ในที่สุดก็เสร็จสักที่ตอนสิบสองตอนนี้ทุกคนคงเห็นแล้วว่ามีนักแต่งระดับสูง
อย่างพี่จิ้งจอกมาจุติ ณ กิลเราแล้ว
แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ยังคงเอาผลงานของผมมาลงเพื่อเทียบรัศมี
ฟังเพลงเปิดกันก่อน
The Last of Us
เลี้ยงต้อยฝ่านรก อีกเกมส์ที่น่าเล่นของปีนี้
อย่างพี่จิ้งจอกมาจุติ ณ กิลเราแล้ว
แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ยังคงเอาผลงานของผมมาลงเพื่อเทียบรัศมี
ฟังเพลงเปิดกันก่อนhttp://www.youtube.com/watch?v=3ttZHr_3VkQ
Chapter 12:Sand
“...ก..ฟุก..ฟุก..ตื่นเถอะ”
ผมได้ยินเสียง..มันเป็นเสียงของทริชเธอกำลังเรียกผม
“ฟุก ฟุก ตื่นได้แล้ว”ผมลืมตาขึ้นภาพแรกที่ผมเห็นคือใบหน้าที่คุ้นเคยของทริชแต่สิ่งต่อไปที่ผมรู้สึกนั้นมันผิดปกติ ร้อน...ที่นี่มันร้อนมากๆแล้วที่มือผมนี่มันทรายผมรีบลุกขึ้นแล้วภาพที่ผมเห็นคือทะเลทราย...ผมอยู่กลางทะเลทราย
“ชั้นมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย?”
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันพอข้าตื่นเราก็มาอยู่ที่นี่แล้ว”
“เวร...อีกแล้วเหรอ...บ้าชิป”มันเกิดขึ้นอีกแล้วจู่ๆผมก็ตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่แปลกตาแต่ว่าครั้งนี้มันเลวร้ายกว่า เลวร้ายกว่ามาก
“แล้วบอยกับซีเวียละ?”
“ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งแต่ตื่นมาข้าก็ไม่เห็นพวกเขาเลย”
“งั้นชั้นว่าเราน่าจะรออยู่ที่นี่สักพักเผื่อพวกเขาอาจจะไปสำรวจรอบๆก็ได้”
ผมกับทริชนั่งรออยู่จนค่ำแต่ก็ไม่มีวี่แววพวกเขาเลยพวกเราเลยนอนพัก
รุ่งเช้าผมตัดสินใจออกเดินทาง
“แล้วเราจะไปทางไหนละ”คำพูดของทริชทำให้ผมรู้สึกเหมือนโดนมีดอิโต้สับหลังเลย
“เอ่อ...ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แหะๆ”ตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปทางไหนแล้วจู่ๆก็มีความคิดนึงแว่บเข้ามาในหัว ผมหยิบกระสุนมานัดนึงแล้วโยนขึ้นฟ้าพอมันตกลงมาผมก็มาดูว่ามันชี้ไปทางไหน แต่ทิศที่มันชี้ไปทำให้ผมถึงกับสบถว่า
“กรูไม่ใช่นกนะโว้ย!!”ปรากฏว่ากระสุนหล่นลงมาปักกับทรายชี้ตรงแด่ขึ้นฟ้าไปเลย
แล้วผมก็โยนอีกผมหันไปเห็นทริชกำลังยืนมองผมด้วยสายตาที่สมเพชผม
“เอาละเราได้เส้นทางแล้วเราจะไปทางนั้นกัน”ผมชี้ไปที่ทิศที่น่าจะเป็นทิศตะวันออกแล้วเราก็ออกเดิน
วันแรกตั้งแต่ผมเริ่มเดินมาเราก็ยังไม่เจออะไรเลยสิ่งที่เห็นก็มีแต่ทะเลทรายรายรอบเราอยู่
วันที่สองขณะที่ผมเดินมาเรื่อยๆผมก็คิดได้ว่าผมยังไม่ได้บอกบอยเรื่องที่ถ้าเรา*censor*กับมอนสเตอร์มากๆจะทำให้กลายเป็นอินคิวบัสผมได้แต่หวังว่าหมอนั่นจะไม่บ้ากามเหมือนผมหรอกนะ
วันที่สาม วันนี้รู้สึกว่าโชคจะเข้าข้างเราผมสังเกตเห็นซากปรักหักพังของบ้านอยู่ไม่ไกลผมกับ
ทริชจึงรีบเดินไปที่นั่นแล้วก็พบว่ามีบ่อน้ำแต่...บ่อน้ำนั่นว่างเปล่าไม่มีน้ำเลยซักหยดเดียว และวันนี้เราก็ตัดสินใจนอนพักกันที่นี่
วันที่สี่ ก่อนออกจากซากบ้านผมสังเกตว่าว่าทริชมีอาการแปลกๆไปเธอดูเหนื่อยกว่าทุกที่และถึงสีหน้าจะนิ่งแค่ไหนแต่ผมก็ยังดูออกว่าเธอต้องป่วยแน่ๆแล้วเธอก็ล้มลง ผมรีบอุ้มเธอกลับเข้าไปในบ้าน เธอดูแย่มากๆ ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเธอเป็นมอนสเตอร์แถบป่าดินชื้นคงจะทนแดดมากๆไม่ได้
