วันที่ 31 เดือน มิเรียน่า ปีโรเวเรียสที่ 15
วันนี้ผมฝันเห็นลิลิสอีกครั้ง เธอเข้ามาทักทายผม ถามผมว่าเดินทางถึงไหนแล้ว ผมก็เราไปตามความจริงรวมถึงเรื่องที่ได้เจอกับอลิสด้วย ทำให้ลิลิสหัวเราะออกมา ก่อนที่เธอจะทำหน้าเศร้าออกมาอีกครั้ง ทำให้ผมแปลกใจขึ้นมา พอผมถามทำให้รู้ว่าสงครามรุนแรงขึ้นมาก แม้ฝ่ายของพวกเธอจะได้เปรียบอยู่มากแต่เธอก็ไม่อยากให้มนุษย์สูญเสียไปมากกว่านี้ นั้นซินะ ผมเองก็ไม่ค่อยชอบสงครามซักเท่าไหร่เหมือนกัน
พวกเราออกเดินทางกันต่อในเช้าของวันเดินทางไปถึงป่าในช่วงเที่ยงของวัน ป่าแห่งนี้เป็นป่าโปร่งที่มีแสงสว่างส่องถึงอีกทั้งยังมีกลิ่นไอของแมกไม้ทำให้พวกเรารู้สึกสดชื้นตลอดเวลา ทำให้พวกเราไม่รู้สึกเหนื่อยเลยในระหว่างการเดินทาง เสียงนกตัวน้อยส่งเสียงร้องพูดคุยกันก่อนจะบินจากไป ทำให้พวกริสหัวเราะออกมาเบาๆ ทำให้ผมพอมีความสุขไปด้วย อีคิดน่าบอกว่าไม่แปลกเลยที่จะมียูนิคอร์นอาศัยอยู่ที่นี้ด้วย แถมยังแซวผมด้วยว่าจะเก็บมาเข้าฮาเร็มเหรอปล่าว ฮะๆ ผมไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อยนะ แค่พวกริสผมก็จะแย่อยู่แล้ว อีกอย่างยูนิคอร์นให้ความสำคัญกับความบริสุทธิ์ของตัวเอง ไม่มีทางสนใจผมที่มีพลังปีศาจอยู่ในตัวแบบนี้อยู่แล้วละ แต่ว่าก็อยากเห็นเธอซักครั้งเหมือนกัน
พวกเราเดินทางในป่าไม่นานก็พบกับยูนิคอร์นจนได้ ยูนิคอร์นเป็นหญิงสาวผมสีขาว ดวงตาสีน้ำเงิน ผู้มีร่างกายท่อนล่างเป็นม้าขนสีขาวยืนสีขาว เธอสวมชุดสีขาวเหมือนสุดแต่งงานดูแล้วบริสุทธิ์มากเลย ที่หน้าผากของเธอมีเขาบิดเป็นเกลียวสีขาวอยู่ด้วย ที่ข้างๆ มีร่างของยูนิคอร์นสาวตัวน้อยอยู่ด้วยสองคน น่าจะเป็นลูกของเธอ และชาวหนุ่มในชุดนายพรานหน้าจะเป็นสามีของเธอ ดูแล้วเป็นครอบครัวที่อบอุ่นดีจัง ผมเองก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้เหมือนกัน พวกเราแอบมองอยู่ที่พุ่งไม้แห่งหนึ่งเพื่อไม่ให้พวกยูนิคอร์นแม่ลูกรู้ตัว ผมกะว่าจะแอบมองอยู่แบบนั้นแล้วจากไปเงียบๆ ถ้าหากว่าพวกนักล่ามอนสเตอร์ไม่โผล่มาโจมตีพวกยูนิคอร์นซะก่อน ดูเหมือนเป้าหมายจะอยู่ที่เขาของยูนิคอร์นนั้นเอง เขาของยูนิคอร์นมีพลังในการเยียวยาสูงมากนี้น่า สามีของเธอเองก็เข้าปกป้องพวกเธอแต่ก็พ่ายแพ้ แถมพวกนั้นยังโจมตีพวกยูนิคอร์นแม่ลูกพวกนั้นด้วย ถ้ายังคิดจับลูกยูนิคอร์นไปเลี้ยงเพื่อข่มขืนในอนาคตอีก ไอ้พวกบ้าเอ่ย พวกเราทนไม่ไหวเลยพุ่งจัดการพวกนั้นทันที พวกยูนิคอร์นขอบใจพวกเรามาที่ช่วยเหลือพวกเธอ ทำให้ผมยิ้มบางๆ กลับไปก่อนที่พวกเราจะออกเดินทางออกจากป่าทันที
