เป็นนิยายที่เเต่งครั้งเเรก สั้นไปนิด ก็ขออภัยด้วย
บทที่1 จุดเริ่มตัน
หวัดดีคับ ผมชื่อนัด เป็นคนที่รู้สึกเบื่อโลกมาก เเละเบื่อการใช้ชีวิตที่ซ้ำๆซากๆ
ณ ห้องเรียน
ขณะที่ผมกำลังมองท้องฟ้าที่หนัาต่าง
??? :เฮ้นัด ทำไมเเกทำหนังอย่างงัยว่ะ
นัด :ก็ฉันเบื่อน่ะ เดช
เดช :งัย ลองไปบ้านอาถรรพ์ไม? ตอนปิดเทอม
นัด :เฮ้อ ก็ได้ๆ
นี่คือเดชเพื่อนผมเองคับ เป็นคนที่ชอบหาเรื่องตื่อเต้นเป็นประจำ เเละชอบชวนผมอีก
เเล้วบ้านอาถรรพ์ที่เดชชวนคืออะไร?
บ้านอาถรรพ์ิคือบ้านที่ตั้งอยู่ใจกลางป่านอกตัวเมือง เป็นบ้านหลังเล็ก2ชั้นทรงยุโรปสีขาวซีดๆ บอกถึงความเก่าของมัน
มีข่าวลือกันว่า มีศพไร้หัวเดินได้อยู่ไนบ้านหลังนี้ คนที่เข้่าไปส่วนใหญ่กลับออกมาก็พูดเเต่ว่า"ศพเดินได้ๆ"ซ้ำๆ หรือไม่ก็เป็นบ้าไปเลย
โธ่! เดชคิดไงถึงชวนฉัน
5 สัปดาห์ต่อมา ช่วงปิดเทอม เวลา19.15น.
เเล้วก็มาถึงบ้านอาถรรพ์หลังเดินเข้าป่าตอน18.00น.
ชวนตอนกลางวันไม่ว่า นี้เล่นตอนกลางคืออีก
เดช :กลัวไม่ตื่นเต้น
ดูมันพูด
เดช :เข้าไปล่ะนะ
ผมเปิดประตูค้างไว้เผื่อเจอจะได้หนีทัน
พอเข้าไปโครตหนัากลัว ทั้งเงียบทั้งมืดทั้งวังเวงอีก
สำรวจไปได้ซักพักก็หยุดอยู่ที่ห้องๆหนึ่ง
นัด :จะเข้าไปเหรอ?
เดช :ใช่เเล้ว พร้อมนะ
ผมพยักหนัาเเล้วเข้าไป!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!~
ศพคับ! เเถมไร้หัวสมคำล้ำลือ
เดช :หนีเร็ว!(เมื่อเห็นศพมันถือมีดเเละวิ่งมาหาเรา)
ผมวิ่งตามเดชไป เเต่เดชวิ่งเร็วกว่าผมอีก(ตอนไม่เจอมาดเท่ พอเจอนี่เหมือนตุ๊ดเลยว่ะ)
ผมวิ่งจนเห็นประตู เย้! รอดเเล้ว
เดชวิ่งผ่านประตูไป ส่วนผมขณะวิ่งอยู่นั่น ได้สะดุดล้มลงกับพื้น
ผมได้เเต่มองเดชที่วิ่งไกลออกไปๆ รู้สึกเจ็บมากเเละสติได้หายไป
จบบที่1
ถ้าชอบก็ขอคะเเนนน้ำใจนะคับ
บทที่1 จุดเริ่มตัน
หวัดดีคับ ผมชื่อนัด เป็นคนที่รู้สึกเบื่อโลกมาก เเละเบื่อการใช้ชีวิตที่ซ้ำๆซากๆ
ณ ห้องเรียน
ขณะที่ผมกำลังมองท้องฟ้าที่หนัาต่าง
??? :เฮ้นัด ทำไมเเกทำหนังอย่างงัยว่ะ
นัด :ก็ฉันเบื่อน่ะ เดช
เดช :งัย ลองไปบ้านอาถรรพ์ไม? ตอนปิดเทอม
นัด :เฮ้อ ก็ได้ๆ
นี่คือเดชเพื่อนผมเองคับ เป็นคนที่ชอบหาเรื่องตื่อเต้นเป็นประจำ เเละชอบชวนผมอีก
เเล้วบ้านอาถรรพ์ที่เดชชวนคืออะไร?
บ้านอาถรรพ์ิคือบ้านที่ตั้งอยู่ใจกลางป่านอกตัวเมือง เป็นบ้านหลังเล็ก2ชั้นทรงยุโรปสีขาวซีดๆ บอกถึงความเก่าของมัน
มีข่าวลือกันว่า มีศพไร้หัวเดินได้อยู่ไนบ้านหลังนี้ คนที่เข้่าไปส่วนใหญ่กลับออกมาก็พูดเเต่ว่า"ศพเดินได้ๆ"ซ้ำๆ หรือไม่ก็เป็นบ้าไปเลย
โธ่! เดชคิดไงถึงชวนฉัน
5 สัปดาห์ต่อมา ช่วงปิดเทอม เวลา19.15น.
เเล้วก็มาถึงบ้านอาถรรพ์หลังเดินเข้าป่าตอน18.00น.
ชวนตอนกลางวันไม่ว่า นี้เล่นตอนกลางคืออีก
เดช :กลัวไม่ตื่นเต้น
ดูมันพูด
เดช :เข้าไปล่ะนะ
ผมเปิดประตูค้างไว้เผื่อเจอจะได้หนีทัน
พอเข้าไปโครตหนัากลัว ทั้งเงียบทั้งมืดทั้งวังเวงอีก
สำรวจไปได้ซักพักก็หยุดอยู่ที่ห้องๆหนึ่ง
นัด :จะเข้าไปเหรอ?
เดช :ใช่เเล้ว พร้อมนะ
ผมพยักหนัาเเล้วเข้าไป!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!~
ศพคับ! เเถมไร้หัวสมคำล้ำลือ
เดช :หนีเร็ว!(เมื่อเห็นศพมันถือมีดเเละวิ่งมาหาเรา)
ผมวิ่งตามเดชไป เเต่เดชวิ่งเร็วกว่าผมอีก(ตอนไม่เจอมาดเท่ พอเจอนี่เหมือนตุ๊ดเลยว่ะ)
ผมวิ่งจนเห็นประตู เย้! รอดเเล้ว
เดชวิ่งผ่านประตูไป ส่วนผมขณะวิ่งอยู่นั่น ได้สะดุดล้มลงกับพื้น
ผมได้เเต่มองเดชที่วิ่งไกลออกไปๆ รู้สึกเจ็บมากเเละสติได้หายไป
จบบที่1
ถ้าชอบก็ขอคะเเนนน้ำใจนะคับ
Which ลิลิตรัก ยัยไร้หัว บทที่1