ในที่สุดก็เสร็จซะที่สำหรับบทสรุปของการชิงตัวคุณจิ้งจอก
ผมต้องขออภัยสำหรับความล่าช้าด้วยเนื่องจากเมื่อวานผมต้องเข้าโรงพยาบาลด่วน
เพราะขณะที่แต่งตอนนี้อยู่ผมก็เกิดไอกะด๊อกกะแด๊กขึ้นมาแต่ว่ามันดันมีเลือดปนออกมาด้วย
พ่อผมเลยรีบพาผมไปโรงบาลแต่ว่าหมอบอกว่าแค่หลอดลมอักเสบแล้วก็เพิ่งจะได้กลับบ้านมาเมื่อตอนเย็นนี้เอง
ปล.ที่ผมเล่นอยู่วันนี้ผมใช้โน๊ตบุ๊กพี่นะครับ
เอาละพล่ามมาเยอะแล้วมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
ผมต้องขออภัยสำหรับความล่าช้าด้วยเนื่องจากเมื่อวานผมต้องเข้าโรงพยาบาลด่วน
เพราะขณะที่แต่งตอนนี้อยู่ผมก็เกิดไอกะด๊อกกะแด๊กขึ้นมาแต่ว่ามันดันมีเลือดปนออกมาด้วย
พ่อผมเลยรีบพาผมไปโรงบาลแต่ว่าหมอบอกว่าแค่หลอดลมอักเสบแล้วก็เพิ่งจะได้กลับบ้านมาเมื่อตอนเย็นนี้เอง
ปล.ที่ผมเล่นอยู่วันนี้ผมใช้โน๊ตบุ๊กพี่นะครับ
เอาละพล่ามมาเยอะแล้วมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
Special Chapter 3: Prison Break
หลังจากที่กลับมาที่ถ้ำผมก็ให้อิกนิส โนมกับซิลฟ์เข้าไปก่อนส่วนผมยืนอยู่ที่หน้าถ้ำแล้วก็แกะผ้าพันมือออกแล้วก็เอามือไปนาบกับพื้นดิน
“โนมผมขอโทษนะ”แล้วผมก็เริ่มดูดความชื้นออกจากพื้นดินแถวนั้นจนกลายเป็นลานทรายขนาดใหญ่แล้วทุกคนก็วิ่งออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“นี่เจ้าทำอะไรเนี่ย”ดาโกน่าถามผม
“มันเป็นส่วนหนึ่งของแผน”ผมตอบจากนั้นก็เดินเข้าไปในถ้ำ
พอทุกคนกลับเข้ามาครบแล้วผมก็เริ่มอธิบายแผนขั้นสุดท้าย
“เอาละเมื่อมากันครบแล้วผมก็จะอธิบายแผนจู่โจมล่ะนะ ขั้นแรก...”
“เดี๋ยวก่อนแล้วอุนดินอยู่ไหน”ดาโกน่าถามผม
“ผมให้เธอคอยคุมทางหนีนะมาต่อกันเถอะขั้นแรก ผมต้องการให้พวกเราลอบเข้าไปในเมืองแล้วก็เทียร์ผมต้องการให้เธอกับวารูน่านำเรือไปรอแถวๆอ่าวหลังจากทุกคนประจำที่ขั้นต่อไปผมจะให้อิกนิสจุดลูกไฟสีแดงแล้วโยนขึ้นไปบนฟ้าเพื่อให้สัญญาณจู่โจมหลังจากที่ส่งสัญญาณแล้วอย่าเพิ่งบุก ซิลฟ์ผมต้องการให้เธอสร้างพายุทรายโดยใช้ทรายที่อยู่หน้าถ้ำเธอต้องพัดเข้าไปทั้งหมดแล้วก็ให้ทรายวนอยู่ในเมืองเพื่อสร้างความปั่นป่วน”
“ไว้ใจข้าได้เลย”
