ตอนห่า เอ๊ย!! ตอนห้ามาแล้วขอตั้งเป็น18+ละกันเพราะตอนหลังมีเซอร์ไพร
ก็เหมือนเดิมเด็นน้อยเอยจงแอบอ่าน
ก็เหมือนเดิมเด็นน้อยเอยจงแอบอ่าน
Chapter 5: Truth
หลังจากที่เดินทางมาทั้งคืนพวกเราก็มาถึงหมู่บ้านในตอนเช้าเมื่อถึงโรงแรมพวกเราก็แยกย้ายกันไปที่ห้องของตัวเองแล้วก็หลับเป็นตาย
:6 ชั่วโมงต่อมา
ผมตื่นขึ้นตอนเที่ยงพอดีผมนอนคิดเรื่องเมื่อคืนถ้ายัยนั้นเก่งขนาดนั้นทำไมถึงโดนจับได้หรือยัยนั้นอาจจะยอมให้พวกเราจับขณะผมเริ่มเครียดผมตัดสินใจเลิกคิดถึงมันแล้วลงไปข้างล่างเพื่อหาอะไรกินแล้วก็เจอพวกไอบอยกำลังกินข้าวเที่ยงกันอยู่ผมเลยเข้าไปกินด้วย
“เมื่อคืนนี้โคตรหนักเลยวะ”บอยเอ่ยขึ้น
“เออ..เห็นด้วย ชั้นไม่น่าไว้ใจพวกมันเลยขอโทษนะพวก”ผมกล่าวขอโทษพวกเพื่อนๆ
“อืมๆ ไม่เป็นไรนายไม่ผิดหรอกที่ผิดคือพวกนั้นต่างหากที่เกิดโลภขึ้นมา”เกมส์ปลอบใจผม
“แต่ชั้นยังสงสัยอยู่อย่างนึง แมนทิสนั้นมันหลุดออกไปได้ยังไง”บอยถามแบบนั้นทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา บอยหันมาพอดี
“อย่าบอกนะว่า...แก...”
“เออ..ชั้นเองแหละชั้นมัดยัยนั่นแบบหลวมๆพอที่จะให้ยัยนั้นหนีไปได้”ผมตอบแบบภูมิใจหน่อยๆ
“นี้แกทำอะไรลงไป!!! ถ้าแมนทิสตัวนั้นหันมาฆ่าเราตอนที่เราโดนมัดละ”บอยพูดแบบไม่พอใจซึ่งทำให้ผมหงุดหงิดไปด้วย
“แต่ยัยนั้นก็ไม่ได้ทำนี่!!”
“แต่มันเสี่ยงมากนะแกรู้ไหม!! แกก็เห็นเมื่อคืนแล้วนี่ถ้าแมนทิสนั่นเกิดไปทำร้ายคนอื่นล่ะ!!”
“ยัยนั่นไม่ทำหรอกน่าชั้นเชื่อ!!!”
“แกแน่ใจได้ยังไง!!”ผมอารมณ์เสียมากจึงลุกออกไปจากโต๊ะ
“หยุดนะ!!มาคุยกันให้จบก่อน!!”บอยตะโกนเรียกผม
“พวกแกหยุดเถอะน่าจะทะเลาะกันไปทำไมมากินข้าวให้เสร็จเถอะ”เกมส์พยายามหยุดพวกเราแต่ผมไม่สนใจแล้วเดินออกจากโรงแรมไป
ผมเดินเที่ยวไปทั่วหมู่บ้านขณะที่เดินอยู่ผมสังเกตว่าทำไมวันนี้ถึงมีพวกทหารมาเดินอยู่เต็มไปหมดผมคิดว่าคงเป็นเพราะอาจมีใครไปพบซากของพวกทหารรับจ้างเมื่อคืนก็ได้เพราะที่พวกเราเผาไปแค่ร่างกายส่วนใหญ่แต่ชิ้นส่วนที่ขาดยังอยู่ที่เดิมขณะที่เดินอยู่ผมคิดถึงแต่เรื่องยัยแมนทิสนั่นผมจึงตัดสินใจออกจากหมู่บ้านไปยังป่าทิศตะวันออกที่ผมหวังว่าจะเจอเธออีกครั้ง
เมื่อไปถึงสิ่งที่ผมพบไม่ใช่เธอแต่เป็นขบวนรถม้าของพวกขุนนางผมจึงได้วิ่งตามไปเมื่อถึงที่ผมก็เจอทหารกลุ่มนึงรออยู่ผมได้ย่องเข้าไปดูใกล้ๆและพยายามฟังสิ่งที่พวกมันพูด
