มาแล้วตอนสิบสามหลังจากที่เครียดกับตอนสิบสองมา
ในที่สุดก็ได้เวลาหื่นกันซะที
ในที่สุดก็ได้เวลาหื่นกันซะที
Chapter 13:Oasis & Ruined Temple
หลังจากที่ออกจากบ้านร้างมาก็ผ่านไปสองวันผมกับทริชก็ยังไม่เจอวี่แววของมนุษย์หรือ
มอนสเตอร์เลยแม้แต่นิดเดียวแต่แล้วจู่ๆผมก็สังเกตเห็นบางอย่างพอผมเข้าไปใกล้ก็ได้รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมอยากเจอมากในตอนนี้ โอเอซิส
ผมกับทริชจึงรีบมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อที่จะเติมน้ำและหยุดพักพอไปถึงผมก็ได้พบว่าโอเอซิสนี่มันกว้างมากแต่กลับแห้งแล้ง มีน้ำอยู่เพียงน้อยนิดต้นไม้ก็เ:X่ยวแห้ง แต่ถึงอย่างนั่นผมก็ตัดสินใจที่จะพักที่นี่ในวันนี้ตอนที่ผมกำลังจัดที่พักผมสังเกตเห็นว่าทริชดูแปลกๆไปดูเธอระแวงชอบกล
แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะคิดว่าเธอคงจะแค่โดนแดดเยอะไปหน่อย
คืนนั้นขณะที่นอนอยู่ทริชก็ได้เข้ามาปลุกผม
“ฟุก ตื่นก่อนเร็ว”
“หืม..มีอะไรเหรอ?”ผมถามด้วยอาการสลึมสลือ
“ข้ารู้สึกว่าที่นี่จะไม่ได้มีแต่พวกเรา”ประโยคนั้นทำให้ผมหายง่วงเป็บปลิดทิ้ง
“คิดว่าเป็นอันตรายมั๊ย”
“เรื่องนั้นไม่รู้เหมือนกัน แต่ข้ามั่นใจว่าพวกมันอยู่ไม่ไกล”
“งั้นเดี๋ยวชั้นจะลองปีนต้นไม้ขึ้นไปดู ส่วนเธอรอฟังคำสั่งอยู่ด้านล่าง”
ผมปีนต้นไม้ที่อยู่แถวนั้นขึ้นมาแล้วก็มองไปรอบๆผมสังเกตเห็นแสงไฟเล็กๆอยู่ลึกเข้าไปในโอเอซิส
“ทริชขึ้นมาดูนี่สิ”พอทริชขึ้นมาผมก็ชี้ไปยังจุดที่ผมเห็นแสง
“เธอคิดว่าใช้ตรงนั้นรึเปล่า”
“ข้าว่าอาจจะใช้”
“ถ้างั้นคงต้องไปดูกันหน่อยเธอล่วงหน้าไปก่อนเลยเดี๋ยวชั้นจะตามไปที่หลังขอเก็บของก่อน”
แล้วทริชก็กระโดดออกไปผมลงจากต้นไม้จากนั้นก็เอาเสบียงกับน้ำไปซ่อนไว้แถวนั้น แล้วผมก็ได้ยินเสียงดังมาจากทิศที่ผมเห็นแสงสงสัยทริชจะมีเรื่องผมจึงรีบวิ่งออกไป
ผมพยายามวิ่งฝ่าแนวต้นไม้แห้งๆแต่รกโคตรพอใกล้จะไปถึงความซวยก็มาเยือนจนได้
ผมดันวิ่งไปเหยียบพื้นอิฐพังๆเข้าทำให้มันถล่มแล้วผมก็ตกลงมาด้านล่างตอนตกผมพยายามที่จะคว้าอะไรไว้สักอย่าง แล้วมือผมได้คว้าโดนอิฐตรงผนังหลุม ขณะที่ผมกำลังจะปืนขึ้นความซวยก็ตามมาหลอกหลอนอีกครั้งไอ้หินเส็งเคร็งมันดันแตกแล้วผมก็ร่วงลงมาอีก
ผมกระแทกกับบางอย่างน่าจะเป็นแผ่นไม้ทำให้ความเร็วในการตกลดลงบ้างแต่พอผมตกถึงพื้นมันก็ยังเจ็บโคตรอยู่ดีตอนนี้หลังผมปวดไปหมดผมพยายามยืนขึ้นแล้วก็เดินตรงไปข้างหน้า