“ดี ขั้นที่สามหลังจากที่พายุทรายพัดเข้ามาในเมืองเราก็จะเริ่มจู่โจมดาโกน่าเธอกับผมมีหน้าที่ล่อพวกทหารจากจัตุรัสไปทางประตูทิศเหนือดาโกน่าเธอแปลงร่างเป็นร่างมังกรได้นานเท่าไหร่”
“ก็ประมาณ15นาที”
“อืมงั้นเราต้องรีบช่วยคุณจิ้งจอกให้ได้ภายใน15นาทีเรื่องนี้ผมต้องใช้เธอแล้วละวูฟเฟร่าในช่วงชุลมุนผมต้องการให้เธอกับอิกนิสรีบเข้าไปช่วยคุณจิ้งจอกลงมาแล้วก็ให้อิกนิสเปิดทางหนีให้พอช่วยได้ครบแล้วให้ปล่อยลูกไฟขึ้นฟ้าอีกครั้งเพื่อส่งสัญญาณสำหรับการถอนกำลัง”
“เรื่องนั้นข้าจัดให้เลย”
“ดีมากเราจะลงมือกันในตอนเที่ยงตอนนี้ผมต้องการให้ทุกคนพักผ่อนให้เต็มที่แยกย้ายได้”
หลังจากที่แยกย้ายกันไปพักผ่อนนี่เป็นการนอนครั้งแรกของผมตั้งแต่มานี่บอกตามตรงผมเหนื่อยสุดๆเลยผมนอนคิดเรื่องเจ้าเมืองคนนั้นและตอนนี้ผมก็ได้คิดบทลงโทษและการทรมารสำหรับเธอเอาไว้แล้วจากนั้นผมก็หลับไป
“ฟุกๆตื่นได้แล้วนี่จะเที่ยงอยู่แล้วเร็วๆเข้า”ผมถูกดาโกน่าปลุกให้ตื่น
“อาเธอนี่ตื่นเต้นเกินไปรึเปล่านี่เราจะไปรบนะ”
“ก็ในที่สุดข้าจะได้ไปช่วยท่านจิ้งจอกแล้ว”
“เออๆ ช่างเถอะเอาละ ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองไปได้”
แล้วพวกเราก็เดินออกจากถ้าตรงไปที่เมืองพวกเราลอบเข้าไปภายในเมืองได้อย่างง่ายดายพวกทหารนี่มันถือว่าตัวเองเก่งเลยประมาทเจ้าพวกโง่เอ๊ย
พอทุกคนเข้าประจำที่อิกนิสก็ส่งสัญญาณขึ้นฟ้าจากนั้นก็มีพายุทรายพัดเข้ามาในเมืองเล่นเอาพวกทหารแตกตื่นกันใหญ่
“เอาเลยดาโกน่า”ผมบอกให้ดาโกน่าแปลงร่าง
แล้วเธอก็แปลงร่างเป็นมังกรตัวใหญ่นั้นยิ่งทำให้พวกทหารช็อกเข้าไปอีกผมกระโดดขึ้นขี่หลังดาโกน่าแล้วก็โดนเธอโวยวายใส่
“นี่เจ้าจะทำอะไรลงไปเลยนะคนเดียวที่ขี่หลังข้าได้คือท่านจิ้งจอกเท่านั้น”
“เอานา นี่ก็เพื่อคุณจิ้งจอกนะแล้วก็ช่วยเก็บปากสวยๆไว้แตกหน้าหนาวแล้วก็บินซะที”
พอดาโกน่าบินขึ้นพวกทหารก็แห่กันมาตามแผนผมสั่งให้ดาโกน่าบินไปทางประตูทิศเหนือที่อยู่ไกลจากจัตุรัสแล้วก็ปักหลักสู้ผมยินกราดใส่พวกทหารด้านล่างด้วยปืนAKแล้วผมก็ควักระเบิดมือสองลูกขึ้นมาแล้วก็โยนใส่พวกทหารที่อยู่ด้านล่างทำให้ผมฆ่าไปได้เยอะเลยแล้วพอผมหันกลับมาก็เห็นลูกธนูดอกใหญ่พุ่งมาผมรีบโยกหลบอย่างไวลูกธนูนั้นเฉี่ยวหูผมไปนิดเดียว
