วันที่ 28 เดือน อาวาเร ปีโรเวเรียสที่ 15
3วันหลังจากที่พักอยู่ที่รังของมนุษย์หมาป่า แผลของริสหายดีแล้วเหลือแต่เพียงรอยจางๆ เท่านั้น พวกนักเดินทางได้หายไปหมดแล้ว ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกนักเดินทางที่หายไปละพวกเขาหายไปไหน วันนี้ผมตั้งใจจะกลับไปที่หมู่บ้านอีกครั้ง มนุษย์หมาป่าจ่าฝูงบอกจะตามผมไปด้วย ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไรให้เธออยู่กับฝูงของเธอ เธอบอกว่าเธอได้ยกตำแหน่งจ่าฝูงให้มนุษย์หมาป่าคนอื่นไปแล้ว เธอจะขอตามผมไปด้วยเพราะผมเอาชนะเธอได้ ตอนนี้ผมเป็นนายของเธอ ทำเอาผมตกใจ แต่ผมก็จำได้ว่ามนุษย์หมาป่าแพ้ให้กับใครเธอจะคนๆ นั้นเป็นนาย ผมเลยบอกไปว่าผมไม่ต้องการเป็นนายเธอ หลังจากที่พยายามพูดคุยกันสุดท้ายผมก็ต้องยอมให้เธอตามผมออกเดินทางไปด้วย แต่ผมบอกว่าไม่ใช่ในฐานะนายกับบ่าวแต่ขอให้เป็นคนของผมและขอให้เชื่อฟังคำสั่งของผมจะได้ไหม เธอก็รับปากและบอกด้วยว่าเธอได้บอกให้ฝูงเดินทางไปที่อื่นแล้วตามสัญญา พวกเธอจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับไปยังหมู่บ้าน พวกชาวบ้านตกใจมากที่ผมเดินทางกลับมาพร้อมมนุษย์หมาป่า บางคนถึงกับปิดประตูบ้านด้วยความกลัว พวกเราเดินทางไปที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านด้วยท่านจะตกใจมากเหมือนกัน วูฟเฟล่า( ชื่อที่ผมตั้งให้มนุษย์หมาป่า ) ขอโทษที่เธอและอดีตฝูงของเธอทำความเดือดร้อนให้กับพวกชาวบ้าน เธอบอกว่าตอนนี้ผมชนะเธอและได้เป็นนายของเธอแล้ว(เธอบอกว่าที่เธอพูดแบบนี้เพราะต้องการให้พวกชาวบ้านไว้ใจว่าเธอจะไม่ทำร้ายใคร)และเธอให้ฝูงย้ายไปที่อื่นจะมาไม่รบกวนหมู่บ้านแห่งนี้อีก ผู้ใหญ่บ้านได้ฟังก็ดีใจมาก คืนนั้นพวกชาวบ้านจัดงานเลียงฉลองให้กับพวกเรา พวกชาวบ้านให้เสบียงและข้าวของมากมายจนแทบจะเก็บเข้ากระเป๋าได้ไม่หมด จนค่ำพวกเราจึงกลับไปยังบ้านพักที่ท่านผู้ใหญ่บ้านจัดให้พัก ก่อนที่พวกเราจะได้พักผ่อนกัน...มั้งนะ
3วันหลังจากที่พักอยู่ที่รังของมนุษย์หมาป่า แผลของริสหายดีแล้วเหลือแต่เพียงรอยจางๆ เท่านั้น พวกนักเดินทางได้หายไปหมดแล้ว ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกนักเดินทางที่หายไปละพวกเขาหายไปไหน วันนี้ผมตั้งใจจะกลับไปที่หมู่บ้านอีกครั้ง มนุษย์หมาป่าจ่าฝูงบอกจะตามผมไปด้วย ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไรให้เธออยู่กับฝูงของเธอ เธอบอกว่าเธอได้ยกตำแหน่งจ่าฝูงให้มนุษย์หมาป่าคนอื่นไปแล้ว เธอจะขอตามผมไปด้วยเพราะผมเอาชนะเธอได้ ตอนนี้ผมเป็นนายของเธอ ทำเอาผมตกใจ แต่ผมก็จำได้ว่ามนุษย์หมาป่าแพ้ให้กับใครเธอจะคนๆ นั้นเป็นนาย ผมเลยบอกไปว่าผมไม่ต้องการเป็นนายเธอ หลังจากที่พยายามพูดคุยกันสุดท้ายผมก็ต้องยอมให้เธอตามผมออกเดินทางไปด้วย แต่ผมบอกว่าไม่ใช่ในฐานะนายกับบ่าวแต่ขอให้เป็นคนของผมและขอให้เชื่อฟังคำสั่งของผมจะได้ไหม เธอก็รับปากและบอกด้วยว่าเธอได้บอกให้ฝูงเดินทางไปที่อื่นแล้วตามสัญญา พวกเธอจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางกลับไปยังหมู่บ้าน พวกชาวบ้านตกใจมากที่ผมเดินทางกลับมาพร้อมมนุษย์หมาป่า บางคนถึงกับปิดประตูบ้านด้วยความกลัว พวกเราเดินทางไปที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านด้วยท่านจะตกใจมากเหมือนกัน วูฟเฟล่า( ชื่อที่ผมตั้งให้มนุษย์หมาป่า ) ขอโทษที่เธอและอดีตฝูงของเธอทำความเดือดร้อนให้กับพวกชาวบ้าน เธอบอกว่าตอนนี้ผมชนะเธอและได้เป็นนายของเธอแล้ว(เธอบอกว่าที่เธอพูดแบบนี้เพราะต้องการให้พวกชาวบ้านไว้ใจว่าเธอจะไม่ทำร้ายใคร)และเธอให้ฝูงย้ายไปที่อื่นจะมาไม่รบกวนหมู่บ้านแห่งนี้อีก ผู้ใหญ่บ้านได้ฟังก็ดีใจมาก คืนนั้นพวกชาวบ้านจัดงานเลียงฉลองให้กับพวกเรา พวกชาวบ้านให้เสบียงและข้าวของมากมายจนแทบจะเก็บเข้ากระเป๋าได้ไม่หมด จนค่ำพวกเราจึงกลับไปยังบ้านพักที่ท่านผู้ใหญ่บ้านจัดให้พัก ก่อนที่พวกเราจะได้พักผ่อนกัน...มั้งนะ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ninetail01 เมื่อ 2012-7-8 08:59
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 17
