Chapter 4 แวมไพร์สาวผู้แสนเย่อหยิ่ง
หลังจากประตูปิดผมก็ลองไปดันประตูดูอืมเหมือนจะเปิดได้แต่จากภายนอกซะมั้งเพราะผมดันเท่าไหร่ก็ไม่เปิดผมยังไม่ได้
ออกเดินสำรวจมากเท่าไหร่นักผมใช้เวลาไปกับการอ่านคิสารานุกรมซะมากกว่าเพราะผมต้องการรู้ประโยชน์และความสามารถของมอนสเตอร์ทุกชนิดเลยผ่านไปประมาน 40 นาทีผมก็อ่านจนจบผมเริ่มออกเดินอีกครั้งผมเริ่มสำรวจคฤหาสน์
ผีสิง(?)นี้ไปได้สักพักสิ่งที่ผมเห็นคือมีผุ้ชายอยู่เยอะมากคงอาจจะเป็นแหล่งพลังงานของแวมไพร์ก็ว่าได้หน้าตาพวกเขาดู
มีความสุขดี(สุขเพราะอะไรกันนะ)ผมเดินไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงเรียก ''แกเข้ามาทำอะไรที่นี้ เจ้ามนุษย์ ?''
ผมเหลือบหันไปมองตามเสียง ผมได้เห็นหญิงสาวสวย เธออยู่ในชุดนอนผ้าบางเบา หุ่นเธอได้รูปสัดส่วนอย่างดี ผมตรงยาวสีทองดูนุ่มสลวย ดวงตาสีแดงเหมือนเลือดชวนหลงไหล เธอมีหูยาวแหลม ในปากเธอมีฟันเขี้ยวยาวดูแหลมคมพอ
จะกัดทะลุต้นคอผมได้แน่นอน ผมเริ่มรู้สึกปวดหัวอีกแล้วเหมือนความต้องการผมพุ่งกระฉูดออกมา ผมพยายามกดมันเอาไว้ไม่ให้ทะลักออกมา ผมยืนตะลึงในความสวยของเธอ เธอทำผมหวั่นไหวอย่างรุนแรง
คิล : ''เธอเป็นแวมไพร์ ใช่ไหม ?''
Vamสาว : ''หึ ข้าไม่บอกมนุษย์ที่ต่ำต้อยอย่างเจ้าหรอกว่าข้าเป็นใคร (อ้าวนี่ยังไม่บอกอีกหรอ) ''
คิล : ''อืมเธอพอจะรู้ม้ัยว่าคัมภีร์เพลงดาบซ่อนอยู่ไหน''
Vamสาว : ''อยากรู้เหรอ ? ฉันมีข้อเสนอให้เธอ 2 อย่าง 1 สู้กับฉันถ้าชนะฉัน ฉันจะบอกแกว่ามันซ่อนอยู่ไหนแต่ว่าถ้าแกแพ้ฉันแกจะต้องเป็นทาสรับใช้ฉันตลอดไป''
คิล : ''ก็ดีข้อตกลงง่ายแบบนี้ค่อยดีหน่อย''
ผมชักดาบพุ่งเข้าไปถึงผมจะอ่านมาแล้วก็เถอะว่าพวกเธอมีพละกำลังเหนือมนุษย์ทั่วไปและความสามารถในการต่อสู้สูงเวลาไม่มีแสงแดด ตอนที่ผมกำลังอยู่ผมพุ่งดาบเข้าไปทีหน้าเธอ เธอยิ้มและเอามือฟาดดาบผมหักตกพื้นและถีบผมกระเด็นไปชนกำแพง กำแพงข้างหลังผมแตกทันที
คิล : ''โอย เท้าหนักจริงๆนะเนี่ย'' ผมเปรยออกมาแบบเจ็บปวดมึนหัวตึ๊บๆ
เธอยืนขึ้นและค้างคาวบินรอบตัวเธอและเธอก็กลับมาเป็นชุดแวมไพร์ ซึ่งชุดเธอแต่งตัวแบบพร้อมไปเที่ยวงานราตรีได้เลยทีเดียวหล่ะ
เธอพุ่งเข้ามาเตะผมอัดซ้ำเข้ากำแพงดีนะรอบนี้ผมเปลี่ยนส่วนหัวผมเป็นสไลม์ได้ทันเลยไม่โดนกระทืบหน้าแหกตาย
เธอแปลกใจและโดดถอยหลัง
Vamสาว : ''หืมเหมือนเมื้อกี้ฉันจะเตะอะไรที่เป็นเมือกๆเข้าไปนะแกทำไรกันแน่ ?''
