Chapter Special 2
40ปีผ่านไป
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ถ้ำที่ผมอยู่กลายเป็นที่อยู่ของเรามอนสาวเต็มไปหมด ทั้งตัว ก๊อบลินที่หน้าถ้ำ และในถ้ำลึกๆมี werebat ห้อยไปเต็มไปหมด นานๆที่ก็จะมีพวก ไนท์แมร์สาวหลงเข้ามาบ้าง ดูเธอเป็นพวกขี้กลัวยังไงก็ไม่รู้แฮะ ชุกชุมไปด้วย devilbug เต็มไปหมด ที่นี่เริ่มมีกลิ่นอายคล้ายอายแดนปิศาจเข้าไปทุกที ตัวผมเริ่มคล้ายจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของถ้ำพลังของผมเริ่มสูงขึ้นจนรู้สึกได้
แต่ดูเหมือนผมจะแก่ชราไปเยอะถ้ามองภายนอกตอนนี้อาจจะอยู่ 70-80 ได้ ดาบของผมเริ่มเหมือนจะขึ้นสนิมเพราะไม่ได้ผ่านการดื่มเลือดมานานหรือมันเรียกร้องหานายใหม่กันนะ ผมลุกออกมาจากจุดที่ผมนั่งอยู่ตรงนั้น เมดูซ่าในถ้ำกำลังคุยกันอยู่ตกใจและพูดขึ้นมาว่า ''อินคิวบัสตนนั้นมันขยับแล้ว!!'' เหมือนกับว่าการที่ผมขยับตัวได้จะเป็นเรื่องแปลกประหลาดในสายตาของทุกชีวิตในถ้ำแห่งนี้ ผมลุกเดินออกมาข้างนอกแล้วใช้มนตร์บังตาปลอมตัวเป็นมนุษย์ธรรมดาแล้วเดินออกมาเข้าไปในหมู่บ้าน ดูโลกภายนอกเปลี่ยนไปเยอะแยะเลยแฮะ รู้สึกว่าใบติดประกาศจับของผมจะหายไปด้วยแฮะพลังของผมเยอะมากในตอนนี้เหมือนกับว่าแค่จะระเบิดโลกคงง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือแต่ว่าผมเบื่อแล้วตั้งแต่เจนตายไปผมคิดอะไรไม่ออกเลยสักนิดว่าจะทำอะไรต่อไปในชีวิต แล้วผมก็เห็นเด็กอายุประมาน 7 ขวบเป็นผู้ชาย วิ่งมาชนผม แล้วมองหน้าผม ''ทำไมลุงหน้าตาดูเศร้าจัง'' ผมได้แต่ยิ้มและแม่เด็กคนนั้นก็มาพาตัวเด็กไปและเข้ามาขอโทษผม
''เห้อ สงสัยต้องหาที่ฝังตัวเองแบบจริงๆจังๆซะแล้ว''
End Chapter Special
40ปีผ่านไป
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ถ้ำที่ผมอยู่กลายเป็นที่อยู่ของเรามอนสาวเต็มไปหมด ทั้งตัว ก๊อบลินที่หน้าถ้ำ และในถ้ำลึกๆมี werebat ห้อยไปเต็มไปหมด นานๆที่ก็จะมีพวก ไนท์แมร์สาวหลงเข้ามาบ้าง ดูเธอเป็นพวกขี้กลัวยังไงก็ไม่รู้แฮะ ชุกชุมไปด้วย devilbug เต็มไปหมด ที่นี่เริ่มมีกลิ่นอายคล้ายอายแดนปิศาจเข้าไปทุกที ตัวผมเริ่มคล้ายจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของถ้ำพลังของผมเริ่มสูงขึ้นจนรู้สึกได้
แต่ดูเหมือนผมจะแก่ชราไปเยอะถ้ามองภายนอกตอนนี้อาจจะอยู่ 70-80 ได้ ดาบของผมเริ่มเหมือนจะขึ้นสนิมเพราะไม่ได้ผ่านการดื่มเลือดมานานหรือมันเรียกร้องหานายใหม่กันนะ ผมลุกออกมาจากจุดที่ผมนั่งอยู่ตรงนั้น เมดูซ่าในถ้ำกำลังคุยกันอยู่ตกใจและพูดขึ้นมาว่า ''อินคิวบัสตนนั้นมันขยับแล้ว!!'' เหมือนกับว่าการที่ผมขยับตัวได้จะเป็นเรื่องแปลกประหลาดในสายตาของทุกชีวิตในถ้ำแห่งนี้ ผมลุกเดินออกมาข้างนอกแล้วใช้มนตร์บังตาปลอมตัวเป็นมนุษย์ธรรมดาแล้วเดินออกมาเข้าไปในหมู่บ้าน ดูโลกภายนอกเปลี่ยนไปเยอะแยะเลยแฮะ รู้สึกว่าใบติดประกาศจับของผมจะหายไปด้วยแฮะพลังของผมเยอะมากในตอนนี้เหมือนกับว่าแค่จะระเบิดโลกคงง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือแต่ว่าผมเบื่อแล้วตั้งแต่เจนตายไปผมคิดอะไรไม่ออกเลยสักนิดว่าจะทำอะไรต่อไปในชีวิต แล้วผมก็เห็นเด็กอายุประมาน 7 ขวบเป็นผู้ชาย วิ่งมาชนผม แล้วมองหน้าผม ''ทำไมลุงหน้าตาดูเศร้าจัง'' ผมได้แต่ยิ้มและแม่เด็กคนนั้นก็มาพาตัวเด็กไปและเข้ามาขอโทษผม
''เห้อ สงสัยต้องหาที่ฝังตัวเองแบบจริงๆจังๆซะแล้ว''
End Chapter Special
Alone In The Darkness 10 (Speacial)
