วันที่ 25 เดือน ฟามาโก ปีโรเวเรียสที่ 15
เนื่องจากเมือคืนผมบุกเข้าไปในสุสานทำให้ไม่สามารถเขียนบันทึกต่อได้จึ่งขอยกมารวมกับวันนี้แทนนะครับ
เมื่อวานผมมาถึงสุสานในช่วงหัวค่ำของวันนั้น ในตอนแรกพวกเรากะว่าจะรีบถอยออกมาก่อนแล้วพักก่อนพรุ่งนี้เช้าค่อยสำรวจ แต่พวกเรากับถูกล้อมด้วยซอมบี้ซะก่อน ซอมบี้ ซากศพของหญิงสาวที่ตายไปและกลับมาเคลื่อนไหวขึ้นมาอีกครั้ง พวกเธอมีผิวสีซีด ดวงตาสีแดงไร้แวว บ้างคนอยู่ในชุดของชาวบ้าน บ้างคนอยู่ในชุดอัศวิน พวกเธอเดินมาทางพวกเราอย่างช้าๆ ปากบอกว่าต้องการพลังวิญญาณของผม ทำให้พวกเราต้องหนีเข้าไปในสุสานแทนที่นั้นนอกจาก ซอมบี้กับผีแล้ว ยังมีผีโครงกระดูกอยู่ด้วย หญิงสาวผิวขาวผมสีขาวดวงตาสีแดงที่มีแขนขาและร่างกายบ้างส่วนเป็นโครงกระดูก พวกผมถูกพวกเธอไล่ล่าคนมาถึงใจกลางของสุสาน ตลอดทางพวกเราต่อสู้กับพวกเธอแม้ผีโครงกระดูกจะเปราะบางมากโจมตีแค่ครั้งเดียวก็สามารถทำให้พวกเธอแตกกระจายได้ก็ตาม แต่พวกเธอก็ยังกลับมารวมตัวกันได้อีกทำให้จำนวนไม่ลดลงเลย และซอมบี้ที่มีกำลังไม่มาก แต่จำนวนที่มากทำให้พวกเราตกที่นั้งลำบากไม่น้อย ในระหว่างที่พวกเรากำลังแย่ก็มีคนมาช่วยเราเอาไว้เสียก่อนและพาเราไปที่ปราสารร้างที่ตั้งอยู่ภายในสุสารแห่งนี้ น่าแปลกดีที่มีปราสาทตั้งอยู่ที่นี้ด้วย คนที่พาพวกเราหนีมาคือ:Xด :Xด เด็กหญิงผมสีทองในชุด:Xดสีแดง แต่ถึงจะบอกว่าเป็นเด็กก็เถอะแต่ผมก็ไม่รู้ว่าอายุจริงเธอจะอายุเท่าไหร่เหมือนกันเพราะ:Xดที่รับพลังจากบาโพเมทจะมีร่างกายเป็นเด็กตลอดเวลา :Xดถามผมว่ามนุษย์อย่างผมมาทำอะไรที่นี้ เวลาเรียกผมว่า พี่จ้า น่ารักจริงๆ ผมเลยบอกถึงสาเหตุที่ผมมาให้เธอฟัง เธอก็เลยบอกว่าที่น่าจะมีคนใช้วิชาเนโครแมนซี่แต่พลาดจนควบคุมไม่อยู่พวกผี ซอมบี้ และผีโครงกระดูก เลยออกอาละวาดแบบนี้ ถ้าเธอไม่ผ่านมาพอดี ผมก็คงตกเป็นเหยื่อของพวกเธอเหมือนกัน :Xดบอกว่าปราสาทนี้น่าจะกันได้ถึงเช้า พอตอนเช้าให้พวกผมรีบหนีไปซะดีกว่า ส่วนเธอก็ขี่ไม้เท้าหายไป เห็นบอกว่าจะไปพิธีอะไรซักอย่างนี้แหละ แถมยังบอกลาผมว่า หนูไปก่อนนะไว้มีโอกาสแล้วเจอกันใหม่นะ พี่จ้า พวกเราเลยพักผ่อนที่นี้จนกว่าจะถึงเช้า และเราค่อยออกเดินทางกันต่อ
ในคืนนี้ผมก็ฝันเห็นเธออีกครั้ง ซัคคิวบิสผมสีขาวคนนั้น เธอถามผมว่าไปถึงหมู่บ้านเป็นยังบ้าง พอผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เธอก็หัวเราะขำขันใหญ่ รู้สึกหัวเสียเหมือนกันนะเนี้ย เธอบอกผมว่าจะรอพบผม ก่อนที่ผมตื่นจากฝันอีกครั้ง
หลังจากที่ผมตื่นมาตอนเช้า พบก็พบว่าพวกซอมบี้ ผี และผีโครงกระดูกดูบางตาลงไปบาง พวกเราเลยใช้โอกาสนี้หนีออกจากสุสานไปทันที พวกเราเดินทางกันต่อ ตัดผ่านทุ่งหญ้าไป ริสบอกผมว่า ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันจะถึงเมืองถัดไป ขอให้พวกเราเดินได้อย่าปลอดภัยจนถึงเมืองหลวงด้วยเถอะ
