แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pongnarut เมื่อ 2013-11-13 10:24
The Assassin Moral 2
เวลายามเช้าของวันเวลาปกติทุกครั้ง ในห้องห้องหนึ่งของหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีชายที่สวมชุดดำสนิทบวกด้วยอุปกรณ์เสริมหลายๆอย่างที่เกี่ยวข้องกับทางการทหารด้วย
"อืม อืม จากที่ดูอาการแล้วถือว่าเขาโชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอะไรมาก แต่ดูเหมือนว่าบริเวณหัวของเขาจะได้รับแรงกระเเทกมา แต่ก็ไม่ถึงกับมีเลือดคั้งในสมอง คิดว่าอีกสักพักก็คงจะตื่นขึ้นมาเเล้วล่ะนะ"
ชายแก่ที่น่าจะเรียกว่าผู้สูงอายุพูดแก่เด็กสาวทั้งสองและชายชราอีกคนที่ถือไม้เท้า สิ่งที่ชายแก่ทำในตอนแรกคือตรวจสอบอาการบาดเจ็บของร้อยโทและทำแผลให้ เฉพาะแผลภายนอกเท่านั้น เพราะชุดของร้อยโทมีอุปกรณ์อะไรต่างๆทำให้ชายแก่ที่เป็นหมอคนนี้ไม่สามารถถอดชุดออกมาทำแผลที่อยู่ในร่างกายได้ ข้างๆของชายแก่ที่เป็นหมอมีเด็กสาว สองคนคือ ไอริสและคิวคิว และชายชราหญิงชราอีก2สองคน
ไอริสในตอนแรกที่เจอกับร้อยโทในป่านั้นเธอก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน แต่ยังดีที่มีคิวคิวอยู่เลยทำให้มีคนเฝ้าและมีคนไปตามคนอื่นมาช่วยได้ทัน
"อืม เอาละหมอหมดธุระแล้ว ที่เหลือก็แค่รอให้เขาตื่นขึ้นมาเองแล้วก็ทำแผลให้เขาหลังตื่นก็เท่านั้นละ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณหมอที่อุสาห์มาเสียเวลา"
"ไม่หรอก การที่หมอมาช่วยคนที่บาดเจ็บและคนป่วยเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วละ โฮ่โฮ่โฮ่"
ไอริสกับคิวคิวและชายหญิงชราทั้งสองก้มหัวขอบคุณชายแก่ที่เป็นหมอ ซึ่งในตอนแรกชายชราที่เป็นหัวหน้าหมู่บ้าน(ก็ผู้ใหญ่บ้านละเนอะ)จะจ่ายเงินให้ แต่หมอแก่ไม่รับเงินเพราะว่าเชาไม่ได้ช่วยอะไรมาก แค่มาตรวจสภาพคนบาดเจ็บก็เท่านั้น ก่อนจะเดินออกประตูไป
"งั้นตากับยายไปก่อนนะ ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้นก็ให้รีบมาบอกตาละ อยู่เฝ้าเด็กคนนี้ด้วยละ"
ชายชราหันมาพูดกับไอริสก่อนที่จะเดินออกประตูห้องไปพร้อมกับหญิงชรา ตอนนี้ในห้องมีไอริสกับคิวคิวเป็นผู้ดูแลร้อยโทตอนที่กำลังนอนหลับอยู่ ไอริสหยิบผ้าชุบน้ำที่วางไว้บนหน้าผากของร้อยโทมาชุบน้ำบิดน้ำออกก่อนจะวางบนหน้าผากของร้อยโทอีกครั้ง ทางด้านคิวคิวเองก็จ้องดูใบหน้าของร้อยโท เหมือนกับไม่มีอะไรทำ
"จะว่าไปสงสัยจังเลยว่าเขาหรือว่าเธอคนนี้นี่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันละนี่ เธอคิดว่าเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายละไอริส?"
คิวคิวส่งคำถามที่คาใจออกไปหาไอริส ทางด้านไอริสนั้นกำลังนั่งข้างๆเตียงของร้อยโทพร้อมกับลูบผมของร้อยโทอย่างอ่อนโยน ทันทีที่คิวคิวเห็นสภาพนั้นก็เสยะยิ้มด้วยใบหน้าของสาวน้อยจอมซน
"แหมๆ ดูเเลถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้เลยเหรอค่ะท่านไอริส?"