ผมใช้ไฟฉายติดปืนส่องดูรอบๆข้างล่างนี่ดูเหมือนจะเป็นวิหารอะไรสักอย่าง ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนลงมาในดันเจี้ยนเลยแล้วผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านหน้า ผมจึงรีบหาที่หลบแล้วพยายามมองผ่านความมืดไปและสิ่งที่อยู่ด้านหน้าผมก็คือมัมมี่ประมาณสองสามตัว ตอนแรกผมกะจะยิงพวกเธอแต่ผมก็เปลี่ยนใจผมหยิบสมุดบันทึกการวิจัยมอนสเตอร์ของกวินที่อยู่ในกระเป๋ามาดู ผมเปิดหาหน้าที่บันทึกเกี่ยวกับมัมมี่พอหาเจอผมก็มองหาจุดอ่อน
“ผิวหนังของมัมมี่นั้นไวต่อความรู้สึกมากแค่ถูกสัมผัสเธอก็จะรู้สึกถึงความสุขอย่างรุนแรงถ้าได้รับการกระตุ้นแล้วความสุขที่เกิดขึ้นนั้นจะแรงมากจนเธอขยับตัวไม่ได้งั้นเหรอ”แต่ผมจะอ่านออกเสียงทำไม
พอรู้จุดอ่อนผมก็เดินออกมาจากที่หลบแล้วก็ตั้งท่าพร้อมออกวิ่ง
“มาให้ป๋าสไลด์ ซะดีๆ”แล้วผมก็วิ่งเข้าหาพวกเธอ ตัวแรกเบิกฤกษ์ เบิกชัยผมวิ่งเข้าไปตอนที่เธอเผลอแล้วก็ใช้มือล้วงเข้าไปใต้ผ้าพันแผลจากนั้นก็คว้าหมับผมไม่รู้เหมือนกันว่าคว้าโดนอะไรเพราะมันค่อนข้างมืด
“อ๊า~~~”เธอครางด้วยเสียงที่ชวนแข็งแล้วร่ายกายก็เริ่มร้อนผ่าว หน้าแดงก่ำ พอดูดีๆรู้สึกด้านล่างจะแฉะหน่อยๆด้วยแล้วเธอก็ล้มลง
“เหอะๆ ชอบมือป๋ามั๊ยหนู..โว้ว!!”ขณะที่ผมกำลังชื่นชมกับผลงานแรกมัมมี่ตัวที่สองก็ปล่อยผ้ามาจะมัดผมแต่ผมหลบได้แล้ววิ่งเข้าไปแล้วก็อ้อมไปด้านหลังจากนั้นก็เริ่มล้วงไปทั่ว
“อึก! อึก! ฮ่า~~~”เธอครางด้วยอาการเหมือนตัวแรกแล้วก็ล้มลง
ให้ตายตอนนี้ผมเริ่มแข็งซะแล้วสิเนี่ยแต่ขณะที่ผมกำลังสนใจช่วงล่างของตัวเองมัมมี่ตัวที่สามก็ใช้ผ้ารัดผมแล้วดึงผมเข้าไปผมชักมีดออกมาแล้วตัดผ้าจนขาด
จากนั้นผมก็วิ่งเข้าประชิดเธอแล้วใช้มีดตัดผ้าพันแผลตรงหน้าอกของเธอออกแล้วก็ขย่ำ...
“อา...สองเต้าแน่นๆ”ผมขย่ำหน้าอกเธอจนเธอตัวอ่อนยวบไปเลยมันส์จริงๆ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมพวกโรคจิตถึงได้ชอบลวนลามผู้หญิง
“หึๆๆ ฮา!! ฮา!! ฮาๆๆๆ”ผมหัวเราะแบบตัวโกงแล้วก็เดินต่อไป
“ฮาๆ หึ หือ...เมื่อกี้ชั้นทำแบบนั้นลงไปได้ไงฟ่ะ หน้าด้านจริงเลยกรูเอ๊ะ! หรือว่าเป็นเพราะ
เราจะกลายเป็นอินคิวบัสแล้วไม่ๆๆชั้นยังไม่อยากกลายเป็นปิศาจบ้าเซ็กนะโว้ย!!!”ผมพูดกับตัวเองในขณะที่ทางก็เริ่มซับซ่อนขึ้นเรื่อยๆ
Chapter 13:END
คิดว่าเป็นไงกันบ้างครับหายเครียดรึยัง
ฟุกที่โดนนิสัยอินคิวบัสเข้าควบคุมนี่หื่นเนอะ
เดี๋ยวตอนหน้าจะพบกับหนูอะนูบิสซะที
แถมหน่อย นู๋Mummy
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-7-9 01:16
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DarkSlayer เมื่อ 2012-7-13 22:36
[Gray Wolf Legend] Chapter-13 (18+มั็้ง)
