๊อเบื่อ... หากไปอยู่ด้วยกันอีกมีหวังข้าคงไม่มีอิสระในการใช้ชีวิต” ซาเรนลากเสียง
“ให้ตายเถอะเจ้าหญิงรัชทายาท นินทากระหม่อมไม่ดีนะพะย่ะค่ะ” เสียงเด็กหนุ่มพูด ซาเรนหันไปประจันหน้า
เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา คิ้วคมเข้ม มีผมสีเงินตามแบบฉบับชาวอาลีแบเชีย เพียงแต่มีตาสีน้ำเงินเข้ม (ตาสีทองเป็นเฉพาะเชื้อพระวงศ์เท่านั้น)
“ข้าไม่ได้นินทาเจ้าซะหน่อยเดฟ เพียงแต่คิดว่า เจ้าน่ะชักทำตัวเหมือนพ่อข้าเข้าไปทุกทีแล้ว” ซาเรนว่า
เดฟอมยิ้ม “ท่านแม่ ข้าไปแจ้งที่โรงเรียนมาแล้ว เราจะออกเดินทางพรุ่งนี้”
ซาเรนมองหน้าเดฟ “ไม่อาลัยอาวรณ์แม่เจ้าเลยรึ”
“ไม่ล่ะเจ้าหญิง ว่าแต่ทรงไปญี่ปุ่นรึ”
“ใช่ ไปรู้มาจากไหน” เดฟส่ายหัวแล้วนั่งลงบนเก้าอี้นวมหน้าเตาผิง
“แหม เจ้าหญิงจะทำอะไรเค้าก็ลือกันไปทั่ว พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนแล้วกันนะ” เดฟว่า
ซาเรนลาแม่นมแล้วกลับปราสาท “น่าหมั่นไส้จริงเดฟ” เธอบ่น
เดลิน่าอมยิ้ม เมื่อร่างซาเรนหายไปจากประตูหน้าเรือนหลวงแล้วเธอก็หันมาพูดกับลูกชาย “แม่รู้นะเดฟ เจ้ารักเจ้าหญิงซาเรน”
“โถ่ ท่านแม่รู้แล้วได้อะไรขึ้นมา” เดฟวางฟอร์ม
“เปล่าหรอก เพียงแต่คิดว่า อยู่ห่างเจ้าหญิงแบบนี้จะดีเหรอ”
เดฟไม่ตอบแต่รีบเปลี่ยนเรื่อง “ข้าไปเก็บของล่ะ”
“ระวังใจเจ้าหน่อยเดฟ” เดลิน่าพูด
เดฟหันกลับมาก่อนจะพูดว่า “ข้าระวังใจตัวเองอยู่ แต่ไม่เคยระวังได้ซะที เจ้าหญิงทรงเป็นรัชทายาทอันดับหนึ่งแห่งอาลีแบเชีย ส่วนข้ากลับเป็นเพียงลูกชายธรรมดาๆของแม่นมหลวง เจ้าหญิงรัชทายาทผู้สูงศักดิ์ไม่คู่ควรกับข้าแม้แต่น้อย” ...
แบบทดสอบของซาเรน
อาลีแบเชีย อาณาจักรแห่งผู้วิเศษ เป็นอาณาจักรส่วนหนึ่งของแคว้นเมจิกที่เป็นแคว้นที่ประกอบด้วยผู้มีเวทมนต์คาถาหลายเผ่าพันธุ์ ที่นี่ไม่มีใครที่ไม่ดำเนินชีวิตด้วยเวทมนต์ ผลึกเวทมนต์เป็นของสำคัญที่สุดในชีวิตของผู้วิเศษที่เรียกตัวเองว่าเผ่าพ่อมดแม่มด ผลึกเวทมนต์เป็นอัญมณีที่สวยงามและมีพลังอำนาจในการควบคุมพลังเวทย์
สภาพความเป็นอยู่ในอาลีแบเชีย มีแต่ความสุขสบาย ไม่ต้องใช้เครื่องอำนวยความสะดวกเหมือนพวกมนุษย์ ช่างเป็นชีวิตที่เหมือนเทพนิยาย ใครอยากทำอะไรก็ทำ ทุกคนเคารพกฎหมาย และถือว่าราชาและราชินีเป็นเทวกษัตริย์สูงสุดของที่นี่ ผู้วิเศษจะใช้คริสตัลบูชาเทพเจ้าและเชื้อพระวงศ์
โรงเรียนพ่อมดแม่มดฝึกหัดนั้นอยู่ในเมืองหลวงที่ชื่ออาลีบาแบ เหล่าพ่อมดและแม่มดน้อยจะมาเรียนศาสตร์การใช้มนต์ขั้นพื้นฐานที่นี่ เด็กๆทุกคนจะมีผลึกเวทมนต์เป็นตัวควบคุมพลัง และเมื่อจบหลักสูตรขั้นพื้นฐานก็จะก้าวเข้าสู่การเป็นพ่อมดและแม่มดฝึกหัด ซึ่งเทียบเท่ากับชั้นมัธยม และเตรียมตัวสอบเลื่อนชั้นต่อไป
