วันที่ 22 เดือน ฟามาโก ปีโรเวเรียสที่ 15
คืนนี้ผมฝัน ฝันแปลกมา ผมฝันว่าผมได้เจอกับ ซัคคิวบัส ผมคิดว่านะ แค่น่าแปลก ซัคคิวบัสที่เห็นมันต่างจากในหนังสือที่ผมจำได้ เธอเป็นหญิงสาวตาคมสีแดง ผมสีขาวยาวถึงสะโพก ผิวขาวในชุดสีดำ รูปร่างดีมากๆ เธอมีปีก หาง และเขา เหมือนซักคิวบัส แต่ปีกเป็นขาว หางสีเดียวปลายรูปหัวใจ และเขาสีดำ ผมยังจำได้ดี ซัคคิวบิสที่ผมไม่รู้สึกว่าเป็นซัคคิวบิส แปลกมาก หรือว่าเธอจะเป็นหนึ่งมอนสเตอร์ที่ถูกฉีกไปในหนึ่งสือของผมก็ได้ เธอเองก็ดูแปลกใจเหมือนกันที่เห็นผม เธอยิ้มให้ผม มันสวยมาก แม้แต่ตอนที่เขียนบันทึกอยู่นี้ผมก็ไม่เคยลืม เธอถามผมว่า... ผมเป็นใคร
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้า ไม่ซิต้องพูดว่าถูกปลุกให้ตื่นมากกว่า โดยซิลฟ์ที่กำลังพยายามลอกคราบผม นี้ถ้าผมตื่นไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นเนี้ย พวกเราเดินทางกันต่อแต่เช้าหลังจากที่ผมสั่งสอนซิลฟ์เสร็จ เออ ผมหมายถึงเทศอะนะ ในป่าเป็นป่าโปร่ง แสงแดดส่องถึง พวกเราเลยเดินทางกันได้ไม่ยากนั้น วูฟเฟร่าบอกผมว่าเธอได้กลิ่นน้ำหวานของอาราวเน่ด้วย ทำให้พวกเราระวังตัวขึ้นและพยายามไม่เดินเฉียดไปใกล้ๆ เขตของพวกเธอ แต่ผมเดินไปไม่นาน พวกเราก็ถูกล้อมจากพวกอมาซอนเนสจนได้ อมาซอนเนสเป็นหญิงสาวผมม่วงอ่อนยาวถึงสะโพกตาคมสีเงิน ผิวสีน้ำผึ่ง ในชุดเกาะทำจากผ้าสีม่วงเข้ม เธอมีเขาข้างเดียวสีขาว หางสีม่วงเข้มปลายรูปหัวใจและปีกข้างเดียวสีม่วงเข้ม ผมไม่แน่ใจว่าเธอใช่มันบินได้ยังไง หรือพวกเธอไม่เคยบินเลยก็ไม่อาจทราบได้ แต่ละคนถืออาวุธครบมือทั้งดาบสองมือเล่มใหญ่ มีดคู่ ธนู และอื่นๆ อีกมากมาย พวกริสรีบชักอาวุธขึ้นมาในมือเตรียมป้องกันตัวเหมือนกัน พวกเธอถามผมว่ามาทำอะไรในป่าของเธอ ถามผมว่าเป็นพวกเดียวกับนักเดินทางกัน ที่บุกมาหมู่บ้านเธอคราวก่อนเหรอปล่าว ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าเคยมีภารกิจให้จัดการกับพวกเธอมาก่อน แต่ผมรีบปฏิเสธทันที ผมบอกว่าแค่ต้องการจะผ่านป่านี้ไปเท่านั้น แต่เหมือนพวกเธอจะไม่เชื่อผมเท่าไหร่ บอกให้จับพวกเรากลับหมู่บ้านไปสอบสวน พวกเราเลยสู้กัน