วันที่ 11 เดือน ฟามาโก ปีโรเวเรียสที่ 15
วันนี้พวกเราเข้าเขตของเกาะตะวันออกในช่วงเวลาเที่ยงของวัน กัปตันบอกว่าพวกเขาส่งเราได้เท่านี้เพราะถ้าเข้าใกล้มากกว่านี้พวกตนอาจจะโดนเสียงเพลงของไซเรนเล่นงานเอาได้ พวกเราเลยขอบคุณกัปตันเรือมากเพราะถึงพวกเขาจะไม่ได้ส่งเราถึงที่แต่ก็ใกล้พอที่เราจะพายเรือไปที่ฝังได้ กัปตันให้เรือบดกับเราหนึ่งลำและส่งพวกเราลงเรือก่อนที่พวกเราจะพายเรือไปต่อ พอผมพายเรือไปได้ครึ่งทางก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาตามลม เป็นเสียงเพลงที่เพราะมาก เพราะจนผมอย่างเข้าไปฟังใกล้ๆ แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรผมก็โดนวูฟเฟร่าที่กัดเข้าแขนอยางแรงเต็มๆ เจ็บชะมัด แต่ก็ต้องขอบคุณเธอเพราะมันช่วยเรียกสติผมให้กลับมาได้ ริสบอกว่าเสียงเพลงนี้เป็นเพลงของไซเรน มันมีพลังทำให้นักเดินเรือหลงใหลแล้วขับเรือเข้าไปหา แต่ว่าทำไมผมถึงยังควบคุมสติได้อยู่อีกละเพราะเองก็ได้ยินเสียงเพลงเหมือนกัน วารูน่าบอกว่าเพราะเธอร่ายเวทป้องกันใส่ผมเอาไว้ทำให้ผมยังพอจะคุมสติอยู่ได้ ผมนึกอยากจะเห็นไซเรนซักครั้งเลยถามพวกริสว่าจะไปไหม เธอก็บอกว่าแล้วแต่ผมพวกเราเลยพ่ายเรือก็ล่องออกนอกเส้นทางตามเสียงเพลงไปถึงชายหาดแห่งหนึ่ง ที่นั้นมีไซเรนอยู่ ไซเรน เป็นหญิงสาวผมสีม่วงแดงสั้นดูแก่นแก้วร่าเริง ดวงตาสีเขียวมรกต เธอสวมชุดทรูเกราะอกสีดำ กระโปรงสั้นสีม่วงอ่อน พวกเธอมีแขนเป็นปีกนกสีน้ำเงิน และขาท่อนล่างเป็นขาของนกขนสีน้ำเงิน พวกเธอกำลังร้องเพลงอยู่สนุกสนานฟังแล้วไพเราะมากเลย นอกจากนั้นวูเฟร่าบอกว่านอกจากไซเรนแล้วยังมีมอนสเตอร์อื่นๆ หลบซ่อนอีกด้วยทำให้ผมพยักหน้ารับ หลังจากนั้นพวกเราก็พายเรือออกไปอย่างเงียบๆ จนมาถึงหาดทราบที่อยู่ไม่ไกลจากท่าเรือมากนัก ก่อนที่พวกเราจะเดินตรงไปยังท่าเรือ วารูน่าบอกว่าที่ท่าเรืองแห่งนี้เป็นท่าเรือที่มนุษย์กับมอนสเตอร์อยู่ด้วยกัน ทำให้ผมไม่ทำเป็นต้องร่ายเวทมนต์เบือนลักษณ์กับพวกริสก่อนเข้าเมือง ที่เมืองแห่งนี้มีผู้คนอยู่มากมายเหมือนกับท่าเรือบนทวีปที่ผมจากมามากเพียงแต่ที่นี้นอกจากมนุษย์แล้วยังมีมอนสเตอร์อยู่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นนางเงือก ที่กำลังขายเครื่องประดับจากทะเล ไซเรนที่กำลังอุ้มไข่โดนมากับชายคนหนึ่ง กอบลินสาวที่กำลังขายของทำมือและหินสีต่างๆ :Xดที่กำลังขายน้ำยาสีประหลาดๆ ให้ชายคนนึง ดูแล้วรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้ แม้กระทั้งโฮลส์ทอรัสที่กำลังขายนมของตัวเองอยู่ แน่นอนว่าผมซื้อไปหลายขวดเลย หลังจากที่พวกเราเดินชมสินค้าอยู่นานพวกเราก็ตัดสินใจไปพักที่โรงแรมพรุ่งจะได้เดินทางไปที่เขาลมหวนกันที่โรงแรมแห่งนี้มีนางเงือกเป็นเจ้าของพอเธอเห็นพวกเรา เธอพาเราไปที่ห้องพักใหญ่พร้อมกับที่ยิ้มแปลกๆ ออกมา แน่นอนว่าผมเข้าใจว่าเธอยิ้มเพราะอะไรนะ...