คิล : ''เดี๋ยวก็รู้เองแหละ''
ผมดึงพลังแวมไพร์ออกมาใช้บ้างผมพุ่งเข้าไปหาเธอได้แต่คิดในใจ ''สงสัยดาบเรายังอ่อนไปต้องหาดาบดีๆกว่านี้ไม่งั้นฝีมือดาบคงไม่ได้พัฒนากันพอดี'' ผมพุ่งเข้าไปกระโดดเตะเธอ เธอยกแขนขึ้นรับอย่างรวดเร็วแต่มันยังไม่จบผมหมุนตัวกลางอากาศและเปลี่ยนมือผมให้กลายเป็นมือมังกรและตบเข้าไปทีลำตัวเธอปลิวไปติดกำแพงผมพุ่งตามไปเตรียมเอา
จะจัดการขั้นเด็ดขาดแต่เธอยังไวพอ เธอพุ่งขึ้นข้างบนจับขาผมหวดกับพื้นทะลุตกลงมาชั้น1ผมมึนหัวเลือดไหลออกมา
คิดได้แค่ว่าจะทำไงต่อไปดีผมมองไปรอบๆผมก็ได้เห็นที่นี่มันเป็นห้องเก็บของเหมือนเป็นคลังสมบัติเลยก็ว่าได้ผมไปสะดุดตรงดาบ คาตานะ ยาวเล่มหนึ่งเข้า มีชื่อเขียนข้างใต้ว่าดาบปิศาจ มุรามาสะ มันมีออร่าเรียกร้องให้ผมไปจับอย่าง
ประหลาดๆผมไม่คิดอะไรอีกแล้วผมพุ่งเข้าไปจับดาบและเข้าไปต่อสู้กับ แวมไพร์สาวต่อ ผมเพิ่งเคยใช้ดาบแบบนี้ครั้งแรกแต่รู้สึกว่ามันดาบสไตล์ผมเลยผมชอบดาบรูปแบบนี้ผมทดลองความแข็งแกร่งของดาบผมเริ่มใช้พลังของมิโนธอรัส
ผสมแวมไพร์ฟันดาบจนเกิดเป็นคลื่นโซนิคบูมตัดคฤหาสน์แบ่งครึ่ง เธอตกใจมาก
Vamสาว : ''แกไม่ใช่มนุษย์แน่นอนแกเป็นตัวอะไรกันแน่!!''
ระหว่างที่เธอตกใจและพูดอยู่นี้ผมพุ่งเข้าไปขึ้นคร่อมตัวเธอ
คิล :''ผมน่ะเหรอผมยังไม่รู้เลยว่าผมเป็นอะไรแต่กลุ่มคนเลวเรียกผมว่า สัตว์ทดลองหมายเลขหนึ่ง1''
ผมกับเธอห่างกันไม่ถึง 50 เซนฯ ผมรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้วตัวเธอนิ่มมากกลิ่นตัวเธอหอมจางๆและผมก็ทนไม่ไหว
ครับก้มลงจูบเธอแล้วก็ *Censor* กับเธอไปสักพักนึงเธอหมดแรงสลบนอนกับพื้นผมอุ้มเธอไปไว้บนห้องนอน(ดีนะยังไม่พัง)ปิดผ้าม่านเพราะดูว่าใกล้จะเช้าเต็มทีละ ในใจผมคิดว่าแค่นี้ยังไม่พอเลยอยากจะ *ปิ๊ป* เพิ่มอีกผมโดดกลับไปห้องใต้ดินแล้วก็เจอกับคัมภีร์เพลงดาบมันเป็นคัมภีร์ที่ใช้กับดาบ คาตานะ อืมคงไม่ยากเท่าไหร่ ผมกลับขึ้นมาเห็นพวก
ผู้ชายประมาน5ที่เธอจับมากำลังจะ รุม *Censor* เธอเพราะเธอตอนนี้ไร้ซึ่งแรงขัดขืน หัวผมตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลยผมพุ่งเข้าไปเอาดาบแทงเข้ากลางลำตัวไอ้คนแรกแล้วลากดาบลงข้างล่างเลือด:Xกระจายไส้ทะลักตกลงมาที่พื้น