เมื่อสอบผ่านหลักสูตรพ่อมดแม่มดฝึกหัด เหล่าพ่อมดแม่มดฝึกหัดก็จะได้รับตราพ่อมดแม่มดสามัญนั่นคือเครื่องหมายของการเรียนจบหลักสูตรและจบจากโรงเรียนเวทมนต์อาลีแบเชีย ซึ่งทุกคนเตรียมใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่ได้ การจบจากโรงเรียนเป็นสัญญาณว่าได้ก้าวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว ซึ่งทุกคนก็จะทำงานดำเนินชีวิตต่อไป
พระราชวังของอาลีแบเชียอยู่ในเมืองหลวงอาลีบาแบเช่นกัน พระราชาของอาลีแบเชียสิ้นพระชนม์ไปนานมากแล้ว คงเหลือแต่ราชินีผู้ทรงสิริโฉมปกครองอาณาจักรแต่เพียงผู้เดียว พระราชินีอเล็กซิสทรงพระปรีชาสามารถในการปกครอง พลังเวทมนต์ของพระองค์มีอำนาจสูงสุด พระองค์จะไม่ทรงกลุ้มพระทัย ถ้าหากไม่ต้องมาคอยดูแลเจ้าหญิงรัชทายาท ซึ่งเป็นพระราชธิดาที่ทรงมีอยู่เพียงพระองค์เดียว
เจ้าหญิงซาเรน (ซาเรนลูไมเนส อลูมินั่มไซเรนที่ 2) เป็นเจ้าหญิงรัชทายาทที่ถูกต้องเพียงพระองค์เดียวของราชวงศ์อาลีแบเชีย เธอมีผมสีเงินยาวเหยียดตรงส่องประกายแวววาวเหมือนเส้นไหมเงิน ดวงตากลมโตสีทองรับกับใบหน้าสีขาวสะอาด ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเชื้อพระวงศ์ ริมฝีปากเล็กได้รูปและเป็นสีชมพูระเรื่อแบบคนสุขภาพดี ซาเรนเป็นแม่มดฝึกหัดที่ได้เข้าพิธีบรรลุนิติภาวะเข้าสู่การเป็นผู้ใหญ่แล้ว ตอนนี้มีอายุ 17 ปีเต็ม เธอกำลังจะเข้ารับการทดสอบที่โรงเรียนพ่อมดแม่มดเพื่อรับตราพ่อมดแม่มดสามัญ และโจทย์การทดสอบของปีนี้คือ
“การอยู่ร่วมกับมนุษย์โดยไม่ให้มนุษย์จับได้” พระราชินีทวนคำเมื่อซาเรนมาทูลบอก
“เพคะ พระมารดา นี่คือการทดสอบของปีนี้ ตอนนี้ท่านอาจารย์ใหญ่ให้เรามาเลือกประเทศที่อยากไปเพคะ”
“แล้วอยากไปไหนล่ะซาเรน” พระราชินีถาม
ซาเรนทำท่าคิด “ไม่ทราบเหมือนกันเพคะ พระมารดาช่วยเลือกให้หน่อย”
พระราชินีอเล็กซิสส่ายหน้า “ไม่ได้หรอกซาเรน เลือกเอาเองเถอะว่าอยากไปไหน หากแม่เลือกแล้วไม่ถูกใจ เจ้าจะมาว่าแม่เอาได้นะ” พระราชินีพูด
“แต่ลูกเลือกไม่ถูกนี่เพคะ ในโลกนี้มีประเทศต่างๆ มากมาย ลูกเองก็ไม่อยากตัดใจจากประเทศไหนทั้งนั้น”
“งั้นเอาแบบนี้สิ” พระราชินีเสกลูกโลกขึ้นมา มันหมุนติ้วอยู่ในมือของราชินี “เลือกเลย”
ซาเรนดีดนิ้วเสกเข็มเล่มโตสีทองขึ้นมาแล้วหลับหูหลับตาจิ้มลงไป
ลูกโลกในมือราชินีหยุดหมุน ซาเรนรีบดูชื่อประเทศที่จิ้มโดน “ว้าว พระมารดา ญี่ปุ่นเพคะ ญี่ปุ่น” ซาเรนร้องดีใจ “พอดีเลยพระมารดา ภาษาญี่ปุ่นที่พระมารดาให้เรียนไม่เสียเปล่า”
“งั้นก็ดีแล้ว ไปแจ้งที่โรงเรียนแล้วเก็บของซะสิ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้านี่นา” ราชินีพูด ซาเรนยิ้มแล้ววิ่งไปที่ห้อง
“เร็วๆ ลาร่าช่วยข้าเก็บของ” ซาเรนเอะอะกับนางกำนัลคนสนิท