"งั้นเหรอ? แต่ว่าเหมือนเค้าเจอเรื่องที่เลวร้ายมาเค้าถึงได้ทำหน้าที่ขมขื่นแบบนี้ ชั้นอยากจะปลอบโยนเค้าแม้ว่าจะทำได้แค่นี้ก็เถอะนะ"
ไอริสพูดออกมาโดยที่ยังลูบหัวของร้อยโทไปมาๆเหมือนเดิม ทางด้านคิวคิวที่เห็นเช่นนั้นจึงลุกเดินขึ้นมาดูใบหน้ายามหลับของร้อยโท
ใบหน้าตอนหลับของร้อยโทในตอนนี้เหมือนกับว่ากำลังร้องไห้ออกมาแต่ก็อดกลั้นไว้
"จริงด้วย เหมือนกำลังเศร้าอยู่เลย" คิวคิวจ้องใบหน้าของและกำลังยืนนิ้วไปสัมผัส แต่ทันใดนั้น
ร้อยโทก็ลืมตาตื่นขึ้นมาพอดีพร้อมทั้งใช้สายตาที่ง่วงเงียของคนพึ่งตื่นจากการนอนหลับมองรอบๆห้องทั้งๆที่ยังนอนอยู่ แต่แล้วจุดโฟกัสของสายตาก็จดจอมาอยู้ที่ปลายนิ้วชี้ที่เรียวงามของคิวคิวซึ่งอยู่ตรงบริเวณปากของตนเองพอดี
"ตื่นแล้วงั้นเหรอค่ะ?"
ไอริสที่กำลังเปลี่ยนผ้าชุบน้ำที่หน้าผากหันมาเห็นร้อยโทลืมตาตื่นพอดี คิวคิวที่รู้สึกตัวได้ก็รีบชักมือของตนเองไปซ่อนไว้ข้างหลัง
ร้อยโทค่อยๆยันตัวให้ลุกขึ้นมา แต่สภาพร่างกายของร้อยโทในตอนนี้เลยทำให้ร้อยโทไม่มีแรงพอที่จะยันตัวขึ้น บวกด้วยความเจ็บปวดของบาดแผลในร่างกายทำให้ร้อยโทหน้านิ้วด้วยความเจ็บ ไอริสที่เห็นดังนั้นจึงรีบเดินเข้ามาช่วยพยุงตัวให้ลุกขึ้นนั่ง ทางด้านคิวก็ช่วยพยุงด้วยเช่นกัน
เมื่อร้อยโทยันตัวขึ้นนั่งแล้วคิวคิกกับไอริสก็เริ่มแนะนำตนเองให้แก่ร้อยโทที่พึ่งจะตื่นจากการหลับไหล
"คือ จะให้พูดอะไรตอนนี้ก็ไม่ค่อยสมควรสินะค่ะ แต่ชั้นของเริ่มพูดก่อนละกัน ชั้นมีชื่อว่า ไอริส ไอริส เฟรย์ ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ"
"ส่วนชั้นชื่อว่า คิวคิว เนียสึเรียว ถ้ามาล้อว่าชื่อเหมือนแมวละก็ชั้นกระทืบนายแน่" "คิวคิว!" "น่าๆแค่มุกเอาละพวกชั้นแนะนำตัวเองแล้วนายก็เเนะนำตัวเองบ้างสิ"
ทางด้านของร้อยโท ซึ่งตอนนี้กำลังจ้องผู้หญิงท้งสองคนอยู่ ผู้หญิงที่มีชื่อว่าไอริสมีผมดำสลวยที่งดงาม ร่างกายก็เจริญเติมโตได้พอดิบพอดีจึงได้มีความเหมาะสมที่เรียกว่าน่ารัก ส่วนทางด้านคิวคิว เธอมีผมสีบลอนด์ที่งดงาม และร่างกายที่สูงเพรียวสมบูรณ์แบบเหมาะกับคำว่าสง่างามที่สุด แต่ว่ามีสิ่งๆหนึ่งที่เรียกว่าเป็นจุดด้อยนั่นก็คือหน้าอกที่เรียกได้ว่ากระดานซักผ้า - -* เมื่อร้อยโทวิเคราะห์ดูแล้วว่าสองคนนี้ไม่ได้เป็นอันตรายแต่อย่างใดก็แนะนำตัวเองกลับไปบ้าง
ชื่อของร้อยโท
"ผมมีชื่อว่า ลูน่า"
"แล้วนามสกุลละ?"
คิวคิวถามมาด้วยความรู้สึกสงสัย
"ผมไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่เกิดมาเป็นเด็กกำพร้าเพราะแบบนี้เลยไม่มีนามสกุลน่ะ"
"อะ คือ ต้องขอโทษด้วยทีถามอะไรเสียมารยาท"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เอ่อผมขอถามอะไรบางอย่างได้ไหม?"
"สัดส่วนชั้นไม่บอกหรอกนะยะ!!!"
"เอ่อ....คือ ผมไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้นหรอกครับ"
"ชั้นยังไม่มีคนรักก็จริงแต่ว่าชั้นคบกับนายไม่ได้หรอก"
"ผมก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้นเหมือนกัน"
"ชั้นไม่ได้มีรสนิยม SM หรอกนะ!!!"
".................."
ร้อยโท--ไม่สิตอนนี้ควรเรียกว่าลูน่า ลูน่ากำลังกุมขมับของการเล่นมุกของคิวคิว แม้เห็นว่าเป็นคนที่สวยสง่างามก็เถอะแต่เป็นคนที่เล่นมุกได้ยอดสุดๆเลย ลูน่าคิดว่าคุยกันไม่รู้เรื่องแน่นอนจึงส่งสายตาของความช่วยเหลือมาทางไอริสที่เงียบๆในตอนแรก ไอริสที่รับรู้ถึงสายตานั้นก็เอ่ยออกมาว่า
"อยากถามอะไรงั้นเหรอ?"