ผมมองหาที่มาของมันก็เห็นBallistaหรือเครื่องยิงธนูขนาดใหญ่ผมสั่งให้ดาโกน่าบินเข้าไปใกล้ๆแล้วผมก็ควักระเบิดมืออีกลูกออกมาผมโยนระเบิดใส่เครื่องนั้นจนพังยับ
“นี่ดาโกน่า ผมว่าเราลงไปสู้บนพื้นเถอะ”
“ทำไมละ”
“เธอจะได้เก็บพลังไว้บินหนีด้วยไง”
“ก็ได้งั้นข้าจะลงละนะ”
ดาโกน่าพาผมลงพื้นอยากรวดเร็วแล้วเราก็โดนพวกทหารล้อมเอาไว้เธอคืนร่างเป็นร่างเดิมแล้วพวกเราก็เริ่มเข้าตะลุมบอนกับพวกทหารผมสร้างดาบจากทรายที่อยู่ในพายุแล้วก็ไล่ฟันพวกทหารตายไปหลายคนพร้อมกับใช้ปืนยิงไปด้วยส่วนดาโกน่าเหรอไม่ต้องพูดถึงยัยนั่นสนุกใหญ่เลยจับทหารเขวี้ยงยังกับตุ๊กตาแล้วก็หัวเราะไปด้วยแต่ว่าพวกทหารนี่ก็เก่งใช้ได้เลยเล่นฟันผมได้ตั้งหลายแผล
หลังจากที่สู้ไปได้สักพักอิกนิสก็ส่งสัญญาณถอนกำลังมา
“ดาโกน่าถอยได้แล้วเร็วๆเข้า”
“เดี๋ยวสิกำลังมันส์เลย”
“เร็วเข้าเถอะน่า”
“ได้ๆเกาะแน่นๆละ”ผมแล้วดาโกน่าก็เปลี่ยนร่างเป็นมังกรอีกครั้ง
ผมรีบกระโดดเกาะหลังเธอจากนั้นก็บินหนีแต่พอใกล้ถึงจัตุรัสดาโกน่าก็โดนยิงด้วยBallistaเข้าที่ปีกทำให้เธอร่วงลงพื้นพอตั้งหลักได้ผมรีบเข้าไปดูบาดแผลที่ปีกของเธอธนูดอกใหญ่ปักอยู่ผมจึงดึงออกแล้วก็ใช้ทรายปิดแผลเอาไว้จากนั้นก็พยุงเธอวิ่งไปที่จัตุรัส
พอถึงผมรีบพาเธอลงหลุมที่อิกนิสระเบิดเอาไว้พอผมจะตามลงไปจู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนมีลมพัดมาโดนแขนแล้วแขนขวาผมก็ขาดกระเด็นไปเลยเมื่อหันไปดูผมก็เห็นไอ้กาเร็นแต่ว่ามันอยู่ห่างผมตั้งเกือบร้อยเมตรมันตัดแขนผมได้ยังไงแต่ตอนนี้ผมต้องรีบบอกให้พวกดาโกน่าหนีไปก่อน
“ดาโกน่า!! พาพวกเขาหนีไปอุนดินสูบน้ำออกโนมปิดทางซะ!!”
“แต่เจ้ายัง...”
“ไป!!”
แล้วโนมก็ปิดปากหลุมผมจึงหันกลับมาเผชิญหน้ากับไอ้กาเร็นผมยกแขนซ้ายขึ้นมาตั้งท่าพร้อมสู้
“มาเลย!! อยากตายก็เข้ามา!!”
ไอ้กาเร็นไม่ตอบผมแล้วมันก็พุ่งเข้ามาประชิดตัวผมอย่างรวดเร็วราวกับหายหัวได้จากนั้นก็เตะผมกระเด็นทะลุบ้านแถวนั้นไปหลายหลังผมยืนขึ้นจากนั้นก็วิ่งตตรงเข้าไปหามันแล้วก็ชกแล้วก็เตะแต่ว่ามันหลบได้หมด
หลังจากที่โจมตีไปหลายทีในที่สุดผมก็ชกโดนมันแต่ว่าเหมือนกับมันจงใจให้โดนแล้วก็จริงมันจับแขนผมจากนั้นมันก็ตัดแขนผมขาดด้วยมือเปล่า
“อ๊าก!!”