“เพคะเจ้าหญิง...รีบร้อนเสียจริงเชียว ถ้าไม่อยู่แล้วลาร่าคงจะคิดถึงมากแน่ๆ" ลาร่าดึงกระเป๋าเดินทางใบโตออกมาจากตู้เสื้อผ้า "อ้อ เจ้าหญิงควรจะไปลาท่านเดลิน่าหน่อยนะเพคะ ท่านเดลิน่าเป็นแม่นมหลวงของเจ้าหญิงนะเพคะ” ลาร่าพูด
“ได้สิ ข้าก็กะว่าจะไปอยู่แล้วเหมือนกัน” ซาเรนพูด เธอออกจากปราสาท แต่ไปโรงเรียนก่อนเพื่อแจ้งประเทศที่จะไปและไปต่อที่เรือนหลวงหลังใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆกัน ที่นั่นเป็นที่อยู่ของเดลิน่า แม่นมหลวงคนที่เลี้ยงซาเรนมา
“ถวายบังคมเจ้าหญิงรัชทายาทซาเรนเพคะ” เดลิน่าถอนสายบัวเมื่อเห็นซาเรนเดินเข้าประตูมา
“อย่ามากพิธีเลยน่า ข้าจะมาลา พรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางไปทดสอบการอยู่ร่วมกับมนุษย์แล้ว” ซาเรนพูด
“จะไปไหนล่ะเพคะ เลือกหรือยัง”
“เลือกแล้วล่ะ ข้าจะไปญี่ปุ่น ดินแดนอันน่าสนุก”
“เดฟจะไปฮ่องกงเพคะ ตอนนี้น่าจะไปแจ้งที่โรงเรียนแล้ว น่าเสียดายที่ไม่ได้ไปประเทศเดียวกันกับเจ้าหญิง หม่อมฉันจะได้ให้เดฟไปดูแล” เดฟที่พูดถึงนั้นคือลูกชายแท้ๆเพียงคนเดียวของเดลิน่า
“ดีแล้วล่ะ เดฟน่ะน่ารำคาญออก คอยตามข้าทุกฝีก้าว ข้าล่ะเบื๊อเบื่อ... หากไปอยู่ด้วยกันอีกมีหวังข้าคงไม่มีอิสระในการใช้ชีวิต” ซาเรนลากเสียง
“ให้ตายเถอะเจ้าหญิงรัชทายาท นินทากระหม่อมไม่ดีนะพะย่ะค่ะ” เสียงเด็กหนุ่มพูด ซาเรนหันไปประจันหน้า
เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา คิ้วคมเข้ม มีผมสีเงินตามแบบฉบับชาวอาลีแบเชีย เพียงแต่มีตาสีน้ำเงินเข้ม (ตาสีทองเป็นเฉพาะเชื้อพระวงศ์เท่านั้น)
“ข้าไม่ได้นินทาเจ้าซะหน่อยเดฟ เพียงแต่คิดว่า เจ้าน่ะชักทำตัวเหมือนพ่อข้าเข้าไปทุกทีแล้ว” ซาเรนว่า
เดฟอมยิ้ม “ท่านแม่ ข้าไปแจ้งที่โรงเรียนมาแล้ว เราจะออกเดินทางพรุ่งนี้”
ซาเรนมองหน้าเดฟ “ไม่อาลัยอาวรณ์แม่เจ้าเลยรึ”
“ไม่ล่ะเจ้าหญิง ว่าแต่ทรงไปญี่ปุ่นรึ”
“ใช่ ไปรู้มาจากไหน” เดฟส่ายหัวแล้วนั่งลงบนเก้าอี้นวมหน้าเตาผิง
“แหม เจ้าหญิงจะทำอะไรเค้าก็ลือกันไปทั่ว พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนแล้วกันนะ” เดฟว่า
ซาเรนลาแม่นมแล้วกลับปราสาท “น่าหมั่นไส้จริงเดฟ” เธอบ่น
เดลิน่าอมยิ้ม เมื่อร่างซาเรนหายไปจากประตูหน้าเรือนหลวงแล้วเธอก็หันมาพูดกับลูกชาย “แม่รู้นะเดฟ เจ้ารักเจ้าหญิงซาเรน”
“โถ่ ท่านแม่รู้แล้วได้อะไรขึ้นมา” เดฟวางฟอร์ม
“เปล่าหรอก เพียงแต่คิดว่า อยู่ห่างเจ้าหญิงแบบนี้จะดีเหรอ”
เดฟไม่ตอบแต่รีบเปลี่ยนเรื่อง “ข้าไปเก็บของล่ะ”
“ระวังใจเจ้าหน่อยเดฟ” เดลิน่าพูด
เดฟหันกลับมาก่อนจะพูดว่า “ข้าระวังใจตัวเองอยู่ แต่ไม่เคยระวังได้ซะที เจ้าหญิงทรงเป็นรัชทายาทอันดับหนึ่งแห่งอาลีแบเชีย ส่วนข้ากลับเป็นเพียงลูกชายธรรมดาๆของแม่นมหลวง เจ้าหญิงรัชทายาทผู้สูงศักดิ์ไม่คู่ควรกับข้าแม้แต่น้อย” ...