ครืน......
แปะ... แปะ... แปะๆๆๆๆ...
-------เราวิ่งมาไกลขนาดไหนกันนะ? นี่เรา...หนีออกมาได้แล้วใช่มั๊ย?
ใช่สิ ต้องใช่สิ! เราหนีออกมาได้
-------เราจะมาตายตอนนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ด...ข...ขาด
ฟุ่บ!
ตุบ!
-------ทว่า...หนังตาปิดลงอย่างเหนื่อยอ่อนพร้อมๆกับร่างกายที่ล้มลงบนพื้นที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำปนดินแสนโสมม ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ เลือดสีแดงฉานไหลออกมาพร้อมๆกับสายฝนที่ตกลงมาราวกับจะชะล้างร่างกายนี้ให้หมดคราบคาวเลือด ร่างกายที่ยังเจริญเติบโตได้อีกในวันข้างหน้า...
-------ร่างกายของเด็กอายุไม่ถึง 5 ขวบดี แต่กลับแปดเปื้อนไปด้วยคราบเลือดและบาดแผลตามร่างกายที่มีเพียงริ้วผ้าปิดบังร่าง!
-------"...." ดวงตาสีฟ้าที่พยายามจะมองลอดหนังตาออกไป แม้จะรู้ว่าอีกไม่นานร่างของตนคงต้องทนพิษบาดแผลไม่ไหวนี่ถ้าเราตายๆไปซะ จะมีคนเสียใจเรื่องของเรามั๊ยนะ
/////////////////////////////////////////
ติ๊ด...
ติ๊ด...
-------ตื่นสิ...ลืมตาขึ้น ลืมตาขึ้นสิเด็กน้อย ลืมตา...
กลอเรีย ตื่น!
-------"อ...อึ่ก!! อ๊า!!....โอ๊ย!!..."
(ติดตามตอนต่อไป...พรุ่งนี้)
--------------------------------------------
สวัสดีค่ะ สาวซีม่า เองนะจ๊ะ หลายคนอาจจะสงสัยว่านี้นึกพี้ยาหรือเมาน้ำตาลเหรอ? ไหงมาเขียนเรื่องยาวลงในนี้... ฮา
คำตอบคือ ไม่ ค่ะ
เป็นเรื่องราวก่อนจะเป็น กลอเรีย เอ. โซลาเรีย ที่ไม่ได้เขียนในรูปแบบคอมมิค และดูเหมือนจะไม่ได้เขียนแน่ๆ เลยเอาพล็อตเก่าๆที่เคยวางมาเขียนในรูปแบบเรื่องยาว 12 ตอนจบ (ไม่รวมบทนำ) ให้เพื่อนๆได้เข้ามาอ่าน มีแอบมึนๆบ้างยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ แค่นี้ก็ดีใจมากๆแล้ว ^^
แปะ... แปะ... แปะๆๆๆๆ...
-------เราวิ่งมาไกลขนาดไหนกันนะ? นี่เรา...หนีออกมาได้แล้วใช่มั๊ย?
ใช่สิ ต้องใช่สิ! เราหนีออกมาได้
-------เราจะมาตายตอนนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ด...ข...ขาด
ฟุ่บ!
ตุบ!
-------ทว่า...หนังตาปิดลงอย่างเหนื่อยอ่อนพร้อมๆกับร่างกายที่ล้มลงบนพื้นที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำปนดินแสนโสมม ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ เลือดสีแดงฉานไหลออกมาพร้อมๆกับสายฝนที่ตกลงมาราวกับจะชะล้างร่างกายนี้ให้หมดคราบคาวเลือด ร่างกายที่ยังเจริญเติบโตได้อีกในวันข้างหน้า...
-------ร่างกายของเด็กอายุไม่ถึง 5 ขวบดี แต่กลับแปดเปื้อนไปด้วยคราบเลือดและบาดแผลตามร่างกายที่มีเพียงริ้วผ้าปิดบังร่าง!
-------"...." ดวงตาสีฟ้าที่พยายามจะมองลอดหนังตาออกไป แม้จะรู้ว่าอีกไม่นานร่างของตนคงต้องทนพิษบาดแผลไม่ไหวนี่ถ้าเราตายๆไปซะ จะมีคนเสียใจเรื่องของเรามั๊ยนะ
/////////////////////////////////////////
ติ๊ด...
ติ๊ด...
-------ตื่นสิ...ลืมตาขึ้น ลืมตาขึ้นสิเด็กน้อย ลืมตา...
กลอเรีย ตื่น!
-------"อ...อึ่ก!! อ๊า!!....โอ๊ย!!..."
(ติดตามตอนต่อไป...พรุ่งนี้)
--------------------------------------------
สวัสดีค่ะ สาวซีม่า เองนะจ๊ะ หลายคนอาจจะสงสัยว่านี้นึกพี้ยาหรือเมาน้ำตาลเหรอ? ไหงมาเขียนเรื่องยาวลงในนี้... ฮา
คำตอบคือ ไม่ ค่ะ
เป็นเรื่องราวก่อนจะเป็น กลอเรีย เอ. โซลาเรีย ที่ไม่ได้เขียนในรูปแบบคอมมิค และดูเหมือนจะไม่ได้เขียนแน่ๆ เลยเอาพล็อตเก่าๆที่เคยวางมาเขียนในรูปแบบเรื่องยาว 12 ตอนจบ (ไม่รวมบทนำ) ให้เพื่อนๆได้เข้ามาอ่าน มีแอบมึนๆบ้างยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ แค่นี้ก็ดีใจมากๆแล้ว ^^
[-เรื่องยาว-]Fade to memory time...[Up Date: บทนำ]
[IMG]
[IMG]
"จงอย่าเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็นแม้แต่สิ่งที่ได้ยินว่าเป็นไปไม่ได้ แต่จงทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้"