การต่อสู้ที่ลำบากมาก เพราะถึงพวกเราจะมั่นใจในฝีมือ แต่ก็ยากจะเอาชนะนักรบโดยกำเนิดแบบพวกอมาซอนเนสไหว ยิ่งในป่าของพวกเธอด้วย ขนาดดราโกน่ายังบาดเจ็บไม่น้อย แม้แต่ผมเองที่เรียกเวทลมมาสู้ยังบาดเจ็บไม่น้อยเลย ในขณะที่พวกเรากำลังจะแพ้ผมรีบใช่เวทลมของชิลฟ์พัดพวกเราออกจากป่า แต่ผมก็พัดไปได้แค่พวกริสเท่านั้น ตอนที่ผมจะพัดตัวเองก็ถูกอมาซอนเนสจับตัวได้เสียก่อน ความจริงถึงจะไม่โดนจับผมก็ยอมให้โดนจับอยู่แล้ว พลังเวทมนต์ของผมไม่พอจะพัดตัวเองออกจากป่าไหว จะให้หนีก็คงไม่รอดอยู่ดี ยอมโดนจับนะดีที่สุดแล้ว ถ้ามองในแง่ดีผมถูกพาตัวกลับหมู่บ้านของพวกเธอ จะได้ถือโอกาสศึกษาสังคมของพวกเธอเลย หมู่บ้านของอมาซอนเนสตั้งอยู่ใจกลางป่าติดลำธารแห่งนี้เอง บ้านของพวกเธอทำจากไม้และดินเหนียว ตั้งอยู่เรียงรายอยู่โดยมีลานกว้างอยู่ตรงกลาง ที่นี้อมาซอนเนสอาศัยอยู่เยอะพอสมควร มีอยู่ที่หนึ่งที่มีอมาซอนเนสกำลังมุงดูบางอย่างอยู่ ผมได้ยินเสียงร้องอยู่ที่ตรงกลางกลุ่มที่มุงดูอยู่ด้วย ผมจำนิสัยของพวกเธอก็เลยพอจะเดาได้ไม่ยากว่าเกิดอะไรขึ้น ผมถูกจับขังในกรงไม้แห่งหนึ่ง อมาซอนเนสคนหนึ่งบอกผมว่าจะไต่สวนผมในคืนวันนี้หลังจากที่หัวหน้าเผ่ากลับมาจากล่าสัตว์ ตอนที่อยู่ในกรงนี้มีพวกอมาซอนเนสมาดูผมหลายคนเลย บ้างคนก็เหมือนจะถูกใจผมด้วย ผมว่างๆ ก็เลยคุยเล่นกับพวกเธอ ทำให้รู้วิถีชีวิตของพวกเธอพอสมควร เรื่องที่พวกหญิงในเผ่าเป็นใหญ่ เรื่องของกลุ่มผู้กล้าที่บุกมาที่นี้และจุดจบก็ของพวกเขา ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าเกิดอะไร และเรื่องของผู้ชายที่หลงเข้ามาและถูกพวกเธอล่าและจบลงยังไง เท่าที่จำไม่ผิดผมถูกอมาซอนเนสวัยน่าจะพอๆ กับผมจับได้นี้น่า ในคืนนี้พิธีไต่สวนผมเริ่มขึ้น โดนหัวหน้าเผ่าเป็นประธานในพิธี ผมกับหัวหน้าเผ่าพูดคุยกันอยู่ซักพัก ความจริงเรียกว่าถามไปตอบมามากกว่าในที่สุดผมก็พ้นผิด แต่มันไม่จบแค่นั้น ในเมือผมเป็นผู้ชายที่ถูกล่าได้จะต้องตกเป็นสามีของคนที่ล่าได้และจะทำพิธิยอมรับอมาซอนเนสคนนั้นให้เป็นผู้ใหญ่ ทำเอาผมงง พีธีไต่สวนผมไหงไปจบพิธีแต่งตั้งอมาซอนเนสเป็นผู้ใหญ่ได้ละ ผมพึงจะมารู้ที่หลังนี้แหละว่าอมาซอนเนสที่จับผมได้เป็นลูกสาวของหัวหน้าเผ่าเอง