“นี่ครับลอร์ดกวิน”ทหารคนนึงยื่นของชิ้นเล็กๆบางอย่างให้ขุนนางนั้นเท่าที่ดูมันคือปลอกกระสุนของพวกเราคนใดคนนึง
“เจ้าสิ่งนี้มันคืออะไร”ลอร์ดกวินถามทหารคนนั้น
ไอเจ้ากวินนี่เป็นผู้ชายตัวใหญ่หน้าตาเหมือนพวกตัวร้ายในหนังอัศวิน
“ไม่ทราบครับท่าน แต่เราเจอมันกระจายอยู่ทั่วไปหมด”
“เก็บมาให้หมดข้าต้องการนำมันไปเป็นตัวอย่างในการทดลอง”
“ครับท่านแต่...เราจะทำยังไงกับซากที่เหลือของเจ้าพวกนี้ละครับ”
“เผาให้หมดข้าคงไม่ต้องใช้งานพวกมันอีกแล้ว”
ก็แหงล่ะพวกมันตายแล้วนี้หว่า...
“เอาล่ะพวกเจ้าเก็บเศษโลหะนี้มาไห้หมดข้าจะกลับวังก่อน”
“ครับท่านลอร์ด”
แล้วขณะที่กวินกำลังขึ้นรถม้าผมเหลือบไปเห็นยัยแมนทิสกำลังมองเจ้าลอร์ดกวินอยู่บนต้นไม้ด้วยสายตาเคียดแค้นนี้มันยังไงยัยนั่นมีความแค้นอะไรกับเจ้ากวินแสดงว่าเรื่องที่ยอมให้จับเมื่อคืนอาจจะเป็นเรื่องจริงแต่ทำไมละเพื่อฆ่าเหรอ? ไม่ใช่ ถ้าจะฆ่ามันตอนนี้ก็มีโอกาสเพียบให้ลงมือเพราะทหารแค่นี้เอายัยนั่นไม่อยู่หรอกถึงเอาอยู่ผมก็ต้องออกไปช่วยอยู่ดีขณะที่ผมกำลังมองเธออยู่ ยัยนั้นก็หันมองเห็นผมพอดีเราสบตากันอยู่แปปนึงแล้วยัยนั้นก็กระโดดหนีไป
ผมวิ่งกลับมาถึงโรงแรมตอนหัวค่ำหลังจากที่อาบทำเสร็จผมก็กลับมาคิดทบทวนเรื่องทั้งหมดในห้องแต่ก็แค่นั้นผมไม่เข้าใจอะไรเลยคงจะมีทางเดียวคือผมคงจะต้องภาวนาให้ยัยนั่นมาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแต่ก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วผมจึงเลิกคิดแล้วไปนอนแต่เรื่องพวกนี้ยังวนอยู่ในหัวผมทำผมนอนไม่หลับเลย
ขณะที่ผมกำลังข่มตาให้หลับผมก็ได้ยินเสียงใครเปิดหน้าต่างเข้ามาพวกทหารเหรอ พวกมันเห็นผมเหรอ เป็นไปไม่ได้ ผมล้วงมือไปหยิบปืนจากใต้หมอนแล้วผมก็ตัดสินใจหันไปเอาปืนจ่อมันเอาไว้แต่แขกที่มาเยือนคืนนี้ไม่ใช่พวกนักฆ่าหรือทหารแต่เป็นแมนทิส ยัยนั่นมาหาผมทำไม?ผมเก็บปืนแล้วก็ถาม
“เธอมาหาชั้นทำไม”
“ข้ามีเรื่องอยากให้เจ้าช่วย”เธอตอบผมด้วยน้ำเสียงที่เฉยชา
“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวๆๆๆ ก่อนอื่นเธอช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชั้นฟังก่อนได้มั้ย”ผมรีบเบรกเธอก่อนที่เธอจะทำให้ผมงงไปมากกว่านี้
“ก็ได้...เจ้าอยากรู้เรื่องอะไรละ?”