อืมดูเหมือนว่าคนๆนี้จะคุยกันรู้เรื่อง
"คือ-"
"ชั้นชอบแกล้งคนให้ร้องไห้มากที่สุดเลยค่ะ"
อา ไม่ไหว ยัยนี่ก็คุยไม่รู้เรื่องอีกคนงั้นสินะ
"ฮิฮิ ล้อเล่นค่ะ อยากถามก็ถามมาได้เลยค่ะ" ไอริสหัวเราะด้วยท่าทางที่น่ารักก่อนที่จะทำใบหน้าจริงจังจ้องมาที่ลูน่า ลูน่าซึ่งเห็นดังนั้นจึงคิดว่า เธอคงจะไม่กวนประสาทแล้วมั้ง
"ตอนที่พาผมมาที่นี่มีคนอื่นนอกจากผมอีกไหม"
"ไม่มีเลยนะ ชั้นเห็นเเค่เธอคนเดียวที่นอนสลบอยู่ในป่าด้วยสภาพที่มีแผลเต็มตัวเลยละ"
"ไม่มีจริงๆอย่างงั้นเหรอ? คนที่มีตราสัญญาลักษณ์ของกองกำลังหน่อวยที่ 2 หมวดที่ 801 น่ะ ไม่มีเลยเหรอ!!?"
ลูน่าจับแขนทั้งสองข้างของไอริส
"ไม่มีจริงๆนะคะ เอ่อคือว่าเจ็บที่แขนน่ะค่ะ"
"อะ ขะ ขอโทษครับ"
"หืมไม่นึกเลยนะนี่ว่านายจะเป็นพวกชอบรุก ไม่สิ นายบอกว่านายทหารงั้นสินะ? หน่วยทหารของ ดิ ออร์เดอร์ทำไมถึงได้มาอยู่แถวๆนี่ละ? หรือว่ามีมาโมโนะมาตั้งที่อยู่อาศัยแถวๆนี่?"
คิวคิวที่ยืนเงียบมานานถามคำถามออกไป
"เอะ? มาโมโนะ? คืออะไรงั้นเหรอ"
คำถามที่คิวคิวส่งมาลูน่าได้ส่งไปทางคิวคิวอีกครั้งแต่ทว่า พวกคิวคิวและไอริสต่างก็ทำหน้าเหมือนว่า เหวอเจอพวกบ้านนอกสุดๆๆแล้วสิ
"ก็พวกมอนเตอร์สาวไงล่ะ"
เอะ มอนเตอร์สาว
"อย่างพวกแวมไพร์อะไรอย่างงี้ไง"
"เดียวนะ ที่โลกนี่มีแวมไพร์ด้วยเรอะ"
ลูน่าถามออกไปด้วยสีหน้าที่ตกตะลึง แต่ทางไอริสกับคิวคิวก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน แต่ก่อนที่ทางไอริสกับคิวคิวจะตอบกลับมา ลูน่าก็ชิงตั้งคำถามตัดหน้าไปก่อน ในเมื่อมีมอนเตอร์สาวหรือแวมไพร์ แสดงว่าที่นี่
"เอ่อ ตอนนี้พวกเราอยู่แถวไหนงั้นเหรอ?"
"บริเวณหมู่บ้านของ ซาเกล่า อยู่ทางทิศเหนือห่างออกจากเมือง เกลซ่าค่ะ"
"งั้นทวีปที่ใหญ่ที่สุดหรือประเทศที่ใหญ่ที่สุดละ?"
"ชั้นก็ไม่ค่อยมั้นใจนะคะ แต่ว่าน่าจะเป็นอาณาจักร ซิปังกุ"
"ไม่ใช่อเมริกาหรือรัสเซียหรอกเหรอ"
ไอริสทำสีหน้าสงสัยพร้อมทำท่าทางน่ารักๆอย่างการใช้นิ้วชี้ไว้ที่มุมปาก
'อ่า ถ้าทั้งสองคนนี้ไม่รู้บวกกับมีแวมไพร์หรือมอนเตอร์สาวอยู่บนโลกนี้แสดงว่าโลกนี้ไม่ใช่โลกที่เราอาศัยอยู่งั้นสินะ แสดงว่าพวกลูกน้องของเราอาจจะรอดชีวิตอยู่ก็ได้'
ลูน่าภาวนาอยู่ในใจ
'อย่าพึ่งตายนะพวกลูกน้องของผม'
The Assassin Moral 2 End
To Be Continued
โอย ตอนแรกผมกะว่าจะเลิกแต่งแล้ว แต่ไหนๆแต่งๆมาแล้วก็ลง:Xเลย 555 ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะครับ
ปล.ถ้าเป็นไปได้ช่วยเเนะนำหน่อยก็ดีครับจะได้นำไปปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น
The Assassin Moral 2
