[ในตอนนี้นะค่ะ! มีมนุษยร่างยักษ์สูง 300 ฟุต กำลังมุ่งหน้าไปทางโตเกียวทาวเวอร์ ตอนนี้ทหารก็กำลังยิงสกัดไม่ให้ยักษ์ตัวนี้ไปทำลายโตเกียวทาวเวอร์ได้ แต่ก็ไม่เป็นผลใดๆต่อยักษ์ตัวนั้นนะค่ะ {กล้องฉายไปที่เคตัสมนุษย์ยักษ์ 300 ฟุต} ยักษ์ตัวนั้นกำลังมองมาทางเราด้วยค่ะ!! ม...มันกำลังเดินมาทางเร.... ซ่า---------ซ่า----------]
สัญญานโทรทัศน์หายไป
"ทหารอย่างพวกลื้อทามลายม่ายล่ายเรื่องเล๊ย~" มีเด็กผู้หญิงบ่น
ณ ร้านคุณป้า ที่ โตเกียว เวลา 15.00 น.
[ต่อจากตอนที่แล้ว] ยัยเย็นกระโดดถีบปากเคตัสหมาป่า จนปากมันหักและกระเด็นชนกำแพง กำแพงนั้นพังทลายลงมาทับเคตัสตัวนั้น
"ฉันไม่ได้ช่วยนายหรอกนะ.. ฉันแค่มาทำตามหน้าที่อะนะ.." ยัยเย็นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วเดินไปหาเคตัส เคตัสตัวนั้นระเบิดกองหินที่ทับมันออกมา
"ม..มันยังไม่ตายอีกเหรอ??" ปาดของเคตัสที่หักไป ปากของมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว!
"ต้องทำลายสมองของมัน ถึงตาย.." ยัยเย็นเอาเอ็กซิลบอลมาทุบที่แขน และเอ็กซิสบอลนั้นกลายเป็นรองเท้าเหล็กที่มีปีกอยู่ข้างๆเท้า ยัยนั้นกระโดดไปหาเคตัสตัวนั้น เคตัสเริ่มชาร์ตพลังเพื่อที่จะปล่อยใส่ยัยเย็ย ยัยเย็นก็เอาเท้าพุ่งเข้าไปที่หัวของมัน เคตัสก็ปล่อยลำแสงจากปากของมันออกมาใส่ยัยเย็น
บรึ้มมมม!!!!!!!!!!!
ยัยเย็นโดนพลังของเคตัวตัวนั้นเต็มๆ ยัยเย็นปลิวเข้าไปในบ้านหลังนึง ผมพยายามลุกขึ้นวิ่งไปหายัยนั้น เคตัสตัวนั้นก็กำลังเดินมาหาผม ผมก็หยิบเอ็กซิสบอลที่ผมเก็บมาจากคุณเซกิออกทุบที่แขนของผม เอ็กซิสบอลนั้นกลายเป็นถุงมือเหล็ก และมีดาบโผล่ออกมาจากมือของผมทั้งสองข้าง
"เราได้ดาบงั้นเหรอ.." ผมมองดาบของผม เคตัสก็ปล่อยลำแสงขนาดใหญ่ใส่ผม
บรึ้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมเอามาบัง และก็มีแอนตี้ฟิวออกมาป้องกันพลังของมัน มันก็หยุดปล่อยพลัง ผมได้โอกาศเลยวิ่งไปหามัน ผมกระโดดขึ้นหัวแล้วเอาดาบของผมแทงที่ตาของมันแต่มันก็เปิดม่านแอนตี้ฟิวออกมา [ปั้ง!!!!!] ผมพยายามเจาม่านแอนตี้ฟิวของมัน แล้วก็สามารถเจาะม่านของมันได้ ผมเอาดาบแทงตาของมัน มันร้องด้วยความเจ็บปวดและผมก็เอาดาบอีกข้างแทงหัวสมองของมันจนทะลุออกมา เลือดของพุ้งออกมาเยอะมาก ตัวของละลายกลายเป็นเลือด ผมกระโดดลงมา ยัยเย็นเดินลงมา ที่หัวของยัยเย็นมีเลือดไหลออกมา ผมเดินไปหายัยเย็น "ไหวไหมเธอ?" ผมถามยัยเย็น
"ว...ไหวเซ่! - -*" ดูท่าทางเธอจะไม่ไหวนะ -_- ผมเลยช่วยประคองเธอ
"ไม่ต้องมาช่วย!! ฉันเดินนา!" ยัยนี่ ยังไงกันแน่ ผมถอยออกมาจากเธอ และก็เดินไปหาคุณเซกิ
"คุณเซกิครับ!! ไหวไหมครับบ??" คุณเซกิค่อยลุกขึ้นมา
"ว..ไหว.." คุณเซกิพูดเสียงเบา
และผมก็ได้ยินเสียงเดินที่หลังบ้าน ผมเลยเดินไปดู
[ตุ้บ!!] ผมเดินชนกับหญิงสาวคนนึงตัวเล็กๆ น่ารักหน่อย มีหูแมวอยู่ข้างบนหัว และหางแมวด้วย ห้ะ !?