แล้วมันก็ถีบผมกระเด็นออกมาตอนนี้แขนผมทั้งสองข้างไม่เหลือแล้วผมมีแค่ตัวกับขา
ผมเอาหัวโขกกับพื้นเพื่อดันตัวให้ยืนขึ้นได้แล้วผมก็ใช้ทรายปิดแผลเอาไว้แต่พอไอ้กาเร็นเห็นมันก็เริ่มพูด
“อา...เจ้าเองเหรอฟาโรห์แห่งแอมเชียร์”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม!!”
“ข้ามีเรื่องอยากจะบอกเจ้ารับรองว่าเจ้าต้องอยากฟังแน่นอน”
“เรื่องอะไรของแกวะ”
“เจ้ารู้มั๊ยหลังจากที่ข้าจับมัมมี่สองตัวนั้นมาได้พวกมันถามข้าว่าข้าหาวิหารนั่นเจอได้ยังไง ตอนนั้นข้าเห็นว่าเจ้าไม่อยู่เลยตอบไปว่าฟาโรห์ของพวกเจ้านะทรยศ”
“แกพูดเรื่องอะไรของแกวะ!! เรเน็กกับโนร่าไม่มีวันเชื่อแกหรอก!!”
“ใช่ในตอนแรกพวกมันไม่เชื่อข้าจนกระทั้งข้าจับพวกมันถ่วงน้ำพวกมันก็เริ่มด่าทอและสาปแช่งเจ้าและพวกมันก็ตายโดยที่เชื่อว่าเจ้าเป็นคนทรยศ”
“กาเร็น!!~~~~”ผมพุ่งเข้าใส่มันด้วยความแค้นแล้วก็ชกมันเข้าไปเต็มๆหน้าจนมันกระเด็นไปชนกับเวทีและกางเขนจนพังเละแต่ว่าผมชกมันได้ยังไงก็แขนผมขาดไปทั้งสองข้างแล้วนี่นาผมยกแขนขึ้นมาดูก็พบว่าแขนผมมันงอกขึ้นมาใหม่แต่ว่ามันไม่เหมือนเดิมคือแขนผมถูกห่อหุ้มด้วยทรายสีเทาแล้วก็มีกรงเล็บแหล่มคมและทรายนั้นก็เริ่มลามไปทั่วจนมันห่อหุ้มร่างผมเอาไว้
ไอ้กาเร็นเดินออกมาจากกองเศษซากหน้ากากของมันแตกยับและมีชิ้นส่วนบางชิ้นฝังอยู่ในตาซ้าย
“นั้นสินะสิ่งที่พวกทหารบอกกับข้า“หมาป่าสีเทา”น่าสนใจจริงๆ”
“แกรู้ได้ยังไงว่านี้คืออะไร”
“พวกทหารที่รอดมาจากทะเลทรายนั้นมาเล่าให้ข้าฟังเมื่อวานที่เมืองทางตะวันตกอสูรที่ทำลายกองร้อยที่44ที่ข้าภูมิใจ”
ผมหันไปเห็นกระจกที่อยู่ใกล้ๆตอนนี้ผมกลายเป็นปิศาจตัวสีเทาที่มีรูปร่างเหมือนหมาป่ามีนัยน์ตาสีขาวและผิวของผมให้สัมผัสเหมือนกับทราย
“เอาละมาดูกันซิว่าเจ้าจะเก่งจริงอย่างที่พวกทหารกลัวกันรึเปล่า”
แล้วมันก็พุ่งเข้ามาเหมือนกับตอนแรกแต่ว่าผมกลับมองเห็นมันผมจึงชกส่วนมันไปจนมันกระเด็นไปอีกรอบแต่ว่าผมก็พุ่งเข้าไปจับขามันขณะที่มันกำลังปลิวอยู่แล้วก็ฟาดมันลงพื้นแล้วเตะมันกลิ้งไปไกลแต่ว่ามันก็ยังหัวเราะออก
“ฮ่าๆๆ นี่สิศัตรูที่คู่ควร”มันลุกขึ้นและพุ่งเข้ามาอีกครั้งแต่ว่าพอผมจะชกมันก็หายไปซะดื้อๆ
