วันที่ 19 เดือน อาวาเร ปีโรเวเรียสที่ 15
เวทมนต์ของผมได้ผล พวกเราสามารถเข้าเมืองได้สำเร็จ ตอนนี้ร่างของพวกเธอทั้งสองคนมีสภาพเหมือนมนุษย์ไม่มีผิด ด้วยเวทบิดเบือนลักษณ์ของผม ผมไม่สามารถจะทำให้พวกเธอเป็นมนุษย์ได้แต่เวทบิดเบือนลักษณ์ทำให้ในสายตาของมนุษย์พวกเธอจะมีสภาพเป็นมนุษย์เหมือนกัน ภายในเมืองเต็มไปด้วยผู้คนมากมายเต็มไปหมดเหมือนกันเมืองหลวง หลังจากที่พวกเราเดินกันอยู่นาน พวกเราเลยตัดสินใจกันว่าจะหาโรงแรมพักที่นี้ซักคืนหาเสบียงมาเพิ่ม และหาข่าวสารเพิ่มเติม แต่ปัญหาใหญ่ของพวกเราก็คือเงินของผมเริ่มร่อยหรอลงไปทุกที เห็นทีคงต้องหางานทำบ้างแล้ว พอผมถามคุณลุงพ่อค้าคนนึงว่าที่นี้พอจะมีงานอะไรให้ทำบ้าง แกก็แนะนำให้ผมไปที่ป้ายประกาศในเมืองดู ที่ป้ายประกาศนั้นมีคนมุ่งดูเป็นจำนวนมาก แต่ละคนสะพายอาวุธกันมาทุกคน น่าจะเป็นพวกนักเดินทางเหมือนกับผม ในป้ายประกาศมีใบประกาศติดอยู่เต็มไปหมด มีทั้งต้องการทหารไปป้องกันหมู่บ้านจากฝูงมนุษย์หมาป่า ตามหาสร้อยที่หายไปในบึงกลางป่า รับสมัครทหารไปบุกป่าที่อารัคเน่อาศัยอยู่ (ผมได้ยินมาว่ามีผู้กล้าจากเมืองนี้พากำลังคนบุกตั้งแต่เมือวานไม่กลับมาเลย สงสัยจะเป็นคนเดียวที่ผมพบเมือวานละมั้ง ปานนี้ก็น่าอยู่ที่รังของอารัคเน่นั้นแหละ ฮะๆๆ) กำจัดโจรป่าที่ดักปล้นนักเดินทาง ผมสนใจใบประกาศใบที่ต้องการคนไปไล่พวกมนุษย์หนูยักษ์ที่มาขโมยอาหารในเมืองนี้ ผมเลยไปรับงานนี้จากท่านเข้าเมือง ท่านบอกว่าเหตุเกิดเมือเดือนก่อนที่เมืองแห่งนี้ถูกมนุษย์หนูยักษ์มาก่อกวนและขโมยผักผลไม้และเนื้อจากพวกพ่อค้าไปเป็นประจำ ทำให้พวกพ่อค้าแม่ค้าที่นี้เดือดร้อนกันมาเลยอยากให้ผมช่วยขับไล่พวกเธอไปให้หน่อย ผมรับปากว่าจะช่วยให้ได้มากที่สุด แล้วออกเดินทางออกจากเมืองไปยังถ้ำที่ไม่ไกลจากเมืองมากนักตามที่ท่านเจ้าเมืองบอก เทียร์ถามผมว่ามีวิธีจะไล่เหรอ ผมก็ได้หัวเราะ ตอนนั้นผมนึกไม่ออกหรอกว่าจะทำยังไง เอาไว้ไปคิดตอนที่มาถึงถ้ำทีหลังครับ หลังจากที่พวกเราเดินทางไม่นานก็มาถึงถ้ำที่ท่านเจ้าเมืองพูดถึง ที่นั้นผมเห็นมนุษย์หนูยักษ์คนหนึ่งกำลังวิ่งแบกผักผลไม้เข้าไปภายในถ้ำ พวกเราเดินตัดสินใจแอบตามเข้าไป ที่นั้นมืดและชื้นมาก เท่าที่ผมอ่านมามนุษย์หนูยักษ์ดูจะชอบสถานที่แบบนี้มาก