วันนี้ผมฝันเห็นลิลิสอีกครั้ง เธอเข้ามาทักทายผม ถามผมว่าเดินทางถึงไหนแล้ว ผมก็เราไปตามความจริงรวมถึงเรื่องที่ได้เจอกับอลิสด้วย ทำให้ลิลิสหัวเราะออกมา ก่อนที่เธอจะทำหน้าเศร้าออกมาอีกครั้ง ทำให้ผมแปลกใจขึ้นมา พอผมถามทำให้รู้ว่าสงครามรุนแรงขึ้นมาก แม้ฝ่ายของพวกเธอจะได้เปรียบอยู่มากแต่เธอก็ไม่อยากให้มนุษย์สูญเสียไปมากกว่านี้ นั้นซินะ ผมเองก็ไม่ค่อยชอบสงครามซักเท่าไหร่เหมือนกัน
พวกเราออกเดินทางกันต่อในเช้าของวันเดินทางไปถึงป่าในช่วงเที่ยงของวัน ป่าแห่งนี้เป็นป่าโปร่งที่มีแสงสว่างส่องถึงอีกทั้งยังมีกลิ่นไอของแมกไม้ทำให้พวกเรารู้สึกสดชื้นตลอดเวลา ทำให้พวกเราไม่รู้สึกเหนื่อยเลยในระหว่างการเดินทาง เสียงนกตัวน้อยส่งเสียงร้องพูดคุยกันก่อนจะบินจากไป ทำให้พวกริสหัวเราะออกมาเบาๆ ทำให้ผมพอมีความสุขไปด้วย อีคิดน่าบอกว่าไม่แปลกเลยที่จะมียูนิคอร์นอาศัยอยู่ที่นี้ด้วย แถมยังแซวผมด้วยว่าจะเก็บมาเข้าฮาเร็มเหรอปล่าว ฮะๆ ผมไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อยนะ แค่พวกริสผมก็จะแย่อยู่แล้ว อีกอย่างยูนิคอร์นให้ความสำคัญกับความบริสุทธิ์ของตัวเอง ไม่มีทางสนใจผมที่มีพลังปีศาจอยู่ในตัวแบบนี้อยู่แล้วละ แต่ว่าก็อยากเห็นเธอซักครั้งเหมือนกัน
พวกเราเดินทางในป่าไม่นานก็พบกับยูนิคอร์นจนได้ ยูนิคอร์นเป็นหญิงสาวผมสีขาว ดวงตาสีน้ำเงิน ผู้มีร่างกายท่อนล่างเป็นม้าขนสีขาวยืนสีขาว เธอสวมชุดสีขาวเหมือนสุดแต่งงานดูแล้วบริสุทธิ์มากเลย ที่หน้าผากของเธอมีเขาบิดเป็นเกลียวสีขาวอยู่ด้วย ที่ข้างๆ มีร่างของยูนิคอร์นสาวตัวน้อยอยู่ด้วยสองคน น่าจะเป็นลูกของเธอ และชาวหนุ่มในชุดนายพรานหน้าจะเป็นสามีของเธอ ดูแล้วเป็นครอบครัวที่อบอุ่นดีจัง ผมเองก็อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้เหมือนกัน พวกเราแอบมองอยู่ที่พุ่งไม้แห่งหนึ่งเพื่อไม่ให้พวกยูนิคอร์นแม่ลูกรู้ตัว ผมกะว่าจะแอบมองอยู่แบบนั้นแล้วจากไปเงียบๆ ถ้าหากว่าพวกนักล่ามอนสเตอร์ไม่โผล่มาโจมตีพวกยูนิคอร์นซะก่อน ดูเหมือนเป้าหมายจะอยู่ที่เขาของยูนิคอร์นนั้นเอง เขาของยูนิคอร์นมีพลังในการเยียวยาสูงมากนี้น่า สามีของเธอเองก็เข้าปกป้องพวกเธอแต่ก็พ่ายแพ้ แถมพวกนั้นยังโจมตีพวกยูนิคอร์นแม่ลูกพวกนั้นด้วย ถ้ายังคิดจับลูกยูนิคอร์นไปเลี้ยงเพื่อข่มขืนในอนาคตอีก ไอ้พวกบ้าเอ่ย พวกเราทนไม่ไหวเลยพุ่งจัดการพวกนั้นทันที พวกยูนิคอร์นขอบใจพวกเรามาที่ช่วยเหลือพวกเธอ ทำให้ผมยิ้มบางๆ กลับไปก่อนที่พวกเราจะออกเดินทางออกจากป่าทันที
(Fic. MGE)บันทึกการเดินทางของจิ้งจอกขาว 58