และผมกำลังจะกลายเป็นสามีให้เธอ ถึงผมจะยอมรับฝีมือของพวกเธอก็เถอะแต่ผมมีภารกิจที่ต้องทำอยู่จะมาหยุดอยู่ที่นี้ไม่ได้ ในระหว่างที่ผมกำลังหาทางเอาตัวรอดอยู่ เสียงระเบิดก็ดังขึ้นทำให้ผมกับพวกอมาซอนเนสตกใจ พวกผู้กล้ากับนักเดินทางกลุ่มหนึ่งพูดมาที่หมู่บ้าน ทำให้พวกอมาซอนเนสตกใจมาก รีบรวมคนสู้กับพวกมันทันที ผมยอมรับว่าตอนแรกก็ดีใจอยู่หรอกว่าที่พวกนี้มาช่วย แต่พวกนั้นมันดันฆ่าพวกมนุษย์ที่อยู่ที่นี้ด้วยนี้ซิ แม้กระทั้งเด็กตัวเล็กมันยังฆ่า แถมยังบุกขโมยทรัพสินภายในบ้านของพวกอมาซอนเนสอีกต่างหาก แบบนี้ไม่ใช่กลุ่มผู้กล้าแล้วมันกองโจรชัดๆ ผมรีบพังกรงที่ขังผมทันที ผมได้พักบ้างแล้วเลยและนับว่าผมยังโชคดีที่ซิลฟ์ยังอยู่ในร่างผมเลยทำให้ผมใช้เวทธาตุลมได้ ผมเลยขอยืมพลังลมของเธอ โดยแลกกับพลังวิญญาณของผม งานนี้เพื่อช่วยพวกอมาซอนเนส ผมยอมครับ ผมใช้เวทลมทำลายกรงทิ้ง ไปหยิบดาบที่ถูกยึดขึ้นมารับดาบของนักดาบคนหนึ่งที่พุ่งมาโจมตีลูกสาวของหัวหน้าเผ่า ด้วยเพลงดาบของผมกับพลังเวทธาตุลมทำให้ผมขับไล่พวกนั้นไปได้ไม่ยาก ก่อนจะช่วยขับไล่พวกนั้นไปจนหมด พวกอมาซอนเนสดูจะแปลกใจมากที่ผมสามารถใล่พวกนั้นไปได้ และยังขอบคุณผมด้วยที่ไล่พวกนั้นไป ผมเลยบอกว่าไม่เป็นอะไรเพราะผมแค่อยากจะทำเท่านั้นเอง เป็นเวลาที่พวกริสมาถึงพอดี พวกเธอโมโหผมมากที่ผมไม่หนีออกมาด้วยกันแต่กับส่งพวกเธอหนีออกมา เทศผมเป็นการใหญ่เท่าเอาผมนั้งรับคำเทศแต่โดยดี พวกอมาซอนเนสเองก็งงอยู่เหมือนกันก่อนที่พวกเธอจะหัวเราะเป็นการใหญ่ ผมขอให้พวกเธอยกโทษให้ผม พวกก็บอกว่าถ้าให้ยกโทษ ก็ให้พวกเธอกินพลังวิญญาณผมทั้งหมดซะ เธอจะรีดไม่ให้เหลือเลย เอาผมหน้าซีดแต่เจอหน้าพวกเธอมองมาทางผม ผมก็ใจอ่อนจนได้ ก็ถึงพวกเธอจะทำหน้าโกรธแต่ดวงตาเธอกับเป็นห่วงผมมากผมเห็นน้ำตาคลอด้วย และผมก็ทำผิดจริงๆ ก็เลยยอมรับการลงโทษแต่ด้วยดี พวกอมาซอนเนสให้ผมพักอยู่ที่นี้ได้หนึ่งคืน วันพรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางต่อ ผมขอจบบันทึกวันนี้แต่เพียงเท่านี้ก็แล้วกัน เพราะโดนพวกเธอเรียกแล้ว วันนี้ค่อยเขียนต่อ ถ้าผมมีแรงพออะนะ
