วันที่ 11 เดือน อาวาเร ปีโรเวเรียสที่ 15
พวกเราเดินทางมาถึงหมู่บ้านถัดมาได้ในที่สุด นับตั้งแต่ที่เทียร์(ชื่อที่ผมตั้งให้ไนย์แมร์) รวมเดินทางกับพวกเรา ก็เดินทางได้เร็วขึ้นมาก เพราะเทียร์ค่อยช่วยผมจัดการกับสไลม์ตามทาง เลยเดินทางมาถึงได้เร็วกว่าที่ผมคิดเอาไว้อีก หมู่บ้านที่พวกเรามาถึงเป็นหมู่บ้านการเกษตร ที่ชาวบ้านกับมอนสเตอร์อาศัยอยู่ด้วยกัน ผมเห็นโฮลส์ทอรัสเดินมากับชาวบ้านหลายคน ภายในฟาร์มผมก็เห็น มนุษย์แกะนอนอยู่เต็มเลยเห็นแล้วรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาเลย ผมเดินไปที่ผู้ใหญ่บ้านของที่นี้ แกเป็นชายวัยสามสิบต้นเอง แกตอบรับพวกเราอย่างดี เห็นแกบอกว่าหมู่บ้านนี้ไม่ค่อยได้ต้อนรับนักเดินทางเท่าไหร่ เวลาที่มีนักเดินทางมาแกกับชาวบ้านจะต้อนรับพวกนักเดินทางเป็นพิเศษ แกต้อนรับเราด้วยนมสดที่ภรรยาแกพึงจะรีดมา เป็นนมสดที่อร่อยมากเลย ถูกผมกับเทียร์มาก แกก็หัวเราะบอกว่าถ้าภรรยาแกมาได้ยินคงจะดีใจ ผมพึงจะมารู้นี้แหละว่าภรรยาแกเป็นโฮลส์ทอรัส เธอบอกว่าดีใจมากที่ถูกใจนมของแก แถมเธอยังชอบมากอดของหลังผู้ใหญ่บ้านเอาหน้าอกมาเบียดแก จากที่อ่านมารู้สึกว่าเป็นวิธีแสดงความรักของพวกเธอ แสดงว่าพวกเขารักกันจริงๆ อะนะ ผู้ใหญ่บ้านถามถึงจุดประสงค์ที่ผมออกเดินทางผมก็เล่าไปตามความจริง ผู้ใหญ่บ้านแกก็หัวเราะออกมา บอกว่าผมใจกล้าดี แกบอกว่าให้พวกเราพักกับแกที่บ้านได้ ตอนแรกผมก็กะจะปฏิเสธแต่ภรรยาแกบอกว่าไม่เป็นไร บ้านแกใหญ่พักได้หลายคน แล้วที่นี้ก็ไม่มีโรงแรม ผมก็เลยจำใจพักที่บ้านของพวกแกจนได้ ที่หมู่บ้านนี้ชาวบ้านเป็นมิตรกับพวกผมมาก บ้างคนเรียกให้มาดูสินค้าของพวกแก มีทั้งผักผลไม้ที่ปลูกเอง นมสดของโฮลส์ทอรัส ผลิตภัณฑ์จากขนของมนุษย์แกะ ตอนที่ผมสัมผัสตอนแรกก็รู้สึกง่วงขึ้นมาเลย ขนของพวกมนุษย์แกะมีมนต์นิทราอยู่ท่าจะจริงแหะ ในระหว่างที่ผมเดินชมเมืองอยู่พบก็ต้องแปลกใจ ที่หมู่บ้านนี้มีลิซาร์ดแมนอยู่ด้วยตนนึง เธอเป็นหญิงสาวหางม้าสีน้ำตาลทอง ดวงตาสีทองคม สวมชุดสีเขียว และมีขาและหางเป็นกิ้งก่า นับเป็นเรื่องที่แปลกมาก ถึงจากที่ผมอ่านมาก ลิซาร์ดแมนนอกจากอยู่ในถ้ำแล้วยังพบได้ทุกทีเพราะพวกเธอชอบเดินทางฝึกฝนวิชา แต่ว่าผมไม่คิดว่าพวกเธอจะเดินทางไกลมาถึงที่นี้ได้ พอเธอเห็นผมเธอก็ขอท้าสู้ด้วยทันที อาจเป็นเพราะเห็นผมห้อยดาบเลยคิดว่าผมเป็นนักดาบละมั่ง แน่นอนว่าผมเองก็อยากจะลองสู้กับลิซาร์ดแมนอยู่เหมือนกันเลยรับคำท้า ผลออกมานะเหรอ...