ผมมองหารอบๆแต่ก็ไม่เจอ
“ข้าอยู่บนนี้”พอผมหันขึ้นไปก็เจอมันยืนอยู่บนหัวผมมันยกข้าขึ้นแล้วก็เตะตอกส้นใส่หัวผมเต็มๆเล่นเอามึนเลยพอมันจะกระโดดหนีผมจับแขนมันเอาไว้ได้แล้วก็ฟาดมันลงพื้นอีกครั้งแต่ว่ากลับพื้นถล่มแล้วพวกเราก็ตกลงไปในท่อระบายน้ำ
ผมโจมตีใส่มันแบบต่อเนื่องโดยทั้งชก ข่วนเตะ แต่ว่ามันหลบได้แล้วก็เสยปลายคางผมลอยทะลุเพดานท่อกลับขึ้นไปบนถนนอีกครั้ง
แล้วมันก็กระโดดตามขึ้นมามันหันมองท้องฟ้าแล้วก็พูด
“โอ้...ดูเวลาสิชั้นต้องรีบแล้วคงจะหมดเวลาเล่นสนุกซะที”
แล้วมันก็พุ่งเข้ามาชกผมแต่ว่าคราวนี่ผมมองไม่เห็นมันเลยแม้แต่นิดเดียวผมกระเด็นขึ้นฟ้าไปไกลจนเกือบถึงประตูเมือง แล้วมันก็วิ่งตามมาจากนั้นก็เสยปลายคางจนผมลอยขึ้นฟ้าไปอีกรอบมันกระโดดขึ้นมาโจมตีผมกลางอากาศแบบต่อเนื่อง แล้วมันก็เตะตอกส้นลงมาที่กลางลำตัวผมจนผมพุ่งลงมากระแทกกับพื้นจากนั้นมันก็ทิ้งตัวลงมากระทืบผมอัดกับพื้นจนพื้นแถวนั้นแตกกระจุยกระจาย
ตอนนี้ร่างกายผมบอบช้ำอย่างหนักเพราะว่าตอนแขนขาดมันบั้นทอนพลังกายผมไปมากทำให้ผมเคลื่อนไหวได้ไม่เต็มที่ไอ้กาเร็นเริ่มชกผมซ้ำๆจนกระทั้งผมหลุดจากร่างหมาป่าแม้แต่ร่างที่ผมใช้ฆ่าทหารสี่ร้อยคนยังไม่สามารถชนะมันได้ไอ้เวรนี้มันเก่งขนาดไหนกัน
ในขณะที่สติผมเริ่มเลือนรางไอ้กาเร็นก็หยุดชกแล้วก็สั่งทหาร
“เฮ้ยพวกแกจับตัวมันเอาไว้ก่อนเดี๋ยวข้าต้องไปทำธุระต่อ”
พูดเสร็จมันก็กระโดดหายไปอย่างรวดเร็วพวกทหารเข้ามาจับตัวผมเอาไว้
ขณะที่โดนพวกมันลากอยู่นั้นผมก็ใช้แรงเฮือกสุดท้ายเพื่อดิ้นหนีผมหลุดออกมาได้แล้วก็เริ่มวิ่ง
ผมวิ่งสุดแรงเพื่อไปให้ถึงถ้ำโดยมีพวกทหารวิ่งตามมาหลายร้อยขณะวิ่งผมโดนลูกธนูปักหลังไปสองสามดอก ในที่สุดผมก็ไปถึงลานว่างหน้าถ้ำและเห็นคุณจิ้งจอกกำลังร่ายมนอยู่ข้างวงเวทขนาดใหญ่ที่เหล่าสาวยืนอยู่ข้างในแล้วพอสาวๆหายไปผมรีบตะโกนบอกคุณจิ้งจอก
“เดี๋ยวก่อน!!! รอด้วย!!!”
คุณจิ้งจอกหันมาเห็นผมก็แล้วก็ตะโกนกลับมา
“เร็วๆเข้าครับ!! ประตูจะปิดแล้ว!!”
ผมรีบวิ่งเข้าไปในวงเวทแล้วก็รู้สึกเจ็บปวดสุดๆจากนั้นก็หมดสติไป
SpecialChapter 3: END
ตอนหน้าจะเป็นตอบปกติและจะเข้าอีเว้นท์NINJA NINJAนะครับ
บาย
[Gray Wolf Legend]Special Chapter-3