วันนี้พวกเราเข้าเขตของเกาะตะวันออกในช่วงเวลาเที่ยงของวัน กัปตันบอกว่าพวกเขาส่งเราได้เท่านี้เพราะถ้าเข้าใกล้มากกว่านี้พวกตนอาจจะโดนเสียงเพลงของไซเรนเล่นงานเอาได้ พวกเราเลยขอบคุณกัปตันเรือมากเพราะถึงพวกเขาจะไม่ได้ส่งเราถึงที่แต่ก็ใกล้พอที่เราจะพายเรือไปที่ฝังได้ กัปตันให้เรือบดกับเราหนึ่งลำและส่งพวกเราลงเรือก่อนที่พวกเราจะพายเรือไปต่อ พอผมพายเรือไปได้ครึ่งทางก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาตามลม เป็นเสียงเพลงที่เพราะมาก เพราะจนผมอย่างเข้าไปฟังใกล้ๆ แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรผมก็โดนวูฟเฟร่าที่กัดเข้าแขนอยางแรงเต็มๆ เจ็บชะมัด แต่ก็ต้องขอบคุณเธอเพราะมันช่วยเรียกสติผมให้กลับมาได้ ริสบอกว่าเสียงเพลงนี้เป็นเพลงของไซเรน มันมีพลังทำให้นักเดินเรือหลงใหลแล้วขับเรือเข้าไปหา แต่ว่าทำไมผมถึงยังควบคุมสติได้อยู่อีกละเพราะเองก็ได้ยินเสียงเพลงเหมือนกัน วารูน่าบอกว่าเพราะเธอร่ายเวทป้องกันใส่ผมเอาไว้ทำให้ผมยังพอจะคุมสติอยู่ได้ ผมนึกอยากจะเห็นไซเรนซักครั้งเลยถามพวกริสว่าจะไปไหม เธอก็บอกว่าแล้วแต่ผมพวกเราเลยพ่ายเรือก็ล่องออกนอกเส้นทางตามเสียงเพลงไปถึงชายหาดแห่งหนึ่ง ที่นั้นมีไซเรนอยู่ ไซเรน เป็นหญิงสาวผมสีม่วงแดงสั้นดูแก่นแก้วร่าเริง ดวงตาสีเขียวมรกต เธอสวมชุดทรูเกราะอกสีดำ กระโปรงสั้นสีม่วงอ่อน พวกเธอมีแขนเป็นปีกนกสีน้ำเงิน และขาท่อนล่างเป็นขาของนกขนสีน้ำเงิน พวกเธอกำลังร้องเพลงอยู่สนุกสนานฟังแล้วไพเราะมากเลย นอกจากนั้นวูเฟร่าบอกว่านอกจากไซเรนแล้วยังมีมอนสเตอร์อื่นๆ หลบซ่อนอีกด้วยทำให้ผมพยักหน้ารับ หลังจากนั้นพวกเราก็พายเรือออกไปอย่างเงียบๆ จนมาถึงหาดทราบที่อยู่ไม่ไกลจากท่าเรือมากนัก ก่อนที่พวกเราจะเดินตรงไปยังท่าเรือ วารูน่าบอกว่าที่ท่าเรืองแห่งนี้เป็นท่าเรือที่มนุษย์กับมอนสเตอร์อยู่ด้วยกัน ทำให้ผมไม่ทำเป็นต้องร่ายเวทมนต์เบือนลักษณ์กับพวกริสก่อนเข้าเมือง ที่เมืองแห่งนี้มีผู้คนอยู่มากมายเหมือนกับท่าเรือบนทวีปที่ผมจากมามากเพียงแต่ที่นี้นอกจากมนุษย์แล้วยังมีมอนสเตอร์อยู่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นนางเงือก ที่กำลังขายเครื่องประดับจากทะเล ไซเรนที่กำลังอุ้มไข่โดนมากับชายคนหนึ่ง กอบลินสาวที่กำลังขายของทำมือและหินสีต่างๆ :Xดที่กำลังขายน้ำยาสีประหลาดๆ ให้ชายคนนึง ดูแล้วรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้ แม้กระทั้งโฮลส์ทอรัสที่กำลังขายนมของตัวเองอยู่ แน่นอนว่าผมซื้อไปหลายขวดเลย หลังจากที่พวกเราเดินชมสินค้าอยู่นานพวกเราก็ตัดสินใจไปพักที่โรงแรมพรุ่งจะได้เดินทางไปที่เขาลมหวนกันที่โรงแรมแห่งนี้มีนางเงือกเป็นเจ้าของพอเธอเห็นพวกเรา เธอพาเราไปที่ห้องพักใหญ่พร้อมกับที่ยิ้มแปลกๆ ออกมา แน่นอนว่าผมเข้าใจว่าเธอยิ้มเพราะอะไรนะ...
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 27
