[Gray Wolf Legend] Chapter-6

Views 7834 Repiled2 Point

ในที่สุดก็เสร็จซะที ตอน 6 ตอนคำเตือนนี้มันออกจะเครียดๆหน่อยนะครับใครอ่านแล้วรู้สึกเครียดก็ไปอ่านซีรี่มิเกลของหัวกิลก็ได้ตอนใหม่มาแล้ว
แต่ผมรับรองตอนหน้ามันส์แน่

Chapter 6: Displeased

หลังจากที่ผมให้พลังวิญญาณกับทริชเสร็จแล้วพวกเราก็หลับไป

ผมตื่นขึ้นมาตอนฟ้ามืดเห็นทริชนอนซบอกผมอยู่ผมปลุกเธอเพื่อให้เธอรีบออกจากหมู่บ้านก่อนเช้าไม่งั้นเป็นเรื่องแน่หลังจากที่เธอใส่เสื้อผ้าเสร็จ

“นั้นมันครั้งแรกของชั้นนะเธอรู้มั้ย”ผมบอกความจริงที่เจ็บปวดกับเธอ

“….นั้นก็ครั้งแรกของข้าเหมือนกัน…”คำตอบนั้นทำให้ผมแปลกใจหน่อยๆเพราะเธอค่อนข้างเก่งเลยที่เดียว

แล้วเธอก็กระโดดออกไปโดยไม่ได้บอกลาพร้อมกับรอยยิ้มจางๆบนริมฝีปากจากนั้นผมก็นอนต่อเพราะเมื่อคืนมันโคตรเหนื่อยเลย

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นผมได้ลงไปชั้นล่างเพื่ออาบน้ำแล้วผมก็ขึ้นมานั่งรอพวกเพื่อนๆมารวมตัวกันที่โต๊ะอาหารชั้นสองเมื่อที่คนมารวมตัวกันแล้วผมก็ได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้พวกเขาฟังยกเว้นเรื่อง*censor*และผลที่ได้ก็คือ

“ไม่มีทาง!!ชั้นไม่ยอมเด็ดขาด”บอยคัดค้านเต็มกำลัง

“ทำไมละ?นายก็เห็นนี่ยัยนั่นกำลังเดือดร้อนเราควรจะช่วยเธอสิ”

“ชั้นจะไม่ยอมให้แกเอาชีวิตพวกเราไปเสี่ยงด้วยเรื่องพรรณนั้นเด็ดขาด!!”

“หมายความว่าไงเรื่องพรรณนั้น นี้มันเรื่องร้ายแรงนะโว้ย!! น้องสาวยัยนั่นถูกจับนะไปเราควรจะไปช่วยสิ”ผมพยายามพูดให้บอยเข้าใจ

“แล้วมันเกี่ยวกับเรามั้ยละ? ไม่..ไม่เกี่ยวเลยแล้วทำไมชั้นต้องเอาชีวิตเกมส์ชีวิตชาญ ชีวิตชั้นหรือแม้แต่ชีวิตแกไปเสี่ยงด้วย”ผมรู้สึกเจ็บใจสุดๆแต่ที่บอยพูดมันก็จริง แต่ว่าทำไมผมถึงจะเสี่ยงอย่างงั้นเหรอก็เพราะว่าผมอยากจะทำยังไงละ

“ฟุกถึงชั้นจะเห็นด้วยกับแกเสมอแต่ชั้นว่าครั้งนี้บอยพูดถูกวะ”เกมส์พูดขึ้นมา

“เกมส์แม้แต่แกก็ไม่ช่วยชั้นอย่างงั้นเหรอ...ก็ได้ชั้นไปคนเดียวก็ได้”ผมรู้สึกไม่พอใจมากที่เกมส์พูดอย่างนั้นแต่ผมก็รู้ว่าพวกเขาหวังดีแล้วผมก็ลุกออกไปจากโต๊ะ

“แกจะไปไหน!!”บอยลุกขึ้นมาขวางทางผม

“ชั้นจะไปทำสิ่งที่ชั้นสัญญาเอาไว้”

“แต่ชั้นไม่ให้แกไปชั้นได้ยินว่าตอนนี้ไอ้ลอร์ดกวินนั่นมันเพิ่มกำลังป้องกันเป็นสองเท่าขืนแกไปก็เท่ากับไปฆ่าตัวตายชัดๆ”

“แกคิดว่าชั้นสนรึไง”

“สนสิ แกต้องสนนี่มันชีวิตแกนะโว้ย!!”