ไอ้พวกที่เหลือกำลังตกใจผมตวัดดาบแบบแนวเฉียงตัวพวกมันขาดพร้อมกัน2คนรวดแล้วขว้างดาบไปอัดหัวอีกคน
และก็เดินเข้าไปฉีกอีกคนทิ้งขาดเป็น2ซีก ผมเดินไปห่มผ้าให้เธอแต่เธอกลับลืมตาขึ้นมาบอกว่าไม่เห็นต้องช่วยข้าแค่นี้
ข้าช่วยตัวเองได้ทั้งๆที่สภาพร่างกายไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลย
คิล : ''ผมขอโทษก็แล้วกันที่ทำบ้านคุณพัง ดาบคุณสวยดีนะผมขอละกัน''
ผมก็เดินออกมาแต่เพิ่งนึกได้จึงหันกลับไปถามอะไรสักหน่อย
คิล : ''อ่อยังไม่รู้จักชื่อกันเลยคุณชื่ออะไรหรอ ? ''
Vamสาว : ''เจน''
คิล : ''อืมชื่อเพราะดีนี่ คุณเจน''
เจน : ''เจ้านี่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะถามชื่อข้าแต่ไม่บอกชื่อตัวเอง!''
คิล : ''ผมชื่อ คิล''
เจน : ''ฉันจะจำชื่อแกไว้ แกทำลายบ้านฉัน ฉันจะตามล่าแก''
คิล : ''เอาเลยวิธีหาผมคงยากอะนะเพราะผมไม่ชอบที่มีคนพลุกพล่านเท่าไหร่''
แล้วผมก็ใช้ปีกดราก้อนบินออกจากคฤหาสน์นั้นบินไปลงตรงชานเมืองใกล้ๆแถวนั้น อืมมาเริ่มฝึกวิชากันดีกว่า
End Chapter 4
คนเขียนขอหนีไปเที่ยวละเดี๋ยวจะกลับมาใหม่ขอรับกระผม
หลังจากประตูปิดผมก็ลองไปดันประตูดูอืมเหมือนจะเปิดได้แต่จากภายนอกซะมั้งเพราะผมดันเท่าไหร่ก็ไม่เปิดผมยังไม่ได้
ออกเดินสำรวจมากเท่าไหร่นักผมใช้เวลาไปกับการอ่านคิสารานุกรมซะมากกว่าเพราะผมต้องการรู้ประโยชน์และความสามารถของมอนสเตอร์ทุกชนิดเลยผ่านไปประมาน 40 นาทีผมก็อ่านจนจบผมเริ่มออกเดินอีกครั้งผมเริ่มสำรวจคฤหาสน์
ผีสิง(?)นี้ไปได้สักพักสิ่งที่ผมเห็นคือมีผุ้ชายอยู่เยอะมากคงอาจจะเป็นแหล่งพลังงานของแวมไพร์ก็ว่าได้หน้าตาพวกเขาดู
มีความสุขดี(สุขเพราะอะไรกันนะ)ผมเดินไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงเรียก ''แกเข้ามาทำอะไรที่นี้ เจ้ามนุษย์ ?''
ผมเหลือบหันไปมองตามเสียง ผมได้เห็นหญิงสาวสวย เธออยู่ในชุดนอนผ้าบางเบา หุ่นเธอได้รูปสัดส่วนอย่างดี ผมตรงยาวสีทองดูนุ่มสลวย ดวงตาสีแดงเหมือนเลือดชวนหลงไหล เธอมีหูยาวแหลม ในปากเธอมีฟันเขี้ยวยาวดูแหลมคมพอ
จะกัดทะลุต้นคอผมได้แน่นอน ผมเริ่มรู้สึกปวดหัวอีกแล้วเหมือนความต้องการผมพุ่งกระฉูดออกมา ผมพยายามกดมันเอาไว้ไม่ให้ทะลักออกมา ผมยืนตะลึงในความสวยของเธอ เธอทำผมหวั่นไหวอย่างรุนแรง
คิล : ''เธอเป็นแวมไพร์ ใช่ไหม ?''
