วันที่ 18 เดือน อาวาเร ปีโรเวเรียสที่ 15
แมนทิสได้จากไปแต่เช้าก่อนที่พวกเราจะตื่นกันเสียอีก เหลือซากกวางให้ตัวหนึ่งที่ลำตัวมีแผลรากเป็นอักษรแปลกที่ผมไม่เคยเห็น เทียร์บอกว่าเป็นของตอบแทนของแมนทิสที่ช่วยเธอเอาไว้ พวกเราเลยใช้มันเป็นอาหารเช้า ผมยังอดเป็นห่วงบาดแผลของแมนทิสไม่ได้ แต่ผมก็เชื่อว่ามอนสเตอร์อย่างเธอมีพลังชีวิตมากกว่ามนุษย์อย่างผมน่าจะไม่เป็นอะไรมาก หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางกันต่อ แต่พอพวกเราเดินทางได้แค่ครึ่งทาง พวกเราก็โดนอารัคเน่เล่นงาน เธอเป็นหญิงสาวผมสีม่วงอมขาว ชุดสีม่วงมีช่วงล่างเป็นแมงมุม เธอไต่อยู่บนใยที่เธอถักทอ โชคดีมากที่เทียร์ห้ามเอาไว้ก่อนไม่งั้นผมคงเดินติดใยของเธอไปเรียบร้อย ทันทีอารัคเน่เห็นผมเธอก็เข้าโจมตีผมทันที พวกเราเลยต้องสู้กับเธอ นับว่าผมยังโชคดีมากที่มีเทียร์กับริสช่วยสู้ ผมเลยไล่เธอไปได้ ถึงผมจะโดนใยของเธอมัดไปหลายรอบก็ตาม พอพวกเราเดินไปผมก็ได้ยินเสียงร้องขึ้น ทำให้พวกเราไปดู ผมเห็นผู้กล้าที่ผมเห็นเมือวาน ติดอยู่ที่ใยของอารัคเน่คนหนึ่ง ดูอารัดเน่จะถูกใจเขามากเลยด้วย เลยจับมัดแล้วลากเข้าป่าไปเรียบร้อยทำเอาผู้กล้าเสียงร้องเหมือนหมูถูกเชือดไปเลย ขอให้มีความสุขนะ พวกเราออกจากป่าได้ในเวลาใกล้ค่ำของวัน เบื้องหน้าของเราคือเมืองใหญ่เมืองหนึ่ง ริสบอกว่าเมืองนี้ไม่ต้อนรับมอนสเตอร์อย่างพวกเธอ ให้ผมเข้าไปพักในเมืองเดียวเธอจะหาที่พักข้างนอกเอง แต่ผมบอกว่าไม่จำเป็นผมมีเวทมนต์บทหนึ่งที่น่าจะพาพวกเธอเข้าเมืองได้ เทียร์บอกว่าจริงเหรอ พอผมพยักหน้า แต่ผมบอกไปว่ามันมืดแล้วเอาวันพรุ่งนี้เคยเข้าเมืองกัน
พรุ่งนี้ผมหวังว่าเวทมนต์นั้นจะได้ผลนะ
แมนทิสได้จากไปแต่เช้าก่อนที่พวกเราจะตื่นกันเสียอีก เหลือซากกวางให้ตัวหนึ่งที่ลำตัวมีแผลรากเป็นอักษรแปลกที่ผมไม่เคยเห็น เทียร์บอกว่าเป็นของตอบแทนของแมนทิสที่ช่วยเธอเอาไว้ พวกเราเลยใช้มันเป็นอาหารเช้า ผมยังอดเป็นห่วงบาดแผลของแมนทิสไม่ได้ แต่ผมก็เชื่อว่ามอนสเตอร์อย่างเธอมีพลังชีวิตมากกว่ามนุษย์อย่างผมน่าจะไม่เป็นอะไรมาก หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางกันต่อ แต่พอพวกเราเดินทางได้แค่ครึ่งทาง พวกเราก็โดนอารัคเน่เล่นงาน เธอเป็นหญิงสาวผมสีม่วงอมขาว ชุดสีม่วงมีช่วงล่างเป็นแมงมุม เธอไต่อยู่บนใยที่เธอถักทอ โชคดีมากที่เทียร์ห้ามเอาไว้ก่อนไม่งั้นผมคงเดินติดใยของเธอไปเรียบร้อย ทันทีอารัคเน่เห็นผมเธอก็เข้าโจมตีผมทันที พวกเราเลยต้องสู้กับเธอ นับว่าผมยังโชคดีมากที่มีเทียร์กับริสช่วยสู้ ผมเลยไล่เธอไปได้ ถึงผมจะโดนใยของเธอมัดไปหลายรอบก็ตาม พอพวกเราเดินไปผมก็ได้ยินเสียงร้องขึ้น ทำให้พวกเราไปดู ผมเห็นผู้กล้าที่ผมเห็นเมือวาน ติดอยู่ที่ใยของอารัคเน่คนหนึ่ง ดูอารัดเน่จะถูกใจเขามากเลยด้วย เลยจับมัดแล้วลากเข้าป่าไปเรียบร้อยทำเอาผู้กล้าเสียงร้องเหมือนหมูถูกเชือดไปเลย ขอให้มีความสุขนะ พวกเราออกจากป่าได้ในเวลาใกล้ค่ำของวัน เบื้องหน้าของเราคือเมืองใหญ่เมืองหนึ่ง ริสบอกว่าเมืองนี้ไม่ต้อนรับมอนสเตอร์อย่างพวกเธอ ให้ผมเข้าไปพักในเมืองเดียวเธอจะหาที่พักข้างนอกเอง แต่ผมบอกว่าไม่จำเป็นผมมีเวทมนต์บทหนึ่งที่น่าจะพาพวกเธอเข้าเมืองได้ เทียร์บอกว่าจริงเหรอ พอผมพยักหน้า แต่ผมบอกไปว่ามันมืดแล้วเอาวันพรุ่งนี้เคยเข้าเมืองกัน
พรุ่งนี้ผมหวังว่าเวทมนต์นั้นจะได้ผลนะ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ninetail01 เมื่อ 2012-7-8 08:51
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 11