"นี่ลื้อ!! เดินให้ดีหน่อยเซ่!" ยัยนั้นบ่น
"เอ่อ..ขอโทดครับ.." ผมโค้งตัวลง เอ้ะ!?
"นี่เธอ! เป็นเคตัสรึปล่าว!?"
"ช่ายเลี้ยว! เป็นครึ่งคนครึ่งดคตัสอะนะ! อั้วมาหาหัวหน้า ลื้อหลบปาย!" ยัยเด็กนั้นดันผมออกแล้ววก็เดินไปหาคุณเซกิ
"ท่างหัวหน้า!" ยัยนั้นตกใจสภาพคุณเซกิที่เต็มไปด้วแผล
[วิ้ง!!~] ยัยนั้นปล่อยพลังใส่คุณเซกิ แผลของคุณเซกิค่อยๆหุบลง และหายไปจนเป็นปกติ
"เฮ้ออ ขอบใจนะะ ลาล่า" คุณเซกิลุกขึ้น "กลับกัน! เราได้ของมาละนะ ชิน ยัยมิซากิคงกลับไปแล้วละ" ผมก็เดินกลับกับคุณเซกิและลาล่า
To be continued..
ณ โตเกียวทาวเวอร์ เวลา 19.00 น.
"หึหึหึ ชั้นมาถึงแล้วนะ.. ชินคุง รออยู่ที่นั้นซักครู่ เดี๋ยวฉันไปหานานะ..."
สัญญานโทรทัศน์หายไป
"ทหารอย่างพวกลื้อทามลายม่ายล่ายเรื่องเล๊ย~" มีเด็กผู้หญิงบ่น
ณ ร้านคุณป้า ที่ โตเกียว เวลา 15.00 น.
[ต่อจากตอนที่แล้ว] ยัยเย็นกระโดดถีบปากเคตัสหมาป่า จนปากมันหักและกระเด็นชนกำแพง กำแพงนั้นพังทลายลงมาทับเคตัสตัวนั้น
"ฉันไม่ได้ช่วยนายหรอกนะ.. ฉันแค่มาทำตามหน้าที่อะนะ.." ยัยเย็นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วเดินไปหาเคตัส เคตัสตัวนั้นระเบิดกองหินที่ทับมันออกมา
"ม..มันยังไม่ตายอีกเหรอ??" ปาดของเคตัสที่หักไป ปากของมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว!
"ต้องทำลายสมองของมัน ถึงตาย.." ยัยเย็นเอาเอ็กซิลบอลมาทุบที่แขน และเอ็กซิสบอลนั้นกลายเป็นรองเท้าเหล็กที่มีปีกอยู่ข้างๆเท้า ยัยนั้นกระโดดไปหาเคตัสตัวนั้น เคตัสเริ่มชาร์ตพลังเพื่อที่จะปล่อยใส่ยัยเย็ย ยัยเย็นก็เอาเท้าพุ่งเข้าไปที่หัวของมัน เคตัสก็ปล่อยลำแสงจากปากของมันออกมาใส่ยัยเย็น
บรึ้มมมม!!!!!!!!!!!