Vamสาว : ''หึ ข้าไม่บอกมนุษย์ที่ต่ำต้อยอย่างเจ้าหรอกว่าข้าเป็นใคร (อ้าวนี่ยังไม่บอกอีกหรอ) ''
คิล : ''อืมเธอพอจะรู้ม้ัยว่าคัมภีร์เพลงดาบซ่อนอยู่ไหน''
Vamสาว : ''อยากรู้เหรอ ? ฉันมีข้อเสนอให้เธอ 2 อย่าง 1 สู้กับฉันถ้าชนะฉัน ฉันจะบอกแกว่ามันซ่อนอยู่ไหนแต่ว่าถ้าแกแพ้ฉันแกจะต้องเป็นทาสรับใช้ฉันตลอดไป''
คิล : ''ก็ดีข้อตกลงง่ายแบบนี้ค่อยดีหน่อย''
ผมชักดาบพุ่งเข้าไปถึงผมจะอ่านมาแล้วก็เถอะว่าพวกเธอมีพละกำลังเหนือมนุษย์ทั่วไปและความสามารถในการต่อสู้สูงเวลาไม่มีแสงแดด ตอนที่ผมกำลังอยู่ผมพุ่งดาบเข้าไปทีหน้าเธอ เธอยิ้มและเอามือฟาดดาบผมหักตกพื้นและถีบผมกระเด็นไปชนกำแพง กำแพงข้างหลังผมแตกทันที
คิล : ''โอย เท้าหนักจริงๆนะเนี่ย'' ผมเปรยออกมาแบบเจ็บปวดมึนหัวตึ๊บๆ
เธอยืนขึ้นและค้างคาวบินรอบตัวเธอและเธอก็กลับมาเป็นชุดแวมไพร์ ซึ่งชุดเธอแต่งตัวแบบพร้อมไปเที่ยวงานราตรีได้เลยทีเดียวหล่ะ
เธอพุ่งเข้ามาเตะผมอัดซ้ำเข้ากำแพงดีนะรอบนี้ผมเปลี่ยนส่วนหัวผมเป็นสไลม์ได้ทันเลยไม่โดนกระทืบหน้าแหกตาย
เธอแปลกใจและโดดถอยหลัง
Vamสาว : ''หืมเหมือนเมื้อกี้ฉันจะเตะอะไรที่เป็นเมือกๆเข้าไปนะแกทำไรกันแน่ ?''
คิล : ''เดี๋ยวก็รู้เองแหละ''
ผมดึงพลังแวมไพร์ออกมาใช้บ้างผมพุ่งเข้าไปหาเธอได้แต่คิดในใจ ''สงสัยดาบเรายังอ่อนไปต้องหาดาบดีๆกว่านี้ไม่งั้นฝีมือดาบคงไม่ได้พัฒนากันพอดี'' ผมพุ่งเข้าไปกระโดดเตะเธอ เธอยกแขนขึ้นรับอย่างรวดเร็วแต่มันยังไม่จบผมหมุนตัวกลางอากาศและเปลี่ยนมือผมให้กลายเป็นมือมังกรและตบเข้าไปทีลำตัวเธอปลิวไปติดกำแพงผมพุ่งตามไปเตรียมเอา
จะจัดการขั้นเด็ดขาดแต่เธอยังไวพอ เธอพุ่งขึ้นข้างบนจับขาผมหวดกับพื้นทะลุตกลงมาชั้น1ผมมึนหัวเลือดไหลออกมา
คิดได้แค่ว่าจะทำไงต่อไปดีผมมองไปรอบๆผมก็ได้เห็นที่นี่มันเป็นห้องเก็บของเหมือนเป็นคลังสมบัติเลยก็ว่าได้ผมไปสะดุดตรงดาบ คาตานะ ยาวเล่มหนึ่งเข้า มีชื่อเขียนข้างใต้ว่าดาบปิศาจ มุรามาสะ มันมีออร่าเรียกร้องให้ผมไปจับอย่าง
ประหลาดๆผมไม่คิดอะไรอีกแล้วผมพุ่งเข้าไปจับดาบและเข้าไปต่อสู้กับ แวมไพร์สาวต่อ ผมเพิ่งเคยใช้ดาบแบบนี้ครั้งแรกแต่รู้สึกว่ามันดาบสไตล์ผมเลยผมชอบดาบรูปแบบนี้ผมทดลองความแข็งแกร่งของดาบผมเริ่มใช้พลังของมิโนธอรัส
ผสมแวมไพร์ฟันดาบจนเกิดเป็นคลื่นโซนิคบูมตัดคฤหาสน์แบ่งครึ่ง เธอตกใจมาก
Vamสาว : ''แกไม่ใช่มนุษย์แน่นอนแกเป็นตัวอะไรกันแน่!!''