“แต่ชั้นจะไปแกจะทำไม!! ชั้นอยู่อย่างว่างเปล่ามานานมากแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นได้ทำสิ่งดีๆแกรู้มั้ย!!”แล้วผมก็เดินหนี

“สิ่งดีๆเหรอแกเคยคิดบ้างมั้ยว่ายัยนั่นแค่หลอกใช้แกนะหา!!!”

คำพูดนั่นมันทำให้ผมโกรธสุดขีดเลยละแล้วผมก็พุ่งเข้าไปชกหน้าไอ้บอยแบบจังๆ

“แกจะเอาอย่างงี้ใช่มั้ย ได้...”ไอ้บอยเช็ดเลือดที่ปากแล้วพุ่งเข้ามาหน้าชกผมจนผมถึงกับเซแล้วผมก็สวนไปด้วยหมัดขวาเข้าไปที่ท้องของไอ้บอยจนมันจุกแล้วผมก็ผลักมันไปกระแทกกับกำแพงแล้วผมก็วิ่งเข้าไปชกซ้ำ

“แกมันไอ้ขี้ขลาด!!!”ผมด่าพร้อมกับกระหน่ำชก แล้วไอ้บอยก็แทงเข่ามาที่ท้องของผมผมเซถอยออกมาแล้วมันก็เข้ามาถีบผมจนล้ม ไอ้บอยมาขึ้นคร่อมผมแล้วชกไปหลายหมัด

“เรื่องโง่ละฉลาดนัก!!”ไอ้บอยเริ่มด่าผม

“เก็บไว้พูดกับตัวเองเหอะ!!”ผมด่าคืนแล้วสวนหมัดขึ้นไปโดนไอ้บอยจนหน้าหงายจากนั้นผมก็ดิ้นออกมาแล้วถีบหน้าไอ้บอยอย่างจังผมรีบลุกขึ้นแล้วเตรียมตั้งรับไอ้บอยวิ่งตรงเข้ามาชนผมแต่ผมหลบได้แล้ววิ่งเข้าไปหวังจะเตะแต่ไอ้บอยรับได้แล้วมันก็พุ่งเข้ามาฟันศอกใส่หน้าผม

ขณะที่ผมกำลังมึนไอ้บอยก็ชกเข้ามาอีกหลายหมัด

“แกมันบ้าแกรู้ตัวรึเปล่าว่ะ!!!”บอยเริ่มด่าผมอีกพอผมตั้งหลักได้ผมจึงพุ่งเขาไปรัดแล้วยกไอ้บอยวิ่งทะลุระเบียงลงไปด้านล่างเราหล่นลงไปบนโต๊ะด้านล่างจนโต๊ะพังเป็นชิ้นๆ ผมพยายามลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากโรงแรม

“หยุดนะ!!ไม่งั้นชั้นยิงแน่”ไอ้บอยพูดพร้อมกับเล็งปืนมาที่ผม

ขณะที่ความเงียบปกคลุมทั้งโรงแรมผมก็ได้บอกกับไอ้บอย

“ยิงสิถ้าแกคิดว่าชั้นจะไปตายก็ยิงเลยเพราะไม่ว่ายังไงชั้นก็ตายอยู่ดี”ผมพูดแบบนั้นทำให้ไอ้บอยลดปืนลงแล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม

ผมมุ่งหน้าไปยังป่าทิศตะวันตกเพื่อไปหาทริชที่รอผมอยู่เมื่อไปถึงที่หมายในตอนบ่ายทริชก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้มาหาผม

“หน้าเจ้าไปโดนอะไรมา?”เธอถามผม

“ก็แค่..ปรึกษาหารือกับเพื่อนมานิดหน่อย”ผมตอบแบบลอยๆ

“ข้าคงไม่ต้องถามสินะว่าผลเป็นยังไง…มานี่ข้าจะทำแผลให้”ยัยนั่นพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์แล้วลากผมเข้าไปในป่าจากนั้นก็เด็ดสมุนไพรแถวนั้นมาบีบผสมกัน

“ไม่ต้องหรอกน่า แค่นี้สบายมาก”ผมพยายามบอกปัด

“อย่าดื้อสิ”แล้วเธอก็แปะสมุนไพรมาที่หน้าผม

“โอ๊ยๆ..เจ็บๆ...”ผมเผลอร้องออกมา

“ทนหน่อยเดียวก็หาย....เอาละเสร็จแล้วไปกันเถอะ”

“อืม…”ผมตอบแล้วก็เดินมุ่งหน้าไปยังปราสาทของลอร์ดกวิน