หลังจากที่พวกเราเข้าไปได้ไม่นานพวกเราก็พบมนุษย์หนูยักษ์อยู่ถึงสี่คน พวกเธอมีขนาดเท่าเด็กหญิงวัย 12 มีหูและหางเหมือนหนูผมสีเทาสวมชุดทรูพีช เกาะอกสีเหลืองเหมือนเนยแข็ง กางเกงสีเทา พอพวกเธอเห็นผมพวกเธอก็โจมตีพวกเราทันที ผมยอมรับเลยว่าเธอไวสมเป็นหนูจริงๆ ทำงานเป็นทีม แถมกัดเจ็บ ทำเอาผมกับพวกริสสู้ไม่ได้ บ้างตัวก็พยายามลอกคราบผมอีกด้วย แต่ผมก็ใช้ขนของมนุษย์แกะสะบัดใส่ มนุษย์หนูยักษ์โดนไปก็โดนมนต์นิทราหลับอยู่ตรงนั้น ผมเลยจัดการทำให้พวกเธอสลบให้หมด พวกผมเลยรอดมาได้อย่างหวุดหวิด(แต่ผมก็ต้องเสียเสื้อไปหนึ่งตัว) ผมให้พวกริสช่วยผมจับมัดทีละคนแล้วรอให้พวกเธอตื่น พอพวกเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองถูกมัดก็ร้องโว้ยวายใหญ่ ผมเลยถามเธอว่าทำไมถึงได้ไปอาละวาทขโมยของแบบนี้ จากที่ได้ฟังพวกเธอสี่พี่น้องบอกว่าในป่าที่เธอไปหาอาหารประจำถูกพวกมนุษย์กลุ่มหนึ่งบุกรุกพวกเธอไม่มีอาหารเลยต้องมาขโมยแบบนี้ ผมเลยบอกว่าจะไล่พวกมนุษย์พวกนั้นให้แลกกับการที่พวกเธอไม่ไปขโมยอาหารอีก พวกเธอก็รับปาก ผมเลยปล่อยพวกเธอให้เป็นอิสระ ดูพวกเธอจะแปลกใจที่ผมปล่อยพวกเธอ ถามผมว่าไม่กลัวพวกเธอรุมจับกดเหรอ ผมก็เลยบอกว่าผมเชื่อว่าพวกเธอไม่ทำ หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางไปในป่าแถวนั้น พวกเราพบกับกลุ่มคนตั้งแค้มอยู่ที่นั้น ใบหน้าแต่ละคนบอกดูแล้วต้องเป็นโจรป่าใบประกาศแน่ๆ เทียร์ถามผมว่าจะจัดการพวกมันยัง ผมเลยบอกว่าให้เป็นหน้าที่ผมเอง หลังจากนั้นผมก็อาศัยความมืดรอให้พวกมันหลับแล้วจัดการเผาแค้มของพวกมัน ทำเอาพวกมันตกใจแตกตื่นกันใหญ่ และผมกับริสและเทียร์ก็ช่วยกันจัดการพวกมันอย่างเงียบๆ โดนอาศัยความมืดช่วย บ้างครั้งผมขอให้เทียร์ร้องเสียงโหยหวนดูน่ากลัวออกมา ไม่นานพวกมันก็หวาดกลัวคิดว่าโดนผีป่าเล่นงานไล่พวกมันได้จนหมด หลังจากที่พวกเรากลับไปบอกพวกมนุษย์หนุยักษ์ พวกเธอก็ดีใจมาก ขอบคุณพวกเราใหญ่ ผมบอกว่าไม่เป็นไร แต่ในวันพรุ่งนี้ผมจำเป็นต้องพาพวกท่านเจ้าเมืองมาดูถ้ำแห่งนี้ เลยขอร้องให้พวกเธอช่วยทำเป็นหนีไปแล้วได้ไหม พวกเธอก็บอกว่าจะทำให้ และให้พวกเราพักที่นี้ได้ ผมก็ได้แต่หวังว่าแผนของผมจะหลอกท่านเจ้าเมืองได้นะ