ระหว่างที่เธอตกใจและพูดอยู่นี้ผมพุ่งเข้าไปขึ้นคร่อมตัวเธอ
คิล :''ผมน่ะเหรอผมยังไม่รู้เลยว่าผมเป็นอะไรแต่กลุ่มคนเลวเรียกผมว่า สัตว์ทดลองหมายเลขหนึ่ง1''
ผมกับเธอห่างกันไม่ถึง 50 เซนฯ ผมรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้วตัวเธอนิ่มมากกลิ่นตัวเธอหอมจางๆและผมก็ทนไม่ไหว
ครับก้มลงจูบเธอแล้วก็ *Censor* กับเธอไปสักพักนึงเธอหมดแรงสลบนอนกับพื้นผมอุ้มเธอไปไว้บนห้องนอน(ดีนะยังไม่พัง)ปิดผ้าม่านเพราะดูว่าใกล้จะเช้าเต็มทีละ ในใจผมคิดว่าแค่นี้ยังไม่พอเลยอยากจะ *ปิ๊ป* เพิ่มอีกผมโดดกลับไปห้องใต้ดินแล้วก็เจอกับคัมภีร์เพลงดาบมันเป็นคัมภีร์ที่ใช้กับดาบ คาตานะ อืมคงไม่ยากเท่าไหร่ ผมกลับขึ้นมาเห็นพวก
ผู้ชายประมาน5ที่เธอจับมากำลังจะ รุม *Censor* เธอเพราะเธอตอนนี้ไร้ซึ่งแรงขัดขืน หัวผมตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลยผมพุ่งเข้าไปเอาดาบแทงเข้ากลางลำตัวไอ้คนแรกแล้วลากดาบลงข้างล่างเลือด:Xกระจายไส้ทะลักตกลงมาที่พื้น
ไอ้พวกที่เหลือกำลังตกใจผมตวัดดาบแบบแนวเฉียงตัวพวกมันขาดพร้อมกัน2คนรวดแล้วขว้างดาบไปอัดหัวอีกคน
และก็เดินเข้าไปฉีกอีกคนทิ้งขาดเป็น2ซีก ผมเดินไปห่มผ้าให้เธอแต่เธอกลับลืมตาขึ้นมาบอกว่าไม่เห็นต้องช่วยข้าแค่นี้
ข้าช่วยตัวเองได้ทั้งๆที่สภาพร่างกายไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลย
คิล : ''ผมขอโทษก็แล้วกันที่ทำบ้านคุณพัง ดาบคุณสวยดีนะผมขอละกัน''
ผมก็เดินออกมาแต่เพิ่งนึกได้จึงหันกลับไปถามอะไรสักหน่อย
คิล : ''อ่อยังไม่รู้จักชื่อกันเลยคุณชื่ออะไรหรอ ? ''
Vamสาว : ''เจน''
คิล : ''อืมชื่อเพราะดีนี่ คุณเจน''
เจน : ''เจ้านี่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะถามชื่อข้าแต่ไม่บอกชื่อตัวเอง!''
คิล : ''ผมชื่อ คิล''
เจน : ''ฉันจะจำชื่อแกไว้ แกทำลายบ้านฉัน ฉันจะตามล่าแก''
คิล : ''เอาเลยวิธีหาผมคงยากอะนะเพราะผมไม่ชอบที่มีคนพลุกพล่านเท่าไหร่''
แล้วผมก็ใช้ปีกดราก้อนบินออกจากคฤหาสน์นั้นบินไปลงตรงชานเมืองใกล้ๆแถวนั้น อืมมาเริ่มฝึกวิชากันดีกว่า
End Chapter 4
คนเขียนขอหนีไปเที่ยวละเดี๋ยวจะกลับมาใหม่ขอรับกระผม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย codomo เมื่อ 2012-7-27 13:34
Alone In The Darkness 4