เนื่องจากเมือคืนผมบุกเข้าไปในสุสานทำให้ไม่สามารถเขียนบันทึกต่อได้จึ่งขอยกมารวมกับวันนี้แทนนะครับ
เมื่อวานผมมาถึงสุสานในช่วงหัวค่ำของวันนั้น ในตอนแรกพวกเรากะว่าจะรีบถอยออกมาก่อนแล้วพักก่อนพรุ่งนี้เช้าค่อยสำรวจ แต่พวกเรากับถูกล้อมด้วยซอมบี้ซะก่อน ซอมบี้ ซากศพของหญิงสาวที่ตายไปและกลับมาเคลื่อนไหวขึ้นมาอีกครั้ง พวกเธอมีผิวสีซีด ดวงตาสีแดงไร้แวว บ้างคนอยู่ในชุดของชาวบ้าน บ้างคนอยู่ในชุดอัศวิน พวกเธอเดินมาทางพวกเราอย่างช้าๆ ปากบอกว่าต้องการพลังวิญญาณของผม ทำให้พวกเราต้องหนีเข้าไปในสุสานแทนที่นั้นนอกจาก ซอมบี้กับผีแล้ว ยังมีผีโครงกระดูกอยู่ด้วย หญิงสาวผิวขาวผมสีขาวดวงตาสีแดงที่มีแขนขาและร่างกายบ้างส่วนเป็นโครงกระดูก พวกผมถูกพวกเธอไล่ล่าคนมาถึงใจกลางของสุสาน ตลอดทางพวกเราต่อสู้กับพวกเธอแม้ผีโครงกระดูกจะเปราะบางมากโจมตีแค่ครั้งเดียวก็สามารถทำให้พวกเธอแตกกระจายได้ก็ตาม แต่พวกเธอก็ยังกลับมารวมตัวกันได้อีกทำให้จำนวนไม่ลดลงเลย และซอมบี้ที่มีกำลังไม่มาก แต่จำนวนที่มากทำให้พวกเราตกที่นั้งลำบากไม่น้อย ในระหว่างที่พวกเรากำลังแย่ก็มีคนมาช่วยเราเอาไว้เสียก่อนและพาเราไปที่ปราสารร้างที่ตั้งอยู่ภายในสุสารแห่งนี้ น่าแปลกดีที่มีปราสาทตั้งอยู่ที่นี้ด้วย คนที่พาพวกเราหนีมาคือ:Xด :Xด เด็กหญิงผมสีทองในชุด:Xดสีแดง แต่ถึงจะบอกว่าเป็นเด็กก็เถอะแต่ผมก็ไม่รู้ว่าอายุจริงเธอจะอายุเท่าไหร่เหมือนกันเพราะ:Xดที่รับพลังจากบาโพเมทจะมีร่างกายเป็นเด็กตลอดเวลา :Xดถามผมว่ามนุษย์อย่างผมมาทำอะไรที่นี้ เวลาเรียกผมว่า พี่จ้า น่ารักจริงๆ ผมเลยบอกถึงสาเหตุที่ผมมาให้เธอฟัง เธอก็เลยบอกว่าที่น่าจะมีคนใช้วิชาเนโครแมนซี่แต่พลาดจนควบคุมไม่อยู่พวกผี ซอมบี้ และผีโครงกระดูก เลยออกอาละวาดแบบนี้ ถ้าเธอไม่ผ่านมาพอดี ผมก็คงตกเป็นเหยื่อของพวกเธอเหมือนกัน :Xดบอกว่าปราสาทนี้น่าจะกันได้ถึงเช้า พอตอนเช้าให้พวกผมรีบหนีไปซะดีกว่า ส่วนเธอก็ขี่ไม้เท้าหายไป เห็นบอกว่าจะไปพิธีอะไรซักอย่างนี้แหละ แถมยังบอกลาผมว่า หนูไปก่อนนะไว้มีโอกาสแล้วเจอกันใหม่นะ พี่จ้า พวกเราเลยพักผ่อนที่นี้จนกว่าจะถึงเช้า และเราค่อยออกเดินทางกันต่อ
ในคืนนี้ผมก็ฝันเห็นเธออีกครั้ง ซัคคิวบิสผมสีขาวคนนั้น เธอถามผมว่าไปถึงหมู่บ้านเป็นยังบ้าง พอผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เธอก็หัวเราะขำขันใหญ่ รู้สึกหัวเสียเหมือนกันนะเนี้ย เธอบอกผมว่าจะรอพบผม ก่อนที่ผมตื่นจากฝันอีกครั้ง
หลังจากที่ผมตื่นมาตอนเช้า พบก็พบว่าพวกซอมบี้ ผี และผีโครงกระดูกดูบางตาลงไปบาง พวกเราเลยใช้โอกาสนี้หนีออกจากสุสานไปทันที พวกเราเดินทางกันต่อ ตัดผ่านทุ่งหญ้าไป ริสบอกผมว่า ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันจะถึงเมืองถัดไป ขอให้พวกเราเดินได้อย่าปลอดภัยจนถึงเมืองหลวงด้วยเถอะ
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 36