เวทมนต์ของผมได้ผล พวกเราสามารถเข้าเมืองได้สำเร็จ ตอนนี้ร่างของพวกเธอทั้งสองคนมีสภาพเหมือนมนุษย์ไม่มีผิด ด้วยเวทบิดเบือนลักษณ์ของผม ผมไม่สามารถจะทำให้พวกเธอเป็นมนุษย์ได้แต่เวทบิดเบือนลักษณ์ทำให้ในสายตาของมนุษย์พวกเธอจะมีสภาพเป็นมนุษย์เหมือนกัน ภายในเมืองเต็มไปด้วยผู้คนมากมายเต็มไปหมดเหมือนกันเมืองหลวง หลังจากที่พวกเราเดินกันอยู่นาน พวกเราเลยตัดสินใจกันว่าจะหาโรงแรมพักที่นี้ซักคืนหาเสบียงมาเพิ่ม และหาข่าวสารเพิ่มเติม แต่ปัญหาใหญ่ของพวกเราก็คือเงินของผมเริ่มร่อยหรอลงไปทุกที เห็นทีคงต้องหางานทำบ้างแล้ว พอผมถามคุณลุงพ่อค้าคนนึงว่าที่นี้พอจะมีงานอะไรให้ทำบ้าง แกก็แนะนำให้ผมไปที่ป้ายประกาศในเมืองดู ที่ป้ายประกาศนั้นมีคนมุ่งดูเป็นจำนวนมาก แต่ละคนสะพายอาวุธกันมาทุกคน น่าจะเป็นพวกนักเดินทางเหมือนกับผม ในป้ายประกาศมีใบประกาศติดอยู่เต็มไปหมด มีทั้งต้องการทหารไปป้องกันหมู่บ้านจากฝูงมนุษย์หมาป่า ตามหาสร้อยที่หายไปในบึงกลางป่า รับสมัครทหารไปบุกป่าที่อารัคเน่อาศัยอยู่ (ผมได้ยินมาว่ามีผู้กล้าจากเมืองนี้พากำลังคนบุกตั้งแต่เมือวานไม่กลับมาเลย สงสัยจะเป็นคนเดียวที่ผมพบเมือวานละมั้ง ปานนี้ก็น่าอยู่ที่รังของอารัคเน่นั้นแหละ ฮะๆๆ) กำจัดโจรป่าที่ดักปล้นนักเดินทาง ผมสนใจใบประกาศใบที่ต้องการคนไปไล่พวกมนุษย์หนูยักษ์ที่มาขโมยอาหารในเมืองนี้ ผมเลยไปรับงานนี้จากท่านเข้าเมือง ท่านบอกว่าเหตุเกิดเมือเดือนก่อนที่เมืองแห่งนี้ถูกมนุษย์หนูยักษ์มาก่อกวนและขโมยผักผลไม้และเนื้อจากพวกพ่อค้าไปเป็นประจำ ทำให้พวกพ่อค้าแม่ค้าที่นี้เดือดร้อนกันมาเลยอยากให้ผมช่วยขับไล่พวกเธอไปให้หน่อย ผมรับปากว่าจะช่วยให้ได้มากที่สุด แล้วออกเดินทางออกจากเมืองไปยังถ้ำที่ไม่ไกลจากเมืองมากนักตามที่ท่านเจ้าเมืองบอก เทียร์ถามผมว่ามีวิธีจะไล่เหรอ ผมก็ได้หัวเราะ ตอนนั้นผมนึกไม่ออกหรอกว่าจะทำยังไง เอาไว้ไปคิดตอนที่มาถึงถ้ำทีหลังครับ หลังจากที่พวกเราเดินทางไม่นานก็มาถึงถ้ำที่ท่านเจ้าเมืองพูดถึง ที่นั้นผมเห็นมนุษย์หนูยักษ์คนหนึ่งกำลังวิ่งแบกผักผลไม้เข้าไปภายในถ้ำ พวกเราเดินตัดสินใจแอบตามเข้าไป ที่นั้นมืดและชื้นมาก เท่าที่ผมอ่านมามนุษย์หนูยักษ์ดูจะชอบสถานที่แบบนี้มาก หลังจากที่พวกเราเข้าไปได้ไม่นานพวกเราก็พบมนุษย์หนูยักษ์อยู่ถึงสี่คน พวกเธอมีขนาดเท่าเด็กหญิงวัย 12 