ขอระบายมั่งล่ะครับบ^^
ผมเคยมีเเฟนนะครับ เปนผู้หญิงที่ไม่มีอะไรมาก ถือว่าเป็นเด็กเนิร์ดคนนึงเลยก็ได้ ไม่ค่อยมีคนชอบเค้าเท่าไหร่ เเต่ผมชอบเค้ามากครับ ไม่เรื่องมาก ไม่ดราม่า คอยอยุ่กับผมเสมอมา นั่นเป็นรักเเรกผม จนเค้าคนนั้นเสียไป ผมเเทบบ้าเลยล่ะครับ ผมทนเรื่องนี้มา2ปีได้เเล้ว ถึงตอนนี้มันก็ยังติดอยุ่ในใจผมอยุ่ตลอดเวลา เพื่อนๆก้ไม่ค่อยรับฟังผมเท่าไหร่ เลยไม่รุจะบอกกับใคร ตอนนี้สิ่งที่ผมเหลืออยุ่เกี่ยวกับเธอคนนั้นก้มีเเค่ ความทรงจำในหัวผม ผมได้เเต่วาดรูปเธอซำ้ไปซำ้มา ผมคิดถึงเธอมากครับ..
ขอบคุณที่รับฟังครับ