คืนนี้ผมฝัน ฝันแปลกมา ผมฝันว่าผมได้เจอกับ ซัคคิวบัส ผมคิดว่านะ แค่น่าแปลก ซัคคิวบัสที่เห็นมันต่างจากในหนังสือที่ผมจำได้ เธอเป็นหญิงสาวตาคมสีแดง ผมสีขาวยาวถึงสะโพก ผิวขาวในชุดสีดำ รูปร่างดีมากๆ เธอมีปีก หาง และเขา เหมือนซักคิวบัส แต่ปีกเป็นขาว หางสีเดียวปลายรูปหัวใจ และเขาสีดำ ผมยังจำได้ดี ซัคคิวบิสที่ผมไม่รู้สึกว่าเป็นซัคคิวบิส แปลกมาก หรือว่าเธอจะเป็นหนึ่งมอนสเตอร์ที่ถูกฉีกไปในหนึ่งสือของผมก็ได้ เธอเองก็ดูแปลกใจเหมือนกันที่เห็นผม เธอยิ้มให้ผม มันสวยมาก แม้แต่ตอนที่เขียนบันทึกอยู่นี้ผมก็ไม่เคยลืม เธอถามผมว่า... ผมเป็นใคร
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้า ไม่ซิต้องพูดว่าถูกปลุกให้ตื่นมากกว่า โดยซิลฟ์ที่กำลังพยายามลอกคราบผม นี้ถ้าผมตื่นไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นเนี้ย พวกเราเดินทางกันต่อแต่เช้าหลังจากที่ผมสั่งสอนซิลฟ์เสร็จ เออ ผมหมายถึงเทศอะนะ ในป่าเป็นป่าโปร่ง แสงแดดส่องถึง พวกเราเลยเดินทางกันได้ไม่ยากนั้น วูฟเฟร่าบอกผมว่าเธอได้กลิ่นน้ำหวานของอาราวเน่ด้วย ทำให้พวกเราระวังตัวขึ้นและพยายามไม่เดินเฉียดไปใกล้ๆ เขตของพวกเธอ แต่ผมเดินไปไม่นาน พวกเราก็ถูกล้อมจากพวกอมาซอนเนสจนได้ อมาซอนเนสเป็นหญิงสาวผมม่วงอ่อนยาวถึงสะโพกตาคมสีเงิน ผิวสีน้ำผึ่ง ในชุดเกาะทำจากผ้าสีม่วงเข้ม เธอมีเขาข้างเดียวสีขาว หางสีม่วงเข้มปลายรูปหัวใจและปีกข้างเดียวสีม่วงเข้ม ผมไม่แน่ใจว่าเธอใช่มันบินได้ยังไง หรือพวกเธอไม่เคยบินเลยก็ไม่อาจทราบได้ แต่ละคนถืออาวุธครบมือทั้งดาบสองมือเล่มใหญ่ มีดคู่ ธนู และอื่นๆ อีกมากมาย พวกริสรีบชักอาวุธขึ้นมาในมือเตรียมป้องกันตัวเหมือนกัน พวกเธอถามผมว่ามาทำอะไรในป่าของเธอ ถามผมว่าเป็นพวกเดียวกับนักเดินทางกัน ที่บุกมาหมู่บ้านเธอคราวก่อนเหรอปล่าว ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าเคยมีภารกิจให้จัดการกับพวกเธอมาก่อน แต่ผมรีบปฏิเสธทันที ผมบอกว่าแค่ต้องการจะผ่านป่านี้ไปเท่านั้น แต่เหมือนพวกเธอจะไม่เชื่อผมเท่าไหร่ บอกให้จับพวกเรากลับหมู่บ้านไปสอบสวน พวกเราเลยสู้กัน การต่อสู้ที่ลำบากมาก เพราะถึงพวกเราจะมั่นใจในฝีมือ แต่ก็ยากจะเอาชนะนักรบโดยกำเนิดแบบพวกอมาซอนเนสไหว ยิ่งในป่าของพวกเธอด้วย ขนาดดราโกน่ายังบาดเจ็บไม่น้อย แม้แต่ผมเองที่เรียกเวทลมมาสู้ยังบาดเจ็บไม่น้อยเลย ในขณะที่พวกเรากำลังจะแพ้ผมรีบใช่เวทลมของชิลฟ์พัดพวกเราออกจากป่า แต่ผมก็พัดไปได้แค่พวกริสเท่านั้น ตอนที่ผมจะพัดตัวเองก็ถูกอมาซอนเนสจับตัวได้เสียก่อน ความจริงถึงจะไม่โดนจับผมก็ยอมให้โดนจับอยู่แล้ว พลังเวทมนต์ของผมไม่พอจะพัดตัวเองออกจากป่าไหว จะให้หนีก็คงไม่รอดอยู่ดี ยอมโดนจับนะดีที่สุดแล้ว ถ้ามองในแง่ดีผมถูกพาตัวกลับหมู่บ้านของพวกเธอ จะได้ถือโอกาสศึกษาสังคมของพวกเธอเลย หมู่บ้านของอมาซอนเนสตั้งอยู่ใจกลางป่าติดลำธารแห่งนี้เอง บ้านของพวกเธอทำจากไม้และดินเหนียว ตั้งอยู่เรียงรายอยู่โดยมีลานกว้างอยู่ตรงกลาง ที่นี้อมาซอนเนสอาศัยอยู่เยอะพอสมควร มีอยู่ที่หนึ่งที่มีอมาซอนเนสกำลังมุงดูบางอย่างอยู่ ผมได้ยินเสียงร้องอยู่ที่ตรงกลางกลุ่มที่มุงดูอยู่ด้วย ผมจำนิสัยของพวกเธอก็เลยพอจะเดาได้ไม่ยากว่าเกิดอะไรขึ้น ผมถูกจับขังในกรงไม้แห่งหนึ่ง อมาซอนเนสคนหนึ่งบอกผมว่าจะไต่สวนผมในคืนวันนี้หลังจากที่หัวหน้าเผ่ากลับมาจากล่าสัตว์ ตอนที่อยู่ในกรงนี้มีพวกอมาซอนเนสมาดูผมหลายคนเลย บ้างคนก็เหมือนจะถูกใจผมด้วย ผมว่างๆ ก็เลยคุยเล่นกับพวกเธอ ทำให้รู้วิถีชีวิตของพวกเธอพอสมควร เรื่องที่พวกหญิงในเผ่าเป็นใหญ่ เรื่องของกลุ่มผู้กล้าที่บุกมาที่นี้และจุดจบก็ของพวกเขา ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าเกิดอะไร และเรื่องของผู้ชายที่หลงเข้ามาและถูกพวกเธอล่าและจบลงยังไง เท่าที่จำไม่ผิดผมถูกอมาซอนเนสวัยน่าจะพอๆ กับผมจับได้นี้น่า ในคืนนี้พิธีไต่สวนผมเริ่มขึ้น โดนหัวหน้าเผ่าเป็นประธานในพิธี ผมกับหัวหน้าเผ่าพูดคุยกันอยู่ซักพัก ความจริงเรียกว่าถามไปตอบมามากกว่าในที่สุดผมก็พ้นผิด แต่มันไม่จบแค่นั้น ในเมือผมเป็นผู้ชายที่ถูกล่าได้จะต้องตกเป็นสามีของคนที่ล่าได้และจะทำพิธิยอมรับอมาซอนเนสคนนั้นให้เป็นผู้ใหญ่ ทำเอาผมงง พีธีไต่สวนผมไหงไปจบพิธีแต่งตั้งอมาซอนเนสเป็นผู้ใหญ่ได้ละ ผมพึงจะมารู้ที่หลังนี้แหละว่าอมาซอนเนสที่จับผมได้เป็นลูกสาวของหัวหน้าเผ่าเอง