วันที่ห้าผมยังคงนั่งเฝ้าทริชที่ป่วยอยู่และเธอก็ยังไม่รู้สึกตัวแต่ว่าตอนนี้น้ำของเราก็เหลือน้อยเต็มทีผมจึงตัดสินใจดื่มน้ำเป็นครั้งสุดท้ายจากนั้นก็กัดนิ้วตัวเองเพื่อนำเลือดมาเขียนโน๊ตลงบนเศษผ้าที่เหลืออยู่ในกระเป๋าผมได้เขียนบอกว่าให้เธอรออยู่ที่นี่ถ้าววันมะรืนนี้ผมไม่กลับมาแสดงว่าผมได้ตายไปแล้ว
วันที่หกอีกหนึ่งวันกับการเดินฝ่าทะเลทรายผมพยายามมองหากลุ่มนักเดินทาง พ่อค้าหรือมนุษย์สักคนก็ยังดี ผมเดินหามาครึ่งวันและแล้วโชคก็เข้าข้างผมอีกครั้งผมเห็นกลุ่มคนกำลังเดินอยู่ไม่ไกลนักผมเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วก็เห็นว่าคนพวกนั้นไม่น่าจะใช่พ่อค้าหรือนักเดินทางแต่น่าจะเป็นพวกโจรมากกว่าพวกมันมีกันอยู่ประมาณเก้าคนได้ ผมตรวจสอบอาวุธที่มี ผมมีปืนไรเฟิลM416กับกระสุนอีกสี่แม๊กกับปืนพกที่ไม่มีกระสุนเหลืออยู่เลยและมีดพก
ผมรวบรวมความบ้าแล้วก็วิ่งเข้าไปบวกกับพวกมันหลังจากที่ผมได้ยิงมันตายไปสามคนแล้วก็นึกได้ว่าต้องประหยัดกระสุนผมจึงชักมีดออกมาแล้วก็เตรียมตัวสู้ประชิด
หลังจากที่ฝึกกับทริชมาเกือบอาทิตย์และบวกกับสถานะล่อแหลมที่จะกลายเป็นอินคิวบัสของผมทำให้ผมเก่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัดผมสามารถหลบทุกการโจมตีของพวกโจรได้อย่างง่ายๆ
แล้วผมก็เริ่มสวนกลับพวกมันคนนึงพุ่งเข้ามาฟันผมแต่ผมหลบแล้วก็อ้อมไปด้านหลังจากนั้นก็ปาดคอมันจนเลือดนองเต็มพื้นทรายอีกคนวิ่งเข้ามาผมรีบหยิบดาบจากไอ้คนที่ตายมารับการโจมตีของอีกมันแล้วผมก็แทงสวนไปด้วยมีดไปหลายที่จนมันล้มลงแล้วผมก็ถูกลอบกัดจากด้านหลัง แต่ผมรับได้ด้วยมีดจากนั้นผมก็หันไปแทงมันด้วยดาบจนผมดึงดาบไม่ออกแล้วพวกมันก็วิ่งเข้ามาพร้อมกันสองคน ผมซัดมีดใส่คนนึง แล้วก็ชักปืนออกมายิงอีกคนนึง
ส่วนไอ้คนสุดท้ายพยายามจะหนีแน่นอนผมไม่ปล่อยมันไปหรอก ผมรีบเล็งไปที่มันแล้วยิง ทั้งๆที่พวกมันไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับผมแต่ผมก็ฆ่าพวกมันหมดไม่รู้ว่าทำไม
เพราะพวกมันเป็นโจรเหรอแต่ผมก็ไม่ได้รู้แน่ว่าพวกมันเป็นโจร บางที่พวกมันอาจเป็นแค่นักเดินทางก็ได้ผมได้แต่คิดว่าผมกลายเป็นคนโหดเ:X้ยมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่สุดท้ายผมก็เลิกคิดแล้วก็ตรวจดูของที่ได้สิ่งที่ผมได้มาคืออูฐ 4 ตัวเสื้อผ้าที่ใช้ใส่ในทะเลทราย เสบียงและน้ำที่พอจะอยู่ได้สักอาทิตย์แล้วผมก็กลับไปหาทริช พร้อมกับอูฐสองตัว
โชคดีที่ลมไม่ได้ลบรอยเท้าเก่าของผมจนหมดมันยังพอเหลือรอยให้กลับถูกและเมื่อกลับไปถึงผมก็เจอทริชนั่งรอผมอยู่
“ไง ดีขึ้นรึยัง”เธอไม่ตอบแต่เธอแค่พยักหน้าให้ผม
แล้วผมก็ยื่นชุดให้เธอใส่พอเสร็จแล้วเธอก็ขึ้นอูฐแล้วพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อ
Chapter 12: END
ตอนสิบสองจบแล้ว
คิดยังไงก็เม้นกันหน่อยเน้อ
แถมGameplay Demo
The Last of Us
เลี้ยงต้อยฝ่านรก อีกเกมส์ที่น่าเล่นของปีนี้
http://www.youtube.com/watch?v=8ZYkj0glnqs
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-7-7 22:22
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-7-13 22:36
[Gray Wolf Legend] Chapter-12