ฮะๆๆ ไม่น่าถามแพ้ซิครับ ฝีมือดาบเธอยอดเยี่ยมจริง ผมต้องโดนเทียร์หามกลับบ้านผู้ใหญ่บ้านกันเลยทีเดียว ตอนที่ผู้ใหญ่เห็นสภาพผมก็หัวเราะออกมาทันที แกบอกกับว่าลิซาร์ดแมนมาพักอาศัยที่หมู่บ้านนี้ได้ซักระยะแล้ว เคยมีคนคิดจะสู้กับเธออยู่เหมือนกันแต่โดนเธอเล่นกลับมาแพ้ยับเยินมีสภาพเหมือนผมนี้แหละ ผมยอมรับว่าฝีมือผมไม่ได้ดีเด่นอะไร แต่ผมก็มั่นใจว่าฝีมือผมสามารถชนะทหารของเมืองใหญ่ได้ การที่ผมแพ้ให้ลิซาร์ดแมนแบบนี้ทำให้ผมรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ผมคงต้องอยู่ที่หมู่บ้านนี้ฝึกฝีมือไปซักระยะ แล้วค่อยๆ ไปท้าสู้กับลิซาร์ดแมนอีกครั้งและเอาชนะให้ได้เลย ผู้ใหญ่บ้านแกก็หัวเราะบอกว่าถ้าเป็นผมอาจชนะลิซาร์ดแมนได้ก็ได้ พวกเราได้พักอาศัยอยู่ในบ้านของท่านผู้ใหญ่บ้านนั้นแหละ
พวกเราเดินทางมาถึงหมู่บ้านถัดมาได้ในที่สุด นับตั้งแต่ที่เทียร์(ชื่อที่ผมตั้งให้ไนย์แมร์) รวมเดินทางกับพวกเรา ก็เดินทางได้เร็วขึ้นมาก เพราะเทียร์ค่อยช่วยผมจัดการกับสไลม์ตามทาง เลยเดินทางมาถึงได้เร็วกว่าที่ผมคิดเอาไว้อีก หมู่บ้านที่พวกเรามาถึงเป็นหมู่บ้านการเกษตร ที่ชาวบ้านกับมอนสเตอร์อาศัยอยู่ด้วยกัน ผมเห็นโฮลส์ทอรัสเดินมากับชาวบ้านหลายคน ภายในฟาร์มผมก็เห็น มนุษย์แกะนอนอยู่เต็มเลยเห็นแล้วรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาเลย ผมเดินไปที่ผู้ใหญ่บ้านของที่นี้ แกเป็นชายวัยสามสิบต้นเอง แกตอบรับพวกเราอย่างดี เห็นแกบอกว่าหมู่บ้านนี้ไม่ค่อยได้ต้อนรับนักเดินทางเท่าไหร่ เวลาที่มีนักเดินทางมาแกกับชาวบ้านจะต้อนรับพวกนักเดินทางเป็นพิเศษ แกต้อนรับเราด้วยนมสดที่ภรรยาแกพึงจะรีดมา เป็นนมสดที่อร่อยมากเลย ถูกผมกับเทียร์มาก แกก็หัวเราะบอกว่าถ้าภรรยาแกมาได้ยินคงจะดีใจ ผมพึงจะมารู้นี้แหละว่าภรรยาแกเป็นโฮลส์ทอรัส เธอบอกว่าดีใจมากที่ถูกใจนมของแก แถมเธอยังชอบมากอดของหลังผู้ใหญ่บ้านเอาหน้าอกมาเบียดแก จากที่อ่านมารู้สึกว่าเป็นวิธีแสดงความรักของพวกเธอ แสดงว่าพวกเขารักกันจริงๆ อะนะ ผู้ใหญ่บ้านถามถึงจุดประสงค์ที่ผมออกเดินทางผมก็เล่าไปตามความจริง ผู้ใหญ่บ้านแกก็หัวเราะออกมา บอกว่าผมใจกล้าดี แกบอกว่าให้พวกเราพักกับแกที่บ้านได้ ตอนแรกผมก็กะจะปฏิเสธแต่ภรรยาแกบอกว่าไม่เป็นไร บ้านแกใหญ่พักได้หลายคน แล้วที่นี้ก็ไม่มีโรงแรม ผมก็เลยจำใจพักที่บ้านของพวกแกจนได้ ที่หมู่บ้านนี้ชาวบ้านเป็นมิตรกับพวกผมมาก บ้างคนเรียกให้มาดูสินค้าของพวกแก มีทั้งผักผลไม้ที่ปลูกเอง นมสดของโฮลส์ทอรัส ผลิตภัณฑ์จากขนของมนุษย์แกะ ตอนที่ผมสัมผัสตอนแรกก็รู้สึกง่วงขึ้นมาเลย ขนของพวกมนุษย์แกะมีมนต์นิทราอยู่ท่าจะจริงแหะ ในระหว่างที่ผมเดินชมเมืองอยู่พบก็ต้องแปลกใจ ที่หมู่บ้านนี้มีลิซาร์ดแมนอยู่ด้วยตนนึง เธอเป็นหญิงสาวหางม้าสีน้ำตาลทอง ดวงตาสีทองคม สวมชุดสีเขียว และมีขาและหางเป็นกิ้งก่า นับเป็นเรื่องที่แปลกมาก ถึงจากที่ผมอ่านมาก ลิซาร์ดแมนนอกจากอยู่ในถ้ำแล้วยังพบได้ทุกทีเพราะพวกเธอชอบเดินทางฝึกฝนวิชา แต่ว่าผมไม่คิดว่าพวกเธอจะเดินทางไกลมาถึงที่นี้ได้ พอเธอเห็นผมเธอก็ขอท้าสู้ด้วยทันที อาจเป็นเพราะเห็นผมห้อยดาบเลยคิดว่าผมเป็นนักดาบละมั่ง แน่นอนว่าผมเองก็อยากจะลองสู้กับลิซาร์ดแมนอยู่เหมือนกันเลยรับคำท้า ผลออกมานะเหรอ...ฮะๆๆ ไม่น่าถามแพ้ซิครับ ฝีมือดาบเธอยอดเยี่ยมจริง ผมต้องโดนเทียร์หามกลับบ้านผู้ใหญ่บ้านกันเลยทีเดียว ตอนที่ผู้ใหญ่เห็นสภาพผมก็หัวเราะออกมาทันที แกบอกกับว่าลิซาร์ดแมนมาพักอาศัยที่หมู่บ้านนี้ได้ซักระยะแล้ว เคยมีคนคิดจะสู้กับเธออยู่เหมือนกันแต่โดนเธอเล่นกลับมาแพ้ยับเยินมีสภาพเหมือนผมนี้แหละ ผมยอมรับว่าฝีมือผมไม่ได้ดีเด่นอะไร แต่ผมก็มั่นใจว่าฝีมือผมสามารถชนะทหารของเมืองใหญ่ได้ การที่ผมแพ้ให้ลิซาร์ดแมนแบบนี้ทำให้ผมรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ผมคงต้องอยู่ที่หมู่บ้านนี้ฝึกฝีมือไปซักระยะ แล้วค่อยๆ ไปท้าสู้กับลิซาร์ดแมนอีกครั้งและเอาชนะให้ได้เลย ผู้ใหญ่บ้านแกก็หัวเราะบอกว่าถ้าเป็นผมอาจชนะลิซาร์ดแมนได้ก็ได้ พวกเราได้พักอาศัยอยู่ในบ้านของท่านผู้ใหญ่บ้านนั้นแหละ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ninetail01 เมื่อ 2012-7-8 09:08
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 07
