เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง
ร่างบางข้างกายผมตอนนี้เริ่มรู้สึกตัวแล้ว เพราะเธอครางเสียงขี้เซา อือๆ เงยหน้าขึ้นมองผม ตาเบลอๆ หวานเชื่อม น่ารักดีนักจุ๊บซะเลย เธอกระพริบตาปริบๆ นิ่งค้างอย่างงั้นอยู่สักครู่ เหมือนเพิ่งนึกได้ หน้าแดงแปร๊ด แล้วรีบก้มหน้าซบอกผมอีก น่ารักจริงๆ นั่นแหละนางฟ้าของผม
หลังจากนั้นซักพักเธอก็แต่งตัวเรียบร้อย แล้วหันมาถามผมว่าทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า ตอนถามยังหน้าแดงอยู่เลย ผมก็บอกว่าตื่นมามันก็ไม่มีแต่แรกแล้ว เธอก็ถามอีกว่าต้องการไหม เด๋วเธอทำให้ ผมก็รีบพยักหน้ารับทันที รู้สึกเหมือนจะเริ่มหนาวหน่อยๆ แล้ว ถ้าได้เสื้อยืดกางเกงยีนซะหน่อยก็คงจะดีนะ
แหมสมเป็นนางฟ้าจริงๆ ตัดเสื้อผ้าก็เป็นด้วย... แต่ผมเข้าใจผิดไป เธอไม่ได้ตัดเย็บอะไรให้ผม เธอแค่หลับตาร่ายคาถางุ้งหงิง ไรซักอย่างเกี่ยวกับพระเจ้าไงเนี่ยแหละ แล้วแสงว๊าบทั่วตัวผม พอแสงดับลง ก็ได้ชุดเสื้อยืดสีดำ เสื้อกั๊กหนังคลุมทับ กางเกงยีนเนื้อดียี่ห้อดัง พร้อมบรู๊ทหนังอย่างเท่ห์อ่ะ
ผมช็อคแดร๊ก.. ผมไม่ได้ฝันไปชิมิเนี่ย เธอยิ้มน่ารักให้ผม แล้วเอียงคอสงสัย พร้อมกับถามผมว่า ชุดอะไรหรอ ผมบอกเธอทำให้ผมเองไม่ใช่หรือไง เธอบอกเธอแค่ร่ายเวทอาภรณ์ให้ผมแค่นั้นเสื้อผ้าจะเป็นอะไรขึ้นอยู่กับคนที่ได้รับเวทนั้น
ผมเริ่มเข้าใจได้แล้วว่าที่นี่คงไม่ใช่โลกมนุษย์ของผมแน่ๆ เอาเหอะผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร โลกเก่าผมก็ไม่มีห่วงอะไรมากมาย แถมที่นี่ยังมีนางฟ้าน่ารักอย่างเธอด้วย ว่าแต่ผมยังไม่รู้ชื่อเธอเลย
ผมถามชื่อเธอเธอบอกเธอไม่มีชื่อ เธอเป็นนางฟ้าชั้นต่ำสุดในบรรดาเทพสวรรค์ทั้งหมด พระเจ้าไม่ได้ทรงมอบนามให้ ผมเลยตั้งชื่อให้เธอซะเลย ว่า แองจี้ แองจี้ได้ยินดังนั้นก็กระโดดกอดผมทั้งน้ำตาเลยทีเดียว ดูท่าจะดีใจมากที่มีชื่อแล้ว
แล้วผมก็ถามเรื่องราวของที่นี่ แองจี้ก็งง ถามผมกลับมาว่าแล้วผมไม่ใช่คนของโลกนี้งั้นหรอ...
ผมก็เล่าให้ฟังว่าผมมาจากโลกอื่น แองจี้ตกใจตาโต เธอบอกว่าก็เคยมีคนมาจากโลกอื่นเหมือนกัน แต่มันนานมาก แล้วเธอก็เล่าเรื่องจอมมารซัคคิวบัสพระเจ้าแล้วก็ผู้กล้าสามีจอมมาร ...
คุยกันได้ไม่เท่าไหร่ ห่วงบนหัวเธอก็กระพริบไวๆ แองจี้ดูร้อนรน จึงยื่นหนังสือเก่าๆ เล่มหนึ่งแล้วบอกว่า นี่เป็นบันทึกของมนุษย์คนนึง เคยบันทึกเกี่ยวโลกแห่งนี้ไว้ แองจี้บอกอีกว่านางฟ้าชั้นสูงสั่งห้ามชนชาวนางฟ้าอ่านบันทึกเล่มนี้ เธอเลยไม่ได้อ่าน แต่แองจี้มั่นใจว่าเนื้อหาภายในต้องเป็นเรื่องจริงแน่ๆ ว่าเสร็จเธอก็รีบกางปีก แล้วพุ่งทะยานขึ้นฟ้าไปทันที ผมแอบเห็นเธอร้องไห้ด้วย
พอแองจี้จากไปแล้วผมก็เศร้าทันที คนแรกของผม ไปซะแล้ว 3 วัน ที่ผ่านมาผมก็เริ่มมีใจให้เธอไปซะแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไง เลยนั่นอ่านบันทึกดั่งกล่าว จนจบ
.....................................................
ผ่านไป 3 ชั่วโมง ผมก็อ่านบันทึกเล่มนั้นจบ
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าที่นี่คือที่ไหน จะมีชีวิตรอดได้อย่างไร และไม่ว่าอย่างไรผมต้องตามแองจี้กลับมาให้ได้ สุดท้าย.... นี่มันโลกในฝันของเหล่าชายโฉด เอ้ย โสดเลยนี่หว่า วะ ฮ่า ฮ่า
ผมเริ่มสำรวจบริเวรรอบๆ ที่ๆ ผมมา ผมก็เจอบิ๊กไบท์คันงามของผมนอนแอ่งแม้งอยู่ ผมรีบตรวจสอบสภาพเจ้ารถคันโปรด ดูเหมือนมันจะไม่เสียหายอะไรมากนัก อุปกรณ์ที่อยู่ในกระเป๋าที่ติดกับบิ๊กไบท์ครบสมบูรณ์มากนัก ผมเลยจัดแจงซ่อมแซมปรับปรุงมอไซด์คู่ชีพ
หลังที่ผมศึกษาจากบันทึกดังกล่าว พลังบางอย่างที่เพิ่มขึ้นมาในตัวผม มาจากการที่ผมมีอะไรกับแองจี้นั่นเอง ผมก็เริ่มศึกษาพลังของตัวเองอย่างจริงจัง เริ่มด้วยการยืนในท่าสบายที่สุด หลับตา ทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง เริ่มสัมผัสได้ถึงมัน ย่อยมันแล้วให้ร่างกายซึมซับ จากนั้นก็เบ่งพลัง
บรึ่มมมมม
โว่......... เจ๋งแหะ ผมรู้สึกได้ถึงพลังมากมาย ยกหิน ที่เกือบจะเป็นภูเขาย่อมๆ ได้สบายเลย แล้วผมจำได้ว่าโดนฟ้าผ่า ลองเปลี่ยนเป็นพลังสายฟ้าดู เปรี้ยๆๆ จี๊ดๆๆๆ สายฟ้ามากมายออกจากมือผม โหแหะ อย่างกะพันป...สาของ ซาxุเกะ ในการ์ตูนนินจาดังเรื่องนึงเลย แล้วผมก็นึกถึงการ์ตูนเรื่องโปรดอมตะนิรันดร์กาล
กาาา เมมมม คาาา เมะะะ อ้าาาาาาาาา
ซู่มมมมมมมมมมมม ตู้มมมมมมม
หินก้อนใหญ่ระเบิด ตู้ม กลายเป็นโกโก้ครั้น
ผมตะลึงในผมงานเสร็จก็เอามือเท้าเอว แหงนคอแหกปากเสียงดังกังวาลไปไกลทั้งป่า
ว๊าก ก๊าก ๆๆๆๆ กั๊กๆๆๆ
บ้าไปแล้วตัวผม............
.......................................................