“ก่อนอื่นเธอมีชื่อรึเปล่า”
“ไม่มี”
“งั้นชั้นจะเรียกเธอว่าอะไรละ”
“เจ้าอยากเรียกยังไงก็เรียก”
“งั้นเอาเป็น...ทริชก็แล้วกัน”
“ก็ได้”
“เอาหละ มาเข้าเรื่องกันเถอะเมื่อตอนนั้นเธอยอมให้พวกเราจับใช่มั้ย?”
“ใช่”
“ทำไมละ?”
“เพื่อข้าจะได้เข้าไปในปราสาทของกวิน”
“แล้วจะเข้าไปทำไมละ?”
“เมื่อสองปีก่อนน้องสาวข้าถูกมนุษย์จับไปข้าตามสืบจนรู้ว่าเป็นคำสั่งของกวิน”
“ให้ชั้นทายเธออยากให้ชั้นช่วยเธอบุกเข้าไปในปราสาทนั่นใช่มั้ย?”
“ใช่”
“ทำไมล่ะ? เธอออกจะเก่งขนาดนั้นเข้าไปคนเดียวยังได้”
“เพราะเหตุการณ์เมื่อวานที่ข้าช่วยพวกเจ้าทำให้กวินเพิ่มกำลังคุ้มกันเป็นสองเท่าข้าไม่อาจจะบุกเข้าไปคนเดียวได้อีกแล้ว”ทำไมผมถึงรู้สึกว่าตัวเองผิดวะ
“แล้วทำไมเธอถึงเลือกชั้นละ”
“เพราะข้าต้องพึ่งอาวุธของพวกเจ้าแล้วก็อีกอย่าง.....”
“อะไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไร”
ผมคิดอยู่สักพักจึงได้คำตอบ
“ก็ได้ชั้นจะช่วยเธอแต่ชั้นไม่แน่ใจว่าพวกเพื่อนๆชั้นจะเอาด้วยรึเปล่าชั้นคงจะต้องลองไปคุยดูก่อน”
“ได้งั้นข้าจะไปรอเจ้าที่ป่าทางตะวันตก”
“ตกลงไว้เจอกันนะ”ผมบอกลา
“เดี๋ยว!!”ดูเหมือนทริชอยากจะพูดอะไรบางอย่าง
“หืม...มีอะไรเหรอ?”
“เรื่องที่เจ้าบอกว่าชอบข้าเจ้าพูดจริงๆเหรอ”เธอหน้าแดงนิดๆตอนพูด
“จริงสิ! ชั้นจะโกหกไปทำไมล่ะ”
“ถ้างั้น..ข้ามีอีกเรื่องอยากจะขอ”
“อะไรเหรอ?”
“ข้าขอพลังวิญญานของเจ้าหน่อย”
“หา!!อะไ....อุ๊บ”พูดไม่ทันจบทริชก็เข้ามาจูบผมเล่นผมถึงกับเซเลย ผมพยายามจะขัดขืนแล้วเธอก็เริ่มใช้ลิ้นทำเอาผมเข่าอ่อนยวบพอเริ่มตั้งหลักได้ผมจึงอุ้มเธอไปนอนที่เตียงให้ตายตัวเธอเบาชะมัดแล้วทริชก็เริ่มถอดเสื้อผ้าจากนั้นผมก็.....
Chapter 5: END
ผมต้องขออภัยมิตรรักแฟนเพลงทุกท่านด้วยนะครับ
พอดีว่าผมไม่ได้เซพช่วง*censor*เอาไว้เนื่องจากพอลองเอามาอ่านดู
รู้สึกว่าตัวเองนี่หื่นชิบก็เลยไม่ได้เก็บเอาไว้ต้องขออภัยจริงๆ
แถมTrailerเกมส์อีกแล้ว
Far Cry 3
http://www.youtube.com/watch?v=J6gnOVJsCsM
DmC Devil May Cry
http://www.youtube.com/watch?v=ZoU2IDR8pY4
Crysis 3
http://www.youtube.com/watch?v=2F3_JMYNB6A
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-7-7 22:17
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-7-13 22:34
[Gray Wolf Legend] Chapter-5 (18+)