มีหูและหางเหมือนหนูผมสีเทาสวมชุดทรูพีช เกาะอกสีเหลืองเหมือนเนยแข็ง กางเกงสีเทา พอพวกเธอเห็นผมพวกเธอก็โจมตีพวกเราทันที ผมยอมรับเลยว่าเธอไวสมเป็นหนูจริงๆ ทำงานเป็นทีม แถมกัดเจ็บ ทำเอาผมกับพวกริสสู้ไม่ได้ บ้างตัวก็พยายามลอกคราบผมอีกด้วย แต่ผมก็ใช้ขนของมนุษย์แกะสะบัดใส่ มนุษย์หนูยักษ์โดนไปก็โดนมนต์นิทราหลับอยู่ตรงนั้น ผมเลยจัดการทำให้พวกเธอสลบให้หมด พวกผมเลยรอดมาได้อย่างหวุดหวิด(แต่ผมก็ต้องเสียเสื้อไปหนึ่งตัว) ผมให้พวกริสช่วยผมจับมัดทีละคนแล้วรอให้พวกเธอตื่น พอพวกเธอตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองถูกมัดก็ร้องโว้ยวายใหญ่ ผมเลยถามเธอว่าทำไมถึงได้ไปอาละวาทขโมยของแบบนี้ จากที่ได้ฟังพวกเธอสี่พี่น้องบอกว่าในป่าที่เธอไปหาอาหารประจำถูกพวกมนุษย์กลุ่มหนึ่งบุกรุกพวกเธอไม่มีอาหารเลยต้องมาขโมยแบบนี้ ผมเลยบอกว่าจะไล่พวกมนุษย์พวกนั้นให้แลกกับการที่พวกเธอไม่ไปขโมยอาหารอีก พวกเธอก็รับปาก ผมเลยปล่อยพวกเธอให้เป็นอิสระ ดูพวกเธอจะแปลกใจที่ผมปล่อยพวกเธอ ถามผมว่าไม่กลัวพวกเธอรุมจับกดเหรอ ผมก็เลยบอกว่าผมเชื่อว่าพวกเธอไม่ทำ หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางไปในป่าแถวนั้น พวกเราพบกับกลุ่มคนตั้งแค้มอยู่ที่นั้น ใบหน้าแต่ละคนบอกดูแล้วต้องเป็นโจรป่าใบประกาศแน่ๆ เทียร์ถามผมว่าจะจัดการพวกมันยัง ผมเลยบอกว่าให้เป็นหน้าที่ผมเอง หลังจากนั้นผมก็อาศัยความมืดรอให้พวกมันหลับแล้วจัดการเผาแค้มของพวกมัน ทำเอาพวกมันตกใจแตกตื่นกันใหญ่ และผมกับริสและเทียร์ก็ช่วยกันจัดการพวกมันอย่างเงียบๆ โดนอาศัยความมืดช่วย บ้างครั้งผมขอให้เทียร์ร้องเสียงโหยหวนดูน่ากลัวออกมา ไม่นานพวกมันก็หวาดกลัวคิดว่าโดนผีป่าเล่นงานไล่พวกมันได้จนหมด หลังจากที่พวกเรากลับไปบอกพวกมนุษย์หนุยักษ์ พวกเธอก็ดีใจมาก ขอบคุณพวกเราใหญ่ ผมบอกว่าไม่เป็นไร แต่ในวันพรุ่งนี้ผมจำเป็นต้องพาพวกท่านเจ้าเมืองมาดูถ้ำแห่งนี้ เลยขอร้องให้พวกเธอช่วยทำเป็นหนีไปแล้วได้ไหม พวกเธอก็บอกว่าจะทำให้ และให้พวกเราพักที่นี้ได้ ผมก็ได้แต่หวังว่าแผนของผมจะหลอกท่านเจ้าเมืองได้นะ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ninetail01 เมื่อ 2012-7-8 09:06
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 12