และผมกำลังจะกลายเป็นสามีให้เธอ ถึงผมจะยอมรับฝีมือของพวกเธอก็เถอะแต่ผมมีภารกิจที่ต้องทำอยู่จะมาหยุดอยู่ที่นี้ไม่ได้ ในระหว่างที่ผมกำลังหาทางเอาตัวรอดอยู่ เสียงระเบิดก็ดังขึ้นทำให้ผมกับพวกอมาซอนเนสตกใจ พวกผู้กล้ากับนักเดินทางกลุ่มหนึ่งพูดมาที่หมู่บ้าน ทำให้พวกอมาซอนเนสตกใจมาก รีบรวมคนสู้กับพวกมันทันที ผมยอมรับว่าตอนแรกก็ดีใจอยู่หรอกว่าที่พวกนี้มาช่วย แต่พวกนั้นมันดันฆ่าพวกมนุษย์ที่อยู่ที่นี้ด้วยนี้ซิ แม้กระทั้งเด็กตัวเล็กมันยังฆ่า แถมยังบุกขโมยทรัพสินภายในบ้านของพวกอมาซอนเนสอีกต่างหาก แบบนี้ไม่ใช่กลุ่มผู้กล้าแล้วมันกองโจรชัดๆ ผมรีบพังกรงที่ขังผมทันที ผมได้พักบ้างแล้วเลยและนับว่าผมยังโชคดีที่ซิลฟ์ยังอยู่ในร่างผมเลยทำให้ผมใช้เวทธาตุลมได้ ผมเลยขอยืมพลังลมของเธอ โดยแลกกับพลังวิญญาณของผม งานนี้เพื่อช่วยพวกอมาซอนเนส ผมยอมครับ ผมใช้เวทลมทำลายกรงทิ้ง ไปหยิบดาบที่ถูกยึดขึ้นมารับดาบของนักดาบคนหนึ่งที่พุ่งมาโจมตีลูกสาวของหัวหน้าเผ่า ด้วยเพลงดาบของผมกับพลังเวทธาตุลมทำให้ผมขับไล่พวกนั้นไปได้ไม่ยาก ก่อนจะช่วยขับไล่พวกนั้นไปจนหมด พวกอมาซอนเนสดูจะแปลกใจมากที่ผมสามารถใล่พวกนั้นไปได้ และยังขอบคุณผมด้วยที่ไล่พวกนั้นไป ผมเลยบอกว่าไม่เป็นอะไรเพราะผมแค่อยากจะทำเท่านั้นเอง เป็นเวลาที่พวกริสมาถึงพอดี พวกเธอโมโหผมมากที่ผมไม่หนีออกมาด้วยกันแต่กับส่งพวกเธอหนีออกมา เทศผมเป็นการใหญ่เท่าเอาผมนั้งรับคำเทศแต่โดยดี พวกอมาซอนเนสเองก็งงอยู่เหมือนกันก่อนที่พวกเธอจะหัวเราะเป็นการใหญ่ ผมขอให้พวกเธอยกโทษให้ผม พวกก็บอกว่าถ้าให้ยกโทษ ก็ให้พวกเธอกินพลังวิญญาณผมทั้งหมดซะ เธอจะรีดไม่ให้เหลือเลย เอาผมหน้าซีดแต่เจอหน้าพวกเธอมองมาทางผม ผมก็ใจอ่อนจนได้ ก็ถึงพวกเธอจะทำหน้าโกรธแต่ดวงตาเธอกับเป็นห่วงผมมากผมเห็นน้ำตาคลอด้วย และผมก็ทำผิดจริงๆ ก็เลยยอมรับการลงโทษแต่ด้วยดี พวกอมาซอนเนสให้ผมพักอยู่ที่นี้ได้หนึ่งคืน วันพรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางต่อ ผมขอจบบันทึกวันนี้แต่เพียงเท่านี้ก็แล้วกัน เพราะโดนพวกเธอเรียกแล้ว วันนี้ค่อยเขียนต่อ ถ้าผมมีแรงพออะนะ
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 33