ยัยเย็นโดนพลังของเคตัวตัวนั้นเต็มๆ ยัยเย็นปลิวเข้าไปในบ้านหลังนึง ผมพยายามลุกขึ้นวิ่งไปหายัยนั้น เคตัสตัวนั้นก็กำลังเดินมาหาผม ผมก็หยิบเอ็กซิสบอลที่ผมเก็บมาจากคุณเซกิออกทุบที่แขนของผม เอ็กซิสบอลนั้นกลายเป็นถุงมือเหล็ก และมีดาบโผล่ออกมาจากมือของผมทั้งสองข้าง
"เราได้ดาบงั้นเหรอ.." ผมมองดาบของผม เคตัสก็ปล่อยลำแสงขนาดใหญ่ใส่ผม
บรึ้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมเอามาบัง และก็มีแอนตี้ฟิวออกมาป้องกันพลังของมัน มันก็หยุดปล่อยพลัง ผมได้โอกาศเลยวิ่งไปหามัน ผมกระโดดขึ้นหัวแล้วเอาดาบของผมแทงที่ตาของมันแต่มันก็เปิดม่านแอนตี้ฟิวออกมา [ปั้ง!!!!!] ผมพยายามเจาม่านแอนตี้ฟิวของมัน แล้วก็สามารถเจาะม่านของมันได้ ผมเอาดาบแทงตาของมัน มันร้องด้วยความเจ็บปวดและผมก็เอาดาบอีกข้างแทงหัวสมองของมันจนทะลุออกมา เลือดของพุ้งออกมาเยอะมาก ตัวของละลายกลายเป็นเลือด ผมกระโดดลงมา ยัยเย็นเดินลงมา ที่หัวของยัยเย็นมีเลือดไหลออกมา ผมเดินไปหายัยเย็น "ไหวไหมเธอ?" ผมถามยัยเย็น
"ว...ไหวเซ่! - -*" ดูท่าทางเธอจะไม่ไหวนะ -_- ผมเลยช่วยประคองเธอ
"ไม่ต้องมาช่วย!! ฉันเดินนา!" ยัยนี่ ยังไงกันแน่ ผมถอยออกมาจากเธอ และก็เดินไปหาคุณเซกิ
"คุณเซกิครับ!! ไหวไหมครับบ??" คุณเซกิค่อยลุกขึ้นมา
"ว..ไหว.." คุณเซกิพูดเสียงเบา
และผมก็ได้ยินเสียงเดินที่หลังบ้าน ผมเลยเดินไปดู
[ตุ้บ!!] ผมเดินชนกับหญิงสาวคนนึงตัวเล็กๆ น่ารักหน่อย มีหูแมวอยู่ข้างบนหัว และหางแมวด้วย ห้ะ !?
"นี่ลื้อ!! เดินให้ดีหน่อยเซ่!" ยัยนั้นบ่น
"เอ่อ..ขอโทดครับ.." ผมโค้งตัวลง เอ้ะ!?
"นี่เธอ! เป็นเคตัสรึปล่าว!?"
"ช่ายเลี้ยว! เป็นครึ่งคนครึ่งดคตัสอะนะ! อั้วมาหาหัวหน้า ลื้อหลบปาย!" ยัยเด็กนั้นดันผมออกแล้ววก็เดินไปหาคุณเซกิ
"ท่างหัวหน้า!" ยัยนั้นตกใจสภาพคุณเซกิที่เต็มไปด้วแผล
[วิ้ง!!~] ยัยนั้นปล่อยพลังใส่คุณเซกิ แผลของคุณเซกิค่อยๆหุบลง และหายไปจนเป็นปกติ
"เฮ้ออ ขอบใจนะะ ลาล่า" คุณเซกิลุกขึ้น "กลับกัน! เราได้ของมาละนะ ชิน ยัยมิซากิคงกลับไปแล้วละ" ผมก็เดินกลับกับคุณเซกิและลาล่า
To be continued..
ณ โตเกียวทาวเวอร์ เวลา 19.00 น.
"หึหึหึ ชั้นมาถึงแล้วนะ.. ชินคุง รออยู่ที่นั้นซักครู่ เดี๋ยวฉันไปหานานะ..."
The last Earth สงครามวันล้างโลกา 4
[IMG]
สวัสดีทุกท่านนน ผมลุงคุมะเองงายยย !!