วันที่ 24 เดือน อาวาเร ปีโรเวเรียสที่ 15
ผมตะลึงในพลังการรักษาตัวของพวกมอนสเตอร์จริงๆ ใช้เวลาแค่สองวันบาดแผลของซาฮากินก็หายเป็นปลิดทิ้ง สามารถว่ายน้ำได้เหมือนเดิม ซาฮากินเข้ามากอดผมก่อนจะจับหน้าผมมาจูบและกระโดดลงน้ำหายไป ริสบอกว่าเป็นวิธีแสดงการขอบคุณของพวกเธอ ก่อนที่พวกเราจะออกเดินทางต่อ หลังวางที่เดินทางพวกเราพบมนุษย์แมวป่าอาศัยอยู่แถวนี้ด้วย พวกเธอดูจะแปลกใจที่เห็นมนุษย์อย่างผมเดินทางมากับมอนสเตอร์แต่เธอก็กำลังนอนอาบแดดอยู่เลยไม่ค่อยสนใจพวกเราเท่าไหร่ พวกเรามาถึงหมู่บ้านในเวลาเที่ยง แน่นอนว่าก่อนเข้าผมใช้เวทเบือนลักษณ์กับริสและเทียร์เอาไว้ก่อนแล้ว ที่นี้เป็นหมู่บ้านดูเงียบเหงามากจนน่าตกใจ พวกชาวบ้านดูหมดอะไรตายยากมาก หลังจากที่พวกเราไปหาท่านผู้ใหญ่บ้าน ถึงได้รู้ว่าหมู่บ้านนี้พึงถูกมนุษย์หมาป่าบุกโจมตีไปลักพาตัวชายหนุ่มไป ท่านผู้ใหญ่บ้างขอร้องให้พวกเราช่วยขับไล่ฝูงมนุษย์หมาป่าไป ทำเอาผมลังเล ผมเองก็เห็นใจท่านอยู่หรอก แต่การสู้กับมนุษย์หมาป่าทั้งฝูงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ท่านผู้ใหญ่บ้านเห็นใบหน้าลำบากใจของผมก็เข้าใจ แกบอกว่าให้ไปพักที่บ้านของลูกบ้านคนนึงที่พึ่งจะอพยพไปเพราะเจ้าของโรงแรมถึงจะถูกภรรยาแกที่กลายเป็นมนุษย์หมาป่าจับเข้าป่าไป พวกเราขอรบกวนพักอยู่ที่นี้ ในคืนนี้ผมคิดไม่ตกจริงๆ อยากช่วยท่านผู้ใหญ่บ้านแต่ผมไม่รู้ว่ากำลังของผมจะสู้ไหวเหรอเปล่า ริสกับเทียร์คงเห็นผมเป็นทุกข์ละมั้งพวกเธอเลยเข้ามาปลอบผม บอกผมว่าถ้าผมอยากช่วยก็ช่วยเถอะพวกเธอจะช่วยผมด้วยเอง ผมรู้สึกดีใจจริงๆ ที่มีพวกเธออยู่ข้างๆ ผมแบบนี้
ในคืนนั้นพวกมนุษย์หมาป่าบุกมายังหมู่บ้านอีกครั้ง โจมตีพวกชาวบ้านเพื่อลักพาตัวผู้ชายในหมู่บ้านไป แน่นอนว่าพวกเธอบุกมาหาผมด้วย แต่เพราะริสกับเทียร์ช่วยผมสู้ และมนุษย์หมาป่าที่บุกมาหาผมมีแค่ สองคน เลยไล่มนุษย์หมาป่าไปได้ หลังจากที่พวกเราไล่พวกมนุษย์หมาป่าไปได้พวกเราก็ช่วยกันไล่มนุษย์หมาป่าให้ออกจากหมู่บ้าน พวกชาวบ้านขอบคุณพวกเรามากแล้ว ขอให้พวกเราช่วย ผมเลยไปว่าผมจะช่วยแต่ไม่รับรองว่าจะไล่ไปได้ ก่อนที่พวกเราจะกลับไปพักในบ้านอีกครั้ง เพื่อพรุ่งนี้พวกเราจะได้ไปหาฝูงมนุษย์หมาป่ากันแต่เช้า
ผมตะลึงในพลังการรักษาตัวของพวกมอนสเตอร์จริงๆ ใช้เวลาแค่สองวันบาดแผลของซาฮากินก็หายเป็นปลิดทิ้ง สามารถว่ายน้ำได้เหมือนเดิม ซาฮากินเข้ามากอดผมก่อนจะจับหน้าผมมาจูบและกระโดดลงน้ำหายไป ริสบอกว่าเป็นวิธีแสดงการขอบคุณของพวกเธอ ก่อนที่พวกเราจะออกเดินทางต่อ หลังวางที่เดินทางพวกเราพบมนุษย์แมวป่าอาศัยอยู่แถวนี้ด้วย พวกเธอดูจะแปลกใจที่เห็นมนุษย์อย่างผมเดินทางมากับมอนสเตอร์แต่เธอก็กำลังนอนอาบแดดอยู่เลยไม่ค่อยสนใจพวกเราเท่าไหร่ พวกเรามาถึงหมู่บ้านในเวลาเที่ยง แน่นอนว่าก่อนเข้าผมใช้เวทเบือนลักษณ์กับริสและเทียร์เอาไว้ก่อนแล้ว ที่นี้เป็นหมู่บ้านดูเงียบเหงามากจนน่าตกใจ พวกชาวบ้านดูหมดอะไรตายยากมาก หลังจากที่พวกเราไปหาท่านผู้ใหญ่บ้าน ถึงได้รู้ว่าหมู่บ้านนี้พึงถูกมนุษย์หมาป่าบุกโจมตีไปลักพาตัวชายหนุ่มไป ท่านผู้ใหญ่บ้างขอร้องให้พวกเราช่วยขับไล่ฝูงมนุษย์หมาป่าไป ทำเอาผมลังเล ผมเองก็เห็นใจท่านอยู่หรอก แต่การสู้กับมนุษย์หมาป่าทั้งฝูงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ท่านผู้ใหญ่บ้านเห็นใบหน้าลำบากใจของผมก็เข้าใจ แกบอกว่าให้ไปพักที่บ้านของลูกบ้านคนนึงที่พึ่งจะอพยพไปเพราะเจ้าของโรงแรมถึงจะถูกภรรยาแกที่กลายเป็นมนุษย์หมาป่าจับเข้าป่าไป พวกเราขอรบกวนพักอยู่ที่นี้ ในคืนนี้ผมคิดไม่ตกจริงๆ อยากช่วยท่านผู้ใหญ่บ้านแต่ผมไม่รู้ว่ากำลังของผมจะสู้ไหวเหรอเปล่า ริสกับเทียร์คงเห็นผมเป็นทุกข์ละมั้งพวกเธอเลยเข้ามาปลอบผม บอกผมว่าถ้าผมอยากช่วยก็ช่วยเถอะพวกเธอจะช่วยผมด้วยเอง ผมรู้สึกดีใจจริงๆ ที่มีพวกเธออยู่ข้างๆ ผมแบบนี้
ในคืนนั้นพวกมนุษย์หมาป่าบุกมายังหมู่บ้านอีกครั้ง โจมตีพวกชาวบ้านเพื่อลักพาตัวผู้ชายในหมู่บ้านไป แน่นอนว่าพวกเธอบุกมาหาผมด้วย แต่เพราะริสกับเทียร์ช่วยผมสู้ และมนุษย์หมาป่าที่บุกมาหาผมมีแค่ สองคน เลยไล่มนุษย์หมาป่าไปได้ หลังจากที่พวกเราไล่พวกมนุษย์หมาป่าไปได้พวกเราก็ช่วยกันไล่มนุษย์หมาป่าให้ออกจากหมู่บ้าน พวกชาวบ้านขอบคุณพวกเรามากแล้ว ขอให้พวกเราช่วย ผมเลยไปว่าผมจะช่วยแต่ไม่รับรองว่าจะไล่ไปได้ ก่อนที่พวกเราจะกลับไปพักในบ้านอีกครั้ง เพื่อพรุ่งนี้พวกเราจะได้ไปหาฝูงมนุษย์หมาป่ากันแต่เช้า
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ninetail01 เมื่อ 2012-7-8 09:00
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 15
